Þjóðviljinn - 17.09.1983, Blaðsíða 4

4 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 17.-18. september 1983
Póst-
kortid
Nýt þess
að fá
martraðir
Stutt viðtal við
Dag Sigurðarsson
sem er með
máiverkasýningu í Djúpinu
Eg veit ekki hvort ég get sagt þér
neitt, ég er enginn kjaftaskur í dag“,
sagði DagurSigurðarson listmálari og
Ijóðskáld er við litum niður í Djúpið á
fimmtudag en þar er hann með
málverkasýningu. Það rættist þó úr.
- Hefurðu snúið þér heill og óskiptur að
málverkinu?
- Ég hef alltaf verið við það frá degi til
dags en þó voru gloppur í því þegar ég var
lítill. 5 ára gamall fékk ég fyrstu vatnslitina
og prófaði þá að blanda appelsínugula litn-
um út í glas og bjóða pabba. Þá voru litirnir
teknir af mér af því að ég þótti ekki nógu
þroskaður fyrir þá.
- Þú hefur náttúrulega orðið fyrir áhrif-
um frá pabba þínum, Sigurði Thoroddsen?
Hann málaði.
- Ógæafa fjölskyldunnar stafaði af því að
fjölskyldufaðirinn hafði gaman af að mála á
sunnudögum og það var það sem synirnir
sáu hann gera.
— Ógæfa?
- Þegar ég fór að spyrjast fyrir um það
hvort ég ætti ekki að mála var mér sagt að ég
ætti bara að gera það á sunnudögum, ekki
allan tímann. Ég var því ekkert að tala um
að ég ætlaði að verða málari heldur beið
bara. Þegar maður er 6 ára eru öll
mannréttindi tekin af manni, skipað að sitja
í 40 mínútur og hreyfa sig í 20 mínútur og
svona gekk það í 8 - 9 ár. Ég efast um að
nokkurt þjóðfélag hafi fundið upp við-
bjóðslegri innvígsluseremóníur.
- Ertu hættur að yrkja?
- Nei, en ég hef aldrei gert mikið af því.
Þetta jafnar sig upp í gegnum árin með
hálfri hendingu á dag eða eitthvað svo-
leiðis. Ýmsir höfðu hátt um það að ég væri
vont skáld og útgefendur hættu gefa mig út.
Ég reyndi því að gefa sjálfur út en hafði ekki
úthald í það. Ég yrki því bara fyrir sjálfan
mig og kærustuna mína. Svo uppgötvaði
fólk ég væri hryllilegur málari og þá sögðu
allir: „Þú átt ekki að mála, þú átt að skrifa.“
En ég geri bara það sem mér sýnist.
- Ert þú að mála það sama og þú yrkir
um?
- Égveitekki. Efþúferðígegnumljóðin
finnurðu ekki mikið af litum, þannig að ég
fæ útrás fyrir þá í málverkinu. Þó mála ég
stundum ansi grátt en á þessari sýningu eru
miklir litir. Það er ljóðræna í henni í þetta
skipti.
- Er þetta eitthvað í ætt við „nýja mál-
verkið“ svokallaða?
- Nýja málverkið er svipað og ég var að
málafyrir lOárum. Það fóru fyrir nokkru að
koma til mín strákar úr Myndlista- og hand-
íðaskólanum og bentu mér á að ég gæti
komið upp færibandi en ég hló að þeim.
- Hvað áttu þeir við með því?
- Þeir voru að gera mér greiða með því
að segja mér að þetta væri að seljast úti í
stóra heiminum. Ég benti þeim á að ef ég
vildi græða þá ætti ég að gera eitthvað ann-
að en að mála. Ég hef gott peningavit og tók
ágætis hagfræðipróf úr skóla ungkommún-
ista í Moskvu á sínum tíma. Þeir hafa gott
Dagur: Ég geri bara það sem mér sýnist
vit á kapítalismanum þar eystra þó margt sé
óljóst í hinni sósíalísku ökonómíu.
- Hvað finnst þér annars um nýja mál-
verkið?
- Allt frá því að ég man fyrst eftir mér
hafa þeir sem stjórna bransanum verið að
reyna að halda öllu innan markalína en orð-
ið að slaka svolítið á á seinni árum. Þeir eru
núna að reyna að finna út hverjir eru salon-
hæfir. Kollegar mínir vita ekki að málverk-
abransinn hrundi fyrir 10 árum nema
auðvitað gömlu meistararnir, Rembrandt,
Velasquez og þeir. Verðbréfamarkaður
þeirra stendur enn.
- Ert þú salonhæfur?
- Þetta er nú ekki mjög gróft hjá mér
núna en ég hugsa samt ekki. Það má helst
ekki vera neitt í málverkinu. Fyrir 15 - 20
árum var ég heltekinn af ófriðarhrollinum
sem nú hefur gripið fólk. Ég svaf bara ekki
vegna óttans við kjarnorkusprengjuna.
