Dagblaðið Vísir - DV - 21.05.1999, Side 11

FÖSTUDAGUR 21. MAI 1999
wnmng
u
Á kölska vegum
Fyrr á tímum þótti snilligáfa yfirnáttúrleg, og
töldu margir hana stafa af því að vinveittir and-
ar hvísluðu snilldarlegum hugmyndum í eyru
fárra útvalinna á næturnar. Sumir hljóðfæra-
virtúósar, á borð við Frans Liszt og Niccolo
Paganini, áttu þó að vera í slagtogi við skugga-
legri verur og sumir staðhæfðu að þeir hefðu
jafnvel selt sjálfum djöflinum sál sína til að öðl-
ast ofurmannlega tækni.
hrífur mann, og
tónl'ist Wieni-
awskis gerir
það ekki, þó
hún sé vel
spiluð.
Dálítið kuldalegt verk
Tónlist
Jónas Sen
Þetta er örugglega alveg rétt, þó nú á
dögum eigi þeir bara að hafa æft sig
marga klukkutíma á dag. Á þetta
minntist fiðluleikarinn Rachel
Barton á tónleikum Sinfóníu-
hljómsveitar íslands í Háskóla-
bíói í gærkvöld, auðvitað gerði
hún grin að samningi við
kölska og sagðist sjálf aðeins
hafa æft sig til að ná árangri, en
samt gnmaði mann ýmislegt þegar
hún mundaði fiðlubogann ógnandi
framan í áheyrendur og tók svo ótelj-
andi heljarstökk upp og niður strengina
eins og ekkert væri.
Viðfangsefhi hennar á tónleikunum voru fiðlu-
konsert í fís-moll op. 14 og Polonaise brilliante op.
4 nr. 1 eftir Henryk Wieniawski, reyndar ekki
merkilegar tónsmíðar, grunnhugmyndimar ein-
faldar og formúlukenndar, en áhættuatriðin svo
svakaleg að þau fengu hárin til að rísa. Einleik-
arinn bjó yfir djöfullegri tækni og leiddist manni
ekki neitt, tónninn var mikill og áreynslulaus, og
bæði bogatækni og fingraflmi með því besta sem
heyrist.
Það verður þó að segjast eins og er að svona
sýning ristir ekki djúpt, þvi hverjum er ekki
sama þó einhver sé ekki
bara fiðluleikari heldur
fiðluáhættuleikari og geti
allt? Maður vill eitthvað Rachel Barton.
dýpra og merkilegra á
tónleikum, eitthvað sem
Tvö önnur verk voru flutt af Sinfóníuhljóm-
sveit íslands á tónleikunum, sinfónía í d-moll
eftir César Franck og Þrjár setningar eftir
Karólínu Eiríksdóttur. Hið síðarnefnda var
frumflutt árið 1993, kliðmikið verk og
ágætlega samið, dálítið kuldalegt en oft-
ast sannfærandi. Að visu var byrjunin
eins og hljóðfæraleikararnir væru enn
að hita sig upp og áttaði maður sig
ekki á því að verkið var byrjað fyrr
en nokkrum minútum síðar. En
margt var fallegt sem fyrir
eyru bar, innblástur bjó
þar greinilega að baki og
komst tónlistin á skáld-
legt flug i öðrum kafla og
hélt þræðinum allt til
loka.
Síðasta verkið á tón-
leikunum var fyrrnefnd
sinfónía eftir César
Franck, ljóðræn og
tignarleg, og jaðrar
stemningin oft við að
vera trúarleg. Sinfóníu-
hljómsveitin lék þessa
mögnuðu tónsmíð af
miklum glæsibrag, hljóm-
sveitarstjórinn Vassily
Sinaisky hafði fyrsta kaflann
nokkuð hraðan, en túlkunin var
þó aldrei yfirborðsleg. Margt var
einstaklega fallegt, eins og sam-
leikur hörpu og strengja í upp-
hafi annars þáttar, óbósólóið
sem sveif þar yfir var eins og
rödd úr öðrum heimi. Vassily
Sinaisky er góður hljóm-
sveitarstjóri sem hafði ■ i|
fullt vald á öllu sem
hann gerði, hljómsveitin
lék vel og voru þetta að
mörgu leyti skemmtilegir
tónleikar.
f
■
■
Tónvísi í vöqmmf
Það hefur lítið farið fyrir Hlm
Pétursdóttur sópransöngkonu i
íslensku tónlistarlífi, enda hefur
hún verið upptekin að syngja við
þekkt óperuhús í Þýskalandi þar
sem hún býr og starfar. Uppi-
staða efniskrár tónleika hennar
og Gerrits Schuils píanóleikara,
sem haldnir voru í Salnum á
þriðjudagskvöldið, voru þýsk og
íslensk sönglög.
