Þjóðviljinn - 28.03.1981, Blaðsíða 28

t
4
»
DJÚÐVIUINN
Helgin 28.-29. mars 1981
Aðalsimi Þjóðviljans er 81333 kl. 9-20 mánudag til föstudags. Utan þess tima er hægt aö ná i blaðamenn og aðra starfsmenn blaðsins i þessum simum : Ritstjórn 81382, 81482 og 81527, umbrot Aðalsími Kvöldsími Helgarsími afgreiðslu
81285, ljósmyndir 81257. Laugardaga kl. 9-12 er hægt að ná i af- 81333 81348
greiöslu blaðsins i sima 81663. Blaöaprent hefur sima 81348 og eru blaðamenn þar á vakt öll kvöld. 81663
nafn
vikunnar
Haukur Már
Haraldsson
Þaf) hefur væntanlega ekki
farift fram hiá inorgum að
Haukiir 'lár Isson rit-
slj, Vi nnunnar og 1 lahafull-
triii A.si vai i Póilandi á (lög-
uniim Má varl á milli sjá
hvort hefur fengiö ineiri uni-
fjöllun i hérlendum fjölmiftl-
um. nokkurra daga vist
Ifaiiks íPóllandi efta barátta
l.ecli Walesa og félaga hans
þar i landi siiiasta hálfa
mánuftinn.
Hvert var tilefni þessarar
nafntoguöu Póllands-dvalar?
t fyrsta lagi fór ég til að
safna efni íyrir Vinnuna
kynna mér uppbyggingu
þessara nvju verkalýðssam-
taka og hlutverk þeirra. t
öðru lagi færði ég forsvars-
mönnum þeirra boð um að
senda 2—3 menn i heimsókn
hingað til lands á þessu ári á
vegum miðstjórnar Alþvðu-
sambandsins. Ég rækti þetta
svona eins og mér var unnt á
þessum stuttatima: boðið fór
inn á borð hjá Lech Walesa
og það var þegið og ég
safnaði aéætis efni.
Ég varð ansi undrandi
þegar ég kom heim og fór að
lesa blöðin: það má segja að
mér hafi ekki verið fullkom-
lega ljóst mikilvægi mitt sem
einstaklings fyrr en ég las
Morgunblaðið eftir heim-
komuna. Vitanlega er ég
gífurlega hreykinn af þessu
hlutverki minu. Það gefur
auga leið að sá sem öll aftur-
haldspressan i landinu með
Svarthöfða i broddi fylkingar
ræðst á með þvilikum svi-
virðingum er mjög áriðandi
persóna. Þetta hefur allt
saman haft það i för með sér
að hégómagirnd min hefur
vaxið hröðum skrefum.
Mér sýnist einnig að grein
sem ég skrifaði i Morgun-
blaðið á dögunum um Lúðvik
Jósepsson hafi valdið þvi að
ýmsir hugmyndafræðingar
hafi fengið ákveðinn vökva
fyrir brjóstið.
Morgunblaðið hefur sagt
að þú sért launaður málsvari
Sovétrikjanna.
Þessi ásökun er nú svo frá-
leitt að tekur þvi varla að
svara henni. Staksteinar
Morgunblaðsins, sem ber
vist að lita á sem framlag
ritstjóra blaðsins, segja að
ég sé erindreki félaga
Brésnévs á minum vinnu-
stað; þetta hefur nú raunar
hvergi borið á góma nema i
umræddum Staksteinum. En
til að svipta hulunni af þess-
um óttalega leyndardómi
svo að þeir Morgunblaðs-
menn geti sofið rólegir þá er
rétt að upplýsa það að ég út-
litsteikna blað sem heitir
Fréttir frá Sovétrikjunum og
kemur Ut einu sinni til
tvisvar á mánuði. Þetta geri
ég i minum fritima og á eld-
húsborðinu heima hjá mér.
