Dagblaðið Vísir - DV - 12.07.1999, Blaðsíða 12

12
MÁNUDAGUR 12. JÚLÍ 1999
Spurningin
Lesendur
Ferðu oft í sund?
Gunnar Tómas Kristófersson
nemi: Nei.
Bragi Rúnar Jónsson nemi: Nei,
þaö geri ég ekki.
María Hermannsdóttir leikskóla-
leiðbeinandi: Já, frekar oft.
Birna Sæmundsdóttir, vinnur í
Blómavali: Ég fer ekki oft en þaö
stendur til bóta.
Daníel Sigurbjörnsson tækni-
maöur: Já, þrisvar í viku.
María Ósk Guðbjartsdóttir
tæknimaður: Nei, ekki upp á
síðkastið.
Fagurt mannlíf
„Við höfum látið eins og við séum komin á leiðarenda með byggingu húsa
og engin önnur efni til til að framleiða og reisa hús úr en steinsteypa, timb-
ur, stál og gler!“
Hafsteinn Ólafsson bygginga-
meistari skrifar:
Við höfum látið eins og við séum
komin á leiðarenda með byggingu
húsa og engin önnur efni til til að
framleiða og reisa hús úr en stein-
steypa, timhur,
stál og gler! í
þessu felst sá
vandi sem við er
að glíma um
þessar mundir.
Það þyrfti sára-
litla vinnu viö að
framleiða og
reisa sllk hús.
Vinna hefur ver-
ið nær helming-
ur af verði húsa og sá kostnaður
hyrfi að mestu úr slíkum bygging-
um. En fleira kæmi til. Steinsteypa
yrði lítið notuð í þessi hús og lítið af
lausu timbri. Gluggar og útihurðir
yrði ekki framleiddar lengur í sama
formi og áður. Óþarfi yrði að steypa
berandi sökkla undir húsin og ekki
yrðu skilyrði til að skipta um jarð-
veg undan slíkum húsum. Þetta hef-
ur nú sannast svo að ekki verður
lengur um villst í þessum efnum.
Þetta eru stór og lítil hús, blokkir
og einbýlishús og hús nánast af
hvaða tagi sem vera skal. Húsin
yrðu helmingi ódýrari í framleiöslu
en hús reist í dag með hefðbundn-
um aðferðum og varanlegri en þau
hús sem við höfum framleitt til
þessa. Engin einangrun yrði í út-
veggjum. Húsin stæðu eingöngu á
steyptum súlum sem undirstöðum
staðsettum laust fyrir innan útvegg-
ina. Þær bæru húsin uppi endan-
lega. Ofan á undirstöðurnar kæmu
burðarvirki framleidd úr áli, stáli
eða límtrjám þar sem það hentaði.
Fyrir innan burðarvirkin yrðu
aðrir útveggir reistir. Þeir yrðu
reistir úr öryggisglerjum, einu eða
tveimur glerjum. Tvöfóldum milli
herbergja og þreföldum milli íbúða.
Glerin hryndu ekki með þeim af-
leiðingum sem þekkt eru
hvaðanæfa úr heiminum.
Það færi svo eftir því hvar slík
hús yrðu reist. Hvort þau yrðu reist
á suðrænum eða norðlægum slóð-
um. Fyrir innan slíka útveggi yrðu
reist hin eiginlegu hús. Þau yrðu
reist úr léttum einangrandi eld-
traustum og sjálfberandi plötum
framleiddum sérstaklega fyrir þessi
hús. Þar er perlusteinninn tekinn
inn í þessi mál raunar í fýrsta sinn
í byggingasögunni í þeim mæli sem
hér er talað um. Perlusteinninn er
hitaður upp í um 900 eða 1000 g í
þar til gerðum hitaofhum sem auð-
velt yrði að framleiða hér á landi.
Hann þenst út við hitann 20-30 falt
að magni til og yrði því ódýr í fram-
leiðslu. Gler er eitt það ódýrasta
byggingarefni sem hægt er að fá
nær hvar sem er í heiminum.
