Dagblaðið Vísir - DV - 15.04.2002, Blaðsíða 14

14
MÁNUDAGUR 15. APRÍL 2002
MÁNUDAGUR 15. APRÍL 2002
27
Útgáfufólag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Aóalritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aöstoöarritstjóri: Jónas Haraldsson
Fróttastjóri: Birgir Guömundsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreífing: dreifing@dv.is
Akureyri: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugerö og prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaösins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viömælendum fyrir viðtöl viö þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Kraftur og samstaða
DV í dag er hiö fyrsta sem skrifað er og gengið frá til
prentunar í nýjum höfuðstöðvum blaðsins í Skaftahlíð 24
i Reykjavík. Öll starfsemi þess var flutt frá Þverholti 11
um helgina, í sögufrægt hús þar sem áður var Lídó og síð-
ar Tónabær, hús sem margir eiga góðar minningar um.
Húsið hefur verið endurnýjað frá grunni og er nú glæsi-
legt að innan jafnt sem utan, hrein borgarprýði. Starfs-
menn fagna hinni nýju aðstöðu og eru fullir tilhlökkunar
að fást við það kreíjandi verkefni sem útgáfa framsækins
dagblaðs er. Óhætt er að segja að kraftur og samstaða sé i
hverri deild blaðsins. Nýtt vinnuumhverfi er hverjum og
einum hvatning um að gera gott blað betra. Viðskiptavin-
um DV er um leið búin aðstaða eins og best verður á kos-
ið þar sem aðgengi er gott og gnótt bílastæða.
Flutningur blaðsins nú er eðlilegt framhald þeirra
breytinga sem urðu á siðasta ári er nýir eigendur tóku við
rekstri þess. DV byggir á gömlum merg. Blaðið varð til við
samruna síðdegisblaðanna tveggja, Dagblaðsins og Vísis.
Dagblaðið var stofnað 1975 en Visir er elsta dagblað lands-
ins en það kom fyrst út árið 1910, eins og sjá má á forsíðu
DV. Þetta er 92. árgangur. DV er því hluti langrar sögu og
merkrar. Blaðið og forverar þess hafa skráð sögu lands og
þjóðar i nærfellt öld. Sú saga hefur greint frá mestu breyt-
ingum sem þjóðin hefur kynnst, byltingu i einu og öllu,
fráhvarfi frá stöðnuðu bændasamfélagi yfir i tæknivætt
upplýsingasamfélag nútímans. Á tímamótum sem þessum
geta starfsmenn DV litið stoltir yfir farinn veg en um leið
horft björtum augum til framtiðar. DV hefur verið hluti af
lífi þjóðarinnar og verður það áfram.
Fjölmiðill sem DV skiptir miklu. Blaðið er vettvangur
tjáningarfrelsisins, fjölþættur miðill sem stendur öllum
opinn en er um leið óháður flokkum og hagsmunasamtök-
um. Samfélagið byggir á upplýsingum sem þurfa að berast
hratt en vera um leið ábyggilegar og ábyrgar. Frétta-
mennska DV er kraftmikil en um leið er lögð áhersla á að
hún sé heiðarleg og sanngjörn og umfram allt vönduð. Á
engan er hallað þótt þvi sé haldið fram að DV hafi verið i
fararbroddi öflugrar fréttamennsku undanfarin misseri.
Þar hefur verið beitt rannsóknarblaðamennsku með
ábyrgum hætti, þar sem mikil vinna hefur verið lögð í
upplýsingaöflun og örugga úrvinnslu. Fréttaskýringar
hafa verið auknar og lesendum með því auðveldað að setja
sig inn í þau mál sem hæst ber hverju sinni.
Fréttir, innlendar sem erlendar, fréttaskýringar og
myndir eru undirstaða dagblaðs sem DV. En blaðið er
miklu meira en það. Það er vettvangur skoðanaskipta og
öflugt á sviði neytendamála enda á það sér langa sögu sem
slíkt. Menningarumfjöllun þess stendur styrkum stoðum
og iþróttir skipa stóran sess. Þá sinnir það ekki síður af-
þreyingu sem nauðsynleg er i erli dagsins. Tímaritið Fók-
us er fylgirit þess, vinsælt meðal unga fólksins. Helgar-
blað DV er síðan punkturinn yfir i-ið, rjóminn á kökunni.
Það tryggir lesendum fræðslu og skemmtun sem endist
alla helgina. Þjónustuhlutverk DV er grundvallaratriði,
aðstoð í daglegu lífi hvers heimilis, sem og auglýsingar,
ekki sist smáauglýsingar, eitt sérkenna DV. Þessa blöndu
hafa lesendur kunnað að meta enda er blaðið öflugt jafnt
á höfuðborgarsvæðinu sem landinu öllu. Fyrir það traust
þakka starfsmenn DV.
Flutningur á nýjan stað er sem vítamínsprauta fyrir
starfsfólk blaðsins. Þess munu lesendur njóta. Það eru
spennandi tímar fram undan. DV býður viðskiptavini vel-
komna í nýjar höfuðstöðvar.