Þetta er nú mitt framlag til
heimskommúnismans. j
Einhver besti kaflinn í
Brennu-Njálssögu er frá-
sögnin af Birni í Mörk og
liðveislu hans við Kára Söl-
mundarson. I gamalgrón-
um hluta austurbæjar í
Reykjavík er hverfi þar
sem götur eru kenndar við
hetjur fornsagna. Þar er
Njálsgata, Bergþórugata,
Gunnarsbraut og þar er
líka Kárastígur. En Björn
karlinn í Mörk. Fær hann
engin eftirmæli í götu-
með
Einari Braga
Bjarnarstigurinn lætur ekki mikið vfir sér, þar sem hann ligur að baki Kárastigs. (Ljósm.: Ella)
„Björn að baki Kára”
Kinar Bragi fvrir utan hiis sitt nr. 4 við Bjarnarstig. Silfurrevnirinn
fagri til vinstri (Ljósm.: Ella).
nafni? Reyndar. En svo
vel er þessi gata falin að
flestum yfirsést tilvist
hennar. En hvar er hún
þá? Skopskyn borgaryfir-
valda hefur verið í besta
lagi þegar Bjarnarstíg var
valinn staður. Hann er bak
við Kárastíg. Björn að baki
Kára. Bjarnarstigur er ör-
mjór og liggur á milli
Skólavörðustígs og Njáls-
götu í dálitlum sveig
þegar kemur að síðar-
nefndu götunni. Þarna er
litil vin í ys og þys borgar-
innar. í einu húsinu býr
Einar Bragi skáld og við
fengum hann til að spjalla
við okkur um stíginn hans.
— Ertu búinn að eiga heima hér
lengi, Einar?
— Við höfum nú búið hér i tæp
20 ár og ég veit satt að segja ekki
ýkja mikið um þessa götu til að
segja þér. Ýmsir nágrannar
minir hafa búið hér miklu lengur
og eru sumir barnfæddir við göt-
una.
— Finnst þér Bjarnarstígur
hafa eitthvað af eiginleikum
Bjarnar i Mörk?
— Ég hef nú aldrei nokkurn
tima hugleitt það og veit ekki um
eiginleika þessarar götu i þeim
skilningi. Kárastigur er lika alltof
likur þessum stig til þess að sú
samliking geti staðist. En tvi-
mælalaust er hann nefndur eftir
Birni og heitir þvi Bjarnarstigur
en ekki Bjarnastigur eins og
sumir vilja nefna hann.
— Verðurðu var við að fólk
viti ekki um tilvist götunnar?
— Meginhluti Reykvikinga veit
ekki af henni. Flestir uppgötva
hana þannig að þeir eru á gangi
annaðhvort á Njálsgötu eða
Skólavörðustig og þurfa að kom-
ast á milli og sjá þarna leið opn-
ast.
— Villist þá ekki fólk sem á cr-
indi til þin?
— A fyrri árum vissu leigubil-
stjórar ekki hvar Bjarnarstigur
var en það er minna um það núna.
Oft álpast þeir lika niður á
Bjargarstig en það er þá mis-
heyrn. Þegar ég er að visa útlend-
ingum hingað miða ég lýsinguna
við þessa stóru skandalakirkju
upp á holtinu og þá er auðvelt
fyrir þá að finna stiginn.
— Er ekki friösælt að búa hér?
— Það er ákaflega friðsælt.
Eins og i litlu þorpi þó að við sé-
um i miðbænum. Helsti átroðn-
ingurinn er af bilum. Fólk sem
vinnur i grenndinni hefur upp-
götvað þessa litlu götu og rennir i
gegnum hana á morgnana til þess
að athuga hvort ekki sé laust
stæði og skilur svo bilinn kannski
eftir allan daginn. Ég held að
Bjarnarstigur eigi það skilið að
vera lokaður fyrir bilaumferð og
verði þá gerður að steinlagðri
göngugötu. Þeir sem eiga hér
heima mættu þó fara um hana á
bilum sinum en einnig mætti
hugsa sér þá lausn að útbúa bila-
stæði einhvers staðar i grennd
þar sem fólk i götunni gæti átt að-
gang að. Stigurinn er svo mjór að
það er varla hægt að aka hann en
það bætir þó úr skák að eftir hon-
um er einstefna. Þetta á raunar
við um fleiri af þessum litlu göt-
um. Borgaryfirvöld þurfa að fara
að huga að þvi að þær hafa hlut-
verki að gegna, að gera bæinn
vinalegan. Sumum ætti skilyrðis-
laust að loka fyrir bilaumferð.
