Dagblaðið Vísir - DV - 27.05.1999, Blaðsíða 4

4
FIMMTUDAGUR 27. MAÍ 1999
Fréttir
Beljandi gangur í Fosshótelum:
- opnað að ári í Reykjavík
„Við ætlum okkur ekki að gleypa
heiminn heldur það sem hagkvæmt
er. Okkur vantar gistirými í Reykja-
vík og þess vegna hyggjumst við
reisa hundrað herbergja hótel á
besta stað í Reykjavík og opna 1.
maí á næsta ári. Þetta verður fjög-
urra stjörnu hótel með öllum þæg-
indum," sagði Ólafur Þorgeirsson,
framkvæmdastjóri Fosshótela, en
vildi að öðru leyti ekki tjá sig ná-
kvæmar um staðsetninguna fyrr en
öll leyfi væru fengin. Fosshótel byrj-
aði með Hótel Lind við Rauðarár-
stíg fyrir þremur árum og síðan hef-
ur keðjan yfirtekið rekstur fjöl-
margra hótela víða um land. Má þar
nefna KEA á Akureyri, Bifröst í
Borgarfirði og hótelið á HaOorms-
stað þar sem Fosshótel reistu og
eiga sjálfstæða hótelálmu. Önnur
sambærOeg hótelálma í þeirra eigu
verður byggð á Laugum i Reykjadal
á næstunni. Þá munu Fosshótel
taka við rekstri nýs hótels sem er í
byggingu frá grunni á Reyðarfirði.
Lúxushótel á Reyðarfirði
„Þótt ekki komi álver í Reyðar-
fjörð þá er mikil uppbygging á Aust-
íjörðum og þar er skortur á gisti-
rými. Egilsstaðir hafa þjónað ferða-
mönnum þarna fyrir austan að

Ólafur Þorgeirsson, framkvæmdastjóri Fosshótela ásamt markaðsstjóra sínum, Hallgunni Skaptason: Ætlum ekki að
gleypa heiminn.
mestu leyti fram tO þessa en á því
verður breyting með nýjum gisti-
möguleikum. Hótelið á Reyðarfirði
verður 20 herbergja lúxushótel með
ráðstefnusal og öllum þægindum,"
segir Ólafur Þorgeirsson en það er
Brunnur/eignarhaldsfélag sem er í
eigu aðila á Austurlandi sem reisir
sjálft hótelið.
Þrátt fyrir mikil umsvif Fosshót-
ela og byggingu hundrað herbergja
hótels i Reykjavík vantar fyrirtækið
DV-mynd E.OL
enn hundrað herbergi á höfuðborg-
arsvæðinu tO að mæta eftirspum.
„Pantanir fyrir sumarið lofa góðu.
Við erum bjartsýnir," sagði Ólafur
Þorgeirsson.
-EIR
Hundrað herbergja
fjögurra stjörnu hótel
Hriktir í leikhússtjórastól Borgarleikhússins:
Stöndum enn
með Þórhildi
- segir varaformaöur LR
„Starfsandinn mætti greinilega
vera betri hér í Borgarleikhúsinu
en stjórn leikfélagsins stendur enn
sem komið er með ÞórhOdi Þorleifs-
dóttur leikhússtjóra," sagði EOert
Ingimundarson, leikari og varafor-
maður Leikfélags Reykjavíkur, um
fréttir DV þess efnis að flótti væri
brostinn á meðal starfsmanna Borg-
arleikhússins. Hafliði Amgrimsson
leiklistarráðunautur kvaddi Borgar-
leikhúsið ásamt öðmm með þeim
orðum að leikhúsið væri paradís
allra vinnustaða en gæti snúist upp
í andhverfu sína. Átti hann þar við
samskiptaörðugleika við Þórhildi
Þorleifsdóttur leikhússtjóra og
stjórnunarstO hennar í Borgarleik-
húsinu.
