Dagblaðið Vísir - DV - 30.12.1999, Page 10

10
FIMMTUDAGUR 30. DESEMBER 1999
Spurningin
Ætlaröu á nýársfagnaö?
Jóhann Ágústsson sjómaður: Já,
ég ætla á Breiðina á Akranesi.
Katrín Þrastardóttir, vinnur í
Baðhúsinu: Ég ætla að vera með
fjölskyldunni og vinum og fara svo í
bæinn.
Edda Kristín Reynis sérkennari:
Já, ég ætla i einkafagnað með
saumaklúbbnum „Hinar mjúku
meyjar".
Margeir Vilhjálmsson fram-
kvæmdastjóri: Já, það er annað
hvort heimaveisla eða Loftleiðir.
Vagn Leví kokkur: Já, mjög lik-
lega en það er alveg óákveðið. Það
er margt í boði.
Fjóla Helgadóttir nemi: Já, en ég
er ekki búin að ákveða hvar.
Lesendur
Þjóðarsvindl
og svínarí
- og almenningur í álögum
Bjöm Kristjánsson skrifar:
Það má með sanni segja að með
þeim leikstýrða farsa sem settur er
á svið þessa dagana um stöðuveit-
ingu í Seðlabanka íslands geti al-
menningur hugsanlega greint mein
íslenska þjóðarlikamans sem hefur
þjáðst allt of lengi. Ekki af neinu út-
vortis heldur innanmeinum sem
seint gengur að lækna enda aldrei
kallaðir til alvörulæknar, bara
hómópatar frá fyrri tið, þ.e. land-
stjómin á íslandi hefur sífellt tekið
að erfðum allt það versta sem fyrri
stjómendur létu eftir sig: græðgi,
ósannsögli, svindl og svínarí í flest-
um málum. Og má flokka í eitt alls-
herjar þjóðarsvindl og svínarí.
Ekki það að ráðning í lausan stól
í Seðlabankanum sé eitthvað verri
eða siðlausari en áður gerðist þótt
hún sé byggð á sömu hæpnu for-
sendunum og hingað til. Allir vita
t.d. að ekki þarf þrjá seðlabanka-
stjóra. Kannski mun Finnur Ingólfs-
son þó gerast drifhjól í bankanum
með svipuðum hætti og hann gerði
ráðherraembætti sitt að marktækri
einingu innan ríkisbáknsins. Hver
veit? Og hver veit nema stjómmála-
maðurinn Valgerður Sverrisdóttir
verði þeim náttúruvænu græningj-
um sem áfram vilja berja á embætti
orkumála ósjálfrátt fjarlægari,
vegna þess að hún er kona. Kannski
á leikfléttan um stólaskiptin ein-
hver upptök í samsæriskenningu
sem orða má svona: „harður út,
mjúk inn“? - Finnur og flokkur
hans hefðu varla haldið lengur út.
Þjóðarsvindlið heldur hins vegar
velli og áfram verður almenningi
boðið upp á skattafrádrátt með
kaupum á hlutabréfum, þ.e.a.s.
þeim sem á annað borð eiga lausa
peninga. Hinum sem ekki eiga pen-
ing aflögu er gert að greiða fullan
skatt. Hefði ekki verið heiðarlegra
að bjóða skattgreiðendum öllum að
sitja við sama borð með því að
lækka skattprósentuna eins og ráða-
menn eru sífellt að tala um?
En forsvarsmönnum íslenskra
þjóðmála tekst ávallt að töfra hinn
breiða almenning, svo að hann er
sem í álögum og gerir hvað sem er
tU að ná sínum hlut, þótt hann sjái
aldrei fram á að ná nema broti af því
sem honum er þó ætlað. Og sumir ná
aldrei þvi broti. - Er furða þótt is-
lenskum almenningi verði tamt í
munni að nefna ríkin í Mið- og Suð-
ur-Ameríku, þangað sem fæstir hafa
þó komið eða þekkja af raun, og
kaUa þau „bananalýðveldi" þegar ís-
lensk stjórnsýsla er annars vegar?
Kannski á leikfléttan um stólaskiptin einhver upptök í samsæriskenningu
sem oröa má svona: „harður út, mjúk inn“? - Vaigeröur Sverrisdóttir alþm.
og Finnur Ingólfsson, fyrrv. ráöherra.
Pedagógisk rökhyggja
- eða hvað?
