Dagblaðið Vísir - DV - 14.11.2001, Blaðsíða 15

14
MIÐVIKUDAGUR 14. NÓVEMBER 2001
MIÐVIKUDAGUR 14. NÓVEMBER 2001
27
Útgáfufélag: Útgáfufélagifi DV ehf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aóstoóarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fréttastjóri: Birgir Guðmundsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.netheimar.is/dv/
Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Strandgata 31, sími: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: Útgáfufélagið DV ehf.
Plötugeró: isafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuði 2200 kr. m. vsk. lausasöluverð 200 kr. m. vsk., Helgarblað 300 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aösent efni blaðsins i stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fýrir viðtöl viö þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Glöggt er gestsaugað
Gestir sem sækja ísland heim eru á stundum glöggskyggn-
ir á þau gríöarlegu tækifæri sem landsmenn eiga í framtíð-
inni sé rétt á málum haldiö. í dægurþrasi stjórnmálanna, þar
sem hver málar meö sínum litum, er hins vegar hætta á aö
ekki sjáist það sem vel er gert og í hverju möguleikar til fram-
sóknar eru fólgnir.
Árangur ríkisstjórna Davíðs Oddssonar síöasta áratug í
efnahagsmálum hefur veriö meö þeim hætti að eftir því hefur
veriö tekiö. Roger Bate, hagfræðingur og stjórnandi
International Policy Network, sem ásamt Hagfræöistofnun
hélt merka ráöstefnu um skattasamkeppni og möguleika ís-
lands í þeim efnum fyrir skömmu, skrifaöi grein í liðinni viku
í The Wall Street Journal. Þar bendir hann á þann gríðarlega
árangur sem náðst hefur í efnahagsmálum undir stjórn Dav-
íös Oddssonar frá 1991. í huga Bates hefur árangurinn ekki
aöeins oröið til þess að ísland sé fyrirmynd fyrir Evrópu.
Stefnan sem mörkuð hefur veriö sé ögrun viö rikjandi sósíal-
íska markaöshyggju, þar sem fylgt er háskattastefnu til að
standa straum af velferðarkerfinu en á íslandi hafi tekist að
samþætta skandinavíska velferöarstefnu og bandaríska
skattastefnu.
Roger Bate bendir réttilega á aö þegar Davíð Oddsson tók
viö stjórnartaumunum hafi hann fengið í arf efnahagslegar
þrengingar og atvinnulíf sem var aö sligast undan skattaálög-
um. Áratug síöar blasi viö alþjóðavætt viðskiptalíf og efna-
hagskerfi sem hafi vaxið um 25% á fimm árum. Tekist hafi aö
lækka tekjuskatta á fyrirtæki úr 50% i 30% og ákveðið hafi
verið aö lækka þá enn frekar eöa niöur í 18%. Og Bate tekur
undir varnaöarorö Davíös Oddssonar þegar forsætisráðherra
varar við að farið verði eftir hugmyndum innan Evrópusam-
bandsins og OECD um samræmda skattastefnu landa. Slíkt
muni aðeins leiða til hærri skatta en ella.
Árangur íslendinga hefur greinilega vakið athygli Roger
Bates og ljóst aö meö því að ganga enn frekar fram eiga íslend-
ingar alla möguleika á aö skapa hér á landi alþjóðlegt viö-
skiptaumhverfi þar sem eftirsóknarvert veröur fyrir alþjóöleg
fyrirtæki aö starfa. Og eru möguleikarnir ekki miklu fremur þar
en að ganga inn í alþjóðlega stofnun sem viö getum aldrei haft
mikil áhrif á? Á stundum þurfum við gesti til aö benda á hiö aug-
ljósa, þótt nokkrir heimamenn hafi haldið hinu sama fram.