„Samskiptaörðugleikar á miOi
Þórhildur Þorleifsdóttir.
starfsfólks og starfsmanna eru að
sjálfsögðu alltaf slæmt mál. En í
uppsögnum þeirra sem þegar em
farnir er ekki minnst orði á sam-
skiptaörðugleika við leikhússtjór-
ann. Ef svo hefði verið væram við
Ellert Ingimundarson.
að sjálfsögðu búnir að taka málið
upp í stjóminni. Við horfum tO þess
að Borgarleikhúsið gengur vel
núna, aðsóknartölur era góðar og út
á það gengur þetta víst aOt saman,“
sagði EOert Ingimundarson. -EIR
...^^
„Frís - pólís“
Dagfari hefur svo sem
flestir landsmenn horft á,
ótalda lögreglu- og saka-
málaþætti í sjónvarpinu
að ógleymdum öllum
bíómyndunum þar sem
löggan tekur á bandítt-
um og villimönnum og
það engum vettlingatök-
um. Flottast er þegar
löggan nálgast þrjótana í
afkróuðum bfl, helst
með báðar hendur á
Colt-skambyssunni og
hrópar á þá og skipar
þeim að hafa sig hæga.
Gott ef það hljómar ekki
á útlenskunni „frís-
pólís“ og er þá vissara
fyrir glæpona að hafa
sig hæga.
Það sem næst gerist í
bíó- og sjónvarpsmyndunum er það að löggimann
rífur upp hm-ðir á bíl þrjótanna og annað hvort
skipar þeim út eða kippir delinkventum út með einu
handtaki. Áöur en áhorfandi veit hefur bófunum
verið hent að bílnum með hendm á þaki um leið og
ganglimum þeirra er að kaOa sparkað í spíkatstöðu.
Þá er handjárnum bragðið á úlnliði og hert að. Að
þessu gjörðu strýkur löggan niður jakka sinn hafi
eitthvað gengið úr lagi í átökunum og endar hreyf-
inguna með léttri stroku gegnum hárið svo bylgjan
haldi sér.
í biósölum jafnt sem heimahúsum brjótast gjarn-
an út fagnaðarlæti með klappi, stappi og blístri þeg-
ar löggan hefm með svo snöfurmannlegum hætti
lagt bófana að velli. Áhorfandinn fyllist öryggis-
kennd. Hann sér að hið góða hefur sigrað það Ola og
kerfinu, í líki lögreglunnar, er treystandi fyrir ör-
yggi borgaranna. Það liggur hins vegar ekki fyrir
hvort þetta gengur svona fyrir sig i raunveruleikan-
um en þó gæti svo verið, að minnsta kosti í Banda-
ríkjunum. Hvað sem því líður er þetta sígflt í bíó.
Spennufíklum tfl armæðu er fjarri lagi að svona
lögregluaðgerðir hafi sést hér uppi á Fróni. Lögregl-
an hefm helgað sig samfélagshjálp, séð útigangs-
mönnum fyrir næturgistingu, leiðbeint anda-
mömmu með unga sína á Tjömina og annað í þeim
dúr. Enginn hefur í raun gert athugasemd við þetta
þótt íslensk lögga standist með þessu engan saman-
bm-ð við ofurlöggm kvikmyndanna.
Það var ekki fyrr en um nýliðna hvítasunnuhelgi
að íslensk lögga rak af sér slyðruorðið. Þar voru að
vísu ekki á ferð stórborgarlöggm Reykjavíkur held-
ur starfsbræðm þeirra í Akmeyrarlöggunni. Líklegt
má telja að þeir hafí eytt mörgum tilbreytingarlaus-
um vöktum með því að kíkja á löggumyndir þar sem
alvörulöggm járnuðu þrjóta í strokubílum. Svoleið-
is er hvatning til dáða. Þeir gripu því til tafarlausra
aðgerða og fórnarlömbin voru tveir strákar úr Hafn-
arfirði á leiðinni norður á kvennafar. Strákamir
voru að vonum spenntir þegar þeir nálguðust Akur-
eyri og keyrðu því létt. Löggan var á útkikki eftir
þrjótum, eftirlýstum bfl, og þótti hormónaglaðir
Hafnfirðingar líklegir. Þar voru því engar vöflm á.
