Dagblaðið Vísir - DV - 10.10.1998, Blaðsíða 50

i8
lír
x^-
myndbönd
K ~k ■
LAUGARDAGUR 10. OKTÓBER 1998 OV
MYNDBAHDA
GAGNRYNI
Black Cat Run:
Kaggar og krimmar ★★
Black Cat Run er ekki merkileg mynd c
að reyna að vera það. Hér eru einfaldlega
ar á ferð að lúskra hver á öðrum og þeysa um á kraftmiklum köggum í hefð-
bundnum bílaeltingaleikjum. Krimmasonurinn Johnny Del Grissom á í illa
séðu ástarsambandi við íðilfagra dóttur skerfarans. Hann verður vitni að
því þegar tugthúslimir á flótta myrða skerfarann og stinga af með dóttur-
ina sem gísl. AUir halda að hann hafi sjálfur myrt skerfarann og hann tek-
ur því kaggann sinn og hefur sjálfur eftirför með lögguna á hælunum.
Myndin fer hægt af stað og er fremur langdregin meðan hún er að reyna að
byggja upp dramatík í kringum hið ósamþykkta ástarsamband. Þetta lagast
þegar hasarinn byrjar, en hann er þó af hefðbundnari sortinni og ekkert
sérstaklega spennandi. Litríkar og sæmilega ofleiknar aukapersónur gera
myndina að rétt tæplega viðunandi afþreyingu, þ.á.m. er manískur Jake
Busey í mjög svipuðu hlutverki og í Starship Troopers. Kynþokki fremur
en leikhæfileikar virðist hins vegar hafa ráðið vali á aðalleikurum.
Útgefandi: Skífan. Leikstjóri: D.J. Caruso. Aðalhlutverk: Patrick Muldoon,
Amelia Heinle og Jake Busey. Bandarísk, 1998. Lengd: 90 mín. Bönnuð
innan 16 ára. -PJ
Litla Hafmeyjan:
Óútreiknanlegar meyjar
★★
Það er aldeilis líf og fjör í undirdjúpum þessarar
teiknimyndar Walt Disney-fyrirtækisins. Engu að síð-
ur langar litlu hafmeyjuna, Ariel, að lifa meðal mann-
anna uppi á yfirborðinu. Og þegar hún bjargar prins
nokkrum frá drukknun einsetur hún sér að ná ástum
hans. Tríton konungur, faðir hennar, er litt hrifinn af
fyrirætlan hennar og leitar hún því til sjávarnornarinnar Úrsúlu. Sú hefur
þó allt annað í huga en að greiða úr vandamálum hafmeyjunnar.
Þetta er afskaplega sæt, lítil mynd líkt og búast mátti við af framleiðend-
um hennar. Eitthvað gæti ég þó trúað að femínistum þættu kvenímyndir
myndarinnar varhugaverðar. Hafmeyjan, sem er gersamlega dolfallin yfir
töfrum prinsins, gerir ekki annað en að hugsa um útlit sitt. Nomin Úrsúla
er aftur á móti versta skass og vill engum gott, ólíkt glæstri ímynd fóðurins
Tritons. Þó gleðjast eflaust margir foreldrar yfir því að myndin skuli nú fá-
anleg á leigumyndbandi, því vart er hægt að ætlast til að þeir kaupi allan
þann aragrúa Disney-titla er finna má á markaðnum. Og vart er þó Disney-
samsteypan að þessu af einskærri greiðvikni, heldur í von um fullnýtingu
á hagnaðarmöguleikum hverrar myndar. Þeir standa sig ekki síður vel í því
en blessaðri litadýrðinni.
Útgefandi: Sam-myndbönd. Talsetning: Jakob Þór Einarsson. Helstu
raddir: Valgeröur Guðnadóttir, Baldur Trausti Hreinsson og Egill Ólafs-
son. Lengd: 80 mín. Bandarísk, 1989. Öllum leyfð. -bæn
Dark City:
lilraunadýr
★★★
John Murdoch vaknar minnislaus á hótelherbergi
og finnur lík í næsta herbergi. Svo virðist sem hann sé
grunaður um fjölda morða, en hann man ekki hvort
hann framdi þau eða ekki. Hann fer að reyna að púsla
lífi sínu saman aftur og komast að því hver hann er,
en það er ekki aðeins lögreglan sem er á hælunum á
honum, heldur einnig dularfullir sköllóttir menn sem
svífa í loftinu. Þeir eru verur frá öðrum hnöttum og Murdoch er tilrauna-
dýr þeirra, eins og aðrir íbúar borgarinnar. Hér er film-noir blandað saman
við hasarblaða-frásagnarhefð og persónusköpun. Sagan er götótt, enda meiri
áhersla lögð á útlit, andrúmsloft og yfirbragð myndarinnar, sem er bræðing-
ur úr alls konar stefnum og myndum. Sköllóttu mennimir minna á blóðsug-
una í Nosferatu. Byggingarstíll borgarinnar er fjölbreytilegur og minnir oft
á Brazil. Undirheimar (þar sem skallarnir búa) eru í stíl við Metropolis. Ruf-
us Sewell er rísandi stjama og stendur sig vel í aðalhlutverkinu. Richard
O’Brien er ansi skuggalegur sem Mr. Hand, og William Hurt er í gamla góða
hlutverkinu úr Gorky Park sem þurri og nákvæmi rannsóknarlögreglumað-
urinn. Kiefer Sutherland tekst hið ómögulega, að skjóta yfir markiö í hlut-
verki doktorsins. Myndin er feykilega flott og býður upp á alls kyns hluti til
að pæla í, en klikkar svolítið á flæðinu í sögunni og verður fyrir vikið lang-
dregin á köflum.
