Dagblaðið Vísir - DV - 13.11.1997, Síða 15

FIMMTUDAGUR 13. NÓVEMBER 1997
15
Af hverju er
fólkið að hlæja?
Það hefur vakið at-
hygli mína undanfarið
hve fólk hlær mikið í
leikhúsum, í bíó eða á
hvaða menningarvið-
burði sem er, nema
helst sinfóníutónleik-
um. Ekki að hlátur
veki almennt furðu
mína. En tilefni hans
gerir það stundum.
Það er nefnilega iðu-
lega hlegið að því sem
er ekkert sérstaklega
fyndið heldur jafnvel
sorglegt og á að vekja
til umhugsunar. Öllu
er tekið sem grini og
hlegið dátt þó að það
sem hlegið er að sé oft
annað og meira en
gamanið tómt.
Þannig er þessi öld sem við lif-
um. Nú á allt að vera fyndið. Ef
seinni þáttm- leikrits er ekki fynd-
inn er klappið dræmt. Enginn les
sögur sem ekki eru fullar fyndni,
jafnvel ljóð þurfa að vera fyndin
til að áheyrendur fagni upplestri
þeirra.
Einu sinni var...
Einu sinni var kjamorkuöld. Þá
óttuðumst við að heimurinn fær-
ist. Til voru kjamorkusprengjur
sem gátu drepið okkur öll. Þær
era enn til og geta ennþá drepið
okkur öll en angistin hvarf. Við
erum hætt að hafa áhyggjur.
Einu sinni var ósónlagið að
minnka. Skógarnir
að hverfa. Mengunin
að aukast. Við ætl-
uðum að hætta að
menga loftið með
bílum, jafnvel að
flokka raslið og nýta
allt tvisvar. Nú hafa
menn ekki áhyggjur
af þessu lengur,
skrifa jafnvel grein-
ar í DV um að um-
hverfisvemd sé
vond og takmarki
frelsi einstaklings-
ins. Þó hverfa skóg-
amir enn og ósón-
lagið minnkar og
mengunin eykst og
dýrunum fækkar.
En við erum ekki
lengur hrædd.
Einu sinni tóku menn sig upp
og mótmæltu her á íslandi og
stríði í Víetnam og gáfu fé til svelt-
andi barna í
Bíafra. Nú mót-
mæla menn
hækkuðum sím-
reikningum og
skertum tekjum.
Sem er sjálfsagt
og gott en enginn
hefur áhuga á
sveltandi böm-
um í írak eða
Norður-Kóreu.
Menn flykkjast
ekki á götur fyrir
neitt nema sjálfa sig.
Einu sinni vom menn annað-
hvort með her á íslandi eða móti.
Nú er öllum sama. Einu sinni
höfðu menn áhyggjur af stórveld-
inu í austri. Nú blómstra þar öfga-
samtök og glæpafélög og örvænt-
ing er tekin að grípa um sig.
Kjamorkuvopn stórveldisins gætu
komist í hendur hryðjuverka-
manna eða glæpamanna. En eng-
inn hefur áhyggjur.
Einu sinni höfðu menn áhyggj-
ur af misskiptingu auðsins. Þá
risu upp menn sem sögðu að hún
væri góð en ekki vond. Þannig að
auðnum er enn misskipt en okkur
er alveg sama. Thatcheristar allra
landa tóku áhyggjurnar frá okkur
og við emm aftur glöð.
Morfínskammtur og viö
hræðumst ekki
Sjúklingum sem eiga sér enga
von um lækningu eru gefm deyfi-
lyf. Þeir læknast ekki en þeim líð-
ur betur. Gjörvallur hinn vestræni
heimur hefur nú fengið vel útilát-
inn morfinskammt. Við hræðumst
hvorki kjamorkuslys, mengun né
gróðurhúsaáhrif lengur. Hættan á
útrýmingu mannkyns er söm og
áður en við hlæjum og hlæjum.