Unglingunum núna líður eins og ég var þá.
Nú er ég bara skrýtinn, gamall maður og nýt
þess að fá martraðir. Ég fæ mikið út úr þeim
og sef vært áfram. -GFR
„ Vitur maður hefur sagt að næst
því að missa móður sína sé fátt
hollara úngum börnum en missa
föðursinn. “
Upphafsorð Brekkukotsannáls eftir Halldór
Laxness.
Ragnar við eina af myndum sínum, þær eru flestar af þessari stærð.
í Ragnar Kjartansson opnar
j höggmyndasýningu:
! Flestar
\ myndirnar
\ úr at-
I vinnulífinu
; Ákaflegaskemmtileg
j höggmyndasýning verðuropnuðí
j Listmunahúsinu ídag, laugardag kl.
| 14. Það eru um 60 lágmyndir og
j höggmyndireftir Ragnar Kjartansson,
| afrakstur afvinnu hans á s.l. ári en
| hann hefur haft Listsmiöju Glits til
j umráða. Flestareru myndirnarlitlarog
! „mótífin" eru mikið úratvinnulífinu. Við
hittum Ragnar að máli þar sem hann
var að stilla upp á fimmtudag ásamt
félögumsínumúr
Myndhöggvarafélaginu.
- Þessi sýning er f tilefni af sextugsafmæli
þínu, Ragnar. Hvernig finnst þér að vera
orðinn sextugur?
- Ég vildi heldur vera fimmtugur.
- Er erfitt að verða gamall?
- Nei, ekki ennþá. Elli kerling er ekki
farin að mæða mig nema í kílóum, þeim
fjölgar með ári hverju.
- Þú hefur haft aðstöðu í Gliti. Stofnað-
irðu ekki það fyrirtæki á sínum tíma?
- Það er rétt, ég rak það fyrstu 10 árin.
- Ertu kannski kominn út í keramik aft-
ur?
- Já, ég bjó til nokkrar myndir sem eru
hér á sýningunni. Þá er ég með lágmyndir
sem unnar eru í postulín, á stein og fleira
sem krefst kunnáttu í brennslu.
- Og það er atvinnulífið sem heillar þig?
- Já, stærsti skúlptúrinn er t.d. af leirker-
asmið og er það eina myndin sem ekki er til
sölu. Iðnaðarbankinn á þá mynd. Leirker-
asmíðin er elsta iðngreinin ef frá er talin
kjaftasagan um konuna sem selur sig.
Mannkynsagan er lesin af leirkerum áður
en ritöld hófst. Þarna sérðu líka garðyrkju-
mann og mótorista en flestar myndirnar eru
þó af sjómönnum og fiskvinnslufólki. Hér
er líka tíningur af fuglum, kríum og rjúpum.
Ég hef gaman af því að fást við þá.
- Og mér skilst að þú hafir haft aðstoðar-
mann í vetur og sumar?
- Já, það er Ragnhildur Stefánsdóttir.
Hún er mjög flinkur teiknari og efnilegur
listamaður.
Sýningin verður opin daglega kl. 10 - 18
og laugardaga og sunnudaga kl. 14 - 18.
-GFr
„Sumarið er
að kveðja “
í tilefni af því að nú haustar að er
viðeigandi að birta nokkrar vísur úr
hinu unaðsíagra kvæði Steingríms
Thorsteinssonar er hann nefnir
Haustkvöld.
Vor er indœlt, eg það veit,
þá ástar kveður raustin.
En ekkert fegra’á fold eg leit
en fagurt kvöld á haustin.
Aftansunna þegar þýð
um þúsundlitan skóginn
geislum slær og blikar blíð
bæði um land og sjóinn.
Svo í kvöld við sævar brún
sólu lít eg renna;
vestan geislum varpar hún
sem verma, en eigi brenna.
Setjumst undir vænan við,
von skal hugann gleðja.
Heyrum sætan svana klið,
sumarið er að kveðja.
Æska, eg hef ást á þér,
fyr elli kné skal beygja.
Fegurð lífs þó miklist mér,
meira er hitt: að deyja.
Elli, þú ert ekki þung
anda guði kærum:
Fögur sál er ávallt ung
undir silfurhœrum.
Spegilfagurt hneigð við haf
haustkvölds sólin rauða.
Bólstri ránar bláum af
brosir nú við dauða.
Fagra haust, þá fold eg kveð,
faðmi vef mig þínum.
Bleikra laufa láttu beð
að legstað verða mínum.
1A KL&W.ýtk. jvlí I931l
Um daginn var sýnd í sjónvarpinu mynd
af ferð Balbós flugmálaráðherra ítala og
flugkappa hans yfir Atlantshafið árið 1933,
pg sáust þar skemmtilegar svipmyndir frá
íslandi. Hér er gamalt kort með mynd af
flugvélum Balbós, 24 talsins, þar sem þær
liggja í röð á Kleppsvík við Reykjavík í júlí
1933.