Þjóðviljinn - 05.06.1982, Side 17

16 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 5.-6. júni 1982
Heigin 5.-6. júnl 1982 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 17
Enginn rær á Sjómannadaginn
Kristján Einarsson frá Dunk i Höröudal neitaöi
þvi ekki aö hann þekkti flest kenniieiti
á miöunum undan Sandgeröi.
— (Ljósm.
„Komiði hérna niður og
tyllið ykkur — verið ekki
feimin. Svona, passið ykk-
ur á stiganum. Hér er allt í
drasli, en það má vel
drekka kaffi."
Svona voru kveöjurnar hjá
þeim Kristján Einarssyni, skipp-
er og eiganda Skúms RE 90, og
háseta hans, Gunnari Asmunds-
syni þegar viö Þjóöviljafólk rifum
upp lúkarinn hjá þeim og spurö-
um hvort einhver væri viö. Þeir
voru þá báöir i koju, enda ný-
komnir aö og rétt búnir aö landa i
höfninni i Sandgeröi. En ekki stóö
,,Ég ræ aldrei á Sjómannadaginn. Þaö passar bara ekki.” —
(Ljósm. — kv — ).
Litið niður í
Skúm RE-90
í Sandgerðis-
höfn
á elskulegheitunum og rausnar-
skapnum. Þaö var rétt eins og
okkur heföi boriö niöur á eitthvert
stórbýliö. Gunnar sótti kaffikrús-
ir, sykur, mjólk og danskar kökur
fram úr skáp og brátt upphófst
mikil veisla.
„Nei, viö fengum ekkert, bless-
uö vertu. Þetta var soddan bræla.
Hann Kristján landaöi þessu áöan
meöan ég svaf”, segir Gunnar og
sneiöir kökur handa gestunum.
Skúmur RE 90 er 10 tonna neta-
bátur og þeir hafa fengiö 60 tonn á
vertiöinni og finnst þaö þokka-
legt.
Þeir sögöu I vigtarskúrnum aö
þiö heföuö fengiö átta fiska?
„Sögöu þeir þaö, já?” Þaö fær-
ist kimni i svip þeirra Kristjáns
og Gunnars viö þessi orö. „Já,
þaö var allavega ekki mikiö
meira en þaö”, segir Gunnar.
„Viö fengum sex ufsa og svo ein-
hverja tvo titti.” ar”, skýtur Kirstján inn i. „Hann
„Þiö heföuö átt aö koma þegar Gunnar dró eina sem var 85 kíló
hann Gunnar fékk stóru lúöurn- og svo aöra 125 kiló. Þaö var
Og Gunnar hellti upp á könnuna um leiö og viö vorum komin niöur. —
(Ljósm. — kv — ).
„Komiöi inn, elskurnar — veriö ekki feimin! ” Kristján og Gunnar buöu blaöasnápnum brosandi i
„bæinn” þóttþeirværu vaktirafværum blundi. — (Ljósm.— kv —).
stærsta lúöa sem ég hef séö. Ukk-
ur heföi veriö nær aö koma þá.”
Eruö þiö báöir héöan frá Sand-
geröi?
Nei, þaö kemur i ljós aö hvor-
ugur býr nálægt Sandgeröi.
Gunnar býr i Reykjavik, en Krist-
ján I Kópavogi. Kristján hefur
gert út frá Sandgeröi i sextán ár.
„Ég heföi átt aö flytja þegar
höfnin hérna lagaöist”, segir
hann. „En ég hef aldrei gert
þaö.”
Þeir Kristján og Gunnar fara
alltaf heim, þegar gerir brælu. Nú
var bræla og þeir ætluöu rétt aö fá
sér blund fyrir heimferöina. Lik-
lega rændum viö þá blundnum.
En þeir hafa ekki orö á þvi, held-
ur hella aftur I krúsirnar.
Jæja, hvernig var svo vertiöin?
Veöriö var mjög leiöinlegt,
segja þeir, og hamlaöi mjög öll-
um veiöiskap. Annars var gott
fiskeri. „Hann Stjáni veiöir alltaf
vel”, segir Gunnar. „Hann þekkir
hverja hundaþúfu hér á miöun-
um.”
Þeir tala um miöin rétt eins og
viö landkrabbarnir lýsum ferö
um land, þar sem viö erum kunn-
ug kennileitum. Eg spyr hvort
likja megi þessu saman.
„Já, þaö má gera þaö”, segir
Gunnar. „A sjónum eru ýmis
kennileiti lika sem menn miöa för
sina viö. En Kristján er manna
slyngastur viö þetta — hann
þekkir botninn meira aö segja
eins og lófann á sér.”
Krristján neitar þessu ekki. Ég
spyr hvort hann sé sammála
fiskifræöingum um fækkun
þorskstofnsins.
„Nei, þorskinum er ekkert aö
fækka. Hann stendur I staö”, seg-
ir Kristján. „Viö veiddum meiri
þorsk nú I vetur heldren áöur. Og
þetta var lika stærri fiskur.”
„Þegar ég var aö byrja á net-
unum þá voru kannski 100 þorsk-
ar i tonninu”, segir Gunnar. „En
svo fór þetta allt upp I 160-180
fiska i tonniö — fiskurinn var orö-
inn svo smár. En nú er hann
greinilega aö stækka aftur. Svo
þetta er bara rugl I þessum fræö-
ingum,held ég. Þorskurinn hefur
bara eitthvaö fært sig til.
Annars er ásókn stóru skipanna
oröin óskaplega mikil. Þetta er
oröiö þannig, aö nú er annar hver
fiskur sem maöur fær særöur eft-
ir veiöarfæri, — þaö er svo hart
gengiö aö honum.”