Tónleikarnir hófust samt sem
áður á tveimur konsertaríum eft-
ir Mozart, Nehmt meinen Dank,
ihr holden Gönner og Vorrei spi-
egarvi, oh Dio! . Skiljanlegur og
vel fyrirgefanlegur taugatitring-
ur setti svolítið mark sitt á fyrri
Tónlist
Arndís Björk Ásgeirsdóttir
aríuna þó þar væri margt mjög
fallega gert. í þeirri síðari, sem er
afar vandmeðfarin eins og svo
margt eftir meistarann, sýndi
Hlm marga snilldartakta í fyrri
hlutanum; eilítið meiri kraftur
hefði þó mátt vera í þeim síðari.
í kjölfarið fylgdu fjögur sönglög
eftir Mendelssohn, hið ljúfa Bei
der Wiege sem var afar vel gert
sem og Romanze, einhverjir smáhnökrar
flæktust þó fyrir.
Allt slíkt var víðsfjarri i hinu fallega lagi
Frage þar sem lag og ljóð féllust í þétt faðm-
lag í meðfórum Hlínar og Gerrits. Sömu sögu
er að segja af Neue Liebe sem var ekki sist pi-
anóleikaranum að þakka. Þrjú sönglög Páls
ísólfssonar komu þar á eftir, hið marg-
þvælda í dag skein söl sem hún söng fallega,
Hlín Pétursdóttir.
Eg kom í garö minn sem var kyrrlátt og fag-
urt og Kossavisur, léttar og fallega sungnar
af miklu öryggi. Textaframburður Hlinar er
góður og hvert orð skiljanlegt sem var áber-
andi i tveimur skemmtilegum lögum Þorkels
Sigurbjörnssonar, Trúöar og Tilbrigði og var
flutningurinn á þeim allur hinn ágætasti.
Of bundin nótunum
Richard Strauss átti megnið af lög-
unum eftir hlé, en þá voru sungin:
Schlagénde Herzen, Nichts, Ich wollt
ein Stráujílein binden, Sáusle, liebe
Myrte, Amor, Die Nacht og Morgen
sem eru hvert öðru fallegra og sum
svínslega erfið. Hlín virtist kunna
lögin misvel og var með nótur í sum-
um þeirra sem skapar alltaf svolitla
óöryggistilfinningu. Þannig var því
farið með fyrsta, þriðja og fjórða lag
sem voru ágætlega sungin eri söng-
konan of bundin nótunum til þess að
leika sér að þeim, því var útkoman
svolitið beint af augum.
Þótt Hlín væri einnig með nóturn-
ar í laginu Amor þar sem flytjandinn
fær virkilega tækifæri á að sýna
hvað í honum býr var ekki annað
hægt en að hrífast með og dást að frá-
bærum söng hennar. Þetta á einnig
við um Die Nacht sem var sennilega
með þvi besta á efnisskránni. Form-
legri efriisskrá lauk svo með Jennýj-
arsögu Kurts Weills við texta Ira
Gershwins og var hún ágætlega flutt
þrátt fyrir smátextarugl.
Gerrit brá ekki út af vananum og
var pottþéttur og ljóst að enginn er
svikinn af því að hafa hann með sér á
sviðinu. Hlín hefur fallega háa
sópranrödd og ágæta tækni, þetta
tvennt í bland við vænan skammt af
því músíkkvaliteti sem hún hefur
hlotið i vöggugjöf á vafalaust eftir að fleyta
henni langt. Vonandi fárnn við fleiri tækifæri
tO að fylgjast með framvindunni.
Hlín Pétursdóttir, sópran
Gerrit Schuil, píanó
Tónlist eftir Mozart, Mendelssohn, Strauss,
Pál ísólfsson o.fl.
