Þjóðviljinn - 16.03.1986, Blaðsíða 12

Ástin er eina glœtan
Spjallaðvið
mœlskukóng
framhaldsskól-
anna Helga
Hjörvar
- Veistu þaö aö ég hef reynslu
af því aö vera landsfrægur,
sagði Helgi Hjörvar, 18 ára
menntaskólapiltur, sem varö
heimsfrægur á íslandi á dög-
unum þegar hann varö
mælskukóngur framhaldskól-
anna og sagt var f rá og sýnt í
sjónvarpi.
Hvað áttu við mcð að þú hafir
áður orðið landsfrægur, dreng-
ur?
- Tíu ára sönglaði ég inná
hljómplötu hjá Amunda Ámund-
asyni, Emil í Kattholti, - og hef
verið laglaus síðan. Þá sórég þess
eið að verða aldrei aftur frægur
en Ómar eyðilagði það.
Og því varstu að sverja?
- Enn þann dag í dag, tæpum
níu árum síðar, er æpt: EEEEE-
EEEEMMMIIILL!_ - strák-
skratti.
Aður heldur en við gefum þér
færi á að monta þig meira, viljum
við hræra þjóðlega strenginn og
spyrja um ætt og uppruna.
- Móðir mín er Helga Hjörvar,
skólastjóri Leiklistarskóla ís-
■lands, dóttir Marsibilar Bern-
harðsdóttur, Önfirðings, nú forn-
sala í höfuðstaðnum og Helga
Vigfússonar, fv. verslunarmanns
og fangabúðastjóra á Suðurlandi.
Fóstruð af Stefáni Illugasyni
Hjaltalín, Snæfelling og dags-
brúnarverkara á eyrinni í sex ára-
tugi. Faðir er Ulfur Hjörvar,
Helga útvarpsmanns af Mýrum
og Rósu Daðadóttur úr Dölum.
Að rísa
undir nafni
Hefurðu fengið þjálfun fyrir
ræðumennskuna annars staðar
en í skólanum?
- Já, ég var í Listdansskóla
Þjóðleikhússins (maður varð nú
næstum landsfrægur fyrir það,
með tippi og þó í ballett) og þeir
völdu gjarnan í hin ýmsu auka-
hlutverk í ballettum og leikritum
úr krakkaskaranum sem þar var.
Þannig kviknaði áhuginn á leik-
list, og ræðumennska er að stór-
um huta leikræn tjáning.
En blessað móðurmálið, hver
hefur ræktað það með þér?
- Það lögðust allir á eitt um að
láta mig rísa undir nafni.
Pápi minn er metnaðarfullur ís-
lenskumaður og ég var snemma
vaninn á að lesa upphátt. Það
hefur einnig vegið nokkuð í ís-
lenskuuppeldi mínu að ég ætti að
standa undir nafni (afi hans og
alnafni Helgi Hjörvar rithöfund-
ur ög útvarpsmaður var mikilhæf-
ur íslenskumaður einsog eldra
fólk veit og man).
Þannig að það hefur verið
dekrað við þig í menningarlegu
uppeldi?
- Ónefndur ritstjórnarfulltrúi á
ónefndri öldu í vesturbænum er
raunar alltaf að núa mér og mín-
um félögum því um nasir að við
séum dekurbörn menntaðrar
millistéttar. Hvað varðar
menntunina er það rétt. Við vor-
ekki að finna milli eyrnanna held-
ur milli fótanna og síðan þá hef ég
enga vinnu fengið.
Ertu ofsafenginn flokksmað-
ur?
- Ha, nei, nei, - ég er lýðræð-
issinnaður sósíalisti. Tek afstöðu
eftir eigin höfði - með eða gegn
Flokknum skiptir ekki máli. Al-
þýðubandalagið er hins vegar dá-
lítið spennandi núna. Þar takast á
tvær kynslóðir, hvor með sína
hugmyndafræði. Sjálfur aðhyllist
ég meir lýðræðishugmyndirnar,
enda er forræðishyggja ekki við
mitt skap. Auk þess sem ég hef
andstyggð á þessu eilífa makki
við íhaldið - einkum í verkalýðs-
hreyfingunni.
