Dagblaðið Vísir - DV - 12.02.2001, Síða 12

12
___________MÁNUDAGUR 12. FEBRÚAR 2001
Skoðun DV
Leyfi fyrir hundahaldi
- ekki fyrir ketti og hross
Fólk spókar sig meö hundinn.
- Leyfísgjald er vitaskuld aöeins einn skatturinn enn....“ - Innfellda myndin
er teiknuö af bréfritara og send blaöinu.
Eyðirðu miklu í föt?
Guörún Sunna Egonsdóttir nemi:
Aö meöaltali 5 þúsund kr. á mánuöi.
Guðbjört Gylfadóttir nemi:
Þaö er mismunandi eftir árstíöum.
Kristjana Guöjónsdóttir nemi:
Nei, ég myndi segja frekar litlu.
Helga Björk Arnardóttir nemi:
Já, mjög miklu. Alltof miklu.
Jónas Ólason nemi:
Nei, ekki eins og er, en miklu yfir
sumartímann.
Lára Rúnarsdóttir nemi:
Já, frekar miklu, um 15-20 þúsund
kr. á mánuöi.
Kristinn Helgason
skrifar:
Fyrir fjórum árum fékk ég bréf
frá framkvæmdastjóra Heilbrigðis-
eftirlits Reykjavíkur með endur-
metnu gjaldi fyrir áframhaldandi
lífsleyfi tikarrófu sem ég hafði þá
átt í 12 ár. Við gamla parið erum
orðin dálítið sljó og skiljum ekki nú-
tímann til fulls. Við höfum aldrei
skilið hvers vegna „bannaðir"
hundar í Reykjavík leyfast - sé
borgað nóg - á meðan kettir (og
hross?) kosta ekki leyfisgjöld.
Þessi sambúð hunda, manna
(hrossa) og katta hófst líklega fyrir
íjölmörgum tugum árþúsunda og
stendur víða enn. Stjórn Hvergerð-
inga hefur hins vegar ákveðið að
banna þessa náttúruóværu (þ.e.a.s.
hunda og ketti) sennilega til að
leysa vanda. Hvorutveggja. kvikind-
in hafa nefnilega galla. Mér hefur
sýnst að þegar um þverbak keyrir í
þeim efnum sé oftast eigendum um
að kenna - ekki dýrunum. Ef til vill
er þetta herbragð þeirra til að þurfa
ekki að banna eigenduma?
Með betri híbýlum og breyttum
háttum hefur rottum og músum
fækkað svo þörf okkar fyrir ketti
hefur minnkað. Hundur „smalans" í
Reykjavík er líka óþarfur. En eðli
hunda er að gæta sinna og síns
heima. Blíðasti hundur breytist í
óargadýr ef óboðna gesti með illt í
huga ber að garði. Undravert þef-
skynið hefur oft reynst besti reyk-
skynjarinn, að ekki sé minnst á sér-
þjálfaða hunda og þeirra þjónustu.
Ég hef alltaf verið hugfanginn af
öllum dýrum og er því hlutdrægur.
Tíkarrófan mín hefur í sín 16 ár
veitt mér slíka gleði í sambúð að
mér finnst þessum um það bil 160
þúsund krónum (sem fyrst Davíð og
svo Ingibjörg rukkuðu) vel varið í
Stefán Karlsson,
fyrrv. bifreiöastj., skrifar:
Skilningsleysi á aðstæðum ör-
yrkja, sem þeir verða að lifa við,
hindra úrbætur. Ekki bæta greinar
eins og sú sem birtist í DV 26. jan.
úr því. Umskiptin sem verða í lífi
fólks þegar því er svipt yfir í aðra
veröld með aðra möguleika eru mik-
il. Þá þarf eitthvað betra en titil að
styðjast við.
Ekki eiga allir sér sama draum-
inn. Kringumstæður neyða fólk oft
til að finna atorku sinni annan far-
veg, ekki bara öryrkja. En þar getur
vissulega þrengt að vali fólks og það
svo um munar.
Bið dr. Gunna að undanskilja
mig. Hef litla ánægju af fordómum,
„Tíkarrófan mín hefur ísín
16 ár veitt mér slíka gleði í
sambúð að mér finnst þessum
um það bil 160 þúsund krón-
um (sem fyrst Davíð og svo
Ingibjörg rukkuðu) vel varið í
skatt fyrir kvikindið. “
skatt fyrir kvikindið. Leyfisgjald er
vitaskuld aðeins einn skatturinn
enn, þótt hann sé aðeins lagður á
það sem stjórnvöld vita að fólk vill
borga fyrir að fá að eiga.
í ljósi síðustu fregna frá voru háa
„ Úrtölur og skerðing glœðir
engum kjark. Slíkt gefur bara
fáum tækifœri í samfélaginu.