Hláturinn lengir lífið. En þegar
menn eru teknir að hlæja að öllu,
ekki síst ofbeldi og manndrápum,
er hann fremur vísbending um
hláturgas en sanna gleði. Það væri
ástæða til að vera glaður ef mann-
kynið hefði leyst öll vandamálin
sem steðjuðu að fyrir aldarfjórð-
ungi. Það höfum við ekki gert. Við
létum okkur nægja að hætta að
hugsa um þau. Gleymdum þeim.
Svo hlæjum við. Ha-ha-ha.
Ármann Jakobsson
„Svo hlæjum viö. Ha, ha, ha.“
Kjallarinn
Ármann Jakobs-
son
íslenskufræöingur
„Hláturinn lengir lífíð. En þegar
menn eru teknir að hlæja að öllu,
ekki síst ofbeldi og manndrápum,
er hann fremur vísbending um
hláturgas en sanna gleði.“
Hin yfirgengilega fáfræði
Kjallarinn
WEM \ ... . ' SjPfei X J X
Þorsteinn Helgason myndlistarnemi Trausti Skúlason teiknari
Orðið graffiti þýð-
ir einfaldlega
veggjakrot en við
viljum frekar nota
orðið sem vegglist.
Tjáningarform þetta
hefm- því miður ver-
ið ítrekað lítilsvirt af
almenningi og stjóm-
völdum, þ.e.a.s. ein-
faldlega verið bann-
að með lögum. Vegna
aðgerða stjómvalda
víðs vegar um heim-
inn hafa klíkur verið
stofnaðar kringum
spreylistina og á
flestum þeim stöðum
(þó aðallega í USA)
eiga klíkumar sér-
stök svæði sem þær hafa merkt sér
og verja þau með mismunandi að-
gerðum.
En að halda það, eins og kom
fram í grein Kristjóns Kolbeinsson-
ar í DV þann 29. okt ’97, að þetta
listform tengist dreifmgu eiturlyfja
og almennri útbreiðslu þeirra, er
fásinna. Hugsanlega em til ein-
hverjir sem eiga við eiturlyfja-
vandamál að stríða við þessa iðju
en er ekki til svoleiðis fólk á öllum
sviðmn hins „siðmenntaða" heims?
Skipulögð glæpastarfsemi?
Kenningar þessar sem Kristjón
setti fram, að graffiti væri dulmál
dópsala og hin subbulegasta
ómenning, eiga sér engan rök-
studdan grundvöll í tilverunni.
Einnig nefndi maðurinn það að
fyrst hefði verið haldið að þettá
væri útrás spennufikla í ætt ein-
hverrar lágmenningar þar sem
markmiðið væri að færa sig upp
einhvem („virðingarstiga") þar
sem vinnuskúrar væru neðstir á
þeim lista en hýsi stofnana, lög-
gjafar- og dómsvalds í því efsta.
Þetta er hið mesta blaður.
Ef góður flötur er fyrir hendi og
tilvalið tækifæri gefst á að fegra
hans annars vegar litlausa yflr-
borð þá grípa menn það fegins
hendi. Flestir virðum við þó
einkaeignir og allir virðum við
guðshús.
Atburðir þeir sem áttu sér stað
við Háteigskirkju fyrr á þessu ári,
þar sem krotaður var á kirkjuna
nasistaáróður og þess háttar við-
bjóður, eiga sér engin tengsl við
spreylistaheim-
inn. Þar vom á
ferð fáeinir aumir
einstaklingar sem
era að berjast fyr-
ir glötuðum mál-
stað. Og við von-
um nú að sá mis-
skilningur sé hér
með leiðréttur fyr-
ir augu almenn-
ings sem heldur
því fram að
graffiti sé skipu-
lögð glæpastarf-
semi.
Drullugir, brotnir og
skemmdir veggir
Ef stjómvöld einbeittu sér að
vinna með spreylistamönnum
þjóðarinnai- í stað þess að vinna
gegn þeim þá væri þetta svokall-
aða ómenningarástand úr sögunni
og drullugir, brotnir og skemmdir
veggir viðs vegar um borgina
gætu orðið fegurri en nokkru
sinni fyrr. En með sífelldri ásókn
yfirvalda og fáránlegum umfjöll-
unum mun ástandið bara versna
og reiðin aukast.