Þeir íslensku stjórnmálamenn sem hvaö mest gæla við Evr-
ópusambandið eru hugsanlega á villigötum, a.m.k. er þaö rétt
sem dr. Hannes Hólmsteinn Gissurarson prófessor bendir á í
viðtali viö Helgarblað DV: „Þaö er ekki ávísun á auðlegð aö
vera í Evrópusambandinu. Er ekki betra að ísland alþjóða-
væðist en Evrópuvæöist?“
Misskilningur
Afstaða eöa afstööuleysi minnihluta sjálfstæöismanna í
borgarstjórn til hugmynda um að selja Perluna byggist á mis-
skilningi. Auövitaö heföu þeir meö réttu og samkvæmt sann-
færingu sinni átt að styöja heilshugar tillögu um að koma fal-
legu mannvirki í hendur einstaklinga. Auðvitaö skiptir engu
þótt hugmyndin hafi verið sett fram í pólitískum prakkara-
skap og undarlegri viöleitni til aö draga athygli ffá vandræöa-
máli Reykjavíkurlistans.
Allt frá því Perlan var byggð hefur hún veriö eitt af mestu
og fallegustu táknum fyrir höfuöborgina. En ekkert segir aö
Perlan eigi um aldur og ævi aö vera í eigu opinberra aöila -
þvert á móti. Geti einstaklingar staöiö aö rekstri hennar er
fullkomlega eðlilegt að leita leiða til aö gera þeim þaö kleift.
Allra síst ættu sjálfstæðismenn að standa gegn hugmyndum
af því tagi. Óli Bjöm Kárasofl
DV
Skoðun
Loksins ég fann þig ...
„Aðalatriðið verður hins vegar það að hér er til fólk
sem semur tónlist, tónlist sem getur verið ein af trygg-
ustu tekjulindum þjóðarinnar, beint og óbeint, ef menn
vilja að svo verði. “
Við mennirnir þurfum lik-
lega hvorki að misskilja Kór-
aninn né Biblíu til að komast
að því að þess meira sem við
lesum, þeim mun minna virð-
umst við vita. Og það er
kannski engin rangtúlkun að
halda þvi fram að Biblían
boði okkur að þess betri sem
við erum við náungann, þeim
mun meiri líkur séu á því að
við verðum krossfest. Og það
er kannski ekki heldur mis-
skilningur að Kóraninn boði
að þess fleiri sem við drepum i heilögu
stríði, þess meiri líkur séu á eilífu lífi
fyrir okkur sjálf.
Einfaldur sannleikur opinber-
aður
En á meðan menn úti í hinum stóra
heimi þrátta um grundvöll trúar erum
við hér á íslandi að velta því fyrir okk-
ur hvaða útvarpsstöð spilar mest af ís-
lenskri tónlist. Dálkar með vangavelt-
um um ágæti íslenskra stefja fara hver
á fætur hinum á sögunnar spjöld.
Menn mæra í slíkum skrifum vini sem
óvini og bíta á báða bóga. Og hártogan-
ir eru svo áberandi að þess meira sem
skrifað er, þess lengra frá sannleikan-
um virðast menn geta farið - rétt eins
og um túlkun trúarlegra
kennisetninga sé að ræða.
Það var þess vegna ein-
stæð búbót að lesa leiðara DV
laugardaginn 3. nóvember sl.
en þar ritaði Jónas Kristjáns-
son hreint stórkostlega grein,
sem i einfeldni opinberaði
sannleika sem lengi hefur
verið til en honum hefur
þrátt fyrir það ekki verið
haldið á lofti.
Jónas minnir okkur á að á
Islandi er samin íslensk al-
þýðutónlist sem er nú þegar útflutn-
ingsvara sem gefur okkur von um ný
sóknarfæri. Og þegar við vitum það, þá
verður einhvern veginn aukaatriði
hversu mikið er leikið af hverju lagi á
hverri stöð, þótt við sem þjóð gerum að
sjálfsögðu þá kröfu að tónlistin okkar
fái sinn örugga sess í íslensku útvarpi.