Að gefa í skyn að öryrkjar
kjósi sitt hlutskipti, af því að
þeir nenni ekki að gera neitt,
er ruddaháttur.“
hvort sem þeir beinast að kynþætti,
kynhegðun eða öðru, sem brá líka
fyrir í greininni. Vangaveltur
Gunnars um að fólk vilji þægindi,
og löngun annars fólks til hins
sama, hljómar rökrétt og eölilega.
Misskilningurinn liggur í hugtak-
inu öryrki. Eins og ég skil það
merkir það skerta getu til sjálfs-
Alþingi eru vangaveltur um hund
og kött i Hveragerði ef til vill út í
hött. Og þó? Þegar við menn teljum
okkur geta bannað annað í náttúr-
unni erum við trúlega á villigötum.
Máltækið segir að sumir viti
lengra nefi sínu. Þeir sem mega eiga
hunda og nenna að sinna þeim læra
að vit þeirra og skynjun nær langt
fram úr þeirra annars löngu, lykt-
næmu neíjum.
Allt slíkt losna börn Hvergerð-
inga við að þurfa að kynnast, og
njóta þess friðar i framtíðinni að sjá
dýrin bara á sjónvarpsskjánum í ör-
uggri fjarlægö, sem má slökkva á
verði þau þreytandi.
doktor!
bjargar, sem er ekki valkostur í
neinu tilfelli svo ég viti til, og haml-
ar því að fá notið lífsins gæða til
fullnustu en er ekki greiðasta leiðin
til þeirra. Til þess þarf aukaskammt
af áræðni og einnig oft stuðning.
Flest viljum við fá notið hæfileika
okkar og getu í lífinu. Það er sú
hvatning sem drífur best áfram.
Þannig fæst mest ánægja út úr líf-
inu.
Úrtölur og skerðing glæðir éng-
um kjark. Slíkt gefur bara fáum
tækifæri í samfélaginu. Að gefa í
skyn að öryrkjar kjósi sitt hlut-
skipti, af því að þeir nenni ekki að
gera neitt, er ruddaháttur. Margir
vita betur.
Þakka birtinguna.
Skrýtin viðhorf,
Dagfari________________________________________________________________________________
Af misjöfnu þrífast börnin best
Af misjöfnu þrífast börnin best er mál-
tæki sem lengi hefur verið í hávegum haft
á íslandi. Reyndar er ansi mikill sannleik-
ur falinn í þessu máltæki og hreingern-
igaræðissinnar í Þýskalandi og viðar eru
loks að uppgötva þessi sannindi mörland-
ans. Það fjölgar nefnilega sífellt þeim tilfell-
um, ekki síst á flottustu sjúkrahúsunum, að
upp koma sýkingar sem sterkustu fúkkalyf
hafa ekkert í að segja. Sýklamir eru orðnir
svo góðu vanir af áratuga hreinlætisæði, að
þeir háma í sig fúkkalyf eins og hreinasta
sælgæti. Sagt er að það megi jafnvel heyra
smjattið í þessum ósýnilegu kvikindunum á
sjúkrastofunum.
Þar er sem sagt um það bil að verða við-
urkennt, jafnvel af færustu hreinlætisfurstum
heimsins, að máltækið góða sé í raun það
eina sem upp úr stendur af hreinlætisspeki
tuttugustu aldarinnar.
Með þvi að börn fái að smjatta á hæfilegum
skömmtum af allskonar góðmeti á borð við
sand, möl, mold og orma, þá eflist ónæmis-
kerfi þessara litlu líkama. Öll hin börnin sem
alist hafa upp í hávernduðu umhverfi, þar sem
hver rykögn og baktería er steindrepin áður en
hún nær að falla til jarðar, þau ná ekki að efla
Böm hafa verið búin að éta svo mikið úr ís-
lenskum fjóshaugum, að ónæmiskerfið var
orðið hundleitt á matarœðinu. Varð því að
finna eitthvað annað og þá var trúlega nœr
tœkast að sækja mykju í bresk fjós.
sitt ónæmiskerfi. Þessi börn eru því súpersýkl-
um auðveld bráð, rétt eins og sjúklingum á fin-
ustu sjúkrahúsunum.
Þegar nánar er litið til þessarar gömlu speki
um allt það misjafna sem börnin þrífist
best af, þá fer loks að renna upp ljós fyrir
annars skilningssljóum Dagfara. Það er
auðvitað sú speki sem hefur opnað dyr fyr-
ir innflutning á kúamykju og skitaklebrum
sem loðað hafa við húðir af breskum belj-
um, sem væntanlega hafa verið meira og
minna riðuveikar og ruglaðar. Væntanlega
hefur þetta verið gert af því að íslensk böm
hafa verið búin að éta svo mikið úr íslensk-
um fjóshaugum, að ónæmiskerfið var orðið
hundleitt á mataræðinu. Varð því að finna
eitthvað annað og þá var trúlega nærtæk-
ast að sækja mykju í bresk fjós. Og svona
rétt til að tryggja að gúmmelaðið færi ekki
framhjá nokkrum íslending, þá var mykj-
unni komið um borð í togara landsmanna.
