Þjóðviljinn - 25.08.1981, Side 6

6 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 25. ágúst 1981
Fjölskylda
myrt í
Auriol í
Frakk-
landi
Snemma morguns
sunnudaginn 19. júli hélt
múrari einn til vinnu
sinnar í einbýlishúsi í þorp-
inu Auriol/ skammt frá
Marseille. Þar hafði hann
unnið nokkurn tíma fyrir
ungan lögreglumann og
f jölskyldu hans. En nú brá
honum mjög þegar hann
kom á staðinn: allt var á
Rannsóknardómarinn ásamt samstarfsmönnum sinum.
teknir i samtökin og var þá ekki
um það skeytt þótt ýmsir þeirra
hefðu vafasama fortfð að baki.
Þannig gengu i samtökin ýmsir
ótindir glæpamenn, sem höföu aö
visu þann kost að kunna vel beit-
ingu alls kyns vopna og sprengi-
efna og sýndu auk þess að sögn
talsvert hugrekki i baráttu sinni
við OAS-menn.
En við þetta sveigðust
SAC-samtökin stöðugt inn á
viðsjárverðari brautir. Um þetta
leyti fór eðlilegt stjórnmálalif aft-
ur að eflast i landinu eftir ólgu-
tima Alsirstriðsins og var þaö þá
mikil freisting fyrir Gaullista að
nota sömu aðferðir gegn venju-
legum stjórnmálaandstæöingum
og þeir höfðu beitt gegn hryöju-
verkamönnunum i OAS. Jafn-
framt vildu glæpamennirnir sem
staðið höfðu i þeirri baráttu fá
eitthvað fyrir sinn snúð: þeir hik-
uðu ekki við að fremja alls kyns
afbort, svik og bankarán i skjóli
SAC og nota sambönd sin til aö
sleppa undan refsingu ef þeir
voru gómaðir. Sagt var að það
nægði að sýna félagsskirteini SAC
til aö sleppa undan handtöku
jafnvel þótt maður væri hreinlega
staðinn að verki við eitthvert af-
brot.
Glæpamál verður
stj ómmálahneyksli
| tjá og tundri í húsinu, glögg
■ merki sáust um að reynt
hefði verið að kveikja í, og
J hvergi sást tangur né tet-
. ur af lögreglumanninum
I og fjölskyldu hans. Múr-
arinn gerði lögreglunni því
þegar viðvart.
Eftir stutta rannsókn kom i ljós
I að sex menn voru horfnir: iög-
I reglumaöurinn, Jacques Massie
, að nafni, kona hans, tengdafor-
■ eldrar, mágur og átta ára gamali
sonur, fengu menn fljótlega illan
grun um að allt þetta fólk hefði
, verið myrt. Það rifjaðist upp fyrir
| rannsóknarmönnunum að nokkr-
um mánuðum áður. eða i hvrinn
I maí, hafði Jacques Massie til-
, . kynntaðskotiðheföiveriðá sigog
■ hafði hann nefnt nokkra menn
I sem liklegir væru til aö sækjast
| eftir lifi sinu, þótt ekkert yrði að
, visu úr rannsókn i það skipti.
I Lögreglan flutti þessa menn nú i
gæsluvarðhald og tók að yfir-
I heyra þá, en án nokkurs árangurs
, i byrjun. En skömmu siðar brá þó
I svo við aö fingraför eins þessara
I manna, barnakennara að nafni
| Finochietti, fundust i einbýlishús-
■ inu, og leysti hann þá frá
Ískjóöunni.
Pólitísk spilling
■ Þetta varð upphafið að ein-
■ hverri hinni furðulegustu leyni-
lögreglusögu, sem gerst hefur I
manna minnum i Frakklandi:
■ hinir ýmsu þættir hennar hafa
■ birst nánast eins og regluleg
framhaldssaga yfir sumarleyfis-
| mánuðina og eftir þvi sem fleira
, hefur komiö i ljós hefur það orðiö
■ æ skýrara aö undirrót málsins er
af pólitiskum toga spunnin og i
| nánum tengslum viö ótrúlega
■ spillingu, sem þróaöist i skjóli
| hægri stjórnarinnar, einkum
Gaullista. Þegar þetta er ritað fer
| þvi fjarri að öll kurl séu komin til
, grafar.
Finochietti sagði þannig frá at-
burðum, aö fimm manna sveit
hefði komiö i námunda viö
■ einbýlishúsið skömmu eftir
| hádegi á laugardag* og hefðu
I . mennirnir fylgst meö manna-
ferðum gegnum sjónauka. Ekki
, vildi Finochietti nafngreina
| félaga sína, hann sagöi aðeins að
þeir hefðu notað bókstafi i sam-
skiptum sinum og kallast ,,A”,
, ,,B” og ,,C”, en foringinn heföi'
verið ,,Z”. Eftir nokkra bið heföu
þeir séð bil aka frá einbýlishúsinu
| og talið vist að það væri múr-
■ arinn, sem vann þarna að
Istaðaldri, og væri Massie nú einn
heima. En þetta var rangt, þvi aö
múrarinn var farinn og var
• Massie sjáifur í bflnum, þannig
L_
að þegar þessi undariegi árásar-
flokkur ákvað að láta til skarar
skriða hittu þeir alla fjölskyldu
lögreglumannsins i einbýlis-
húsinu, en ekki hann sjálfan.