Útgefandi: Myndform. Leikstjóri: Alex Proyas. Aðalhlutverk: Rufus
Sewell, Kiefer Sutherland, Jennifer Connelly og Witliam Hurt. Bandarísk,
1997. Lengd: 96 mín. Bönnuð innan 16 ára. -PJ
The Evening Star.
Síðbúið framhald **
Það er óneitanlega áhugavert að menn skuli taka
sig til og gera framhald myndarinnar Terms of
Endearment (sjá annars staðar á opnu) fimmtán
árum eftir að hún var frumsýnd. Og þótt því farri
víðsfjarri að The Evening Star jafnist á við forver-
ann er þó ekki vist að hugmyndin sé í eðli sínu
slæm. Bamaböm Aurom (Shirley MacLaine) era
nú komin á fullorðinsár, en eitthvað hefur henni mistekist uppeldið.
Annar bróðirinn er í fangelsi og systirin (Juliette Lewis) er haldin hálf-
gerðri sjálfseyðingarhvöt. í örvæntingu sinni heldur Aurora til geðlækn-
is (Bill Paxton) og heillast þau hvort að öðm.
Þrátt fyrir fjölda ágætra leikara er frammistaða þeirra aldrei sannfær-
andi að Shirley MacLaine undanskildri. Enda er það svo að myndin ein-
blinir á hana og lítið pláss til að útfæra aðrar persónur myndarinnar.
Þá losnar hún aldrei úr viðjum fyrri myndarinnar og endurvinnur mörg
atriði og þemu hennar. Unnendur Terms of Endearment ættu þó að
kíkja á hana. Þó það væri ekki til annars en að forvitnast um örlög Aur-
om pg bamabama hennar.
Útgefandi: Sam-myndbönd. Leikstjóri: Robert Harling. Aðalhlutverk:
Shirley MacLaine, Bill Paxton, Miranda Richardson, Juliette Lewis og
Jack Nicholson. Lengd: 123 min. Bandarísk, 1998. Öllum leyfð.
-bæn
Dustin Hoffman:
Smávaxinn snillingur
Það er varla hægt að segja að
Dustin Hoffman sé dæmigerð
Hollywood-stjama, alla vega hefur
hann ekki útlitið með sér. Lítill, nef-
stór, flausturslegur í fasi og með
lúðalega rödd. Hann virðist við
fyrstu sýn ekki vera gæddur mikl-
um persónutöfrum en engu að síður
tókst honum að slá í gegn í
Hollywood og verða stórstjarna.
Hann valdi sér einnig hlutverk sem
oft gengu gegn þessum hefðbundnu
stjörnuhlutverkum; andhetjur, und-
irmálsmenn, oft verulega sorglegar
persónur. Hann vann það afrek að
breyta uppskriftinni að frægð og
frama og sýndi fram á að hver sem
var gæti orðið stjarna, óháð líkams-
gervi þeirra.
Tíu togpmyndir á
fimmtán árum
Hann var þrítugur þegar hann sló
í gegn í hlutverki framhaldsskóla-
stráks sem lætur móður vinkonu
sinnar tæla sig í The Graduate
(1967) og var tilnefndur til ósk-
arsverðlauna fyrir sitt fyrsta stóra
hlutverk en áður hafði hann fengið
smáhlutverk í tveimur lítið merki-
legum myndum. Tveimur árum sið-
ar var hann aftur tilnefndur fyrir
hlutverk Ratzo Rizzo í Midnight
Cowboy. Áttundi áratugurinn var
samfelld sigurganga fyrir Dustin
Hoffman. Hann var enn tilnefndur
til óskarsverðlauna fyrir túlkun
sína á grínistanum Lenny Bmce í
Lenny (1974) og endaði síðan áratug-
inn með því að vinna þau í fjórðu
tilraun fyrir hlutverk fráskilins föð-
ur í skilnaðardramanu Kramer vs.
