Þjóðviljinn - 24.03.1984, Side 6

6 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 24.-25. mars 1984
Umsjónarmaður Sunnudagsblaðs: Guðjón Friðriksson.
Skrifstofustjóri: Jóhannes Harðarson.
Auglýsingastjóri: Ólafur Þ. Jónsson.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreíðsla: Bára Sigurðardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Blaðamenn: Auður Stvrkársdóttir, Álfheiður Ingadóttir Lúðvík Geirsson, Magnús H. Gísla-
son, ólafur Gíslason, óskar Guðmundsson, Sigurdór Sigurdórsson, Valþór Hlöðversson.
íþróttafréttaritari: Víðir Sigurðsson.
Utlit og hönnun: Haukur Már Haraldsson, Þröstur Haraldsson.
Ljósmyndir: Atli Arason, Einar Karlsson.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elías Mar.
Auglýsingar: Sigríður Þorsteinsdóttir.
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir.
Símavarsla: Margrét Guðmundsdóttir, Sigríður Kristjánsdóttir.
Húsmóðir: Bergljót Guðjónsdóttir.
Bílstjóri: Ólöf Sigurðardóttir.
Innheimtum.: Brynjólfur Vilhjálmsson
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttir.
Utkeyrsla, afgreiðsla og auglýsingar:
Síðumúla 6, Reykjavík, sími 81333.
Umbrot og setning: Prent.
Prentun: Blaðaprent hf.
Undanfarið hafa kvöldfundir verið óvenju tíðir á alþingi.
Ríkisstjórnin hefur lagt ofurkapp á að koma málum sínum í
gegn og þá ekki frekar venju sést fyrir í vinnubrögðum.
Iðulega hafa flestir ráðherrarnir verið fjarverandi umræðu
sem varða þeirra ráðuneyti og þingmenn stjórnarliðsins hafa
tugum saman hundsað hina lýðkjörnu löggjafarstofnun.
Á miðvikudagskvöldið vakti Svavar Gestsson athygli á
þessu ófremdarástandi og benti á að ríkisstjórnin sýndi ekki
alþingi lágmarksvirðingu. Enn fremur benti hann á að með
þessu háttalagi, stöðugum fjarvistum, hjálpaði ríkisstjórnin
fjölmiðlum ríkisstjórnarinnar til að sveipa gagnrýni
stjórnarandstöðunnar þagnarhjúpi. Ríkisfjölmiðlarnir
fengju einnig skálkaskjól fyrir eilífðarþagnir um gagnrýni og
málafylgju stjórnarandstöðuflokkanna á þingi.
r itst Jórnargrei n
Öjöfnuður,
fum og klúður
Þegar þessi gagnrýni formanns stærsta stjórnarandstöðu-
flokksins var flutt úr ræðustól á alþingi sl. miðvikudagskvöld
var verið að ræða frumvarp ríkisstjórnarinnar um lausa-
skuldir bænda. Stjórnarandstaðan hafði hvað eftir annað
spurst fyrir um fjármögnun skuldbreytinganna. Engin svör
bárust. Spurt var hvcrsu há upphæðin þyrfti að vera. Engin
svör bárust, en það hefur komið fram að þyrfti a.m.k. 100
miljónir króna. Pá var spurt án svars hvort til greina kæmi að
taka erlent lán í þessu skyni. Eftir að þingmenn stjórnarand-
stöðunnar höfðu barið á stjórnarliðinu með gagnrýni og
spurningum - án þess að viðbrögðin yrðu önnur en þau að
formaður Sjálfstæðisflokksins fölnaði útí þingsalnum, sá
forseti neðri deildar alþingis Ingvar Gíslason sig knúinn til
að taka undir gagnrýni stjórnarandstöðunnar um að óþol-
andi væri að ráðherrar í ríkisstjórninni svöruðu ekki spurn-
ingum og tækju ekki þátt í þinghaldinu. Hét forseti að koma
þeirri gagnrýni á framfæri við stjórnarliðið. Óþingleg vinnu-
brögð ríkisstjórnarflokkanna hafa kvað eftir annað gengið
framaf hinum vandvirku og óhlutdrægu forsetum, Ingvari
Gíslasyni forseta neðri deildar og Þorvaldi Garðari Krist-
jánssyni forseta sameinaðs þings.