Samkvæmt frásögn Finochietti
höfðu mennirnir hneppt alla fjöl-
skylduna i bönd og ætlað siðan að
biða átekta þangað til lögreglu-
maðurinn kæmi og gengi i gildr-
una, en þá hefði kona Massie
borið kennsl á einn þeirra, þótt
þeir væru allir með grimur. For-
inginn „Z” hefði þá tekiö þá
ákvörðun að ráöa alla fjölskyld-
una af dögum og hefði það þegar
verið gert. Massie hefði hins
vegar ekki látið sjá sig fyrr en
komið var fram á rauða nótt og
verið myrtur eftir stutt en
harðvitug átök.
Finochietti harðneitaði að
skýra frá tilgangi þessara morða,
hann sagði aðeins aö skipunin
hefði komið ,,að ofan” og hefði
markmiðið veriö að góma Mass-
ie, en fjölskyldan hefði goldið
þess eins aö vera þarna til staðar.
I byrjun fannst rannsóknar-
mönnum þessi saga svo ótrúleg
aö þeir tóku litið mark á henni, en
þeir urðu að breyta um skoðun,
þegar þeir fundu lik Massie eftir
tilvisun Finochietti , og þá ger-
breyttist lika eðli þessa saka-
máls. Svo vildi nefnilega til að
bæði Massie og Finochietti, og
einnig allir aðrir sem grunaðir
voru um aöild aö málinu, voru
félagar i hinum dularfullu gaull
ista-samtökum SAC („Service
d’action civique”), og benti flest
til þess aö þau væru á einhvern
hátt viðriðin þessa atburöi. Það
vakti gífurlega athygli i
Frakklandi, þegar rannsóknin tók
þessa stefnu, og rifjuðu frétta-
menn þá upp langa og viðburöa-
rika sögu SAC-samtakanna, sem
urðu nú miðpunktur málsins.
Einkaher
de Gaulle
Þessi samtök eiga rætur sinar
að rekja allar götur aftur til
fyrsta Gaullista flokksins R.P.F.
sem var við lýði á árunum
1947—1952. Þá var mikil ólga i
frönsku stjórnmálalifi og var þvi
stofnuð e.k. öryggisdeild innan
flokksins til að halda uppi röö og
reglu á fundum Gaullista. Þegar
flokkurinn var svo leystur upp
1952, heldu menn úr þessari
öryggisdeild áfram aö starfa og
voru i tengslum við allt það sam-
særisbrask sem leiddi til þess að
de Gaulle komst aftur til valda
1958. Það ár var SAC svo stofnað
opinberlega, að undirlagi hers
höfðingjans sjálfs, og skyldi hafa
það hlutverk að mynda e.k. lif-
vörð fyrir mektarmenn Gaull-
ista og halda uppi röð og reglu á
fundum þeirra. Þannig störfuöu
samtökin i nokkurn tima.
En þegar de Gaulle tók þá
stefnu að veita Alsir sjálfstjórn
eða sjálfstæði varö alvarleg
kreppa innan þeirra og fjölda-
margir gamalgrónir félagsmenn
sögðu skilið viö þau. Um sama
leyti varð einnig kreppa innan
hers og lögreglu og stofnuðu
ofstækisfyllstu hægri-mennirnir
þá leynifélagið OAS til aö berjast
meö ráðum og dáö gegn sjálfstæði
Alsfrs. Gengust þeir fyrir hryðju-
verkastarfsemi bæði i Alsir og
viöa um Frakkland. De Gaulle
sem haföi ekki lengur fullt traust
á lögreglunni greip til þess ráðs
aö styðja sig viö félaga úr SAC og
lata þá berjast gegn OAS með
sömu aðferðum og leynifélagið
beitti, þ.e.a.s. hryðjuverkum og
bellibrögðum (jafnvel mannrán-
um) utan við lög og rétt. En þar
sem félögum SAC hafði fækkað
vegna kreppunnar voru nýir
Rán, morð,
hryðjuverk
Þannig varð SAC að einhvers
konar leynifélagi sem var á
mörkum ljósfælinnar stjórnmála-
starfsemi og hreinnar glæpaiðju
og i voru alls kyns undirheima-
seggir meö fæturna sitt hvorum
megin við mörkin. Þau glæpa-
mál, sem félagar úr SAC hafa
verið bendlaðir við, eru ótalin, og
hefur biaðið Le Monde nýlega
rifjað upp nokkur slik, þar sem
málsatvik eru nú nokkuð ljós:
ránið og morðið á marokkanska
stjórnmálamanninum Ben Barka
1965, f jármálahneyskli 1971
(félagar úr SAC björguðu fjár-
svikamönnum undan of mikilli
hnýsni hins opinbera með aðstoð
þeirra „sambanda” sem þeir
höfðu, en gegn riflegri þóknun),
bellibrögð i kosningabaráttu 1976,
morðárás á verkfallsvörð i Reims
1977, sprengjuárásir á þjóöernis-
sinna i Korsiku undanfarin ár
o.fL.Slik mál eru þó ekki nema
örlitill hluti af raunveruleikan-
um, þvi að svo virðist sem félagar
úr SAC hafi yfirleitt sloPPÍb und-
an rannsóknum og réttarhöldum.