— Þú átt við að borgaryfirvöld
a'ttn að hugsa meira uni
..karakter" bæjarins en hingað til
hefur verið gert?
— Já, þessi gata var malbikuð
rétt eftir að við fluttum hingað en
áður var hún bara moldarflag.
Það var auðvitað til bóta en siðan
hefur ekkert verið gert, og hún er
orðin ákaflega illa farin. Ibúarnir
gætu náttúrlega haft meiri sam-
tök með sér að hlynna að henni.
— Þú nefndir áðan að gatan
væri eins og litiö þorp. Þekkjast
þá ibúarnir?
— Ekki eins og i þorpi en ég
þekki þó orðið töluvert af fólki i
götunni og allir vita sjálfsagt
meiri eða minni deili hver á öðr-
um. Þó verður að játast að
nokkrir veit ég ekki hvað heita þó
að ég þekki þá i sjón. En ég hef
eignast góða kunningja meðal ná-
granna, bæði hér og i næstu göt-
um.
— Veistu nokkuð um upphaf
þesarar götu?
— Nei, ég hef ekki gruflað út i
þá hlið, hvorki i skjölum né
öðrum gögnum. Húsið, sem ég á
heima i, er reist árið 1930 og ég
reikna með að hin húsin hafi
ýmist verið byggð á áratugnum á
undan eða rétt á eftir. Húsið nr. b
er til dæmis i funkisstil og einnig
gráa húsið upp við Skólavörðu-
stig. Þau eru þvi örugglega frá 4.
áratugnum.
— Húsið beint á móti þér nr. 5 er
eitt sérkcnnilegasta og mest
áberandi húsið við götuna. Get-
urðu sagt mér eitthvað um það?
— Já, sumir halda að það hafi
verið kirkja en þannig mun
standa á þvi að sá sem reisti það
hafði skömmu áður byggt að-
ventistakirkjuna við Hallveigar-
stig og hafði sama stil á þessu. I
húsinu býr góðkunningi minn,
Þorvarður Magnússon sem lengi
var verslunarstjóri i bókabúð
KRON. Hann er mikill bókabéus.
— Gelurðu nefnt mér fleiri
merka menn scm eiga heima við
götuna?
— Kristinn Pétursson listmálari
býr við nr. 7. Hann er orðinn aldr-
aður og hefur óvenjulega mikið
og fagurt skegg. Og i nr. 10 býr
Sverrir Bjarnason tónlistar-
maður sem þekktur er i vissum
hópum. Hann er sonur Bjarna
Bjarnasonar og þótti sumum
merkilegt að maður með þessu
nafni byggi við Bjarnarstig.
— Er ekki litið um börn hér?
— Þegar við fluttum hingað
fyrst var feikilega mikið af börn-
um i götunni. Við höfum alltaf
haft það fyrir reglu að leyfa þeim
að vaða yfir garðinn okkar eins og
gott þykir og hann var alltaf
fullur af börnum. Svo kom tima-
bil i miðbænum sem hann
þurrkaðist upp af börnum. Þau
sáust varla. Nú er þetta að snúast
aftur við og þeim er að fjölga
enda hvergi betra fyrir börn að
alast upp heldúr en i þessu indæla
og friðsæla hverfi.
— En það eru nú ansi miklar
umferðargötur i nágrenninu.
— Já, en þær eru ekki siður i út-
hverfunum.
— Ég sé að það er dálitill
barnaleikvöllur hér inn á inilli
húsa.
—Já, nokkur leiktæki voru sett
þar upp fyrir löngu siðan. Þar
mætti lika hafa bekki og gróður
Framhald á 26. siðu.