Dagblaðið Vísir - DV - 09.02.1999, Blaðsíða 10

10
ÞRIÐJUDAGUR 9. FEBRÚAR 1999
Spurningin
Finnst þér að Jóhanna Sig-
urðardóttir eigi að leiða
Samfylkinguna á landsvísu?
(Spurt á Akranesi)
Ragnar Magnússon verkamaður:
Tvímælalaust.
Magnús Óskarsson framkvæmda-
stjóri: Ef Samfylkingin velur hana.
Þuríður Óskarsdóttir meðferðar-
fulltrúi: Ekki spuming.
Jón S. Hallvarðsson, starfsmaður
Akranesveitu: Ef Samfylkingin
nær samkomulagi um það.
Jónína Sigurðardóttir afgreiðslu-
stúlka: Nei.
Bjöm Sigurbjörnsson öryrki: Það
verður að leysast á lýðræðislegan
hátt.
Lesendur
Dæmigerð
hugglöp
„Eldra fólk hefur haft meiri framlegð en það yngra, það hefur greitt meira í
tryggingar og til kostnaðar samfélagsins. - Af hverju ætti það að fá minni
mlskabætur?
Þorsteinn Hákonarson skrifar:
Fyrir Alþingi liggur frumvarp til
laga um skaðabætur og er þar tekin
fram skerðing miskabóta eftir aldri.
Rökin era þau að eldra fólk eigi
styttra líf fyrir höndum til að bera
miskann. Sakir þess að í þessu er
hugrænt samhengi þá gleypa ein-
feldningar við þessu. En önnur rök
eru til. Lífsþróttur, aðlögunarhæfni
og endumýjunargeta minnkar eftir
aldri. Því er erfiðara fyrir eldra fólk
að bera miska. Skv. því ættu miska-
bætur að hækka eftir aldri.
Við getum og miðað við annað.
Eldra fólk er ólíklegra til að valda
slysum en yngra fólk, það er ólík-
legra til að valda miska. Ef við mið-
um við tölfræðilegar orsakir eftir
aldri og metum miskabætur þannig
þá yrði það einhver ójöfn framsetn-
ing. Eldra fólk hefur haft meiri
framlegð en það yngra, það hefur
greitt meira í tryggingar og til
kostnaðar samfélagsins. - Af hverju
ætti það að fá minni miskabætur?
Allt eru þetta tilbúin rök án and-
legs innsæis og siðunar. Þetta mál
er allt öðravísi. Dómur sker úr
ágreiningi og dómur metur bætur.
Þetta þýðir að dómur tekur tillit til
raunveruleika málsaðstæðna en
ekki til raunveruleika þeirra sem
ekki koma fyrir dóminn.
Einstaklingur fær dæmdar
miskabætur sem einstaklingur,
miðað við hvaða miska hann varð
fyrir. Réttur til þess að setja tak-
markandi margfóldunarþátt á þær
miskabætur eftir kennitölu á ekki
að vera til staðar. Það er vegna þess
að miski, sem menn verða fyrir, er
einstaklingsbundinn. Lífsþróttur
þeirra, aðlögunarhæfni og endur-
nýjunargeta er einstaklingsbundin.
Lífaldur og emi er einstaklings-
bundin. Að ekki sé talað um jafn-
ræði fyrir lögum. Lagafrumvarpið
gengur því gegn stjómarskrá um
þrískiptingu valdsins. Löggjafinn
hefur ekki rétt til fordóms.
Og hér verður hart að koma á
móti. - Það unga fólk sem alið er
upp við frjálsar fóstureyðingar, því
mun finnast eðlilegt að slátra eldra
fólki síðar, verði það óþægilegt. Al-
veg eins og það er óþægilegt að bera
ábyrgð á getnaði. Við erum því að
tala um rétt löggjafans til fordóms
og um brot gegn okkur öllum. Rétt
er að strika þá þingmenn út í vor
sem styðja þetta ragl. - Dæmigerð
hugglöp hafa komið ffam.
