Dagblaðið Vísir - DV - 23.09.1995, Blaðsíða 25

LAUGARDAGUR 23. SEPTEMBER 1995
25
+
„Ég miða alltaf við að þetta hafi verið mitt fyrsta hlutverk," segir Guðrún, sem hér er önnur frá hægri f leikritinu í
deiglunni.
hvað gott við það að hitta hana á
sviðinu aftur núna en við höfum
ekki leikið saman í mörg ár.“
Guðrún segir að sér líði miklu
betur í dag en nokkurn tíma áður á
ferlinum. Nú sé horfin sú tilfinning
sem blundi í flestu ungu fólki að
það verði að „meika það“. Ef hún sé
með gott hlutverk i höndunum þá
leiki hún það eins og hún sé að
leika í síðasta skipti. Hvorki þurfi
að hugsa um framtíðina né fortíð-
ina „og maður nýtur þess. Auðvitað
getur maður slegið vindhögg - er
annað hægt á 40 ára ferli - en við
skulum ekkert vera að telja þau
upp“.
hinu sem er stórkostlegt. Það mætti
til dæmis leggja meiri rækt við ljóð-
ið, að leikarar nái þeirri hæfni að
geta staðið uppi á sviði og farið með
dagskrá og haldið salnum
bergnumdum. Það hefur verið gert
allt of lítið að þessu og þjálfun í
leiklistarskólum er allt of lítil. Við
sjáum til dæmis svellandi
Shakespeare-sýningu í Leiklistar-
skólanum, fulla af gáska. Svo kem-
ur að eintölunum og í sumum til-
fellum leka þau niður og eru hrein-
lega fyrir manni. Þessi þróun, þessi
takmarkaða virðing fyrir hinu tal-
aða orði og því að glæða það lífi,
sem er uppistaðan í leikhúsinu, er
orðin of áberandi. Það er ekki það
að markaðurinn vilji þetta ekki,
fólk þráir þetta. Það dýrmætasta
sem ég fékk hjá Lárusi Pálssyni var
tilsögn i ljóðalestri en hann flutti
ljóð þannig að það var með eindæm-
um.“
-PP
Trúin skipar öndvegi
Trúin hefur alltaf skipað öndvegi
í lífi Guðrúnar Ásmundsdóttur. Því
þarf það ekki að koma á óvart að
eitt mesta ævintýr sem Guðrún hef-
ur upplifað á leiklistarferli sínum
er þegar hún skrifaði leikrit byggt á
ævisögu Kaj Munks. Alls var leik-
ritið sýnt 60 sinnum í Hallgríms-
kirkju, auk þess sem leikarar lögðu
land undir fót og sýndu það í Dan-
mörku og Svíþjóð.
„Það blundaði alltaf sú tilfinning
í mér að ég gæti dáið þegar ég væri
búin að skrifa þetta verk. En auð-
vitað dó ég ekki, sem betur fer. í
þessu verki fannst mér ég fá tæki-
færi til að segja hvað hefur alltaf
verið min lífshugsjón og mitt líf -
það er trúin. Við það að kynna mér
lífshlaup þessa manns, Kajs þá
komst ég að því að hann hafði þann
kristindóm sem hefur alltaf heillað
mig. Fólk sem er trúað en hefur
bylgju efans og kjarkinn til að við-
urkenna að það hefur gert vitleysúr
hefur alltaf heillað mig.“
„Það blundaði alltaf sú tilfinning í mér að ég gæti dáið þegar ég væri búin
að skrifa þetta verk. En auðvitað dó ég ekki, sem betur fer,“ segir Guðrún
um leikritið Kaj Munk. Hér er hún ásamt Arnari Jónssyni og ívari Sverris-
syni, Kaj Munk eldri og yngri.
Borgaralegferming 1996
á nániskdðia slcmliii* yfir.
Upplýsingar í síma 557-3734.
★ ★★★ Helgarpóstuiinn E.H.
