Dagblaðið Vísir - DV - 16.06.2001, Qupperneq 18

18
Helgarblað
LAUGARDAGUR 16. JÚNÍ 2001
DV
Brjáluö
æsku-
Sjónvarpskonan
„Kunnáttufólk í sjónvarpi segir mér
aö ég eigi aö vera afslöppuð en fyrst
og síöast ég sjáif bak viö myndavél-
arnar og ég held aö mér sé aö
takast þaö ágætlega, “
mannað, allt á að gerast I gær fyr-
ir ekki neitt. Ég hitti fólk frá BBC
þegar ég var að vinna fyrir Sjáðu
og það fékk krampakast þegar ég
sagði þeim hvað margir unnu við
þáttinn. Fyrr á árinu hitti ég strák
sem fjallað var um í bandaríska
fréttaskýringaþættinum Sextíu
mínútum. Hann sagði mér að fjöldi
fólks hefði flutt heim til sín meðan
á vinnslunni stóð og ég bjóst við, af
lýsingunum að dæma, að þetta
„Það skipta allir svo
miklu máli á svona litlu
landi, það er mikið kjaft-
að. Ég hef til dœmis verið
dópisti og lesbía sam-
kvœmt sögunum“
væri þáttur tileinkaður honum. En
þegar ég sá þáttinn voru þetta örfá-
ar mínútur. Ég játa það að hug-
myndimar spænast upp hjá manni
en ég segi nú bara eitt, ef Vala
Matt getur þetta þá get ég þetta.“
Grá hár og hrukkur
sjarmerandi
Margra mat er að æskudýrkun í
sjónvarpi séu einum of. Hvað
finnst hinni ungu og brosmildu
fréttakonu á Stöð 2 um þetta, hún
sem einhverjir myndu kannski
segja að væri holdgervingur dýrk-
unar þessarar? „Hér er brjáluð
æskudýrkun alls staðar, ekki bara
í sjónvarpi eða á íslandi heldur í
öllum heiminum. Að mínu mati
eru grá hár, reynsla og hrukkur
bara sjarmerandi.
Það eru bara allir steyptir í
sama mótið, ég man til dæmis ekki
hvenær ég sá alvöru pönkara
spóka sig um á götum Reykjavík-
ur. Ég meina, ég tek þátt í þessu
með því að kaupa mér krem til að
bera á maga, rass og læri í von um
að grennast á einni nóttu.“
Miðbæjarrotta er það orð sem
Andrea notar um sjálfa sig þegar
hún er spurð hvaðan hún komi.
Hún kveðst una sér vel í miðborg-
inni, þótt rætumar séu í Garða-
bænum. Að hætti rottnanna í 101
kveðst Andrea hafa verið viss 1
sinni sök í flugvallarkosningun-
dýrkun
- fréttakonan Andrea Róbertsdóttir segir frá draumum og
væntingum, starfinu á Stöðinni og sögum um sig sjálfa
Kaffihús við Austurvöll. Andrea
er brosmild, heilsar með kossi á
kinn og er með sólgleraugu eins og
Yoko Ono. Við setjumst niður og
tökum tal. Erum í beinni sjónlínu á
Jón forseta, þar sem hann stendur á
stalli og bíður eftir sautjándanum.
Við biðjum um vatn í könnu. Eng-
inn svaladrykkur er jafnindæll og
vatnið á sólríkum sumardögum. „Ef
ég er fræg vegna þess að ég er á
skjánum nokkrum sinnum í viku þá
er það bara þannig. Mér finnst alltaf
jafnfyndið þegar talað er um frægð
á þessari litlu eyju sem við búum
á,“ svarar Andrea í upphafi samtals
okkar en landsmenn þekkja hana
best sem fyrirsætu og einn af um-
sjónarmönnum þáttarins fslands í
dag á Stöð tvö.
