Þjóðviljinn - 08.05.1986, Blaðsíða 11

Borgarfulltrúar
IHAUKD
UGNAi
Guðrún Ágústsdóttir í viðtali:
Meirihlutinn í borgarstjórn hefur ekki boðið
öldruðum upp á neinar raunhæfar lausnir.
Dagvistarmálin í ólestri. Vantar frumkvæði
og ímyndunarafl
aða sem verst eru settir með því
að byggja þjónustuíbúðir fyrir
aldraða, leiguíbúðir. Nú er kom-
ið fram í maí 1986 og enn hefur
ekki ein einasta ný íbúð fyrir aldr-
aða verið tekin í notkun á vegum
borgarinnar frá 1982. Fyrstu
íbúðirnar komast í gagnið rétt
fyrir kosningar.
í stað þess að byggja þjónustu-
íbúðir til að leigja öldruðum, hef-
ur meirihlutinn mótað sér stefnu
sem er ekki í neinum tengslum
við raunveruleika þess fólks sem
er í vandræðum og þarf á aðstoð
að halda. Það hefur verið lögð á
það áhersla og lagt í það stórfé að
byggja upp þjónustukjama í
tengslum við söluíbúðir sem
byggðar eru á vegum félagasam-
taka. Það hefur komið fram að á
biðlistum eftir húsnæði á vegum
borgarinnar eru um 1300 einstak-
lingar. En samkvæmt upplýsing-
um meirihlutans sjálfs hafa að-
eins þrír einstaklingar af þessum
biðlista getað keypt sér íbúð í VR
blokkinni í Kringlunni!"
Sölustefna íhaldsins
kolfallin
„Annað dæmi sem sýnir glöggt
að þessi sölustefna íhaldsins er
kolfallin, er lítill sem enginn
áhugi aldraðra á söluíbúðunum
við Hjallasel. Þar eru 18 íbúðir til
sölu, en aðeins 10 sóttu um. Þrátt
fyrir það eru 1300 á biðlista og
þar af eru 300 taldir vera í sárri
neyð. Þetta segir sína sögu.
Það er deginum ljósara, þótt
borgarfulltrúum
Sjálfstæðisflokksins hafi ekki
tekist að skilja það, að meðan
öldruðum eru búin svo slæm kjör
sem raun ber vitni og meðan verð
húsnæðis er svo hátt, er það ekki
nema fyrir stóreignamenn að
kaupa íbúðir eins og þær sem í
boði eru. Ég get nefnt það hér, að
70 fermetra íbúð sem borgin býð-
ur til sölu við Hjallasel á að kosta
á fjórðu miljón.
Þannig hefur meirihlutinn
gjörsamlega brugðist öldruðum
íbúum Reykjavíkur og það er
auðvitað óþolandi. Aldraðir sem
meira og minna hafa byggt upp
það velferðarkerfi sem við búum
við eiga annað og betra skilið. “
Dagvistarmál í ólestri
„Það sama er uppi á teningnum
þegar kemur að dagvistarmáium.
Þar hefur íhaldið einnig mótað
stefnu sem alls ekki hentar. Þeir
hafa sagt sem svo að fyrst ekki er
hægt að veita öllum fullnægjandi
úrlausn, skulum við veita mörg-
um ófullnægjandi úrlausn. Þann-
ig hafa þeir komist að þeirri
niðurstöðu að leikskólar séu afar
heppilegir og hafa lagt áherslu á
byggingu þeirra, en bygging dag-
heimila hefur setið á hakanum.
Hins vegar verða menn að
horfast í augu við það að þörfin
fyrir dagheimilispláss er geysi-
lega mikil. Biðlistar eftir plássi á
dagheimilum eru óhugnanlega
langir og lengjast stöðugt.
Aukningin var 20% milli áranna
1984 og 1985. Biðtími hefur einn-
ig lengst og var í fyrra að með-
altali nær átta mánuðir fyrir börn
einstæðra foreldra. Þótt þessar
Guðrún Ágústsdóttir hefur
starfað í borgarmálaráði Al-
þýðubandalagsins í nær 12
ár, en kjörtímabilið sem nú
er að líða er hennar fyrsta
sem borgarfulltrúi. Hún hef-
ur jafnframt setið í félags-
málaráði á kjörtímabilinu
og þar er oft æði heitt í kol-
unum. Guðrún er í þriðja
sæti á lista Alþýðubanda-
lagsins fyrir komandi borg-
arstjórnarkosningar.
Þegar blaðamaður Þjóðviljans
hitti Guðrúnu að máli lá auðvitað
beinast við að spyrja um borg-
armálin, og þá aðallega starf
hennar í félagsmálaráði, en það
varð samt ekki hjá því komist að
spyrja þessara hefðbundnu
spurninga um uppruna og þess
háttar, enda ágætur siður.
