Dagblaðið Vísir - DV - 27.09.1997, Síða 16

LAUGARDAGUR 27. SEPTEMBER 1997
16
viðtal
Þekktasta leikkona Þjóðverja leikur Maríu í samnefndri kvikmynd Einars Heimissonar:
- segir Barbara Auer um íslenska kvikmyndatökufólkið
eins og ég upplifði hana. Eg er
vitaskuld búin að sjá myndina en ég
er ekki viss um að ég sé alveg
dómbær á það hvort myndin sé
góð. Ég er vissulega ánægð með
hvemig til tókst og er viss um
að hún á eftir að verða vinsæl
á íslandi og í Þýskalandi.
Efnið höfðar til þessara
þjóða en ég er ekki viss um
að hún geti átt eftir að ná
athygli alls heimsins."
Stundum verulegur
ágreiningur
Barbara viðurkennir að
upp hafi komið ýmsir
erfiðleikar í tengslum við töku
myndarinnar. Fjármagn hafi
verið af skornum skammti og því
hafi enginn tími
gefist til þess
að bíða
eftir
„Ég hef áður unnið með ungum
leikstjórum sem hafa verið að gera
sína fyrstu mynd og ég hef sjaldan
séð eftir því. Ég hafði því ekki
áhyggjur af því þótt ungur og
óþekktur leikstjóri ætti að gera
þessa mynd. Ungir leikstjórar era
yfirleitt fullir af eldmóði og það er
gaman að vinna með slíkum
mönnum. Ég varð strax heilluð af
handritinu. Það fjallar um hluta
þýskrar sögu sem ég þekki ekki og
veit að Þjóðverjar þekkja almennt
ekki heldur. Ég þurfti ekki langan
tíma til þess að ákveða að taka að
mér þetta hlutverk," segir Barbara
Auer, án efa frægasta leikkona
Þjóðverja nú.
Barbara leikur Maríu í
samnefndri kvikmynd Einars
Heimissonar sem frumsýnd var í
Regnboganum í gærkvöld. DV sló á
þráðinn til hennar til Hamborgar í
vikunni þar sem hún býr um þessar
mundir. Leikkonan ber
íslendingum og íslandi afar vel
söguna og segist myndu koma án
þess að hugsa sig um ef henni yrði
boðið að taka þátt í annarri mynd,
líkaði henni handritið.
Betri örlög
I kynningum um myndina segir
að sagan um Maríu sé saga
gleymdra kvenna sem flýðu
hörmungar eftirstríðsáranna i
Þýskalandi og komu til íslands í
von um betra líf. Fyrir tilstilli
bændasamtakanna á íslandi komu
um 300 konur hingað frá
flóttamannabúðum í Slesíu.
Samtökin settu auglýsingar í þýsk
blöð árið 1949 þar sem helstu
gæðum landsins var lýst meö
fallegum orðum og viðbrögðin létu
ekki á sér standa. Hinar
stríðshrjáðu konur vildu koma
hingað og reyna að búa sér betri
örlög. Með vonina í farteskinu réðu
þær sig til ráðskonustarfa í alla
landsfjórðunga þessa ókunna lands,
fullar óvissu. Sumar fundu það sem
þær leituðu að, aðrar ekki.
Rugluðu mig í ríminu
„Mér finnst saga Maríu
spennandi og áhrifamikil. Það þarf
mikinn styrk til þess að rifa sig upp
eins og þessar konur gerðu. María
fer út í óvissuna og hefur þann
styrk sem þarf til þess að spila rétt
úr spilunum til þess að lifa af í
ókunnugu landi,“
Aðspurð hvernig henni hafi
gengið að setja sig inn í persónu
Maríu segir hún það ekkert hafa
verið erfiðara en gengur og gerist
með hlutverk almennt. Hún segist
hafa hitt nokkrar konur sem fóru til
íslands á þessum tíma en búa nú í
Þýskalandi.
„Ég ákvað að fara og hitta þessar
konur til þess að vita hvort það
myndi hjálpa mér við
persónusköpunina. Það var samt
svo skrýtiö að eftir að hafa talað við
þær var eins og þær rugluðu mig
alveg í ríminu. Þær eiga hver sína
sögu og hafa frá ólíkum hlutum að
segja. Niðurstaða mín var að hætta
að hugsa um þær en einbeita mér
þess i staö að því að túlka Maríu
betra veðri eða gera hlutina
nákvæmlega eins og allir hefðu
viljað. Tökum á íslandi lauk á
fjóram vikum.