TK skrifar:
í mánudagsblaðinu rakst ég á afar
skemmtUega grein eftir Marjöttu ís-
berg. Ég vU benda öUum þeim sem
vUja gera sér skammdegið bærUegra
á að lesa greinina, hver veit nema
þeim stökkvi bros eins og mér.
TitUl greinarinnar er Geturðu
ekki talað íslensku? og hefst hún á
eins konar formála þar sem meðal
annars er hnýtt í fræðimenn fyrir
útlenskudýrkun sína. 1 það minnsta
skUdi ég textann þannig og var inni-
lega sammála greinarhöfundi.
Þegar að sjálfum boðskapnum
kom varð mér hins vegar ljóst að til-
gangur Marjöttu með formálanum
var aUt annar. I grein sinni vildi
hún fjaUa um það vandamál sem al-
mennt er kaUað „lesblinda" en sú
nafngift feUur henni ekki í geð, tel-
ur hana ekki lýsa heUkenninu rétt.
Lausn Marjöttu er sú að nota út-
lensku, kalla fyrirbrigðið „dyslex-
íu“ enda sé það „alþjóðamáT (vænt-
anlega á sama hátt og „telefónn"
væri alþjóðaheiti síma). Það spaugi-
lega við hugmyndina er að mín tak-
markaða þekking á útiensku segir
mér að orðrétt þýðing á „dyslexia“
sé einmitt „lestruílun“. Það er sem
sé í lagi að nota orð sem lýsir fyrir-
brigðinu tila ef maður skUur það
ekki!
Það skal tekið fram að ég er ekki
að reyna að gera grín að lesblindu,
ég veit að hún er þungbær þeim
sem við hana glíma. Það er einung-
is þessi pedagógiska (alþjóðamál)
rökhyggja sem veldur mér kátínu.
Farsælt komandi mUlenium (al-
þjóðamál)!
Flóðlýsingu Hallgrímskirkju ábótavant
- verður ljóður í alheimsútsendingu með Björk
Helga skrifar:
Björk í HaUgrimskirkju - al-
heimssjónvarp á gamlársdag. Út-
sendingin á að standa í hvorki
meira né minna en 26 klukkustund-
ir og ná tU eins þriðja hluta jarðar-
búa. Ein viðamesta útsending sem
íslenska útvarpsfélagið hefur ráðist
í, en sending þess stendur í um það
bU 8 mínútur tU aUra landa um
tvöleytið á gamlársdag.
Þessi góðu tíðindi mátti lesa í DV
21. des. sl. Kvöldmynd fylgdi af HaU-
grímskirkju upplýstri að framan
með flóðljósum sem voru svo rang-
lega staðsett (rétt við framveggi
Hallgrímskirkja flóölýst. Flóöljósin
ranglega staösett aö mati bréfritara
og mynda langan, Ijótan skugga
upp eftir turninum. - Hr tími til úr-
bóta fyrir alheimsútsendinguna?
turnsins) að þau mynda svartan og
ljótan skugga langt upp eftir tumin-
um, skugga frá bogaglugganum
stóra og ytra umbúnaði hans fram-
an á turninum.
Eins og kunnugt er var hinn veg-
legi steindi gluggi Leifs Breiðfjörðs
glerlistarmanns nýlega settur upp
innan við þennan mikla tumglugga.
Fleiri lýti frá steinsteypunni fram-
kaUa einnig þessir ranglega stað-
settu flóðlýsingarlampar, eins og oft
hefur verið bent á í blöðum, þ. á m.
ÍDV.
Þessar línur eru skrifaðar af góð-
um vini HaUgrímskirkju ef vera
kynni að hægt yrði að fyrirbyggja
að á gamlársdag verði þessum lýt-
um þjóðarhelgidóms okkar sjón-
varpað yfir aUa heimsbyggðina.
Ég vona að þessi ábending birtist
kirkjuhöldurum og þeim vinnist
tími tU nauðsynlegra úrbóta, t.d.
með lausum flóðlýsibúnaði eða ein-
faldlega með því að tendra ekki
lampana sem framkaUa þessi leiðu
lýti.
Finnur á hrós skilið
Einar Ámason skrifar:
Þegar umræðan er komin á Oeygi-
ferð út af ákvörðun Finns Ingólfssonar
iðnaðar- og viðskiptaráðherra um ára-
bU að taka slaginn um lausan stól í
Seðlabankanum er ekki úr vegi að líta
yfir farinn veg Finns sem stjómmála-
manns. Sannast sagna er feriU Finns
ótrúlega glæstur. Hann hefur unnið
sig upp á eigin forsendum frá þátttöku
í stjómmálum á háskólaámnum.
