Þjóðviljinn - 16.04.1981, Blaðsíða 15

Fimmtudagur 16. aprll 1981. ÞJÓDVILJINN — StÐA 15
Glöggt er gestsaugað
öflaðstaðafyrtrstærriogsmænifundL HóteÖð ex opíð aflt áríð.
<Slykki<5h£lmur
Stykkishólmur rekur raetur sínar til 17. aldar sem
verslunarpláss og er einn elsti þéttbýlisstaður
landsins. Þar hafa aðsetur ýmiss konar stjómsýsla
og þjónusta. Leiðir em greiðar þaðan um
Snæfellsnes og Breiðafjörð. Þar er ein stærsta
hörpudiskverksmiðja veraldar, enda Breiðafjörður
fengsæll, hvort sem aflinn heitir selur, lundi, lúða,
fiskur, skel eða þang.
Norska húsíð 1857
Kaffitería
Hótel Stykkishólmur opnaði 1977. f
hótelinu em 26 tveggja manna herbergi
með fullkomnum búnaði, öD með
steypibaðL Alls staðar frábært útsýni til
fiaDaeða yfir Breiðafiörð.
Setustofa méð sjónvarpi.
Wi t i n efasal urin n
riimar300 gesti
Hótcl
Stykkishólmur
340 5tykkishólmi
Sími: 93-8330
1878
Margs konar iðngreinar standa með blóma, til
dæmis trésmíði og skipasmíði. St Frandskussystur
reka sjúkrahús og hýsa heilsugæslustöð. Ástaðnum
er sýsluskrifstofa héraðsins, sundlaug, apótek,
verslanir, nýr íþróttavöllur og Amtsbókasafnið.
Hjólum
ávallt hægra
megin
— sem næst
vegarbrún hvort heldurj
við erum í þéttbýli
eða á þjóðvegum.^
iJUMFERÐAR
f Hótel Stykkishólmi er
fullkominn sam-
komusalur með
dansgólfi, og rúmar
hann 400 manns í
sæti. Veitingasalurinn
rúmar 300 gesti. Á
kaffiteríunni geta 50
manns þegið ódýra
rétti í þægjlegu
andrúmslofti. Eldhúsið
er nýtiskulegt og
afkastamikið.
FlugvöOurinn er nánast f sjálfu
kauptúninu, búinn öDum helstu
öryggjstækjum. Flugtfmi til Reykjavíkur
er 30 míríútur. Eftir þjóðveginum er
fiarlægðin 240 km.
26 herfrergí
„Við riðum út i hraun, sem var
tísiettara og erfiðara yfirferðar
en ég hafði nokkru sinni áður séð.
Að öreyndu hefði mér ekki komið
til hugar, að hestar gætu komist
þarna áfram, ekki einu sinni fet-
ið, hvað þá á skokki. En eftir
tveggja stunda reið komum við til
Bessastaða. Mér er ömögulegt að
lýsa þvi, hvað mér fannst staður-
inn eyðilegur, þvi að mér voru
enn minnisstæðir hinir snyrtilegu
ensku sveitabæir, sem við höfðum
séð i ski'nandi vorskrúði, þegar
við lögðum upp i þessa ferð. Næst
okkur var hvirfing verðurbarinna
timburhúsa og kofa, sem virtust
einna h'kust ishúsum. Litið tún
hafði verið ræktað i hrauninu,
sem teygði sig svo langt sem aug-
Bessastaöir
Reykjavik 28. júni 1856
„Reykjavik er engan veginn
eins glæsileg borg og Aþena eöa
Röm, þött guöirnir haf i ekki siður
haft hönd i bagga við val borgar-
stæðisins hér, eins og ég gat um i
siðasta bréfi. En hinar opinberu
byggingar Reykjavikur eru þó
ekki i eins mikilli niðurniðslu og
byggingar Aþenu og Rómar.
Reykjavik er hópur timburhúsa,
sem eru aðeins ein hæð — þótt
hingað og þangaö sjáist þó gafl,
sem er heldur hærri, svona til aö
sýnast. — Þau eru byggð með-
fram fjörunni, en tilbeggja handa
i úthverfum eru torfkofar.