Þannig var búið að tryggja að hið misjafna
bærist sem víðast, líka í fiskinn sem síðan
var borinn á hvers manns disk. Það þarf því
engan að undra að íslendingar séu nú langlíf-
astir allra jarðarbúa. Alla tuttugustu öldina
var nefnilega unnið að þvi hörðum höndum
að efla ónæmiskerfi þjóðarinnar. Það hefur nú
tekist með þvi að brýna fyrir landsmönnum að
af misjöfnu þrífist börnin best! ^ ^ .
Rakvél skal það vera.
- Burt meö gamla hnífinn?
Rakstursdagur
Torfl Geirmundsson og Haraldur
Daviðsson skrifa:
Vegna lesendabréfs viljum við taka
fram eftirfarandi: Það met sem við
ætluðum að setja var með þeim for-
merkjum að notuð yrði rakvél frá Gil-
lette sem kallast Mach 3. Þetta er ein
sú besta rakvél sem hefur komið á
markaðinn á siðustu árum. Okkur
dettur ekki í hug að valda mönnum
þeim sársauka að nota gamla hnífinn.
Þeir masókistar sem það vilja geta
leitað eitthvað annað til að fá hvöt
sinni fullnægt. Við viljum þakka þeim
sem komu og tóku þátt í þessu með
okkur og minna á að einnota rakáhöld
eru til þess að forðast smitsjúkdóma
og því notuðum við ekki neitt blað
nema einu sinni. Þetta er eftir reglu-
gerð heilbrigðiseftirlitsins.
Það var ekki ég ....
Gunnar Stefánsson útvarpsmaður
sendi þessar linur:
„Ég vil láta það koma fram, að bréf
á lesendasíðu í DV í dag, 8. febrúar,
um séra Hjálmar Jónsson, og „innan-
tóm stjórnmál" er ekki ritað af mér.“
Styðjum eldflauga-
varnir Bandaríkjanna
Kristinn Sigurðsson skrifar:
Því miður eru til
þeir menn, jafnvel
samtök, sem eru,
stórhættuleg ná-
grenni sínu og
stundum tilteknum
heimshlutum. Ég
tek sem dæmi frá
Irak og íran (þar til
nýlega) þar sem
öfgamenn komast
til valda. Og ekki er
enn ljóst hvernig
mál æxlast, t.d. í
Rússlandi og Kína.
Eldflaugakerfi
Bandaríkjanna er
til vamar en ekki
árása, og því er það
furðulegt að sum
ríki í Evrópu skuli vera æf á móti
þessu varnarkerfi. Þetta kerfi er til
góðs fyrir allar NATO-þjóðir og okkar
heimshluta. Ég vona að íslensk stjórn-
völd sýni þann dug og kjark að taka
eindregna afstöðu með þessu háþró-
aða varnarkerfi Bandaríkjamanna til
varnar friðelskandi fólki. Það er
aldrei hægt að vita hvenær vitfirrtur
valdamaður eða trúarofstækismaður
nær völdum, fullur af hatri tO alls
sem vestrænt er.
Langdregin rannsókn
á flugslysi
Hörður skrifar:
Mér finnst nú að fréttir af rannsókn
hins hörmulega flugslyss í Skerjafirði
séu orðnar nokkuð ótrúverðugar. Sí-
fellt er verið að segja að nú sé rann-
sókninni að Ijúka ... Enn eru þó tveir
mánuðir í lok hennar, samkvæmt síð-
ustu fréttum. Og í leiðinni greint frá
því að sá sem stjómar rannsókninni
sé í sex mánaða frí! Ekki lofar það
góðu fyrir niðurstöðu í bráð. Og frá
rannsóknardeild lögreglunnar berast
þær fréttir að hún birti enga skýrslu
fyrr en niðurstaða rannsóknarnefndar
flugslysa á málinu liggi fyrir! Þetta
virðist vera orðinn einn allsherjar
„feluleikur“ um þetta stærsta slys sem
orðið hefur tengt fluginu hér í kring-
um flugvöllinn. Svona á a.m.k. ekki að
standa að málum, að mínu mati.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eöa sent tölvupóst á netfangiö:
gra@ff.ls
Eöa sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverholti 11, 105 Reykjavík. t
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.
\

Eldflaug skotiö
á loft í rann-
sóknarskyni.
- Til varnar,
ekki érésa.