Dagblaðið Vísir - DV - 10.08.1999, Blaðsíða 14

CYAN MAGENTA
14
ÞRIÐJUDAGUR 10. ÁGÚST 1999
Mjúkir og snoppufríðir
Það er hvorki mínibar, gervi-
hnattasjónvarp né hárþurrka á
hunda- og kattahótelum. Þrátt
fyrir það er allt gert til að gestun-
Reynir Ragnarsson segir að Bjarma líki hótelvistin:
um líði sem best. Þar skiptir máli
D
þjóðhátíð
félagsskapur annarra gesta og
hlýlegt viðmót starfsfólks.
Ég merki ekki annað en að
hann hafi gott af vistinni og sé
kátur.“ DV-mynd Arnheiður
Reynir Ragnarsson á golden
retriever-hundinn Bjarma
sem er nýorðinn sjö ára.
„Hann er afskaplega ljúfur og nota-
legur og bamgóður með eindæm-
um.“
Þegar Reynir og íjölskylda hans
fara í ferðalög dvelst Bjarmi á
Hundahótelinu Hafurbjarnarstöðum.
„Ég segi við hann að nú förum við út
í bíl og hann skondrar með mér al-
sæll. Þegar við nálgumst dýrahótelið
finn ég að hann verður spenntur og
það er greinilegt að hann kannast
við sig. Þarna eru alltaf margir
hundar og mikið fjör. Þetta er eins
og þegar unglingamir era að fara á
þjóðhátíð í Vestmannaeyjum."
Aldrei hefur verið neitt mál að
skilja Bjarma eftir á hundahótelinu
og líkar honum vistin vel. Fjölskyld-
an hefur aldrei verið lengur en þrjár
vikur í burtu. „Bjarmi bilast af gleði
þegar við komum svo og sækjum
hann. Hann gjörsamlega tryllist;
vælir og grenjar og verður eins og
lítið bam.“
Reynir er viss um að það hafi góð
áhrif á Bjarma að hitta aðra hunda.
„Ég merki ekki annað en að hann
hafi gott af vistinni og sé kátur. Eft-
ir hótelvistina þarf ég stundum aö
taka hann og þvo með sjampói úti á
bílaplani. Hann hefur náttúrlega ver-
ið að grafa og djöflast og haft það
garnan." Bjarma finnst ekki
eins gaman að láta þvo sér
með sjampói. „Ég verð
jafnblautur og hund-
urinn.“ -SJ
Eins og á
Sigríður og Emil í Kattholti. „Hann er mikill hefðarköttur og sérstakur
karakter." DV-mynd Teitur
Sigríður Heiðberg í Kattholti á X ketti:
Yrði dapurlegt líf
Sigríður Heiöberg er formaður
Kattavinafélagsins og for-
stöðukona Kattholts þar sem
hún hefur unnið frá því það var
opnað fyrir átta árum.
Hún hefur átt ketti frá því hún
var krakki og vill ekki segja hve
marga hún á í dag. Auk þeirra á
hún tíkina Mússu sem dvelur á dag-
inn í Kattholti. „Hún er voðalega
góð við kisumar og hefur bjargað
tveimur kettlingum sem hafa sogið
hana.“
Sigríður segir að líf án katta hlyti
aö verða dapurlegt. „Dýrin gefa mér
svo mikið. Það á svo vel við mig að
vera með dýrum. Þau treysta á mig
og eru svo þakklát fyrir þá hlýju
sem ég veiti þeim.“ Sigríður segir
að kettirnir séu notalegir. „Þeir era
mjög sjáifstæðir og sniðug dýr. Mér
þykir vænt um öll dýr en mér finnst
kettir sérstaklega skemmtilegir.
Hundar eru allt öðravísi en þeir
sitja og standa eins og maðurinn
fyrirskipar. Kötturinn fer hins veg-
ar sínar leiðir.“
Kattholt er kattahótel, auk þess
sem þar gista kettir sem úthýst hef-
ur verið af heimilum sínum. Yfir
sumartímann eru að jafnaði 45 kett-
ir á hótelinu. Hvað hina kettina
áhrærir er unnið að því að koma
þeim heim eða inn á ný heimili.
„Síðasta úrræðið er að svæfa þá.“
Emil er þó eini íbúinn í Kattholti
og valsar hann um svæðið eins og
kóngur. Kattholt er ríki hans.
„Hann fer oft á kattasýningar og
vinnur til mikilla verðlauna. Emil
er einstakur. Hann er afskaplega
góður við kettlinga og tekur þá aö
sér eins og besta móðir. Þegar lítil
börn koma hingað og ætla að tosa í
hann setur hann inn klæmar og
slær laust til þeirra. Hann er mikill
hefðarköttur og sérstakur karakt-
er.“ -SJ
Guðrón Hafþórsdóttir á hundahótelinu Hafurbjarnarstöðum:
Gaman og gefandi
að var tilviljun að við fórum
að reka hundahótelið," segir
Guðrún Hafþórsdóttir sem
rekur hundahótelið á Hafurbjamar-
stöðum ásamt fjölskyldu sinni.
„Þetta er gaman og gefandi. Hund-
arnir era yndislegir." Hún á hund-
inn Snotru sem er fimm ára.
„Hundar era mannavinir og þeir
era tryggir." Guðrún segir að hún
og fjölskylda sín komi fram við alla
hundana eins og þeir væra þeirra
eigin. „Við erum ákveðin við þá en
samt góð.“
Við komuna á hundahótelið er
nauðsynlegt að hundamir séu bólu-
settir gegn smáveirusóttinni parvo.
Ef tveir hundar era frá sama
heimili era þeir í sama búri. Ann-
ars hefur hver hundur eigið búr.
Búrin eru tuttugu og fjögur en
draumurinn er að vera með þrjátíu.
„Búrin era mjög rúmgóð. Tveir
labradorhundar hafa gott pláss í
sama búri. Hundamir era annars
úti eins mikið og hægt er en í al-
menningnum era þó aðeins tveir
hundar í einu. Á svæðinu era fimm
stórir almenningar og er hver
hundur úti í fimm til sex tíma í
einu.“
Viðbrögð hundanna era misjöfn
þegar húsbændur þeirra aka í
burtu. „Ef við verðum vör við
hræðslu er sá hundur tekinn sér-
staklega fyrir og meira gælt við
hann. Hræðsluköstin geta lýst sér í
leiða eða þá að hundurinn situr úti
í homi. Sumir verða hálftrylltir og
æða út um allt.“
Misjafnt er hve lengi hundarnir
dvelja á hundahótelinu. „Ef hundur
er búinn að dvelja hjá okkur í sex
mánuði finnst mér hræöilegt þegar
hann fer. Það þarf ekki einu sinni
að vera svona langur tími. Hundar
era voðalega fljótir að bræða hjart-
að í manni.“
Þegar eigendumir koma að sækja
hundana eftir langan tíma vita fjór-
fætlingarnir stundum ekki hvað
þeir eiga aö gera. „Stundum vita
þeir ekki hvort þeir eiga að vera hjá
mér eða fara til eigandans. Fyrir
rest fatta þeir þetta samt alveg."
-SJ
Guörún ásamt hundunum Lilju og Snotru. „Ef hundur er búinn að dvelja hjá
okkur í sex mánuði finnst mér hræðilegt þegar hann fer.“
DV-mynd Arnheiður