Opið flutningsleyfi ráðherra
G.G. skrifar:
Nú, þegar þing er komið saman
aftur, liggur fyrir því að afsala sér
völdum til framkvæmdavaldsins. -
Forsætisráðherra hefur boðað að
flutt verði frumvarp sem geri ráð-
herrum kleift að flytja stofnanir
sem undir ráðuneyti þeirra heyra
hvert á land sem er.
Þetta er gert í kjölfar þess upp-
náms sem varð þegar Hæstiréttur
úrskurðaði að flutningur Land-
mælinga upp á Akranes væri ólög-
legur.
Nú er búið að auglýsa stöðu for-
stjóra Lánasjóðs landbúnaðarins á
Selfossi þrátt fyrir að ekki sé heim-
ilt að flytja stofnunina þangað
nema með leyfi Alþingis. Þessir
menn bera ekki mikla virðingu
fyrir lögum eða þá Hæstarétti. Og
hvað með þá flutninga sem hafa
verið framkvæmdir ólöglega?
Verða þeir ekki að ganga til baka
eða breyta lögum strax? - Veiði-
stjóraembættið var flutt með látum
til Akm-eyrar og hlýtur það að
vera jafnólöglegt og flutningur
Landmælinga. Eða hvað? Ein-
kennilegt að það eru aðallega um-
hverfisráðherrar sem standa í
þessum ólöglegu flutningum. -
Bæði fyrrverandi og núverandi.
Allt er
betra en íhaldið
Bréfritara hugnast sterklega framboð Vinstri hreyfingar - græns framboðs,
sem hann nefnir „rauðgrænu vinstri hreyfinguna", og ætlar að kjósa hana. -
Frá stofnfundi hreyfingarinnar.
Símon Hjaltason skrifar:
Það var Jónas Jónsson ffá Hriflu
sem sagði þessi fleygu orð í árdaga
íslenskra stéttastjómmála og Fram-
sókn gerði þetta að slagorði á sínum
fyrstu árum. Þessi fullyrðing er að
mínu mati engu síður sönn nú í dag
en árið 1916.
Núverandi ríkisstjórn er búin að
grafa öryrkjum og öldruðum gröf
sem þeir eiga erfitt að komast upp
úr og hefur rétt „Kolkrabbanum" al-
menningseign á silfurfati og komið
þjóðfélaginu hálfa leið að byltingar-
barmi. Og allt þetta í góðæri! Ef
þetta er góðæri, hvaða hörmungar
dynja þá yfir þegar halla fer undan
fæti á markaðnum?
Ég minnist stjórnartíðar íhalds-
flokksins á Bretlandi þegar
thatcherisminn tröllreið bresku
samfélagi. Ríkisstjómin einkavæddi
allt mögulegt sem ómögulegt,
skerpti stéttaskiptinguna og mis-
munaði þegnunum.
Og svo dirfast boðberar þessarar
stefnu að kalla þetta frjálshyggju.
Hver er eiginlega ffjáls í svona þjóð-
skipulagi? - Svarið er einfalt: arð-
ræningjar, braskarar, stóriðjuhöld-
ar og svo auðvitað pólitíkusamir.
Meðlimir í Félagi ungra sjálf-
stæðismanna tala auðvitað um
vinstriflokkana á Alþingi sem rót
alls ills. - „Þeir segjast vera fylgj-
andi frjálsri verslun, en þeir geta
ekki falið sósíalismann bak við
grímuna", minnir mig að einn
þeirra hafi sagt orðrétt í DV.
Ástæðan fyrir því að ég ætla að
kjósa rauðgrænu vinstri hreyfing-
una er einfold: Ég vil búa í landi
þar sem jafnrétti ríkir, þar sem ör-
yrkjar neyðast ekki til að lifa eins
og annars flokks þjóðfélagsþegnar
og þar sem einræðistilburðir stjóm-
arliða era ekki liðnir. Þannig kerfi
eiga hægrimenn aldrei eftir að
koma á hér, þrátt fyrir raus þeirra
um frelsi. - Vinstrimönnum á eftir
að takast, með markvissri stefnu í
átt að jöfnuði, að gera stórkostlegri
hluti. Ekki kannski á einu kjör-
tímabili en á styttri tíma en menn
halda.