Strákarnir voru stoppaðir með stæl. Akmeyrar-
lögga hrópaði, með norðlenskum hreim á útlensk-
unni, „frís - pólís“, kippti guttunum út og járnaði
þá.
Aðgerðin heppnaðist í alla staði vel og var ekki
síðri en í hoflívúddmynd nema hvað löggan stopp-
aði vitlausan bíl og vitlausa menn. Hafnfirðingarn-
ir voru því miðm- ekki bófarnir eftirlýstu.
En þetta gengur bara betur næst. Dagfari
Steinhættir svo
Sandkorn er á ljóðrænum nót-
um í dag. Margir hafa fylgst
undrandi með því þegar sjálft Al-
þingi, sem setur þjóðinni lög, og
forseti þess fóru
ekki að friðunar-
lögum og létu rífa
niðm hluta frið-
aða vamarveggj-
arins umhverfis
garð Alþingis-
hússins á dög-
unum. Þegar
þingskáldin
Jón Kristjáns-
son og Hjálmar Jónsson hittust
í fyrradag ræddu þeir þessa at-
burði í bundnu máli og Jón sagði:
Framkvœmdasamur á flesta grein,
forsetinn blœs á orðagjálfur.
Rífur veggina stein fyrir stein
og steinhœttir svo að lokum sjálfur.
Þá svaraði Hjálmar:
Ólafs Garðars er brautin bein,
og byggingaráform traust.
Veggina rífur stein fyrir stein
og staflar þeim upp í haust.
Án þess að nokkrum líki
Ný ríkisstjóm verður að öflum
likindum kynnt á morgun, fóstu-
dag, og formenn Framsóknar- og
Sjálfstæðisflokks hafa verið að
ræða við þing-
menn undir fjögur
augu og ýmsar
hræringar hafa
verið á bak við
tjöldin eins og
gengur. En brátt
verður óvissan á
enda og þá
verða efalaust
margir gáfaðir eft-
ir á og sjá að ýmislegt hefði átt að
gera öðruvisi. Um þetta orti
Hjálmar Jónsson alþingismað-
m:
Halldór og Davíó hafa kallað
helstu mál og sett á blað.
Svo mun gerast eitt og annað,
án þess aö nokkrum líki það.
Pinninn í botni
hraðakstur lögreg
unnar á ísafirði
gegnum þorpið
Súðavík. Sagf
þar að lögregla
hefði verið kær
fyrir athæfii
Við lestur frét
arinnar dal
þessi limra í
úr einum lesanda:
Það er lygilegt en samt er það satt,
að sumir aka of hratt.
Atferli slíkt
væri löggunni líkt
en þaö játar hún ekki svo glatt.
Nauðvörn
Einn góðvinur Sandkornsrit-
ara hefm verið í vandræðum
með að standa skfl á lögboðnu af-
notagjaldi Ríkisútvarpsins,
nokkru sem ófáir
kafla nauðungar-
gjald fyrir það eitt
að hafa aðgang að
lifandi skjámynd
af Ragnheiði
Clausen og
fleirum. Um
tíma sóttu inn-
heimtumenn
RÚV mjög að umræddum
manni. Honum tókst að verjast
með hálfsannleik og öðrum brefl-
um. Svo flutti kauði og var þá
látinn í friði lengi vel. En þar
kom að innheimtumenn létu tfl
skarar skríöa á ný. Þeir hringdu
bjöllunni og vinur vor stakk
trýninu út um rifuna. Þegar er-
indið var borið upp sagði maður-
inn hastarlega: Konan mín er
blind og ég kæri mig ekki um að
sífellt sé verið að minna hana á
það. Ekki hefur frést af frekari
aðgerðum innheimtumanna á
þeim bænum.
Umsjón Haukur L. Hauksson
Netfang: sandkom @ff. is