Þetta gerði okkur kleift að bjóða
nær helmingi lægri upphæðir í
hvaða stórhýsi sem fyrirhugað væri
að reisa hér á landi.
Hafsteinn
Ólafsson.
Heiörun þeim sem heiðrun ber
Jóhanna Björk Guðjónsdóttir,
Melhaga 11, skrifar:
Vinnu minnar vegna les ég DV
daglega og smátt og smátt hafa
komin hlaðist upp í mælinum, þ.e.
undrunarkom sem verða til vegna
þeirrar blaðamennsku sem gjarnan
á sér stað á þessum fjölmiðli. Auð-
vitað á þetta blað rétt á sér eins og
hvert annað blað og ætla ég ekki að
amast við því, enda ríkir (eins kon-
ar) prentfrelsi í þessu landi. í dag
las ég (sand)korn sem fyllti þolin-
mæðimæli minn gagnvart vissri
gerð af þvaðri og blaðri sem iðulega
ratar á síður blaðsins og sem ein-
kennist af undarlegum hroka í garð
fólks, dýra, stofnana, annarra fjöl-
miðla og svo mætti lengi telja.
Titill sandkornsins sem fyllti
mælinn minn og sem birtist í blað-
inu í dag (6. júlí 1999) er „Heiðrun
Rannveigar". Skrifað er um
„kontórista" sem „búa til nafnorð
yfir fyrirbæri sem eðlilegast væri
að tala um með sagnorðum" og
beinist kornið síðan að „ritstirða"
bakaranum hjá ísal sem vildi sýna
forstjóranum væntumþykju í tilefni
af „heiðrun" hennar. „Heiðrun" er
vissulega orðskrípi, undir það tek
ég með sandkomsritara, en það sem
er heimskulegast við þetta sand-
korn er sú staðreynd að í liðinni
viku (ég man ekki nákvæma dag-
setningu) birtist eftirfarandi titill á
forsíðu blaðsins:
„Stefnt á sleppingu".
Jú, þeir leynast víðar en í eldhús-
inu hjá ísal, blessaðir ritstirðu
kontóristarnir...
Selja siglingar meö Acardia?
Björn Bjömsson skrifar:
Ég las frétt í Morgunblaðinu ný-
lega með ofangreindri fyrirsögn -
án spurningarmerkisins að vísu. Ég
varð forvitinn því mig hefur lengi
langað til að komast í siglingu með
góðu farþegaskipi héöan frá Reykja-
vík svo ég hélt aö nú væri stundin
runnin upp, og maður gæti keypt
sér far með þessu glæsilega skipi
sem lá við festar í Reykjavíkurhöfn.
Annað hvort þá eða síðar.
Eftir að hafa lesið fréttina um sigl-
ingar með Acardia kom hins vegar í
ljós að ekki var um neitt slíkt að
ræða, aðeins raunar fréttatilkynning
og eins konar auglýsing frá einni
ferðaskrifstofunni hér (Heimsklúbbi
Ingólfs og Príma) þess efnis að í fyrri
frétt Morgunblaðins hefði láðst að
geta umboðsmanns skipsins hér á
landi, sem var þessi ferðaskrifstofa.
Þama var því svo bætt við að íslend-
ingar þyrftu ekki annaö en að fljúga
[U1©IM][M þjónusta
allan sólarhringínp'
sent mynd af
sér með bréfum sinum sem
birt verða á lesendasíðu
Glæsllegt skemmtiferðaskip vlð festar í Reykjavík. - Ekki selt um borð hér,
aðeins í fjarlægum löndum. Bréfritari er óánægður með þjónustuleysi við þá
sem vilja sigla.
t.d. til Glasgow og þaðan með breið-
þotu til Barbados!
Þetta þykir mér nú ekki merkileg
þjónusta við okkur íslendinga. Að
komast ekki í siglingu með skemmti-
ferðaskipi nema að fljúga fyrst til út-
landa eða þá að aka dagfari og nátt-
fari til Seyðisfjarðar til að ná í
Smyril til Færeyja og Danmerkur.