Við hvetjum alla þá sem eitt-
hvað hafa um málið að segja að
skrifa til blaðsins eða annarra fjöl-
miðla. Allir graffarar á landinu,
sameinumst og geram borgina að
verðskuldaðri menningarborg
ekki minningarborg.
Spreylistamenn em líka lista-
menn og þeir verðskulda að á þá
sé minnst ef notaðar era myndir
eftir þá í blaðagreinum og sjón-
varpi. - Við spyrjum Kristjón,
hvað er menning í hans huga? •
Þorsteinn Helgason
og Trausti Skúlason
„Atburðir þeir sem áttu sér stað
við Háteigskirkju fyrr á þessu ári
þar sem krotaður var á kirkjuna
nasistaáróður og þess háttar við-
bjóður eiga sér engin tengsl við
spreylistaheiminn. “
Með og
á móti
Innflutningur á norskum
fósturvísum í íslenska
kúastofninn
Guðmundur
Lárusson,
formaöur
Landssambands
kúabænda.
aö
gera
Aukin
hagkvæmni
„Meginástæður þessa era að
við teljum okkur geta náð betri
árangri í júg-
ur- og spena-
gerð og þar
með bættu
heilbrigði og
betri mjólk.
Einnig aukinni
hagkvæmni í
framleiðslu
sem ætti að
koma
neytendum til
góða í lægra
vöruverði og
um leið
mjólkurframleiðsluna
samkeppnishæfari gagnvart
auknum innflutningi á mjólk og
mjólkurafurðum í framtiðinni.
Við höfum unnið samkvæmt
öllum lögum og reglugerðum
varðandi sóttvarnir, með
nákvæmlega sama hætti og við
gerðum þegar víð fluttum inn
holdanautakynin. Þá voru engin
mótmæli gegn innflutningi og
enginn maður minntist á að þar
væri hætta gagnvart búfjár-
sjúkdómum. Þannig að ég tel að
mótmælin núna séu frekar
tilfmningaiégs eðlis en fagleg og
að engin hætta sé til staðar
gagnvart þessum innflutningi er
varðar sóttvamir. Allt tal um
endurbyggingu fjósa tel ég
misskilning.
Menn verða að taka
skynsamlega ákvörðun, byggða
á rökum og ekki láta tilfinninga-
hita villa sér sýn.“
Ekki nægilega
athugað
„Ég er áhyggjufullur út af
þessum hugmyndum vegna þess
að mér finnst
menn ekki
hafa athugað
málið nóg áður
en þeir fara af
stað.
ÍNoregi em
þekktir veira-
sjúkdómar í
nautgripum
sem era
óþekktir hér á
landi. Veim-
sjúkdómar
geta borist með fósturvísum.
Um er að ræða smitandi
slímhúðapest sem veldur ýmist
fósturláti, það fæðast veikir
kálfar og jafnvel smitberar sem
ekki greinast fyrr en löngu eftir
fæðingu. Norömenn em að
leggja griðarlegt fé í að reyna að
uppræta sjúkdóminn hjá sér sem
leggst bæði á nautgripi og
sauðfé.
Aðrir veimsjúkdómar eins og
smitandi hvítblæði og
öndunarfærasjúkdómurinn RS,
veirusýking era líka þekktir í
norska kúastofninum.
Við erum með stofna sem em
mjög viðkvæmir vegna langrar
einangrunar. Þannig geta
sjúkdómar sem era meinlitlir
annars staðar, reynst mjög
erfiðir viðureignar hér á landi.
Ýmsir eiginleikar i íslenskri
mjólk hafa verðmæta kosti sem
við myndum kasta burt með
þessu. Hér á landi er lægri tíðni
sykursýki en víða annars staðar
rakin til mjólkurgerðarinnar og
efni í mjólkinni era ákaflega
heppileg til ostagerðar.
Auk þess kæmi til
afhymingar, sem er dýravemd-
unarmál og kostnaðarsamra
umbyltinga í fjósum." -ST
Sigurður
Sigurðarson,
dýralæknlr á
Koldum.