Dagblaðið Vísir - DV - 09.07.1999, Blaðsíða 12
12
FÖSTUDAGUR 9. JÚLÍ 1999
Spurningin
Hugsar þú um
umhverfið?
Ingibjörg Pétursdóttir móðir: Já,
það geri ég.
Davíð Gíslason lögfræðingur:
Nei, ekki dags daglega.
Eðvald Gunnlaugsson, eldri borg-
ari: Já, ég vil ekki að landinu verði
spillt.
Árni Óðinsson nemi: Nei, ekkert
sérstaklega.
Lesendur
Þroskaheft stúlka
fékk ekki launin sín
Unnur Berg hringdi og sagði eft-
irfarandi sögu:
Ég á frænku sem býr á Akranesi
og er með tvo þroskahefta unglinga.
Drengurinn hefur unnið um tima á
vernduðum vinnustað en stúlkunni
var boðin vinna upp á það að hún
ynni kauplaust í heilt ár. Hún var
ekki sátt við það en sæst var á að
hún yrði kauplaus í apríl og maí i
vor og þá yrði athugað með laun.
Nú beið hún ansi spennt allan
júnímánuð eftir að fá útborgað.
Ekkert hafði verið rætt um að hún
ynni þriðja mánuðinn launalaust.
Þá kom áfallið. Þú færð ekkert
kaup, var henni sagt á vinnustaön-
um. Hún er nú orðin tvítug telpan,
en alltaf svolítið barn i sér, og hún
er alveg miður sín eins og allir
hljóta að skilja. Ekki var annað vit-
að en að hún fengi þessi lúsarlaun
fyrir vinnu sína, 190 krónur á tím-
ann, sem þama er greitt. En sem
sagt, hún fékk ekkert. Það var ekk-
ert við hana rætt um þetta.
Kannski hefði þetta verið í lagi ef
hún væri ekki vinnufær, en það er
ekki málið. Hún getur unnið og
vinnan getur hjálpað henni stór-
kostlega, til þess er þessi vinnustað-
ur stofnaður, til að endurhæfa fólk
og reyna að hjálpa því. En yfirmað-
urinn virðist ekki líta þannig á
málin.
Stúlkan hætti að mæta i vinnu
við svo búið, yfirmaðurinn hringdi
og spurði hverju það sætti og lét síð-
an málið niður falla. Svona á ekki
að fara með þroskaheft fólk. Ég vek
athygli á þessu í því skyni einu að
benda fólki á hvernig ástandið í
þessum málum er. Félagsmálaráðu-
neytið má gjarnan taka til hendinni
í þessum málaflokki.
Viðskiptavini þökkuð
góð ábending
- svar frá Skeljungi
Margrét Guðmundsdóttir, fram-
kvæmdastj. Markaðssviðs smá-
sölu, skrifar:
í lesendadálki DV síðastliðinn
miðvikudag kvartaði Sverrir Guð-
jónsson, starfandi leigubílstjóri,
undan því að hafa ekki fengið að-
gang að salerni Selectstöðvarinnar
við Bústaðaveg klukkan 6:45 að
morgni 15. júní. Á Selectstöðinni
við Bústaðaveg háttar þannig til að
gengið er inn á salerni það sem ætl-
að er til almenningsnota beint af
plani stöðvarinnar.
Á daginn og fram til miðnættis
hafa bensínafgreiðslumenn eftirlit
með umgengni um þessa aðstöðu en
á nóttunni, eftir að við tekur sjálfs-
afgreiðsla, er því eftirliti ekki til að
dreifa. Starfmenn sem eru bundnir
við afgreiðslu inni í sjáifri stöðinni
hafa ekki aðstöðu til að fylgjast með
því sem fram fer í
kringum þetta
salerni og því
varð að grípa til
þess neyðarúr-
ræðis að loka sal-
ernisaðstöðunni
að næturlagi eftir
ítrekuð skemmd-
arverk og fá-
dæma umgengni.
Sem dæmi um
hve langt slíkt
getur gengið má nefna að í eitt
skipti höfðu óprúttnir aðilar hrein-
lega á brott með sér sjálfa salemis-
skálina. Starfsmenn á næturvakt
hafa þvi fengið þau almennu fyrir-
mæli að útisalemið á Selectstöðinni
við Bústaðaveg skuli lokað á nótt-
unni. Því miður hefur þetta ástand
bitnað á mörgum af okkar góðu og
föstu viðskiptavinum. Á öðmm Sel-
ectstöðvum sem opnar eru á nótt-
unni er hins vegar innangengt á sal-
erni úr sjálfri versluninni og sal-
emi þar þvi opin allan sólarhring-
inn. Við biðjum Sverri Guðjónsson
afsökunar hafl hann ekki fengið
viðunandi útskýringar frá félaginu
á þeirri óþægilegu reynslu sem
hann varð fyrir.
Við viljum hins vegar þakka hon-
um fyrir að benda á að félagið veit-
ir þrátt fyrir þetta fyrirmyndarþjón-
ustu.
Margrét
Guðmundsdóttir.
Ein aum Ijóstýra látin nægja
- lýsing vinnuvéla er fátækleg hér á landi
Vegfarandi skrifaði okkur:
Þar sem ég hef ferðast mikið um
vegi ýmissa Evrópulanda og í Norð-
ur-Ameríku hef ég ekki komist hjá
því að sjá hversu illa íslendingar
koma út í samanburði við önnur
lönd varðandi lýsingu á vinnuvél-
um sem era á ferð. Til dæmis eru
dráttarbílar hér, sem flytja vinnu-
vélar á vögnum milli staða, búnir
einni aumri ljóstýru sem blikkar á
þaki bílsins. Óft era þeir á ferð með
jarðýtur eða beltagröfur sem taka
meira en aðra akreinina og skapa
stórhættu.