Það er okkur íslendingum sem sé
fyrirmunað að komast lönd né
strönd frá þessu skeri nema sem
fuglinn fljúgandi hingað og þangaö
tO erlendra flugvalla til að komast
áleiðis - og aðeins áleiðis - á skips-
fjöl skemmtiferðaskips. Ég segi því:
Allt verður andstæðingum íslensks
farþegaskips að vopni.
DV
Galdraiðnaöur
í stað
fiskiönaðar
Sólveig Vagnsdóttir á Þingeyri
hringdi:
Nú tala menn um það hér á
Þingeyri aö úr því við getum
ekki lengur unnið í fiski, þá
verði að gripa til annarra at-
vinnuvega. Hvernig væri t.d. að
koma upp Galdramiðstöð Vest-
fjarða. Eins og allir vita eru Vest-
firðingar rammgöldróttir. Engin
spurning um það. Mér skilst að
slík starfsemi yrði fremur styrkt
af ríkinu en vestfirskur fiskiðn-
aður. Sjálf er ég komin af Galdra-
Leifa og er býsna stolt af.
Fyrir nokkrum árum var ég
stödd á Sjúkrahúsi Reykjavíkur.
Fólk sem sat þama frammi var
að tala um nefndan Galdra-Leifa.
Tvær konur sem fréttu aö ég
væri vestfirsk spurðu hvort ég
vissi eitthvað um þennan mann.
Ég hélt það nú og sagði þeim að
ég væri af honum komin. Og það
voru varla liðnar tíu mínútur, þá
voru allir famir fram.
Landfylltir
flugvellir út
íhött
Þórólfur skrifar:
Einkennilegt þykir mér að
menn skuli hafa viðrað hug-
myndir um landfyllta flugvelli
eða flugbrautir hér á landi þar
sem nóg landrými er fyrir hendi
á landinu sjálfu. Það er ekkert
sem knýr á um að hafa flugvelli
nálægt Reykjavík sem dæmi eða
innan borgarmarkanna. Síður en
svo. Og landfylltir flugvellir í eða
við Engey eða í Skerjafirði yrðu
alltaf vandræðamannvirki.
Reykjavikurflugvöll á einfaldlega
að færa úr Vatnsmýrinni og nota
þá fjármuni sem fara nú í
einskisnýtar endurbætur - og
þar er talað um milljarða króna -
til að fullgera nýtt samgöngu-
kerfi milli Reykjavíkur og Kefla-
víkur. Og það fyrir lægri fjár-
hæöir.
Farandverka-
menn fari heim
Ásdís hringdi:
„Lausnin á atvinnuleysis-
vandamálum Vestfirðinga er
sáraeinföld. Semsé að senda alla
þessa erlendu farandverkamenn,
sem fluttir hafa verið inn á síð-
ustu árum, heim til sín. Þá trúi
ég að þeir sem eftir eru, íslend-
ingar sjálfir, hafi næga vinnu til
að lifa sómasamlegu lífi.
Það má spyrja sig hvers konar
byggðakvóti það er sem þeir eru
að reyna að kría út þegar fleiri
hundruð útlendingar eru að
vinna á svæðinu. Ég hélt reyndar
að það hefði lengi verið vitað
hvernig vinnuaflið vestra var
samansett. Það vissi ég a.m.k.,
enda kem ég frá þorpi úti á landi.
Forkastanlegt finnst mér þegar
verið er að reyna að koma er-
lendum farandverkamönnum inn
á atvinnuleysisskrá.
Óhófleg SVR-
fargjalda-
hækkun
Sæmundur Jónsson hringdi:
Ný gjaldskrá fyrir almennings-
vagna í höfuðborginni er óhófleg
og myndi hvergi líðast að skella á
25% hækkun á þjónustu eða í
verslun. Ekki einu sinni tíðkast
þetta i launahækkun þingmanna
og opinberra embættismanna og
eru þeir þó stórtækir til laun-
anna sem við greiðum þeim af
skatttekjum ríkisins. Ég skora á
minnihluta í borgarstjórn að
beita neitunarvaldi gegn nýlegri
hækkun SVR-gjalda. Að öðrum
kosti er ekki hægt að styðja
minnihlutann til borgarstjómar í
næstu kosningum.