Aðalatriðið verður hins vegar það að
hér er til fólk sem semur tónlist, tónlist
sem getur verið ein af tryggustu tekju-
lindum þjóðarinnar, beint og óbeint, ef
menn vilja að svo veröi.
Félag tónskálda og textahöfunda hef-
ur lengi reynt að sýna stjórnmála-
mönnum fram á mikilvægi íslenskrar
tónlistar í menningu okkar. Við það að
reyna að ná athygli manna í betri sæt-
unum hefur okkur oftar en ekki borist
liðsstyrkur frá hljóðfæraleikurum og
hljómplötuframleiðendum. En það hef-
ur tekið mikinn tíma og ómælda krafta
að fá menn til aö reyna að setja upp
fyrirkomulag hér á landi, sem svipað
gæti til þess sem lengi hefur fengið að
blómstra í nágrannalöndunum. Hér er
ég að tala um öflugan sjóð sem stutt
getur tónlistarfólk á framabraut.
Kristján
Hreinsson
skáld
Nagladekk og sundurgreint ryk
Um þessar mundir fara gatnamála-
yfirvöld í Reykjavík mikinn móti
nagladekkjum sem eru víst, eftir aug-
lýsingum þeirra að dæma, það eina
sem slítur götunum. Vitnast þar m.a. í
svokallað „svifryk" sem virðist vera
ryk sem aldrei sest og skapast aðeins
af notkun nagladekkja.
Hvernig önnur vetrardekk eiga að
geta komið að gagni ef þau grípa ekki
slitlagið fóstum tökum er annað mál.
Ef þau valda ekki gatnasliti umfram
sumardekk standa þau varla undir
nafni sem vetrardekk.
Loftbóludekk og harðkornadekk
halda samkvæmt fræðunum brýningu
sinni og beittu gripi með núningi við
slitlagið og má þá skrýtið heita ef af
þeim kemur ekki ryk líka. Kannski
svífur það ekki né veldur sá núningur
sliti á malbiki né hjólfórum í það. Það
er a.m.k. helst að sjá af myndum í aug-
lýsingu gatnamálastjóra að ekki vottar
fyrir sliti undan ónegldum dekkjum,
meðan nagladekkin sitja í djúpu fari.
Og hvemig hægt er að fullyrða um
þann tonnafjölda malbiks sem nagla-
dekk tæta upp umfram önnur dekk er
hulin ráðgáta.
Vandaðar rannsóknarnfður-
stöður
Hvergi hefur mér vitanlega komið
fram hvemig gatnaryk í Reykjavík hef-
ur verið síað þannig að hægt sé að
segja með rökum: Þetta hlutfall er af
„Fáeinum og jafnvel allmörgum krónum meira fyrir
góð dekk eru hyggindi sem í hag koma og þœr krónur
eiga nokkuð örugglega eftir að skila sér í beinum
sparnaði og öryggi þegar til lengri tíma er litið. “
völdum nagladekkja Eða:
Þetta hlutfall er af völdum
harðkornadekkja. Eða: þetta
hlutfall er af umferð vinnu-
tækja ofaní og uppúr ýmis-
konar jarðvegsframkvæmd-
um og efnisflutningum á opn-
um bílpöllum í borginni og
þetta hérna hefur borist með
bílum utan af landi. Eða:
Þetta héma er úr moldroki og
sandfoki ofan af heiðum og
hálendi. Og síðast, en ekki ______
síst: Þessi hundraðshluti er
bara uppþomað salt af götum borgar-
innar ásamt áfoki úr görðum og öðmm
opnum, óvörðum svæðum innan borg-
ar. - Við eigum heimtingu á að sjá
vandaðar rannsóknarniðurstöður af
þessu tagi, ekki bara niðurstöður sem
byggjast á sleiktum putta sem rekinn
er upp í loftið.
Nú skal því ekki á móti mælt að
nagladekk eru ofnotuð og oftrú á þeim.
