Dagblaðið Vísir - DV - 14.09.1999, Blaðsíða 15

ÞRIÐJUDAGUR 14. SEPTEMBER 1999
Synt í hundrað ár
- og nokkrum betur
Sífellt fleiri íslendingar hreyfa sig reglulega og margir þeirrafara í
sundf sér til ánægju og yndisauka. Viðmælendur Tilveru í dag hafa
allir stundað sundlaugamar daglega í áraraðir. Samanlagt hafa
þeir stundað laugamar í heil 113 ár! Hér á síðunni svara þeir
spumingunni - hvað gerir það að verkum að fólk endist til að
sækja laugamar heim ár eftir ár, jafnvel ævina á enda?
Benedikt hefur stundað Sundhöllina í 62 ár:
Bannað að tala af viti
snemma á morgnana
etta bytjaði þannig að ég fór
með vini mínum, Jóni Múla
Árnasyni, í sund daginn sem
Sundhöliin var opnuð, þá sautján
ára strákur. Ástæðan var sú að syst-
ir hans vann í miðasölunni og okk-
ur langaði til að heilsa upp á hana
og skelltum okkur í sund í leiðinni.
Síðan hef ég verið fastagestur í
Sundhöllinni," segir Benedikt Ant-
onsson, viðskiptafræðingur og for-
ingi félagsskaparins Sundhallar-
flokksins. Nú eru liðin 62 ár síðan
Sundhöllin var oþnuð og Jón Múli
löngu hættur að sækja laugamar.
Hvemig stendur á því að Benedikt
hefur haldið áfram að koma í öll
þessi ár? „Ég nýt þess að koma
hingað á morgnana og ræða við fólk
um menn og málefni. Hingað kemur
alltaf fastur hópur miili sjö og átta
sem kallar sig Sundhallarflokkinn.
Ein af reglunum er sú að það er
bannað að tala af viti snemma á
morgnana. En skiljanlega eiga sum-
ir erfitt með að hlýða þeirri reglu,“
segir Benedikt og glottir við.
Fannst ég kominn heim
„Við tölum um allt mögulegt,
bæði heimsmálin og dægurmálin.
Við gerum ýmislegt skemmtilegt
saman, íönun í kaffl tvisvar í viku
eftir sundið og förum í „vorferð" í
september/október til Öndverða-
ness. Þar höldum við golfmót þar
sem ég keppi við einn úr hópnum
að eigin vali. Ég vinn alltaf, því ég
hef dómarann á mínu valdi. Svo
höldum við árshátíð á haustin og
förum út að borða. En það eru líka
nokkur sérfélög sem hluti hópsins
er í, t.d. saltkjötsvinafélagið." Nú er
Sundhöflin búin að vera lokuð í
þijár vikur. Hvað gerðuð þið á með-
an? „Sumir tóku sér frí á meðan en
ég fór nú annað í sund. Það var afls
ekki eins gaman og þegar laugin
opnaði aftur um daginn fannst mér
ég vera kominn heim. Það er svo
gott fólk sem sækir Sundhöllina og
þetta er tvímælalaust bráðhollt. Ég
verð alveg miður mín ef ég kemst
ekki þvi þetta heldur mér gangandi,
bæði líkamlega og andlega."
-HG
Benedikt hefur stundað Sundhöllina síðan 1937, þegar hún var opnuð, og
staðið lengur við en allt starfsfólk Sundhallarinnar.
hlé á sundinu byrja
ég að stífna upp
smám saman. Ég á
örugglega eftir að
stunda laugarncir
þar til ég drepst,"
segir Þórólfur og
kímir.