DV
Sundabraut
ístað
tónlistarhúss
Ásmundur hringdl:
Það er rétt sem ffam hefur kom-
ið, að hér í Reykjavík er að veröa
öngþveiti í gatnakerfinu. Það er
t.d. orðið mjög erfitt að komast út
úr borginni á álagstímum og til
vinnu og ffá viö sömu aðstæður.
Vestan úr bæ, og frá Seltjarnar-
nesi eru allar samgönguæðar
þröngar og ógreiðfærar. Ekki bæta
þétt umferðarljós og öldur og
þrengingar hvers konar úr skák.
Og þá er það Sundabrautin fyrir-
hugaða og tilfærsla Hringbrautar
niður í Vatnsmýrina. Þetta eru
hvort tveggja aðkallandi verkefni
og fjárfrek. Er nú ekki skynsam-
legt að hætta við fyrirhugað tón-
listarhús og menningarhúsin og
láta fjármagn til samgangna ganga
fyrir? Það væri óðs manns æði að
breyta ekki forgangsröðun í þess-
um efnum.
Hvað vilja
Rússar upp
á dekk?
Gísli skrifar:
I sjónvarpsfféttum sl. fimmtu-
dag var viðtal við einhvem rúss-
neskan forkólf sem hamaðist í
garð vesturveldanna og NATO út
af fyrirhuguðum ráðstöfunum í
Kosovo í fyrrum Júgóslavíu, með
því m.a. að senda þangað herlið til
eftirlits og koma í veg fyrir frekari
hörmungar af völdum stríðandi
afla. Ég spyr Hvað vilja Rússar
upp á dekk yfirleitt til að setja
vesturveldunum stólinn fyrir
dymar? Rússar sem hafa þegið
ölmusur æ ofan í æ frá þessum
þjóðum og Alþjóðahankanum. Ég
sé ekki að Rússar geti eða eigi að
hafa neitt um að segja hvort friður
sé tryggður í Kosovo með öllum
tiltækum ráðum. Eru þeir kannski
að hóta köldu striði eða jafhvel
heitu?
Sofnað á
verðinum
Þorsteinn hringdi:
Að undanförnu hefur mikið ver-
iö ritað og rætt um afleiðingar
hrossasóttarinnar sem gekk yfir
landiö á síðasta ári. Hún mun
malla í afskekktum héraðum enn,
en ekki er lengur hægt að tala um
faraldur.
Afleiðingarnar era m.a. sagðar
síminnkandi útflutningur hrossa,
sem hingað til hefúr verið drjúg
tekjulind. Viö þessa fullyrðingu vil
ég setja spumingarmerki. Er mál-
ið ekki bara það að útflytjendur
hafa sofnað á verðinum. Þeir hafa
ef til vill haldið að söluhringekjan
héldi áfram úr því að einu sinni
hafði tekist að koma henni af stað.
En svo einfalt er þaö ekki. Kynn-
ing og markaðssetning íslenska
hestsins þarf stöðugt að vera í
gangi, ella gleymist hann og út-
lendingar taka markaðinn yfir.
Nafnspjald
í vasa
iðnrekanda
Laufey Jónsdóttir skrifar:
í framhaldi af frétt í DV sl.
mánudag undir fyrirsögninni „Bí-
ræfnir Herbalife-sölumenn
Lauma nafnspjöldum í kápuvasa",
vil ég leggja inn nokkur orð sem
viðbrögð við ummælum „iðnrek-
andans" sem ekki vill láta nafhs
síns getið í fréttinni. Og kannski
ekki nema von því hann laumar
sér léttilega undan 8. boðorðinu:
„Þú skalt ekki bera ljúgvitni gegn
náunga þínum.“ - Gott og vel, það
er ekki beint mitt mál. Ég vil hins
vegar segja aö lokum: Kæri iðn-
rekandi i Skeifunni: Ég lét nafn-
spjald detta í vasa þinn og bauð
þér Ópal, önnur vora samskipti
okkar ekki. - Boðorðið áttunda er
þó sífellt í fullu gildi.