Það er fyrst og fremst í blautri hálku
sem þau hafa yfirburði yfir góð vetrar-
dekk. En ofureinfóldun af því tagi sem
í ofannefndum áróðri kemur fram er
lítilsvirðing við almenning og enn sem
komið er hafa ekki verið lagðar á borð-
ið nógu sannfærandi rannsóknarniður-
stöður til þess að hægt sé gleypa þenn-
an áróður hráan. Menn virðast bara
vera sárfegnir meöan þeir geta haft
nagladekkin sem blóraböggul fyrir
slæmri endingu gatna og vega.
Ekki er sama dekk og dekk
Nagladekk eru fyrst og fremst vond
fyrir það að þeir sem aka á nagladekkj-
um halda sig gjaman öruggari en þeir
eru. Margar gerðir alvöru vetrar-
dekkja - og hér erum við tala um heim-
ilisbílana - eru ótrúlega góðar og
Sigurður Hreiðar
bílablaöamaður
standa nagladekkjunum lítið
að baki hvað grip til átaks og
hemlunar snertir. Alveg
þangað til kemur að blautum
klaka.
En menn verða að vera
meðvitaðir um dekkjabúnað
bilsins síns og haga akst-
ursmáta sínum samkvæmt
þvi. Ef þeir era með góð,
gripmikil vetrardekk og aka
í samræmi við færð og um-
ferð hverju sinni er það bita-
munur en ekki fjár hvort
þau eru negld eða ónegld, hér á höfuð-
borgarsvæðinu.
Hins vegar verður að leggja mikla
áherslu á að dekk er ekki sama og
dekk. I sjónvarpi allra landssmanna
núna nýlega voru vangaveltur um hve
mikið mætti spara á því að kaupa held-
ur ódýrustu dekkin en þau dýrustu.
Þetta voru ekki mjög heppileg skilaboð
til almennings því oftast - þó ekki sé
það alveg algilt - fara verð og gæöi sam-
an. Þannig má búast við að ódýrustu
dekkin séu líka lakari að gæðum og þar
með öryggi, fyrir utan hvað þau geta
gert bilinn leiðinlegan. Og dekk hafa
líka áhrif á eldsneytiseyðslu bOsins og
þar með útblástursmegnun og það eru
hvort tveggja þættir sem ástæða er til
að taka með í reikninginn.
Dekk eru líklega mikilvægustu ör-
yggistækin á bílnum. Þau ber aö velja
af kostgæfni og vandfýsi. Að kaupa
dekk aðeins eftir verðinu er heimska.
Fáeinum og jafnvel allmörgum krón-
um meira fyrir góð dekk eru hyggindi
sem í hag koma og þær krónur eiga
nokkuð örugglega eftir að skila sér í
beinum sparnaði og öryggi þegar til
lengri tíma er litið.
Sigurður Hreiðar
Betur má ef duga skal
Einhverju sinni kom hingað sænskt
eðalmenni sem sýndi okkur hversu
mikið sænska rikið hefur hagnast á út-
flutningi tónlistar. Við sem tókum við
þessum fróðleik sýndum þáverandi
viðskiptaráðherra og öðrum ráða-
mönnum að þarna mætti fmna margt
góðærið. En það sem næst var gert í
okkar stöðu var að láta vinna skýrslu
og skipa nefnd. Skýrslur og nefndir
hafa farið víða, en þó er ekki hægt að
slá því föstu að þeir á fremsta bekk
hafi áttað sig á því hvað er að gerast á
sviðinu.
Það sem íslenska tónlistarmenn
vantar er útflutningssjóður, opinber
sjóður sem styrkir menn til útrása í
öðrum löndum. Og eins og Jónas bend-
ir réttilega á í grein sinni eiga tónlist-
arskólar og erlend áhrif einhvem þátt
í þróun sköpunargleði meðal íslenskra
tónlistarmanna og víst hafa menntun
og menningaráhrif hjálpað þeim sem
hve lengst hafa náð i útflutningi ís-
lenskrar tónlistar. En það sem er mik-
ilvægast þegar við ræðum um þennan
útflutning er sú staðreynd að betur má
ef duga skal.