„Við Einar höfðum ólíkar
hugmyndir um hvemig ætti að gera
ýmsa hluti, sérstaklega í tengsliun
við hinar kvenlegu tilfmningar.
Stundum var ágreiningurinn
verulegur, stundum eðlilegur. Ef
maður hefur nægilega reynslu getur
verið nauðsynlegt fyrir mann að
fylgja tilfinningu sinni fast eftir.
Stundum er ágreiningur, jafnvel
gott rifrildi, af hinu góða og ég
hugsa að þetta hafi veriö jafnerfitt
fyrir Einar og mig á stundum.
Einar var að gera sína fyrstu stóru
mynd og ég var ekki alltaf sammála
honum. Enda þegar ég horfi til baka
þá hugsa ég að ég hafi leikið eftir
minni tilfinningu, ekki endilega
Einars,“ segir leikkonan
hreinskilnislega.
Las Laxness
Barbara Auer segist nánast
ekkert hafa vitað um ísland þegar
hún var beðin að leika þetta
hlutverk. Með handritinu fékk hún
spólu með stuttmynd eftir Einar og
henni leist vel á hana. Næsta skref
hjá leikkonunni var að lesa
Laxness. Hún segir sér hafa fundist
landið eitthvað svo langt í burtu.
Þjóðverjar fari yfirleitt suður á
bóginn í frí, ekki norður.
„Það litla sem ég vissi var að
landið var einhvers staðar langt í
burtu, í norðrinu. Við þekkjum
vitaskuld Björk og vitum að hún er
frá Islandi. Hún er mjög vinsæl hér
í landi. Ég hafði einnig eitthvað
heyrt um hvalveiðar, jöklana og
fólkið á þessu fjarlæga landi.“
Aðspurð hvernig henni hafi litist
á fólkið segir Barbara að hinn
dæmigerði íslendingur eigi að vera
víkingur með sítt ljóst hár og mikið
skegg. Þannig sé það vitaskuld ekki.
Hún segir sér hafa fallið afar vel við
íslendinga. Margir hafi þekkt
Þýskaland og getað talað þýsku.
„Ég skammaðist mín nokkuð þar
sem ég gat enga íslensku talað, fyrir
utan að nú get ég sagt „Skál!“ Ég
verð að segja að íslenska tökuliðið
er það besta sem ég hef unnið með.
Það hafði augljóslega brennandi
áhuga á því sem það var að gera,
þrátt fyrir mikla og erfiða vinnu,“
segir Barbara og bætir við að hún
skjalli ekki þetta fólk að
ástæðulausu.
ígóðuskapi
Leikkonan segir íslendinga hafa
meira skopskyn en Þjóðverja. Þeir
séu yfirleitt alltaf í góðu skapi og
láti erfiðleika ekki hafa áhrif á
lundarfarið. Hún segist ekki gera
sér grein fyrir því hvort það sé
sérstaða íslendinga að syngja mikið
en allur söngurinn hafi þó komið
sér á óvart.
„Ég man sérstaklega eftir degi
þar sem við vorum að taka niður
við ströndina. Við þurftum að
ganga nokkuö langa leið og
kvikmyndahópurinn þurfti að bera
allt dótið, þunga byrði. Ég veit að í
Þýskalandi hefðum við bölvað og
ragnað alla leiðina yfir þessum
ósköpum sem á okkur væri verið að
leggja. Þeir sungu bara," segir
Barbara hissa. „Og þegar veðrið var
sem verst gat tökuliðið átt það til að
bregða sér í alls konar leiki í stað
þess að sökkva sér niður í einhver
leiðindi."
Undirritaður spuröi að sjálfsögðu
hinnar margfrægu spumingar, how
did you like Iceland? Og sem betur
fer varð hann ekki fyrir
vonbrigðum.
„Ég varð strax stórhrifin. Ég

Barbara segist vera í góöu sambandi meö manni sem einnig vinnur viö
kvikmyndir. Hún segir þaö gott þar sem þau skilji þá starf hvort annars.