„Ég er Reykvfkingur. Foreldr-
ar mínir eru Ágúst Bjarnason og
Ragnheiður Eide Bjarnason. Ég
fæddist í húsi við Lækjargötuna
1. janúarárið 1947. Núerég hins
vegar gift Kristjáni Árnasyni dós-
ent í íslensku við H.f. og saman
eigum við þrjú börn.“
Hlýðnar og auðsveipar
„Eftir barnaskóla gekk ég í
Kvennaskólann í fjögur ár. Þar
voru þá eintómar stelpur og að-
eins örfáir karlkyns kennarar, og
við vorum aldar upp til að verða
hæfar skrifstofustúlkur. Það var
lögð áhersla á að við yrðum
undirgefnar væntanlegum yfir-
boðurum okkar, og mikið lagt
upp úr því að við værum hlýðnar
og auðsveipar.
Þetta hentaði mér hins vegar
mjög illa og ég var því í stöðugri
andstöðu í skólanum þessi ár sem
ég var þar. Það er ekki ólíklegt að
þar hafi verið lagður grunnur að
áhuga mínum á því að taka þátt í
róttækri kvennabaráttu, þegar
það bauðst.“
Rauðsokkur
Róttæk kvennabarátta seg-
irðu?
Já, ég tók þátt í starfi
Rauðsokkahreyfingarinnar, var
reyndar einn af stofnendum
hennar. Ég var búin að gifta mig
þá, átti eitt barn og annað á
leiðinni. Og það vildi þannig til
að daginn eftir að Rauðsokka-
hreyfingin var stofnuð, 19. októ-
ber árið 1970, fæddist mitt annað
barn.
Um svipað leyti fór ég að hnei-
gjast til vinstri í stjórnmálum,
eins og reyndar margar konur
sem störfuðu á þessum vettvangi,
en foreldrar mínir höfðu verið
eindregnir stuðningsmenn Sjálf-
stæðisflokksins og það setti sitt
mark á mínar skoðanir “.
íhald gegn konum
„Það kom reyndar alls ekki til
greina fyrir konu sem stóð í
kvennabaráttu á borð við þessa
að styðja Sjálfstæðisflokkinn, því
í reynd vann hann gegn flestu af
því sem konum er heilagast.
Sjálfstæðisflokkurinn var til
dæmis á móti dagheimilum nema
sem neyðarúrræði. Við vildum
hins vegar og viljum enn, að þörf
fyrir dagheimilispláss verði
fullnægt. Sjálfstæðisflokkurinn
var heldur ekkert hrifinn af því að
konur tækju virkan þátt í mótun
þjóðfélagsins, en það var eitt af
okkar aðaláhugamálum.
Ég held að margar konur sem
komu í Rauðsokkahreyfinguna á
þessum árum hafi áttað sig á
þessu. Pólitísk vitund þeirra efl-
dist talsvert og um leið fjarlægð-
ust þær sjónarmið eins og þau
sem Sjálfstæðisflokkurinn og
aðrir hægri flokkar báru fyrir
brjósti. Fyrir mig var þetta virki-
legt gæfuspor, að fá tækifæri til að
taka þátt í þessari baráttu.“
í framboð
En svo gengurðu lengra og ferð
Guðrún ásamt
dótturinni Gunn-
hildi: Mikilvægt
fyrir láglaunakonu
að fá sanngjörn
laun fyrir borgar-
málastarfið. Þetta
má ekki vera ein-
göngu fyrir vel
efnaða einstak-
linga. Mynd Sig.
í framboð fyrir Alþýðubandalag-
ið hér í Reykjavík árið 1974.
Ég var beðin um að skipa sjö-
unda sæti á lista fyrir borgar-
stjórnarkosningarnar árið 1974
og tók þá sæti í stjórn SVR. Þar
hef ég setið síðan. Fjórum árum
seinna var ég enn í sjöunda sæti
og aftur fór ég í stjórn SVR, en í
þetta sinn var ég stjórnarformað-
ur. Alþýðubandalagið fékk fimm
borgarfulltrúa í þessum kosning-
um, svo ég var orðin varaborgar-
fulltrúi og var töluvert oft sem
varamaður inni í borgarstjórn á
þessu kjörtímabili.
Stjórnarformennska í SVR var
bæði erfitt og skemmtilegt starf.
Það gustaði mikið um fyrirtækið
á þessum tímabili, auðvitað sér-
staklega þegar við reyndum að
segja upp áralangri áskrift að
Volvo og vildum kaupa Ikarus
vagna, sem voru mun ódýrari og
hafa sannað að þeir henta ís-
lenskum aðstæðum alveg prýði-
lega. Það má eiginlega segja að
maður hafi þurft að berjast
harkalega fyrir hverju máli á
þessum árum, hversu smátt sem
það var. Til dæmis tók það mörg
ár að fá í gegn að rauðu biðskýlin
sem nú prýða borgina yrðu
fjöldaframleidd.“
Og í borgarstjórn
Fyrir síðustu kosningar klifrað-
irðu upp framboðslistann og náð-
ir kjöri í borgarstjórn. Hvernig
varð þér við?