1 allar áttir út frá bænum er
eyðileg hraunbreiöa sem endur
fyrir löngu hefir bullað upp úr
fjarlægum vitishlóðum og runnið
hvæsandi I sjó fram. Hvergi sést
tré eða runni, sem getur hvilt
augað, og fjöllin eru of langt i
burtu til þess að þau geti verið
baksvið fyrir byggingarnar. Hús
kaupmannanna snúa öll niður að
sjó og á hverjuþeirra blaktir litil
veifa. I gluggum eru blómapott-
ar, sem gægjast út á milli hvitra
musselinsgluggatjalda. Þegar
menn ganga eftir götunni sem
vagnhjól hefir aldrei snortið,
sannfæra guggablómin mann um
að inni fyrir sé vistlegt og þokka-
legt heimili undir röggsamri
stjórn mvndarlegrar húsmóður.”
Um trúarbrögöin
„tslendingar eru staðfstir mót-
mælendur, enda þótt enn eimi eft-
iraf hinum gamla siö, þvi að enn
eru i kirkjum þeirra ölturun,
kerti, dýrlingamyndir og krossar
og þeir eru guðhræddasta, hrekk-
lausasta og hj artahreinasta þjóö i
heimi. Glæpir, þjófnaðir, saur-
lifnaöur og grimmd i hvaða mynd
sem er, eru óþekkt fyrirbrigði hjá
þeim. I landi þeirra er ekkert
fangelsi, enginn gálgi, hermaður
eða lögregluþjónn. Lifnaðarhætt-
ir þeirra eru svo fábrotnir og
virðulegir aö manni kemur
ósjálfrátt ihug þaö, sem sagt var
um þjóðhöföingja fyrr á timum.
Af þeim fór þaö orö að þeir væru
réttlátir og góðgjarnir, foröuöust
að láta illt af sér leiða og væru
hreinir i hjarta.”
Reykjavlk um miðja 19. öld. Myndin sýnir Lækjargötu, þar sem fólk mættist til skrafs og ráðagerða við vatnspóstinn.
Lávarður á
íslandi 1856
að eygði i allar áttir. Að húsabaki
var svartur mýrarfláki, en hand-
an við hann tók við þungbúið haf-
ið. Hráslagalegur, rakur vindur
stóð af Atlantshafinu og þaut ýlfr-
andiyfir láðog lög. Þettavoru þá
Bessastaðir, hið forna setur
Snorra Sturlusonar.
Við stigum af baki og gengum i
bæinn. Þá lyftist heldur en ekki á
okkur brúnin. Rektorinn kynnti
okkur fyrir góðlegri gamalli
konu, sem bauð okkur velkomna
með tigulegu yfirbragði og mátti
hún ekki heyra annað en aö við
gengjum til viöhafnarstofunnar.”
/ veislu hjá
stiftamtmanni
„Borð voru fagurlega skreytt
meðblómum.fögrum boröbúnaði
Dufferin lávarður er slöar varð
landstjóri á lrlandi.
og tígrynni glasa. Við Fitzgerald
sátum sinn til hvorrar handar
húsráðanda, en hinir gestimir út
frá okkur. A vinstri hönd mina sat
rektorinn, en andspænis honum,
við hliðina á Fitz, landlæknirinn.
Er menn voru sestir hófst veislan
og ég verð að játa, að ég man
mjög óljóst eftir þvi sem geröist.
Ef satt skal segja, þá eru endur-
minningar minar frá næstu fimm
klukkustundunum I eins miklu
róti og land sem hefir umturnast
af syndaflóði. Ef þér virðist lýs-
ing min á samkvæminu vera þol-
anlega skiljanleg og i samhengi,
þá er það Sigurði einum að þakka.
Ég baö lækninn að segja mér
hvað gerst hefði, en hann eins og
álfur Ut Ur hól — reyndi aö þreifa
á slagæðinni á mér — en gat ekki
fundið hana — og ritaði siðan
eftirfarandi lyfseðil, sem ég held
að sé aðeins yfirlit yfir flöskur
þær sem hann tæmdi þá um dag-
inn. Afrit af lyfseöli Fitzgeralas
læknis: Hvitvin III flöskur,
Kampavfn IV fl., Sherry 1/2 fl.,
Rinarvin II fl., Aquvitae VIII gl.’\
((Jr Fcrðabók Dufferins lá-
varöar)