ANt nema
ísfólkið
Ertu hreinræktað félags-
málatröll, eða hefurðu fleiri
áhugamál?
-Eg hef áhuga á pólitík og
bókum. Les allt utan Isfólkið og
rauðu ástarsögurnar. Önnur
áhugamál einsog leiklistin t.d.
hafa vikið nokkuð fyrir þessu
tvennu og því að drekka kaffi og
spjalla, en af því hef ég mjög
gaman.
Við félagarnir sitjum gjarnan á
Hressó og Öldugötu og ræðum
hin áhugamálin, bækur og á-
standið í Allaballanum - en ástar-
málin eru rædd undir fjögur
augu.
Þú lifir svona bóhemsku lífi, 18
ára unglingur og eyðir þess utan
gífurlegum tíma í ræðukeppni,
fer þannig ekki að halla undan
fæti í þínu aðalstarfi, skólanum?
- Jú, það gengur ekki alveg
nógu vel. En þú getur huggað þig
við það að ég hef heitið að bæta úr
því.
Hefurðu ekki sagt þetta áður,
Helgi minn?
- Ef þú ert að dyigja um að ég
sé kærulaus, nú eða bjartsýnasti
maður í heimi, þá er svarið ja, ja,
en það stendur til bóta.
Hvar hefurðu unnið á sumrin
og í fríum?
- í fornsölu, saltfiski hjá Skúla
Al. á Sandi, Hraðfrystihúsi Dýr-
firðinga, og sl. sumar í fiski í
Kósavirkinu í Klakksvík í Fær-
eyjum. í jólaleyfum vinn ég í
bókbandi en með náminu við hú-
svörslu. Því starfi skiptir klíkan
bróðurlega með sér.
Þegar strákur nýtur svona vel-
gengni eins og þú i ræðukepp-
ninni, ertu ekki hræddur um að
verða of montinn, hégómlegur og
sjálfselskur, þú veist að þetta get-
ur verið fylgifiskar velgengninn-
ar?
- Veistu, mér þykir fátt ömur-
legra í fari fólks en hroki og sjálfs-
birgingur. Ég reyni því að vera
mér meðvitaður um þessar hætt-
ur. Auðvitað elska ég sjálfan
mig, það þarf maður að gera.
Efast þú aldrei um ágæti þitt?
- Sjálfsálitið er eins og loftvog-
in. Stundum líður mér illa og þá
nagar efinn mig, en öðrum stund-
um gengur ágætlega og þá er ekk-
ert að efast um. Er það ekki svo
hjá flestum?
Klíkan
er naflinn
Þú minntist á klíkuna, er hún
mikilvæg?
- Skiptir mig öllu! Kjarninn,
ég, Orri Vésteinsson og Hrannar
B. Arnarsson urðum vinir
skömmu áður en við byrjuðum í
M.H. Síðan þá hefur mikið vatn
runnið til sjávar, fólk komið og
farið eins og gengur. Kunningja-
hópurinn stækkað og hlutföllin
breyst - konum í hag.
Eru allir í klíku í M.H.?
- Já, skólinn er samansafn
klíkna, misstórra mengja. Eftir
því sem fólk eldist, stækka þær,
verða opnari. En á öllum þessum
breytingum hafa verið gerðar
miklar rannsóknir af nemum í
sálfræði.
En af hverju urðu þessar klíkur
til?
Afnám bekkjarkerfisins
veldur því að í stað hins félags-
lega skjóls sem krakkarnir höfðu
af bekknum, kemur klíkan. Klík-
um látnir lesa heimsbókmenntir
strax á unga aldri. Ég las t.d.
Gorkí, „Barnæska mín“, tíu ára,
en held ég hafi nú skilið ósköp
lítið. Kannski það hafi verið
vegna þess að engir peningar
voru til fyrirTinna-bókunum, því
dekurbörn vorum við ekki í efna-
hagslegum skilning. Öreigar nú-
tímans á Islandi eru jú listamenn.
Hvar eru
kostir blaðamanns?