Atriðiti milli Lífar og tónskáldsins eru gerð af ntikvæmni og falslausri
tiltínningu sem ég helcl að httl'i altlm áður sést í íslenskri kvikmvnd.
Samk'ikur Þrastar Leós Gunnarssonar og Bergþóru Aradóttur er
einstakur...
íslenskar myndir eru margvíslegar en komtt sjaldan eitis fallega ti óv.trt
og Ttir úr steini. Þetta er glæsilegt verk og :i allt annan hátt en þær
íslensku bíómyndir sem rísa undir nafni. alvörttmeiri. vandaðri. stærri
í sniöum.
★ ★★★ Aljjbl. Har. Jóh.
Tár úr steini er í hópi. þröngum hópi. hinna bestu íslensku kvikmvnda.
Með glæsihrag fer Þröstur l.có Gunnarsson með aðalhlutverkið.
Samúð og jafnvel hrifningu vekur Ruth Olafsdóttir með leik sínum.
★★★1: Mbl. E.S.
Það hefur orðið stökkbreyting í íslenskri kvikmyndagerö og þar með
bafa orðið söguleg þáttaskil. Xú hefur loks tekist að búa til beilsteypt-
ar persónur í íslenskri kvikmynd. sem láta áborfandann ekki ósnortinn.
.. . Þegar best lætur upphefst Tár úr steini í breinræktaöa kvikmyndal-
ist.
Xú er okkar að þiggja þessa gjöf með þvi að koma og njóta hennar.
allir sem vettlingi geta valdiö.
★ ★★1. DV H.K.
Tár úr steúii_er kvikmynd sem snertir mann.
... magnþrungin leikin kvikmvnd. ein sú allra besta'sem íslendingttr
Itefur gert.
★ ★★ Rás 2 - Ó.T.
Eg tel Tár úr steini eina bestu íslensku ræmuna sem fram hefur komið.
gallar hennar eru fáir og kostirnir vega |i:i upp.
Loksins er komin l’ram sterk. íslensk bíómvnd um eitthvað sem skiptir
máli.
Keitb Keller bja Hollvwood Reporter.
Tár úr steini er ákaflega falleg myntl og Hilmari Oddssvni tekst að
kanna kröftuglega það sem leikstjórum flestra kvikmynda. sem fjalla
um ævi tónskálda. befur mistekist að kanna. þeirra á meðal Milos l'orm-
an (..Amadeus"). þ.e. hugarheim tónskálds og hvernig tónverkin verða
til í raun og veru.
Það mætti leggja
meiri rækt við textann
Spumingunni um stöðu leiklist-
arinnar í dag svarar Guðrún á þá
leið að hún standi vel. Það sýni best
áhugi fjölda hæfileikariks ungs
fólks sem streymi til liðs við leik-
húsin og einnig fjöldi smárra leik-
húsa sem spretta upp hér og þar um
bæirm að viðbættum þeim stóru.
„Ég er í gönguklúbbi og í honum
er líka Gísli Halldórsson leikari.
Við vorum að ganga í Hvalfjarðar-
fjörunni og þá sneri ein konan sér
að Gísla og sagði: „Gísli! Ég var að
sjá Hárið og þetta unga fólk er bara
akróbatar. Það getur hreyft sig og
stokkið. Þið lærðuð aldrei svona
lagað, var það? Voruð þið ekki
meira með svipbrigði og svona?“ Ég
leit á Gísla og velti fyrir mér hverju
hann myndi svara. Minn maður var
fljótur til svars: „Já! Það er nú orð-
ið svo langt síðan. Það er meira að
segja orðið svo langt að ég man eft-
ir þvi að það skipti máli hvað leik-
arar sögðu,“ sagði Gísli. Þetta
snjalla svar Gisla á svolítinn rétt á
sér. Það mætti leggja meiri rækt við
textann og textameðferðina með
Konur lesa fleira
en kvennablöð