„Þetta var nú ekki mikið stökk,
nema kannski að því leyti að áður
höfðu störf mín að borgarmálum
verið nánast í sjálfboðavinnu, en
þeir sem sitja í borgarstjórn
þiggja fyrir það nokkuð sann-
gjörn laun. Og fyrir láglauna-
konu eins og mig skipti það tal-
sverðu máli. Nú brá svo við að ég
gat gefið mér mun meiri tíma til
að sinna þessum málum.
Mér finnst það mjög brýnt að
menn fái þokkaleg laun fyrir
þessi störf svo öðrum en vel efn-
uðum einstaklingum gefist kostur
á að standa í þessu.
Heitt í kolunum
Auk þess að sitja í borgarstjórn
og stjórn strætó, fórstu inn í fé-
lagsmálaráð, sem virðist vera
ansi erfið seta. Þeir taka eftir því
sem fylgjast með borgarstjórnar-
fundum, að ágreiningsmál þar
eru ósjaldan runnin undan rifjum
félagsmálaráðs, er það ekki rétt?
„Það má kannski segja að fé-
„En það er á
hinn bóginn
ekki skrýtið að
það skuli standa
styrr um stofnun
afþessu tagi
þegar
Sj álfstæðisflok-
kurinn fer með
lagsmálaráð sé eitt af erfiðustu
ráðum borgarinnar. verkefni
þess eru geysilega yfirgripsmikil.
En það er á hinn bóginn ekki
skrýtið að það skuli standa styrr
um stofnun af þessu tagi þegar
Sjálfstæðisflokkurinn fer með
völdin í borginni. Sjálfstæðis-
flokkurinn hefur alltaf haft á-
hyggjur af því að of miklu fé sé
varið til þessa geira sem spannar
dagvistarmál, málefni aldraðra,
aðstoð við þá sem eiga í félagsleg-
um erfiðleikum og tímabundnum
fjárhagsörðugleikum og fleira.
íhaldið hefur ekki haft neinn
áhuga á félagslegri uppbyggingu
og það sást best þegar kjara-
skerðingar ríkisstjórnarinnar
fóru að dynjayfir og fólk átti ekki
lengur fyrir salti í grautinn sinn.
Þá jókst aðsókn að félags-
málastofnun um 65%, en meirih-
lutinn mátti ekki og má ekki enn
heyra á það minnst að starfsfólki
hverfaskrifstofa verði fjölgað. Þá
var fjárstreymi til hverfaskrifsto-
fanna einnig haldið í lágmarki og
það leiddi til þess að nauðsynlegt
varð að grípa til notkunar
skömmtunarseðla,en notkun
þeirra er óréttlætanleg vegna
þeirrar niðurlægingar sem hún
hefur í för með sér.
Sorgarsaga
meirihlutans
Þið í minnihlutanum hafið deilt
harkalega á stefnu meirihlutans í
málefnum aldraðra.
Það er ekki að ástæðulausu.
Meirihlutinn hefur gersamlega
brugðist þeirri augljósu skyldu
sinni að koma til móts við þá aldr-
völdin. “
I
tölur segi kannski ekki nema brot
af sögunni, sýnir það að einnig
þarna hefur meirihutinn ekki haft
upp á neinar raunhæfar lausnir að
bjóða.
Eins hefur meirihlutinn brugð-
ist þeirri augljósu skyldu sinni að
horfast í augu við raunveru-
leikann varðandi yngstu skóla-
börnin. 80% kvenna vinnur nú
utan heimilis og samkvæmt könn-
un kemur í ljós að stór hluti barna
á aldrinum 7-12 ára er á eigin veg-
um einhvern hluta dagsins. Það
er þvíbráðnauðsynlegt að tryggja
þessum aldurshópi öruggan upp-
eldisstað á meðan foreldrar eru í
vinnu.
Tillögur okkar um slíka þjón-
„Pað kom
reyndar alls ekki
til greina fyrir
konu sem stóð í
kvennabaráttu á
borð við þessa
að styðja Sjálf-
stæðisflokk-
inn... “
ustu hafa því miður ekki náð fram
að ganga.“
„Það sem mér finnst að hafi
einkennt störf þessa meirihluta
undanfarin fjögur ár er skortur á
frumkvæði, ímyndunarafli og
dugnaði, í mikilvægustu mála-
flokkunum. Þetta er sérstaklega
áberandi í nefndum og ráðum á
vegum borgarinnar. Til dæmis
man ég ekki eftir neinum til-
lögum frá þeim um úrbætur í rétt-
indamálum fatlaðra. Þetta hljóta
menn að hafa í huga þegar kemur
að kosningum og ég er hvergi
bangin um úrslit þeirra. Alþýðu-
bandalagið hefur verið í sókn í
borginni undanfarið og ég get því
ekki annað en verið bjartsýn,"
sagði Guðrún. —gg
Sérverslun meö húsbúnaö
Frábær hönnun
Hringið eöa skrifiö eftir bæklingum