Er hún ekki dálítið hégómleg
þessi ræðukeppni, - þið í kjólföt-
um og hvaðeina?
- Kjólfötin eru til að undir-
strika leikinn. Þetta er öðrum
þræði absurdleikhús - einsog lífið
með sínum frímúrurum. Það já-
kvæða við þessa keppni er sá
áhugi sem vaknað hefur á ræðu-
mennsku. Fleira ungt fólk lærir
að tjá sig í ræðu, nota málið og
mannréttindi sín - og kannski
ekki síst: öðlast þor til þess. Þar
með eykur keppnin í raun lýð-
ræðið, - þarf ég að segja þér
meira?
Þegar Ómar Ragnarsson
spurði þig í imbanum um daginn
hvort þú hygðist fara í pólitík, þá
hló salurinn, af hverju Helgi
minn?
- Salurinn veit að ég byrjaði
um fermingu að drekka kaffi með
landskunnum lýðræðissossum,
söngkonum, blaðamönnum, út-
varpsþulum, og hvaðeina - vest-
ast í vesturbænum, Óskar minn.
Þess utan tók ég 16 ára sæti í
landsstjórn fylkingarinnar, sat í
miðstjórn Alþýðubandalagsins
o.fl. Ég var með unglingasíðu hér
í Þjóðviljanum fyrir fjórum árum
síðan, og þó þið séuð blessunar-
Iega sjálfstæðir hér á blaðinu,
vissu nú flestir krakkarnir að
þetta er róttækt blað. Það vita
líka allir að lífið er pólitík - nema
kannski þeir hjá sjónvarpinu.
Þú ert ekki lengur á Þjóðviljan-
um drengur, hvers vegna?
- Það voru einhverjir speking-
ar í hreyfingunni sem komust að
því að kosti blaðamanns væri
an er hinsvegar mikið sveigjan-
legra og fjölbreyttara fyrirbæri en
bekkurinn. í þeim skiptir þroski
og áhugamál öllu. - Aldur engu.
Við félagarnir vorum raunar dá-
lítið seinþroska, a.m.k. hvað
varðaði samskiptin við hitt kynið.
En það hefur breyst einsog allt
annað.
Og hvaða þýðingu hefur ástin
þá í þínu lífi?
- Alla. Rétt eins og klfkan,
enda elska ég hana. Ástin er eina
glætan í þessum myrka heimi hat-
urs og mannfyrirlitningar. Ekk-
ert er eins gefandi og að elska og
vera elskaður.
En vímuefni, eiga þau einhvern
sess i hvunndeginum hjá þér?
- Vímuefnalöggjöfina hef ég
aldrei brotið enda öfgafullur
stuðningsmaður hennar. Af á-
fenginu og böli þess hef ég svo
eins og aðrir næga reynslu til að
hræðast alla ofneyslu. En þú
verður að skilja það, Óskar, að
bindindisviðhorfið gamla þekkist
vart lengur. Krakkarnir vilja fara
milliveginn, sigla milli böls og
bindindis.
Þú ert þá jákvæður unglingur
Helgi Hjörvar?
- O,ho,ho, - já ég nýt þess að
hlæja - einkum að lífinu, en í
bland er ég alvarlega þenkjandi.
Með sífelldar áhyggjur af með-
bræðrum mínum, en síður af
mannvirkjum.
Þú ert þá andstæða prósentu-
mannsins, tilfinningavera?
- Það er rétt. Reiðin, gleðin,
sorgin og hamingjan. Það er það
sem skiptir máli - líka í pólitík-
inni. Réttlætistilfinningin. Ég hef
fengið mig fullsaddan af þessum
bókvitsþröstum með sinn krónu-
og aura-sósíalisma. Hann hefur
engu skilað og mun engu skila.
Réttlætið er ekki prósenta.
Brjóstvitssósíalisti er ég og hef
alltaf verið. Ég varð sossi - þá 8
ára - á því að lesa Hróa hött, og
það get ég sagt þér að lokum að
seint hefðu þeir Hrói og kappar
hans í Skírisskógi gert annan eins
samning og þann sem gerður var
á dögunum...
-<Jg
12 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 16. mars 1986