Þjóðviljinn - 16.03.1986, Blaðsíða 9

SKILN
3
Tíunda hvert hjónaband endar með skilnaði. Á
hverri viku fá dómarartíu kröfur um lögskilnað til
afgreiðslu. Áfallið sem fólk verður fyrir við skilnað er
talið jafnmikið og við fráfall maka. Hvernig líður
þessu fólki?
Hjónabandið á í vök að verjast um þessar
mundir. Skilnuðum hefur farið ört fjölgandi und-
anfarin ár og nú er svo komið að 1 af hverjum tíu
hjónaböndum enda með skilnaði. Á hverri viku
berast héraðsdómurum og borgardómara 10
kröfur um lögskilnaði. Samtímis gerist það að
þeim sem ganga í hjónaband fer fækkandi.
Vafalaust vegur að einhverju leyti upp á móti því
hve margir velja að búa í óvígðri sambúð en
tölur um þær eru óáreiðanlegar. Ljóst er þó að
þeim hefur fjölgað vemlega sem velja það sam-
búðarform.
Þessar tölur segja okkur þá sögu að á hverju
ári þurfa um eitt þúsund íslendingar að ganga í
gegnum þá þolraun sem heitir hjónaskilnaður.
Hér á eftir verður reynt að gera grein fyrir því
hvernig sú þolraun hefur komið þremur einstak-
lingum fyrir sjónir. ( næstu opnu segja tvær
konur og einn karl frá reynslu sinni af skilnaði.
Einnig er rætt við Sigrúnu Júlíusdóttur félags-
ráðgjafa sem ásamt Nönnu K. Sigurðardóttur
félagsráðgjafa heldur námskeið fyrir fólk sem
hefur slitið samvistum við maka sína. Loks er
stutt spjall við séra Sigurð Hauk Guðjónsson
prest í Langholtssókn en lögum samkvæmt
þurfa allir sem hyggjast sækja um skilnað að
ræða við prest og þeim er uppálagt að ieita
sátta milli hjóna. Það má því ætla að þeir hafi
nokkuð góða yfirsýn yfir þá örðugleika sem fólk
glímir við í skilnaði og hvaða ástæður reka það
út í skilnað.
—ÞH
Sjá opnu.
Sunnudagur 16. mars 1986 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 9