Kramer (1979). Meðal annarra eftir-
minnilegra hlutverka á þessum
tíma voru Jack Crabb í Little Big
Man (1970), maðurinn sem ver
heimili sitt gegn árásarmönnum í
Straw Dogs (1971), fanginn í
Papillon (1973), háskólaneminn (þá
á fertugasta aldursári) sem er pynt-
aður í tannlæknastól af Laurence
Olivier í hlutverki gamals nasista í
Marathon Man (1976) og sannsögu-
legt hlutverk fréttamannsins Carls
Bemsteins í Watergate-hneykslis-
myndinni All the President’s Men
(1976). Hann náði síðan í sína
fimmtu óskarsverðlaunatilnefningu
fyrir Tootsie (1982).
Farinn að eldast
Dustin Hoffman var þarna búinn
að vera á toppnum í hálfan annan
áratug og hafði leikið í hverri stór-
myndinni á fætur annarri. Hann
ákvað að taka sér frí og í tvö ár
vann hann ekki handtak. Hann tók
þá að sér hlutverk Willys Lomans í
leikhúsuppfærslu á Death of a
Salesman en lék ekki í kvikmynd
aftur fyrr en 1987 þegar hann lék
með Warren Beatty í hinni rándým
og gjörsamlega misheppnuðu Ishtar.
Eftir þennan mikla skell vildi hann
vanda hlutverkavalið fyrir næstu
Ishtar. Dustin Hoffman og Warren Beatty.
Klassísk myndbönd | Terms of Endearment ||| ★★★
Alvöru vasaklútadrama
Þetta víðfræga melódrama fjallar
um mæðgumar Aurora Greenway
(Shirley MacLaine) og Emmu Horton
(Debra Winger). Heimilisfaðirinn birt-
ist ekki nema sem rödd í upphafi
myndarinnar, þar sem hann féll frá er
Emma var einungis nokkurra ára
gömul. Aurora er hörkukvendi og gef-
ur vonbiðlunum allt í kringum sig fá
tækifæri. Það er einna helst að hún
líti nágranna sinn, Garrett Breedlove
(Jack Nicholson), hýra auga. Hann er
aftur á móti mikið gefinn fyrir sopann
og yngri konur, þótt honum lítist ekki
illa á granna sinn. Emma giftist síðan
gegn vilja móður sinnar, Flap Horton
(Jeff Daniels), og ekki líður á löngu
þar til þau fara að raða niður bömum.
Flækjast þá flóknar fiölskylduaðstæð-
ur enn frekar.
Myndin er furðu heilsteypt miðað
við fiölda persóna og áratuga langa
sögu hennar. Er það ekki síst að
þakka handritshöfundinum og leik-
stjóranum James L. Brooks, sem tekst
einkar vel að stilla saman strengi
Debra Winger og Shirley MacLaine í
hlutverkum mæðgnanna.
þeirra fiölmörgu afbragðsleikara er
fara með hlutverk í myndinni. Allt
era þetta leikarar sem era enn í sviðs-
ljósinu, og þó kannski enginn jafná-
berandi og Jack Nicholson. Samvinna
hans og Brooks í As Good as it Gets
skilaði Nicholson einmitt óskar fyrir
bestan leik í aðalhlutverki við síðustu
óskarsverðlaunaafhendingu. Tearms
of Endearment fékk sjálf fiölda ósk-
arsverðlauna. Brooks fékk verðlaun
fyrir bestu mynd, leiksfiórn og hand-
rit. Ekki lítið afrek það. Winger og
MacLaine börðust um verðlaun fyrir
bestan leik í aðalhlutverki og hafði sú
síðamefnda betur. Nicholson hafði
síðan betur gegn John Lithgow, og
hlaut verðlaun fyrir bestan leik í
aukahlutverki. í dag heföu aðstand-
endur myndarinnar liklega séð til
þess að leikaramir kepptu ekki inn-
byrðis um verðlaun og skipt þeim eft-
ir hentisemi í aðal- og aukaleikara.
Það hefur þó lítið með gæði myndar-
innar að gera, en hún er afskaplega
vel heppnuð vasaklútamynd. Það era
fleiri en miðaldra húsmæður sem
fella tár yfir þessari.
Fæst á Aðalvídeóleigunni. Leik-
stjóri: James L. Brooks. Aðalhlut-
verk: Shirley MacLaine, Debra
Winger, Jeff Daniels, Jack Nichol-
son, John Lithgow og Danny
DeVito. Lengd: 126 mín. Banda-
rísk, 1983.
-Björn Ægir Norðfjörð