I vor mætti ég dráttarbíl á
Reykjanesbraut við Hafnarfjörð.
Það var náttmyrkur og rigning og
hið versta útsýni. Þarna var á ferð
bifreið með vélar frá fjársterku fyr-
irtæki, það var þvi ekki af fjárskorti
að bíllinn var aðeins búinn einu
einasta segulstálsljósi á þakinu, en
[LlglIMtM bjónusta
allan sólarhringinn
Lesendur geta sent mynd af
bréfum sínum sem
verða á lesendasíðu
Flutningur á stórum vinnuvélum milli staða er vandaverk og ekki sama
hvernig að því er staðið. Vegfarandi bendir á öruggari aðferðir en þær sem
hér eru tíðkaðar.
það eru bráðabirgðaljós sem bera
illa birtu.
Erlendis eru allar vinnuvélar,
stórar sem smáar, með tvö aðvörun-
arljós á þaki, eða svokallaðan
„ljósabar", líkt og lögreglubílar eru
með. Slíkur ljósabar er líka á drátt-
arbílum. Þetta er gert samkvæmt
lögum ytra. Hér á landi þarf að
kippa þessu í liðinn hið fyrsta með
reglugerð. Ljósin kosta ekki mikið
og fást hér á landi og þau verða til
mikils öryggis á vegum og götum.
Ríkið annast skoðun vinnuvéla
en þar hefur ekkert gerst frá 1955.
Umferðarráð er upptekið í að semja
pistla í útvarpsstöðvar en þeir virð-
ast aldrei sjá hættuna sem fylgir
vinnuvélum þótt þær eigi iðulega
leið um Borgartúnið fyrir framan
gluggana þeirra. Nú þurfa þeir opin-
beru að taka til hendi og gera góða
öryggislýsingu að skyldu við flutn-
ing vinnuvéla.
Þróttarhúsið í Laugardal. Um
hönnun þess var tekist á fyrir
dómstólum.
Málið sner-
ist um
sæmdarrétt
Pálmi R. Guðmundsson arki-
tekt skrifar:
Varðandi dómsmál það sem
Knútur Bruun gerir að umræðu-
efni á föstudaginn var i kjallara-
grein í DV, hönnun Þróttarhúss-
ins. Umrætt mál snerist fyrst og
fremst um sæmdarrétt er mér var
ótvírætt tryggður með dómi.
Undirritaður er ekki ábyrgur
fyrir mati fjölmiðla á „fréttnæmi"
atburða og yfirleitt því hvað eða
hvernig tjölftiiðlar meðhöndla
fréttir.
Mér þykir mjög sérkennilegt
þegar lögmenn, í þessu tilviki
Knútur Bruun hrl., færa máltlutn-
ing sinn úr dómssölum inn á síður
dagblaða. En kannski er Knútur
Bruun að leita sér að eins konar
„varamáltlutningsvettvangi" fyrir
óunnin dómsmál sín. Hver veit?
Hringfrétta
er saknað
Helen Halldórsdóttir, Grensás-
vegi 52, hringdi:
Ég gerðist áskrifandi að nýju
blaði um hina bönnuðu íþrótt,
hnefaleikana, sem ég hef mikinn
áhuga á, enda ligg ég yflr boxinu á
Sýn og les allt um það. Fyrsta blað-
ið, Hringfréttir, kom út í vor og
annað átti að koma í júní en ég er
fárinn að sakna þess. Blaðið er gef-
ið út af Félagi boxáhugafólks á ís-
landi að Laufbrekku 28 í Kópavogi.
Blaðið var ágætt og ég hringi
vegna þess að ég er farin að hlakka
til að lesa meira, ég vil fá mitt blað
til að fylgjast með því sem er á döf-
inni. Boxið er kóngurinn í íþrótt-
um, fótboltinn í góðu lagi en golfið
mætti alveg missa sín.
Ólafur Guðlaugsson hjá Félagi
boxáhugafólks sagði í gær að unn-
ið væri að næsta blaði sem von-
andi kæmi út í ágúst. Móttökur í
vor hefðu verið framar öllum von-
um en um var að ræða tilraun.
Fólk virtist hafa meiri áhuga á
hnefaleikum en menn héldu.
Ein mynd
- 530 krónur!
Kona í Borgarnesi hringdi:
Ég fór áðan með filmu í fram-
köllun á þennan eina stað sem
annast um svona í Borgarnesi. Á
filmunni var aðeins ein mynd,
vélin hafði einhvern veginn
spólað á filmunni. Fyrir þetta,
framköllun á filmunni og stækk-
un á einni mynd, var ég látin
borga 530 krónur, sem mér fannst
ekki sanngjarnt, ekki síst þar sem
ég tek mikið af myndum og versla
mikið við þessa þjónustu. Er það
ekki dálítið dýr mynd. En það
þýddi ekkert að vera með múður,
mér fannst þessi eina mynd orðin
nokkuð dýr. Mér var sagt að
framköllun kostaði 490 krónur og
stykkið af myndinni 40 krónur.
Engu máli skiptir hversu löng
filman er, 12 mynda eða 36
mynda. En mér sýnist að álagn-
ingin á þessari þjónustu sé nokk-
uð ótæpileg, erlendis kostar hún
aðeins brot af þessu, ég tala ekki
um ef hægt er að senda filmuna
til Bónuss, sem er miklu ódýrari
þjónusta.