Hjá ríkisstjórninni ber allt að sama brunni: hún og þau öfl
sem að henni standa hundsa drengileg vinnubrögð þegar hún
sér nokkurt færi. Nýjasta dæmið um yfirdrepsskapinn og
ruglandina er lýðskrumsyfirlýsing fjármálaráðherra á dög-
unum. Hann sagðist endilega vilja Iáta þjóðina vita af fjárl-
agagatinu af því við ættum öll þennan sameiginlega vanda.
Hann vildi koma til dyranna eins og hann væri klæddur og
láta allt gerast fyrir opnum tjöldum svo allir og þó sérstak-
lega þeir sem kjörnir væru á alþingi gætu fjallað eðlilega um
fjárlagagatið. Ekki reyndist meira að marka þessar yfirlýs-
ingar en svo, að um gatið hefur síðan verið fjallað á lokuðum
fundum ríkisstjórnarinnar þar sem allt er í háalofti vegna
ágreinings. Aðalstjórnarmálgagnið Morgunblaðið sér ást-
æðu til að hrópa í fyrirsögn „Frumvarpsdrögum er haldið
leyndum fyrir stjórnarliðum“. Ekki einu sinni sjálfir stjórn-
arliðarnir fá að fylgjast með því sem ráðherrann kallaði eina
lýðræðislegustu gjörð sem heyrst hefir um.
Vanstillingin og óöryggið er fyrir löngu orðið áberandi
meðal ráðherranna. Þeir eru hræddir. Sverrir Hermannsson
iðnaðarráðherra er farinn að tala um kosningar á næsta ári.
Fyrir helgina þurfti að loka veðdeild Landsbankans, þar
sem ríkissjóður hafði ekki staðið við skuldbindingar sínar
við húsnæðislánakerfið.
Þannig er klúðrið, fumið og taugaveiklunin sem einkenna
vinnubrögð ríkisstjórnarinnar. Þetta bætist við þá sérgæsku
og peningagræðgi sem einkennt hafa um langa hríð þær
klíkur sem ráða lögum og lofum í Framsóknar og Sjálfstæðis-
flokki.
Meirihluti Breta er andsnúinn Pershing kjarnorkuflaugunum einsog stendur á kjól konunnar sem kom í boð frú
Margrétar Thatcher fyrir tískufrömuði á dögunum.
Fiskur í stað friðar?
Það á ekki af aumingja íhald-
inu að ganga á þessum síðustu og
verstu tímum. Axarsköft eru að
verða ein helsta framleiðsla
stjórnarinnar, og sem vonlegt er
endurspeglast þetta voveifilega
ástand í síminnkandi alþýðuhylli
meðal kjósenda, sem einsog
þangið eru bæði reikulir og rót-
Íausir. f fyrsta skipti síðan fyrir
átökin um Falklandseyjar hefur
íhaldið sigið niður fyrir Verka-
mannaflokkinn í skoðanakönn-
unum, og ekki miklar líkur á tarz-
önskum uppsveiflum.
Þaraðauki hika nú gamlar kan-
ónur úr hópum íhaldsins ekki
lengur við að skjóta föstum
skotum og lausum á frúna Mar-
gréti, nú síðast vildu þeir hún
kæmi sér upp aðstoðarmanni,
væntanlega til að stífla þá flóðgátt
mistaka sem stjórn hennar er
orðin. í ofanálag er hún svo
hundelt af fjölmiðlum útaf væg-
ast sagt vafasömu fjármálabralli
frumburðar síns, Marks.
Vinsælt trix hjá pólitíkusum í
vanda er að láta sjá sig með frægu
fólki og skapa þannig jákvæða
pressu. Á þetta ráð ákváðu ráð-
gjafar frú Margrétar að bregða
eftir hvert stjórnarslysið á fætur
öðru. Út var gefin yfirlýsing um
að Lundúnir væru nú orðnir mið-
stöð heimstískunnar (!) og í til-
efni þess ætlaði frú Margrét
Thatcher að hafa boð inni fyrir
frumkvöðla bresku tískunnar.