Viö sötrum kaffiö og hugleiöum
ástand fiskistofna um stund. Eg
spyr þá um veröbólguna og kaup-
iö.
„Viö erum þetta sjö til átta
mánuöi i úthaldi”, segja þeir.
„Svo förum viö I þaö aö eyöa pen-
ingunum”, segir Gunnar hlæj-
andi. „Nei, i alvöru talaö þá hefur
maöur ekki nema gott verka-
mannakaup út úr þessu miöaö viö
vinnutimann. Þaö er óheyrilega
langur timi á bak viö tekjurnar.”
Fariö þiö út á sjómannadag-
inn?
Kristján segist fara ef menn-
irnir vilja þaö. Hann hefur lika oft
róiö einn. Dagarnir i landi skipta
þennan aflamann engu máli,
viröist vera. En Gunnar segist
aldrei róa þennan dag.
„Mér finnst þaö bara ekki
passa. Ég fer alltaf inneftir á sjó-
mannadaginn og ræ aldrei. Mér
ersama um alla aöra daga ársins
— jólin lika, meira aö segja. En
ekki sjómannadaginn. Sjómenn
róa yfirleitt ekki á þeim degi, ef
þeir mögulega komast hjá þvi.”
En nú höfum viö tafiö þá Krist-
ján Einarsson og Gunnar As-
mundsson nóg. Þaö er I nógu aö
snúast áöur en haldiö er af staö á
ný: þaö þarf aö ná I Is og vatn,
sækja kost og ollu og ótal margt
fleira. Og svo þurfa mennirnir
eitthvaö aö hvila sig. Viö þökkum
kærlega fyrir okkur og höldum I
land.
—ast
„Kaupið ekki of hátt”
— (Ljósm.—
Kristján Kristjánsson, Siguröur Pálmason og Asgeir Ólafsson um borö I Þorlákiheiga AR 11 i Hafnarfjaröarhöfn.
segfaÆpverjará Þorláki helga ÁR-11
„Þetta hefur gengið
þokkalega — við höfðum
750 tonn i vetur. Annars er
þetta svo sem ekkert til að
hrópa húrra fyrir. Þetta
gerir ekki gott kaup".
Um þaö voru þeir sammála
þeir Asgeir ölafsson, 2. stýri-
maöur, Siguröur Pálmason,
stýrimaöur og Kristján Krist-
jánsson, matsveinn, þegar okkur
bar að garöi I bát þeirra Þorlák
helga AR 11. Þorlákur helgi
liggur nú i Hafnarfjaröarhöfn þar
sem verið er aö breyta honum
fyrir troll, en hann var á neta-
veiöum s.l. vetur. Þarna hafa þeir
veriö frá 10. mai og vonast til aö
breytingu ljúki um næstu mán-
aðarmót. Þorlákur helgi AR 11 er
geröur út frá Þorlákshöfn.
Hvaö kalliö þiö aö hafa gott
kaup?
Þeirvoru lika sammála um, aö
til að hafa eitthvaö upp'úr fiski-
riinu þyrftu þeir aö fiska 1200
tonn: vinnutlminn og vinnuaö-
stæöur væru sllk.
Hvaö um Sjómannadaginn?
„Jú, ætli maöur drifi sig ekki I
einhver hátfðahöld”, segja þeir.
Þaö er annars upp og ofan meö
þaö — þeir eru ekki alltaf i landi
daginn þann fremur en aöra
daga. — ast
„Þaö á aldrei aö mynda sjómenn nema þegar þeir koma aö — ég er j,jn Júliusson, vigtarmaöur I Sandgeröishöfn. (Ljósm. — kv
bara i leti nuna.” Þórhailur Frimannsson skipstjóri úr Garöinum. —
(Ljósm. — kv ).
Mjög leiðinleg vertíð
„Þetta hefur verið fá-
dæma leiðinleg vertið, það
eru allir sammála um það
hér. Hún hefur líka verið
mjög erfið. Það gerir
veðrið. Hér hefur verið
leiðinlegt veður og óskap-
lega kalt i vetur".
1 vigtarskúrnum I Sandgerðis-
höfn hjá Jóni Júliussynit vigtar-
manni, kinka menn kolli yfir
þessum oröum. Þórhallur Fri-
mannsson, skipstjóri á netabátn-
um Þorkeli Arnasyni, segir einnig
lltiö fiskeri hafa veriö, allavega
hjá minni bátunum. „Þaö var
engin fiskigengd viö flóanna og
leiöinlegt veöur. Þaö var alltaf
þetta sex til tlu tima stim á miöin.
Þórhallur er annars úr Garð-
inum, en gerir bátinn sinn, sem er
65 tonn, út frá Sandgeröi. Þaö
gerir hafnleysiö i Garöinum.
„Þaö eru þessi rif hér fyrir utan
sem gera þetta aö einni bestu
höfn I heimi”, segir Þórhallur.
„Þaö er alltaf tiltölulega sléttur
sjór inni á höfninni, "þvl brimiö
brotnar á rifinu”.
Þaö er talaö svolltiö um vertiö-
ina inni i vigtarskúrnum (sem
reyndar er langt frá þvi aö vera
nokkur „skúr” — nýbyggöur meö
viöarþiljum og parkettgólfi!).
Ljósmyndarinn dregur upp
myndavélina og myndar i grlö og
erg. „Nei, hættu nú þessu”, segir
Þórhallur brosandi, „það á aldrei
aö mynda sjómenn nema þegar
þeir koma aö. Ég er bara hér i
leti”.
Sjómenn kalla þaö aö vera I
„leti” þegar ekki gefur á miöin og
þeir neyöast til aö vera heima.
Annars kæmu þeir sjaldnast aö
landi þessir veöurbörnu kappar.
— ast