Blaðiö Libération hefur einnig
talið upp ýmis glæpamál, þar sem
þessir menn hafa komið við sögu,
þótt aldrei hafi þau veriö
rannsökuö niður i kjölinn, og ber
þar hæst bankarán, myntfölsun-
armál o.þ.h.. Þó er enn ótalið þaö
sem e.t.v. er einna alvarlegast:
árið 1974 komu I leitirnar skjöi,
sem sýndu aö SAC-samtökin
höfðu gert áætlanir i mai 1968 um
að handtaka helstu leiðtoga
vinstri manna og hafa þá i haldi á
iþróttavöllum, ef ástandið geröist
alvarlegt.
Vinstri menn hafa krafist þess
óralengi að SAC-samtökin yrðu
leyst upp og gerð ýrði itarleg
rannsókn i málum þeirra. Vegna
óvinsælda þeirra mun Pompidou
forseti hafa ákveðið að „hreinsa
til” i þeim eftir valdatöku sina
1969 og losna við verstu glæpa-
mennina. Ekkert fréttist um
framkvæmd þeirrar stefnu, en þó
var talið að eftir þann tima hefðu
afbrotamenn úr SAC ekki getað
sloppiö eíns auðveldlega við refs-
ingar og áður. En samtökin störf-
uðu áfram, hálfvegis á bak við
tjöldin, og var þvi haldiö fram að
þau hefðu i auknum mæli oröið
einhvers konar starfsvettvangur
fyrir ofstækisfyllstu hægri sinna.
Eftir valdatöku Giscards 1974
virtust félagar þeirra á báöum
áttum: sumir héldu fast viö
Gaullismann, en aörir beittu
starfskröftum sinum i þágu Gisc-
ardsinna.
Innri átök
Eftir allt þetta kom það
mönnum ekki mjög á óvart að
SAC skyldi vera á einhvern hátt
bendlaðviö moröin I Auriol, en þó
var erfitt að segja fyrir um það
hvernig tengslunum kynni aö
vera háttað. Það gat vel verið aö
moröin væru einungis uppgjör
milli hversdagslegra glæpa-
manna, sem voru af tilviljun
félagar i SAC, en hitt kom jafn vel
Jacques Massie lögreglumaður
og fyrrverandi foringi SAC i
Marseille.
Pierri Debizet, leiðtogi allra
SAC-samtakanna.
Kennarinn Finochietti, sem
fyrstur leysti frá skjóðunni.
Jean-Joseph Maria keppinautur
Massie.
til greina aö ástæður þeirra væru
pólitiskar og tengdar pólitískum
bellibrögðum samtakanna i
Marseille og viðar og jafnvel
Gaullistaflokknumsjálfum.
Ýmislegt kom i ljós sem studdi
seinni tilgátuna: rannsóknar-
mennirnir komust nefnilega að
þvi að Jacques Massie hafði verið
formaður Marseille-deildar SAC
en látið af þvi starfi þegar hann
fór um skeiö á lögregluskóla i
öðru héraði. Þá varð maður aö
nafni Jean-Joseph Maria foringi
til bráöabirgða en það upplýstist
að hann og Massie voru haturs-
menn miklir og vildi Massie ná
foringjastöðu sinni aftur. Deilur
þeirra urðu svo heiftarlegar að 5.
mai var Debizet, yfirmaður allra
SAC-samtakanna, kvaddur til
Marseille til aö reyna að koma á
sáttum, og viröist hann hafa tekið
afstöðu með Jean-Joseph Maria.
Massie haföi sjálfur sett banatil-
ræðið i byrjun mai i samband við
þessar deilur.
Rannsóknardómarinn i málinu,
kona að nafni Francoise Laurens-
-Guerin, fyrirskipaði nú viðtækar
handtökur á félögum i SAC og lét
meira aö segja handtaka Debizet
sjálfan og flytja til Marseille. En
það var þó viö ramman reip að
draga, þvi að allir neituðu i
byrjun. Ýmis blöö létu i ljós þá
skoðun aö sennilega myndi þetta
mál aldrei upplýsast fremur en
mörg önnur pólitisk mál af þessu
tagi. En fimmtudajginn 30. júli
gerðust enn óværitir atburðir:
þrir menn úr sveitinni sem myrt
hafði Massie og fjölskyldu hans