Þetta gat varla farið úrskeiðis og
auglýsingagarpar íhaldsins néru
saman lúkum af ánægju yfir þessu
snilldarráði. Sjónvörpum og
blöðum var boðið að horfa á for-
sætisráðherra glotta uppí stór-
menni hátískunnar, sem leidd
voru eitt og eitt inní herbergi þar-
sem frú Margrét tók í spaðann á
þeim og fleygði þeim svo útum
aðrar dyr.
En feigum verður ekki bjarg-
að. Þegar ein af forsprökkum
tískunnar var leidd fyrir frú Mar-
gréti kom í ljós að framan á hvít-
an kjól sinn hafði hún letrað
skýrum stöfum mótmæli gegn
amerísku kjarnorkuflaugunum
sem nú er verið að setja niður hér
í Bretlandi.
Össur Skarp
héðinsson
skrifar

Það er svo í stíl við fjölmiðla-
lukku frá Margrétar að hin eina
sem greint var frá úr boðinu, voru
mótmæli hvítklæddu konunnar.
Baráttan gegn kjarnorkuvopn-
um í Bretlandi sýnir lítil merki
hnignunar, þó hluti vopnanna sé
þegar kominn á breska grundu.
Enn á eftir að flytja vopnin útá
vellina þar sem þau verða endan-
lega staðsett, og andófsmerin
hafa svarið þess dýran eið að
koma í veg fyrir það, og ekki hika
við að loka vegum í Englandi ef
með þarf.
Verkamannaflokkurinn hefur
einnig lofað að nái hann völdum í
næstu kosningum muni hann
fleygja vopnunum þegar í stað úr
iandi. Andófsfólk treystir samt
ekki algerlega á orðin tóm,
minnug þess að meðan síðasta
stjórn flokksins var við lýði, þá
voru fyrstu ákvarðanirnar um
uppsetningu vopnanna teknar á
hálfgerðum leynifundum.
StjórnmálaflokkUm er líka valt
að treysta í þessum efnum. Ég
man að í fyrsta skipti sem ég kaus
Alþýðubandalagið var það fyrst
og fremst útá svipuð loforð.
Flokkurinn komst í stjórn, en
herinn ekki úr landi. Einsog mý á
mykjuskán hef ég loðað utan í
flokknum alla tíð síðan, en blóð-
bragðið er ekki horfið með öllu
og heil eða hálf kynslóð vinstri
manna gleymir þessu illa.
Andstaðan við kjarnorku-
vopnin er mjög víðtæk hér í Bret-
landi og nær allt frá æstustu marx-
istum til þeirra sem búa til kjóla
fýrir peningafursta. Konur hafa
staðið í fylkingarbrjósti andófs-
ins, um tveggja ára skeið hafa
hinar staðföstustu haft uppi á-
hrifamikil mótmæli við herstöðv-
ar sem geyma vopnanna, og unn-
ið virðingu allra réttlátra manna.
Margar af þessum konum hafa
ekki fyrr komið nálægt pólitík,
þær eru einfaldlega drifnar af ótta
yfir veröld þar sem kjarnorku-
stríð stórveldanna er ekki lengur
ýkja fjarlægur möguleiki. Bar-
átta þeirra gegn kjarnorkuvopn-
um er barátta fyrir framtíð barna
sinna segja þær, og benda á, að
með því að leyfa kjarnorkubúnað
á landi sínu er breska þjóðin í
rauninni að gera sig að skotmarki
í mögulegri styrjöld.
Það er nokkuð langur vegur
milli þessara viðhorfa kvenna og
þeirrar, sem mér skilst sé á þingi
fýrir Kvennalistann, og kvað að-
spurð að íslendingar þyrftu nú að
huga að fiskmörkuðum sínum í
Ameríku áður en brottvísun
bandaríska herliðsins kæmist á
dagskrá.
Skyldi hún hugsa um fisk þegar
sprengjan fellur á Keflavík?
DJOÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýðs-
hreyfingar og þjóðfrelsis
Ritsljórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson.