Þjóðviljinn - 29.10.1983, Síða 4

4 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 29.-30. október 1983
Fyrsta ástin er óviðjafnan-
lega töfrandi sökumfá-
kœnsku sinnar.
Charles Nodier
„Bak við
mig bíður
dauðinn“
Jóhann Sigurjónsson
Þau eru ekki mörg ljóðin sem
liggja eftir Jóhann Sigurjónsson en
eru samt meðal þess besta sem ort
hefur verið á íslenska tungu. Þar á
meðal eru Heimþrá og Bikarinn.
Heimþrá
Reikult er rótlaust þangið,
rekst það um víðan sjá,
'straumar og votir vindar
velkja því til ogfrá.
Fuglar flugu yfir hafið
með fögnuði og vœngjagný,
- hurfu út í himinblámann
hratt eins og vindlétt ský.
Þangið sem horfði á hópinn,
var hnipið allan þann dag. -
Bylgjan, sem bar það uppi,
var blóðug um sólarlag.
Bikarinn
Einn sit ég yfir drykkju
aftaninn vetrarlangan,
ilmar af gullnu glasi
gamalla blóma angan.
Gleði, sem löngu er liðin,
lifnar í sálu minni,
sorg, sem var gleymd og grafin,
grœtur í annað sinni.
Bak við mig bíður dauðinn,
ber hann í hendi styrkri
hyldjúpan nœturhimin
helltan fullan af myrkri.
Rœtt við Erlu
sýnir í fyrsta s
„Ég fékk mitt stærsta listakikk í Amster-
dam fyrir nokkrum árum þegar ég sá
þar í Borgarlistasafninu ítalska sýningu
er kallaðist T rans Avantgardia. Hún
varð mér algjör opinberun, ég gekk um
og hló og var þar á hverjum einasta
degiíheilaviku. Ég fannað þettavar
það sem mig langaði til að gera“. Sú
sem mælir er ung og glaðleg kona með
rautt hár. Hún á heima í Stokkhólmi en
er nú að halda sína fyrstu sýningu hér á
landi. Erla Þórarinsdóttir heitir hún og
við spjöllum við hana þar sem hún er í
óða önn að hengja upp myndir sínar í
Nýlistasafninu.
Undir
Þórarinsdóttur sem
Inn hér á landi
Erla: Ég hef ríka flakkaranáttúru. - Ljósm.: Magnús
ítölskum
áhrifum
- Hver er þinn listaferill, Erla?
- Ég var við nám í Konstfagskolan í
Stokkhólmi í 4 ár og útskrifaðist þaðan
1981. Ég var líka í Amsterdam um hríð og
það var mér mjög mikilvægt. Ég var alein,
og þekkti engan og það er gott að vera einn í
stórri borg. Þá er maður svo opin fyrir á-
hrifum og kemst að því að maður er kannski
önnur manneskja en umhverfið hafði áður
sagt manni. Annars verður maður óttalegt
„lókalfenomen" og það getur verið slæmt.
Það er mikil hirðingjanáttúra í mér ogég vil
t.d. hafa eins Iítið af „græjum“ með mér og
ég mögulega kemst af með.
- Og þú varðst svona hrifin af ítölunum?
- Já, þetta voru ungir menn sem sýndu
svo sem eins og Cuchi, Chia og Clemente,
þeir eru nú kallaðir stóru c-in í ítalskri
myndlist og eru orðnir mjög dýrir, Palla-
dino, Tappafiori og fleiri. Þeir hafa þennan
hlátur í verkum sínum og gera allt mögulegt
m.a. klippa sem éger mjögmikiðfyrir. Þeir
höfða mun meira til mín en þýsku ný-
expressjónistarnir eða þetta svokallaða
nýja málverk. Það er meiri estetík í ítalska
málverkinu.
- Hvað hefurðu verið að gera eftir að þú
laukst skólanum?
- Ég byrjaði strax að vinna. Við vorum
nokkur saman um lítið „lókal" í Gamla Stan
og gerðum allt sem okkur datt í hug: máluð-
um, þrykktum, tókum ljósmyndir, gerðum
smámuni o.s.frv. Þetta var svona neðan-
jarðarstarfsemi. Síðar fengum við stærra
pláss sem við kölluðum ZON og vorum þar
með avant garde-gallerí sem fékk viður-
kenningu miklu fljótar en við höfðum búist
við. Þar vorum við bæði með eigin verk og
fengum sýningar utan úr heimi, höfðum
ýmiskonar uppákomur og kaffidrykkju.
- Þú hefur verið þarna í hópi Svía?
- Nei, þetta er mjög alþjóðlegt. Auk mín
voru þarna 2 Svíar, Finni og Norðmaður og
svo sýndu hjá okkur listamenn frá öðrum
löndum. Hópurinn samanstóð af flökkur-
um frá ýmsum löndum. Sænskir listamenn
eru yfiríeitt svona frekar „lokalfænomen".
- En þú ert ekki lengur í þessum hóp?
- Við gerðum þarna allt meira og minna
saman og einn góðan veðurdag fann ég að
ég yrði að gera mitt og aðrir sitt. Það var
ekki tími til að fíflast lengur. Við erum að
vísu núna með stað sem heitir Barbar í Ja-
kobsgötu í miðborg Stokkhólms. Þar eru
veitingar og settar upp sýningar. Á laugar-
dögum höfum við klúbb til þess að geta haft
vínveitingar. Það er allt bannað í Svíþjóð og
þess vegna verður þetta að vera svona í
Íokuðum klúbb. Barbar er í eina gamla
hverfinu í miðborginni sem ekki er búið að
rífa en það hefur staðið til. Listamenn hafa
lagt undir sig þessi gömlu hús með vinnu-
stofur sínar og samkomustaði.
- Hvað ert þú að fást við í þínum mynd-
um?
- Ég er mikið með frumtákn eða grunn-
tákn sem eru sameiginleg öllum mönnum.
Þau tákna t.d. eldinn, reiðina, viljann og
augað. Ég reyni að túlka tilfinningarnar í
líkamanum og verð stundum að fara alveg
ofan í maga. Oft lendi ég í fiskunum. Þetta
eru tákn sem hafa verið notuð alveg frá því
á steinöld enda hefur maðurinn ekkert
breyst í aldanna rás. Ég nota líka sjálflýs-
andi liti því að við lifum nú einu sinni í
nútímanum.
Þess skal að lokum getið að Erlu var
ásamt 25 evrópskum myndlistamönnum
boðið í fyrra að sýna á mikilli myndlistar-
sýningu í París sem kennd var við David
Bowie.
-GFr.
Holt á Síðu er forn-
frægur bær sem oft
kcmur við sögu á lið-
innitíð. Svo vart.d. í
Skaftáreldum, og í Sög-
um úr Skaftáreldi eftir
Jón Trausta býr aðal-
söguhetjan í Iiolti.
Bóndi þar nú er Siggeir
Björnsson varaþing-
maður, en bræður
hans, sem einnig eru
fráHolti,eru Jón
Björnsson rithöfundur
og Runólfur Björnsson
sem komið hefur við
sögu sósíalískrar hreyf-
ingar á Islandi.