um langar mig að vera forstjóri
með skjalatösku, fór um tíma í Há-
skólann í Reykjavík að læra við-
skiptafræði en fann fljótt að það
átti ekki við mig. Næsta dag lang-
ar mig að verða húsmóðir með
fullt af bömum og þriðja daginn
vil ég selja allar mínar eigur og
leggjast í heimshomaflakk. Engu
að síður er starf fréttamannsins
ágætt, gefur mér mörg tækifæri til
að kynnast alls konar fólki. Þegar
ég fór út í sjoppu í náttfötunum
með handklæði á hausnum hér
einu sinni spáði enginn í það. En
eftir að ég byrjaöi í sjónvarpi snúa
sig allir úr hálsliðnum. Eitt það
frábærasta viö vinnuna eru frétta-
fundimir á morgnana. Þar fær
maöur fréttir og málefni dagsins
beint í æð. Ég er í skemmtilegu og
fjölbreyttu starfi og tel mig heppna
að hafa fengið þetta tækifæri. Þetta
gæti bara alveg verið það sem mig
langar að gera þegar ég verð stór.
Mig langar svo margt, vil allt og
það strax í gær.“
Margra skoðun er sú að fjöl-
miðlastörf, og þá ekki síst sjón-
varpsvinna, slíti fólki fljótt út. Líf-
tími fólks í þessum störfum sé í
mörgum tilvikum ekki langur. „Ég
held að það sé mikið til í því,“ seg-
ir Andrea. „Á íslandi er allt undir-
Sálgreinir á næsta borði
„Mér finnst frábært að vinna í
sjónvarpi og mér líður alltaf betur
og betur á skjánum," segir Andrea,
sem segir fjölmiðlarýna landsins -
fólkið á götunni - hafa verið fúsa
til að leiðbeina sér um framkomu
og framsögn í sjónvarpi þegar hún
var að stíga sín fyrstu skref á þess-
um vettvangi, það er í þættinum
Sjáðu. „Þegar 'ég var að feta mig
áfram hjálpaði það mér að hafa
verið fyrirsæta. Hafði áður þurft
að standa á eigin fótum og vera
gribba. Kunnáttufólk í sjónvarpi
segir mér að ég eigi að vera
afslöppuð en fyrst og síðast ég sjálf
bak við myndavélamar og ég held
að mér sé að takast það ágætlega,“
segir Andrea.
„Fyrsta vikan í íslandi í dag var
skrautleg. Ólafur Ragnar Gríms-
son, forseti íslands, kom til dæmis
í viðtal til okkar og við ræddum
um krabbamein og Landssöfnun
Krabbameinsfélagsins. Þá kom ég
heldur betur með mismæli ársins,
sagði að krabbamein væri smit-
andi. Svona er sjónvarpslífið," seg-
ir Andrea sem lýkur lofsorði á
samstarfsfólk sitt á Stöð tvö. „Hvað
varðar fólkið i kringum mig þá
fmnst mér frábært að græða eitt-
hvað á að tala við og umgangast
fólk. Þegar ég kom á fréttastofuna
var ég skíthrædd við alla þessa
fréttahauka sem eru búnir að vera
í bransanum í mörg ár, muna
meira að segja eftir gosinu I Eyj-
um, sem er meira en ég get sagt.
Þetta fólk er allt yndislegt við mig
og hefur verið það frá fyrsta degi
þegar ég kom með sleikjó handa
öllum. Svona eins og á leikskólan-
um ef maður á afmæli. Allir hafa
verið mjög hjálplegir og mér er
sönn ánægja að fá að vinna með
þessu fólki og fá að læra af því. Á
næsta skrifborði viö mig er frétta-
maðurinn og sálfræðingurinn Jón
Ársæll Þórðarson og við vinnum
mjög mikið saman í íslandi í dag.
Fínn samverkamaður, alltaf tilbú-
inn að hlusta og sjálfsagt alltaf að
sálgreina mig.“
Forstjóri með skjalatösku
En hvað hyggst Andrea fyrir?
Hvaö ætlar hún að verða þegar
hún verður stór? Oft er til að
mynda sagt að fjölmiðlungar viti
aldrei hvað þeir ætfist fyrir, störf
við fjölmiðlun séu aðeins millileik-
ur sem þó vari ævina út. „Stund-
Hausinn upp úr
„Efég er fræg vegna þess aö ég er á skjánum nokkrum sinnum í viku þá er þaö bara þannig. Mér finnst alltafjafn-
fyndiö þegar taiaö er um frægö á þessari litlu eyju sem viö búum á. “