Salurinn 18. maí
Ofur venjuleg fjölskylda
Hlynur Hallsson myndlistarmaður (á
mynd) hefur verið atkvæðamikOl í
þýsku myndlistarlífi
að undanfomu. í gær
var opnuð stór sýning
á verkum hans í
Kunstverein í Hann-
over þar sem er að
finna verk frá síðustu
þremur árum en með
þessari sýningu kvitt-
ar listamaðurinn fyrir
starfslaun sem list-
stofnunin veitti hon-
um árið 1996. í upplýs-
ingabæklingi , vegna
sýningarinnar segir að
á henni dragi Hlynur
upp margþætta mynd af fjölskyldu
sinni, aðallega með ljósmyndum og póst-
kortum, í því augnamiði að grennslast
fyrir um fyrirbærið „ofur venjuleg fjöl-
skylda“. „í verkum Hlyns skarast hið
einkalega og opinbera, hið kunnuglega
og hið ókunnuglega. Á hárfinan og
launkíminn hátt viðrar listamaðurinn
efasemdir um viðtekin landfræðOeg,
menningarleg og einkarleg viðmið, og
gerir okkur kleift að taka til endurskoð-
unar viðhorf okkar tO þeirra,“ segir í
bæklingnum. Sýningunni í Kunstverein
Hannover lýkur þann 13. júní.
Hlynur Hallsson er einnig þátttakandi
í alþjóðlegri sýningu bókverka sem
nefnist amAzonas, sem opnuð verður
þann 29. maí nk. í Villa Minimo í
Hannover. Með honum á sýningunni
eru þekktir listamenn á borð við Carst-
en HöUer, Damien Hirst, Franz Acker-
mann o.fl. Þessari sýningu lýkur þann
20. júní.
Lampar, rekkar, klukkur
Ólafur Þórðarson, hönnuöur í Banda-
ríkjunum, er lika iðinn við kolann. Ný-
lega var hann með sérstakan
bás á Alþjóðlegu húsgagna-
sýningunni í Jacob Javits
Centre í New York, þar sem
hann sýndi nýstárlega
lampa, rekka og klukkur sem
hann hefur hannað (sjá
mynd). Um þessar mundir
tekur hann þátt í samsýn-
ingu fjögurra hönnuða í
Klisanin Ross GaUery (26 2nd
Ave at 2nd St.) sem kaUast 4
Begassto. Með honum sýna ungir banda-
rískir hönnuðir, Michael Graves,
Melsica Klisanin og Christopher Ross.
Þessi sýning stendur tU 15. júní.
NH0P í Þjóðleikhúsinu
íslenskir jassgeggjarar hljóta að vera
í sjöunda himni um þessar mundir, því
jasshljómleikar, eða að minnsta kosti
samblástur af einhverju tæi, fer nú fram
í bænum með reglulegu miUibili, jafnt
með íslenskum sem erlendum kröftum.
Og nú er á leiðinni tU landsins stórvin-
ur íslendinga, sjálfur Niels Henning
0rsted Pedersen (á mynd), þekktasti
kontrabassaleikari í bransanum. Er
þetta í ellefta sinn sem NH0P kemur til
íslands, en síðast
kom hann á RúRek
hátíðina árið 1994.
Eins og venjulega
er NH0P með ein-
valalið með sér, gít-
arleikarann Ulf Wa-
kenius, sem leikur
með þeim Oscar
Peterson á nýjum
geisladiski sem
fjallað var um á
þessum síðum fyrir
skömmu og
trommuleikarann Jonas Johansen, sem
árum saman hefur leikið með Stórsveit
danska útvarpsins. Þeir félagar spUa í
Þjóðleikhúsinu þann 31. maí kl. 21, en
kvöldið áður leika þeir í Akógeshúsinu
I Vestmannaeyjum. Er það í fyrsta sinn
sem NH0P & Co leika utan Reykjavík-
ur.
Efinsskrá tríósins er sem fyrr úr ýms-
um áttum, spiluð verða frumsamin
verk, ný og gömul, sígildir jassópusar og
norræn þjóölög.
Umsjón
Aðalsteinn Ingólfsson