En hvað með félags-
skapinn? „í fyrstu
fékk ég fjöl-
skylduna
með mér en í
seinni tíð
hefur hún
ekki viljað
það. En
Inga Ólafsdóttir húsmóðir hefur stundað Laugardalslaug í 31 ár:
Ef ég trúi á eitthvað eru það laugarnar
I
nga Olafsdóttir húsmóðir er búin að
stunda Laugardalslaug í 31 ár. Hvað rak
hana af stað í upphafí? „Ég hafði verið
berklaveik og rétt búin að ná mér. Þá var mér
Þórólfur Árnason byrjaði í sundi að læknisráði:
Besti lyfseðill sem ég hef fengið
Astæða þess að ég byijaði að synda reglu-
lega var sú að ég fékk slæmsku í axlir
og mikinn höfuðverk samfara því. Þeg-
ar ég fór til læknis vegna þessa sagði hann
mér að fara í sund að minnsta kosti þrisvar í
viku, synda minnst 300 metra í hvert sinn og
athuga hvort þetta lagaðist ekki. Þetta var
besti lyfseðill sem ég hef fengið í lífínu og síð-
an eru liðin um 20 ár,“ segir Þórólfur Ámason
skrifstofúmaður.
„Núna er komið upp í mikinn vana að fara
í Sundlaug Kópavogs eftir vinnu og það liggur
við að ég rati ekki heim nema koma við í laug-
inni fyrst. Þar syndi ég um hálfan kílómetra
og vegalengdin hefúr nú frekar aukist en
minnkað í gegnum árin. Ég er sannfærður um
að ég á heilsu mína undir þessu, enda hef ég
ekki fundið fyrir neinu í mörg ár. En ef ég geri
þama er alltaf fastur hópur af fólki sem
mætir á svipuðum tíma á hveijum degi
og það er mjög ánægjulegt að hitta
afltaf sama fólkið í laugunum."
Er sundið mjög venjubundið hjá þér?
„Já, ætli ég verði ekki að játa það. Ég
syndi alltaf fyrst, fer síðan í nuddpott-
inn, heita pottinn og gufubaðið, alltaf í
sömu röð. Ég fer meira að segja alltaf
upp úr lauginni á sama stað. En Kópa-
vogslaugin er besta laugin á landinu og
það er hvergi jafii gott að synda.“ Ráð-
leggurðu öðrum að synda reglulega?
„Já, svo sannarlega. Ég ráðlegg öllum
að synda, það heldur bókstaflega í
manni lífinu," segir Þórólfur að lokum.
-HG
Inga segir að ef félagsskaparins nyti ekki við væri hún
sennilega löngu hætt í sundinu.
alltaf svo kalt á höndum og fótum. Vinkona
mín benti mér þá á að fara í laugamar til að
ná úr mér þessum kulda. Ég þurfti ekki nema
tvö skipti til að fá sundbakteríuna og hér er
ég enn,“ segir Inga. „Þá hafði ég ekki synt í
30 ár. Maki minn synti ekki og kom aldrei
með en ég lét það ekki aftra mér. Ég hef
komið hingað í öll þessi ár og það er ekki
síst vegna félagsskaparins. Ef hans nyti ekki
við væri ég sennilega iöngu hætt. En við
mætum flest á hverjum einasta virkum degi
hingað í laugina og látum ekkert aftra okk-
ur. Ég brýst í gegnum hvaða hríðarbyl sem
er til að komast hingað því þá er yflrleitt
hvergi vært nema ofan í lauginni og veðrið
gerir manni ekkert." Syndirðu mikið eða er
það bara pottaspjallið sem þið sækist eftir?
„Ég hef synt 200 metra í öll þessi ár. Það hef-
ur verið föst regla hjá mér. Svo er spjallað í
pottunum og við laugarendann. Léttleikinn
og kímnin era í hávegum höfð en það þýðir
ekkert að mæta hingað nema vera búinn að
fylgjast vel með fréttum, annars er maður
ekki viðræðuhæfur. Best er að maður veit
að enginn tekur neitt alvarlega og skemmti-
legheitin og gleðin er það sem gildir. Það er
mikfll munur á að koma hingað í Laugar-
dalslaugina og í aðrar laugar. Ég hef stund-
um farið í sund fyrir austan og það er alveg
ómögulegt. Þar er ekki svona skemmtilegur
félagsskapur eins og hér og maður þekkir
engan. Félagsskapurinn er svo mikils virði.
En sundið gerir manni líka mjög gott og það
er alveg víst að ef ég trúi á eitthvað í lífinu
trúi ég á laugamar," segir Inga Ólafsdóttir.
-HG