Kristján Hreinsson
Ummæli

Ranghugmyndir
og ofstæki
„Hætta nútímans
stafar áf einfóldun sem
brýst fram í ofstæki
sem oft byggir á rang-
hugmyndum um trúar-
brögð. Það hafa verið
framin mikil grimmdar-
verk í nafni trúar, einkum kristninn-
ar. Hryðjuverkin nú nærast á hatri á
Bandaríkjamönnum vegna skilyrðis-
lauss stuðnings þeirra við stjómina í
ísrael nútímans. Sá stuðningur hefur
ekkert með baráttu fyrir frelsi að gera
heldur byggist á eignarhaldi örfárra
gyðinga í Bandaríkjunum á fjölmiðl-
um og hinni sterku stöðu þeirra þar
innan stjórnmála. Það eru ekki ein-
ungis Arabar og aðrar þjóðir íslams
sem sjá óréttlætið í þessari stefnu
Bandaríkjanna heldur er æ fleirum að
verða ljóst að þetta verður uppspretta
mikilla átaka næstu áratugi."
Ágúst Einarsson í pistli á heimasíöu sinni.
Og nóttin líöur
„Ræktunarmaðurinn á það samejg-
inlegt með keppnismanninum að hinu
æösta takmarki verður aldrei náð.
Eins og göngumaðurinn þekkir sem
klífur fjallið þá tekur ein hæðin við af
annarri. Toppurinn virðist aldrei vera
þar sem sýndist. Ræktun er linnulaus
barátta - en gefandi og spennandi.
Með barnslegri eftirvæntingu fylgist
ræktunarmaðurinn með folöldum sín-
um. Bíður eftir að sjá þau bregða á
leik eða taka sprettinn. Nokkur augna-
blik, kannski einn á ferð um sumar-
bjarta nótt, sér hann slík tilþrif í leik,
að vonin stóra verður að vissu: Þetta
verður gæðingur - sennilega stjama!!
Og nóttin líður og ræktunarmaðurinn
vakir, sæll og glaöur - það er ekki
hægt að sofna frá slíku ævintýri."
Ragnar Tómasson lögmaöur á Eiöfaxi.is
Spurt og svarað
Er verkfall úrelt baráttuaðferð?
Ögmundur Jónasson,
formadur BSRB:
Nauðsyrilegur
öryggisventill
„Það er ekki úrelt að fólk beiti
sér í sameiningu að þvi að bæta
kjör sín. Verkfóll eru alltaf neyð-
arúrræði en nauðsynlégur örygg-
isventill í lýðræðisþjóðfélagi. Ef fólk er beitt órétti
og nær ekki sanngjömum kröfum sínum fram við
samningsborðið þá getur það gripið til þess ráðs að
boða til verkfalls. Auðvitað þarf alltaf aö fara var-
lega með þetta vopn en mikilvægt er að því sé beitt
af fullri sanngimi. En ég spyr: Hvemig myndi
kjarakortið líta út ef launafólk hefði engin slik úr-
ræði? Niðurstaða mín er því sú að verkfallsvopnið
sé ekki úrelt. Sjúkraliðar og tónlistarkennarar
töldu sig til dæmis ekki hafa önnur úrræði en gripa
til verkfalla og ég er þeim hjartanlega sammála."
Elma Guðmundsdóttir,
blaöamaöur í Neskaupstad:
Eina tœki
launafólks
„Verkfóll eru vissulega úrelt bar-
áttuaðferð en hins vegar eina tækið
sem launafólk hefur til þess að berj-
ast fyrir bættum kjörum þegar í
nauðir rekur. Ég hef aldrei vitað til þess að neinn
hafi grætt á verkfóllum, það þarf að breyta barátt-
unni og semja við fólk áður en í óefni er komið. Slíkt
er hins vegar lenska á íslandi og það sjáum við
gleggst á þeim bunka af málum sem nú em á borði
ríkissáttasemjara. Breyta verður ýmsum ákvæðum
kjarasamninga í landinu þannig að stjómvöld geti
ekki si og æ brotið sinn þátt með því til dæmis að
grípa ekki í taumana þegar verðlag fer úr böndum.