Hann hefur unnið mikið, er ósérhlíf-
inn og einbeittur og hefur komið ótrú-
lega mörgu i framkvæmd sem ráð-
herra á fáum árum. Bæði á sviði
bankamála og í atvinnuuppbyggingu
stóriðju. Það væri margt öðruvísi í at-
vinnulífmu hér hefði Finns ekki notið
við. Hann er sá sem stendur sterkast-
ur upp úr sæti sínu sem stjórnmála-
maður seinni tíma.
Ótrúleg skrif um
Flugleiðir
Halldór Einarsson skrifar:
Það hefur líklega slegið óhug að
mörgum eftir lestur greinar einnar í
Viðskiptablaðinu 22. þ.m. um Flug-
leiðir eftir þekktan bandarískan
ferðamálafrömuð. Furðulegt ef ís-
lenskir ijölmiðlar utan fréttastofu
hljóðvarps RÚV. ætia að þegja málið í
hel. Furðulegt var og að lesa ummæli
lögfræðings eins, Páls Þórhallssonar,
í Mbl. í morgun (28.12.) en hann ætlar
að halda fyrirlestur í Málstofu Mann-
réttindaskrifstofu íslands og Blaða-
mannafélagsins um frjálsa og upp-
lýsta umræðu. PáU þessi segir upp-
lýsta umræðu um þjóðfélagsmál
sennilega eins frjálsa nú um stundir
og hún hafi nokkum tíma verið á ís-
landi! PáU þessi starfaði hjá Mbl. um
árabU sem blaðamaður. Það viU nú
svo einkennUega tti að Mbl. er einmitt
einn þeirra fjölmiðla sem á það tU að
stinga málum undir stól telji það þau
skaða einstök fyrirtæki - að ekki sé
nú talað um að kunni að vera „þjóð-
hættuleg" - eins og skrifm um Flug-
leiðir munu talin af sumum hér.
Sverrir og Halldór
strípaðir
Helga Einarsdóttir skrifar:
AUir þekkja söguna um Nýju fotin
keisarans þar sem bamið eitt kvað
upp úr með að keisarinn væri án fata
meðan aðrir hældu fótunum á hvert
reipi, þótt þau væm engin. Mér datt
þessi saga í hug þegar ég hlýddi á mál-
flutning Sverris Hermannssonar í
sjónvarpi sl. mánudag og hann var
spurður um ummælin um Finn Ing-
ólfsson er hann kaUaði hann ýmsum
ónöfnum, svo sem „vaxtaflón" o.fl.
Sverrir lagði hreinlega niður rófuna,
dró úr öUum slíkum ónefnum og kvað
þau sögð „í hita leiksins" og gaf hrein-
lega i skyn að ekki væri mikið að
marka orð stjómmálamanna í dagsins
önn. Sverrir afhjúpaði sig þarna fuU-
komlega og verður því ekki tekið
mark á honum framvegis. - Ekki verð-
ur heldur tekið mark á orðum HaU-
dórs formanns Framsóknar sem segir
blákalt i forsíðuviðtali Dags „Ákvörð-
un Finns kom mér á óvart“. Hver trú-
ir þessum orðum formannsins? Þarna
hafa tveir stjómmálamenn, báðir for-
menn flokka sinna, gengið berstripað-
ir fram fyrir alþjóð og aUir hlægja.
Ekki bara bamið eitt.
Finnur og Páll
hinir sterku
Þór P. sendl þessar línur:
Ekki leikur nokkur vafi á þvi að
þeir Finnur Ingólfsson og PáU Péturs-
son munu fá einkunnina sterkustu
menn stjómmálanna. Báðir virðast
hafa bein í nefinu tU að halda við sín-
ar skoðanir og standa og faUa með
þeim. Þeir sýna flokksforystunni i tvo
heimana ef við þeim á að stjaka og
hafa tU þess þor ásamt stuðningi frá
skjólstæðingum sínum. Þama fara
menn sem láta ekki segja sér fyrir
verkum. Annað mál er svo hvort einn
stjómmálaflokkur þolir að hafa svo
sterka karaktera innanborðs. Stjóm-
málastarf byggist nefnUega mikið á
flokksaga eins og reyndar öU félags-
starfsemi. Margir hafa einmitt hlaup-
ist á brott sem ekki þola agann, eða
þeim verið ýtt út pent og rólega. Það á
ekki við um þá Pál og Finn. Þeir ráða
ferðinni sjálfir.