Þjóðviljinn - 03.01.1987, Blaðsíða 5

Líf til einhvers
Áramótadagskráin í sjónvarpinu
Dagskrá sjónvarpsins um jól og
áramót var með fjölbreytilegra og
Kflegra móti og talsvert bar á
innlendu efni, sem vel var unnið
ogáhugavert.
Sjónvarpsmyndin um Elías og
Örninn komst vel til skila hjá
yngstu kynslóðinni og varð ungu
fólki á mínu heimili tilefni til upp-
byggilegra spurninga um lífið og
tilveruna. Væri óskandi að sjón-
varpið gerði meira af því að fram-
leiða efni fyrir börn af þessu tagi,
myndir sem í rauninni þurfa
hvorki að vera flóknar né dýrar í
framleiðslu.
Reykjavíkurmynd Hrafns
Gunnlaugssonar er líklega kvik-
myndahneyksli ársins, og undar-
legt að jafn metnaðarfullur leik-
stjóri og Hrafn skuli leggja nafn
sitt við jafn metnaðarlitla mynd.
Sá boðskapur borgarstjóra og
höfundar myndarinnar, að það
séu sérstök mannréttindi
Reykvíkinga að eiga rétt á lóð
undir einbýlishús í Grafarvogi er
einhver ómerkilegasta hræsni
sem Reykvíkingum hefur verið
boðið upp á í stjórnmálaumræð-
unni, og aumt var hlutskipti
þeirra ágætu leikara sem þurftu
að selja sig í þessa rullu. f mynd-
ina vantaði allt yfirlit yfir bygg-
ingarsögu borgarinnar, og
atvinnu- og menningarlífi borgar-
búa voru nánast engin skil gerz,
svo að heimildargildi hennar
verður næsta lítið nema að á hana
verði litið sem ómerkilegan pólit-
ískan áróður frá árinu 1986.
Áramótaskaupið á Gamlárs-
dag þótti mér með ágætum, og
var tæknileg vinnsla þess til fyrir-
myndar með hraðri klippingu og
öðrum skiptingum. Þeir Gísli
Halldórsson og Rúrik Haralds-
son fóru á kostum í hlutverkum
Gorbatsjovs og Reagans og yfir-
leitt var húmorinn léttur og hæfi-
lega rætinn.
Ekki er mér að fullu ljóst hver
tilgangur sjónvarpsins er með
beinni útsendingu frá áramóta-
dansleiknum, nema ef vera kynni
að kynda undir þær stallsystur,
hégómagirnd og öfund, og skapa
áhorfendum kærkomið tilefni til
hneykslunar á nýbyrjuðu ári. Úr
því að sjónvarpinu hefur tekist að
fá þekkt fólk úr þjóðlífinu til þess
að sýna sig á áramótaskemmtun
fyrir alþjóð, þá hefði ekki skaðað
að blanda þessa hégómasýningu
með svolítilli sjálfsíróníu, sem
gæti kannski gert svona uppá-
komu að brúklegu sjónvarpsefni.
En til þess þyrfti markvissari
undirbúning og vinnu á staðnum.
Sýningin á óperunni Aidu á ný-
ársdag var stórbrotin í alla staði
og sýndi okkur að sjónvarpið get-
ur verið góður miðill fyrir óperu-
flutning þegar vel er að staðið.
Þarna hélst allt í hendur, frábær
söngur, góð hljómsveitarstjórn
og snilldarleg leikmynd og leik-
stjórn, þar sem tröllauknar
myndir af Sfinxum og öðrum eg-
ypskum trúartáknum gegndu
mikilvægu hlutverki sem tákn
fyrir hið egypska heimsveldi.
Þessi sýning Scala-óperunnar á
Aidu frá því í fyrravetur með
þeim Luciano Pavarotti og Maríu
Chiara mun þegar vera sögufræg
orðin, og kannski verður erfitt að
ímynda sér hvernig íslenska óper-
an ætlar að koma þessu mikla
drama fyrir á sviði sínu eftir að
hafa séð hvernig Aida getur best
verið flutt.