Laun fólksins í landinu verða að vera þannig að fólk
geti lifað af samningsbundnum launum."
Guðmundur Steingrímsson
heimspekingur:
í besta heimi
állra heima?
„Nei, þau eru ekki úrelt.
Margar starfsstéttir búa við fá-
ránlega lág kjör og fá lítinn
skilning vinnuveitendanna og á
meðan svo er þá eru verkfoll mjög skiljanleg.
Þetta á til dæmis við um tónlistarkennara. Ef
við segjum að verkfóll séu úrelt þá erum við í
raun að segja.að samfélagið sé orðið svo fínt og
gott og vinnuveitendur svo ágætir að fólk þurfi
ekki að berjast fyrir betri kjörum, að við búum
í besta heimi allra heima, sem er rangt. Verkföll
eiga misvel við og þau eru stundum út í hött. En
þó eitthvað sé flókið þá er það ekki úrelt. Verk-
föll munu koma aftur í tísku, segi ég.“
Finnur Geirsson,
formaöur Samtaka atvinnuiífsins:
Árangur getur
verið tvíbentur
„Ávinningur af verkföllum
getur vissulega verið tvíbentur.
Mér virðist að á almenna vinnu-
markaðinum sé síarfsfólk ágæt-
lega meðvitað um að hagsmunir vinnuveitanda
og þess sjálfs fari saman og að hætta sé á að
verkföll grafi undan möguleikum þess á því að
bæta kjör sín þegar upp er staðið. í því alþjóð-
lega samkeppnisumhverfi sem við búum i geta
verkföll auðveldlega leitt til þess að viðskipti og
störf flytjist annað og þetta gera flestir sér grein
fyrir. Öðru máli virðist því miður gegna á opin-
bera vinnumarkaðinum þar sem verkfoll hafa
verið tíð.“
Eyþór Eðvaldsson vinnusálfræðingur telur að verkföllum fækki á næstu árum. Hann segir ávinning af verkföllum tvíbentan - nú þegar aðstæður á vinnumarkaði séu gjörbreyttar.
í hamingjuhöll
Margir urðu hissa hér um árið
þegar í ljós kom að á Fróni býr ham-
ingjusamasta þjóð í heimi sem þar
ofan í kaupið trúir á álfa og drauga.
Þetta álit stendur þvert á móti sí-
felldum barlómi um hve aumir og
þjakaðir landsmenn eru. Hér er
kvartað yfir dýrtíð, kaupinu sínu,
kvótaleysinu, veðurfarinu, byggða-
röskun, lánleysi lántakenda og
gegndarlausri mismunun milli
byggðarlaga, kynja, atvinnugreina
og guð má vita hvað ekki er tínt til í
svartagallsrausinu öllu. Samt býr
hamingjan með oss.
Enda er vongleðin mikil og fram-
tíðin björt. Nú síðast er kynnt bók-
verk þar sem sýnt er fram á að brátt
muni íslendingar verða ríkasta þjóð
i heimi og eru það glæsilegustu
væntingar sem nokkru sinni hefur
verið boðið upp á. Það er Hannes
Hólmsteinn Gissurarson prófessor
sem birtir oss þessa glæstu framtíð-
arsýn. Væntingamar byggjast á al-
frjálsu viðskiptalifi og skattfrelsi
þeirra múruðu og þeirra sem versla
með peninga. Allt þetta mun ég gefa
yður, segir prófessorinn, ef þiö hafið
vit á að veita auðmagninu alfríið.