Rúsínan í pylsuendanum á ný-
ársdag var svo kvikmynd Kristín-
ar Jóhannesdóttir „Líf til ein-
hvers“ eftir handriti Nínu Bjark-
ar Árnadóttur. Greinilegt er að
mikill metnaður hefur verið
lagður í þetta verk af hendi höf-
unda og sjónvarpsins, og mynd-
rænt séð var verkið oft áhrifa-
mikið, en þegar upp er staðið
vakna efasemdir um innihaldið.
Þrjár kynslóðir kvenna, móðir,
dóttir og dótturdóttir elska sama
manninn, sem virðist hafa fátt
annað til brunns að bera en líf-
lega og stjórnlausa kynhvöt. Öll
ber þessi kynduga fjölskylda þó
slétt og fellt yfirbragð hinnar
upplýsti millistéttar: sambýlis-
maðurinn er arkitekt og sambýl-
iskona hans er félagsráðgjafi og
stendur jafnframt í því
óskemmtilega hlutverki að dæma
barn af drykkjusjúkri einstæðri
móður. Sá þáttur myndarinnar
var ekki síst gallaður: forsendur
þess dóms voru lítt krufnar og að-
stæður barnsins ekki sýndar.
Samúð höfundar með hinni
drykkfelldu konu var áberandi án
þess að óbreyttar aðstæður henn-
ar gætu verið fýsilegur valkostur í
sjálfu sér fyrir hana eða barnið.
Hér var tæpt á djúpstæðum
vanda sem væri út af fyrir sig
fróðlegt efni í kvikmynd, en að
afgreiða hana í framhjáhlaupi
bauð vart upp á annað en hálf-
kveðna vísu. Þáttur hinnar
drykkfelldu móður í myndinni
var hins vegar það stór að hann
yfirskyggði að nokkru þann sam-
lífsvanda sem telja verður höfuð-
efni leiksins og átti sér stað á
heimili félagsráðgjafans og sam-
býlismannsins. Hafi þáttur
drykkfelldu konunnar átt að gefa
verkinu í heild aukna dýpt, þá
gerist það á kostnað þeirrar sál-
rænu krufningar sem afhjúpað
gæti með meiri sannfæringu þau
margslungnu tilfinningatengsl
sem þar voru í gangi.
Ástaratlotin við speglana og
frygðarstunurnar áttu að lýsa
þeirri girnd holdsins og einsemd
sálarinnar sem tveir aðrir meist-
arar norrænnar kvikmyndalistar
hafa lýst með eftirminnilegum
hætti á hvíta tjaldinu: þeir Carl
Th Dryer í myndinni Gertrud og
Ingmar Bergman í Þögninni. I
mynd þeirrar Kristínar og Nínu
Bjarkar vantaði kannski þá
djúpu sálrænu könnun sem gerði
myndir þeirra Dryers og Berg-
man eftirminnilegar. Myndin var
vel leikin og fagmannlega unnin
að mörgu leyti, en markmið höf-
unda hefðu mátt vera skýrari.
Ólafur Gíslason
. i»
STDÐVUN
KAUPSKIPA-
FLÖTANS
Vegna yfirvofandi verkfalls undirmanna á kaupskipum vekur EIMSKIP athygli viðskiptavina sinna á eftirfarandi:
# Boðað verkfall Sjómannafélags Reykjavíkur hjá undirmönnum á kaupskipum hefst á miðnætti aðfarar-
nótt þriðjudagsins 6. janúar 1987 hafi samningar þá ekki tekist.
# Á undanförnum mánuðum hafa ítrekaðar tilraunir verið geröar til þess að
ná samningum við forystumenn Sjómannafélags Reykjavíkur og afstýra vinnustöðvun.Þærtilraunir hafa
ekki borið árangur. Komi til verkfalls munu íslensk kaupskip stöðvast eitt af öðru í janúar.
# EIMSKIP bendir viðskiptavinum sínum á að vera viðbúnir verkfalli, og gera ráðstafanir til að vörur
komi með þeim skipum félagsins sem lesta í erlendum höfnum á næstunni.
# Af hálfu EIMSKIPS verður áfram lagt kapp á að sanngjarnir samningar náist sem allra fyrst við viðsemj-
endur fyrirtækisins. Vonast er til þess að óþægindi af væntanlegri vinnustöðvun verði sem minnst og að
flutningsþjónusta EIMSKIPS komistsem fyrst í eðlilegt horf.
EIMSKIP
ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 5
jlNGAÞJÓNUSTAN/SlA