Þama er sannarlega sýnd leiðin
upp úr táradalnum inn í ríki auð-
sældarinnar, þar sem lambið og ljón-
ið búa saman í samlyndi allsnægt-
anna sem skattlaus auðurinn skap-
ar.
Sönnun
Sönnun um hérvist hamingjunnar
birtist með áþreifanlegum hætti á
sunnudagskvöld þegar gleðin ljóm-
aði á hverju andliti sem
ríkisrekna upplýsingin
færði inn á heimilin.
Broadway var breytt í
glæsta hamingjuhöll, þar
sem útbýtt var verðlaunum
og viðurkenningum, bros-
um og kossum.
Þarna voru allir fádæma
fínir í tauinu og skartið
ljómaði og glansinn glans-
aði. í hamingjuhöllinni
vom samankomin öll eftir-
læti þjóðarinnar, óskabörri
og hamingjugjafar, allt frá
forseta til jafnvel enn vinsælli
skemmtikrafta.
Óþarfi er að lýsa því sem fram fór
því hvert mannsbam sat límt við
skjáinn þegar herlegheitin fóru fram
og fylgdust með af ofsaspenningi
hverjir hlutu verðlaunin, sem raun-
ar var búið að segja öllum frá áður.
Þar sem kvikmyndalistin blómstr-
ar sem aldrei fyrr er eðlilegt að vak-
in sé athygli á atvinnugreininni með
því að verðlauna það sem einhverri
nefndinni þykir skárra en annað.
Því hefur Edduhátíðin einhvern
praktískan tilgang, sem sé að aug-
lýsa bíófólkið okkar og hefur það
verið gert sviklaust og með meiri
hamingjulátum en dæmi eru á öðr-
um sviðum atvinnulífsins.
Vinsælir ríkisstarfsmenn
Hitt kann að vekja furðu, að fast-
ráðnir ríkisstarfsmenn skuli vera
orðnir fastagestir í hamingjuhöllinni
og gefa sprækustu gamanleikurum
ekkert eftir í gleðileiknum mikla. En
mikið var yndislegt að fá að
fylgjast með þegar starfs-
bræðurnir hjá Ríkisútvarp-
inu mærðu hver annan með
hástemmdu lofí og útbýttu
verðlaunum á báðar hend-
ur. Eina sorgarstund
kvöldsins var sú, að þegar
sá sem mest og best hafði til
viðurkenningar unnið fékk
ekki annað en styttubrot í
hendur fyrir afar þakklátt
ævistarf.
Allt þetta geislandi grin
og gaman ríkisstarfsmann-
anna er í dálítilli mótsögn við um-
kvartanir um bágan fíárhag stofnun-
arinnar og óviðunandi starfsskil-
yrði, svo ekki sé talað um hungur-
launin og alla þá áþján sem útvarps-
ráð leggur á starfsfólkiö og hamlar
allri viðleitni til að virkja allan sköp-
unarkraftinn sem í þvi býr.
En það heillaráð að leita til sam-
taka og stofnana úti í bæ til að koma
hrjáðum ríkisstarfsmönnum á pall í
sjálfri hamingjuhöllinni þar sem
þeir baða sig í ljósi margfrægra lista-
manna sýnir að þrátt fyrir allt vol-
æðið býr lukkan með þjóðinni og
hennar bestu sonum og dætrum.
Hægt er útfæra hugmyndina nán-
ar á síðari hátíðum og bæta til að
mynda við ötulustu og vinsælustu
starfsmönnum skattstofunnar. Þeim
veitir ekki af andlitslyftandi viður-
kenningu, fremur en mörgum öðr-
um.
Oddur Ólafsson
„Þama voru allir fádœma fínir í tauinu og skartið Ijómaði og glansinn glansaði.
hamingjuhöllinni voru samankomin öll eftirlœti þjóðarinnar, óskaböm og ham- *
ingjugjafar, alltfrá forseta til jafnvel enn vinsœlli skemmtikrafta."