Jónas Haraldsson
DV
Skoðun
Lýðræðisdrottningarnar
Undanfarin miss-
eri hefur sá hvim-
leiði siður rutt sér til
rúms að formenn
stjómarflokkanna
neita að mæta í um-
ræður um stjómmál,
nema einir í svoköll-
uðum drottningar-
viötölum. Skaðsemi
þessa fyrir lýðræðis-
lega umræðu i land- Björgvin G.
inu blasir við. Odd- Sigurðsson,
vitar ríkisstjómar- framkvæmdastjóri
innar mæta ekki for- Samfyikingarinnar
ingjum stjómarandstöðunnar til að
ræða pólitik líðandi stundar. Drottn-
ingarnar mæta einar.
Sameiginlegar viöræöur
Sjónvarps- og blaðamaðurinn Egill
Helgason lagði á dögunum fram góða
hugmynd í pistli á vefsíöunni Silfur
Egils, sem vinnur bug á þessum
vanda. Þar leggur Egill það til að sjón-
varpsstöðvarnar þrjár; Ríkissjónvarp-
ið, Skjár einn og Stöð 2, sameinist um
fasta viðræðuþætti formanna stjórn-
málaflokkanna við upphaf og enda
hvers þings. Ef einhver formannanna
mætti ekki væri sá stóll auður. Svo
einfalt væri það. Engin undan-
brögð og engir varamenn leyfðir.
Tími drottninganna liöinn
Fyrir utan að þetta yrði afar
skemmtilegt myndu þættirnir lyfta
lýðræðislegri umræðu í landinu á
hærra plan. Það liðu ekki íjögur ár
á milli þess sem kjósendur gætu
mátað formenn flokkanna í snörp-
um og skemmtilegum viðræðum í
sjónvarpi. Lýðræðisdrottningar
stjórnarflokkanna yrðu að beygja
sig undir það sama og forystu-
menn flokka I nágrannalöndum okk-
ar; að mæta andstæðingum sínum og
standa fyrir máli sínu. Það er afkára-
legt í alla staði að kjósendur geti ekki
með reglulegu miflibili fengið að sjá
formenn þeirra flokka sem eiga fólk á
þingi takast á. Af hveiju fáum við
ekki að sjá og heyra formennina
takast á um Evrópumálin, svo dæmi
sé tekið? Jú, það styttist í það, ekki
nema rúmt ár þangað til.
Efla lýðræöiö
Að sjálfsögðu er það ein af frum-
skyldum formanna flokkanna að
gangast upp í því að
efla pólitíska umræðu
í landinu. í stað þess
að reyna að drepa
hana í dróma með því
að neita fjölmiðlum að
mæta andstæðingum
sínum í stjómmálum.
Ég skora á sjónvarps-
stöðvamar að verða
við hugmynd Egils og
gangast inn á það að
halda fyrsta for-
mannaviðræðuþáttinn
í lok apríl, þegar þingi
lýkur.
Sá næsti yrði þá í
byrjun október þegar
þing kemur saman, og
kofl af kolli. Lýðræðið
er höfuðdyggð á sam-
félagsgerð okkar og
við eigum að efla það
og styrkja með öllum
tiltækum ráðum. For-
mannaviðræður aflra
sjónvarpsstöðvanna
„Ef einhver formannanna mætti ekki vœri sá stóll auður. Svo einfalt afar goð leið tu
væri það. Engin undanbrögð og engir varamenn leyfðir. “ Björgvm g. Sigurösson
Einkavæðing orkugeirans
Ríkisstjómin undirbýr nú eðlis-
breytingar á einum mikflvægasta
hluta samfélagsþjónustunnar á Is-
landi, orkugeiranum. Frumvörpin
bíða tilbúin. Hlutafélagavæða á
vatnsveitumar, Rarik og allan raf-
orkugeirann. BSRB hefur eindregið
varað við slíkum áformum og sagt að
þar með sé verið að stíga fyrsta
skrefið til einkavæðingar á þessu
sviði. Stjómvöld hafa aftur á móti
iðulega haldið því fram að einungis
sé verið að færa lögin til samræmis
við reglur ESB, ekki séu uppi áform
um sölu.
Ástæðulaust er að velkjast í vafa
um tflgang hlutafélagavæðingarinn-
ar. Yflrlýsingar Jóhannesar Geirs
Sigurgeirssonar, stjómarformanns
Landsvirkjunar, og Þorkels Helga-
sonar orkumálastjóra á árlegum
samráðsfundi Landsvirkjunar 5. apr-
íl taka þar af öll tvímæli. Jóhannes
Geir staðhæfði að íslenskur orkuiðn-
aður væri ekki lengur „þjónustu-
grein ríkis og sveitarfélaga" heldur
„undirstöðuatvinnuvegur sem að
hluta eigi í harðri alþjóðlegri sam-
keppni“. Jóhannes sagði að orkufyr-
irtækin þyrftu aðeins „nokkum æf-
ingatima í hinu almenna við-
skiptaumhverfi“ áður en hægt yrði
að selja þau. Orkumálastjóri fullyrti
að enda þótt einkavæðing væri ekki
á dagskrá í dag væri hennar ekki
langt að bíða. Eftir höfðinu dansa
limimir.
Pólitísk hugmyndafræði
Boðaðar breytingar em afleiðing-
ar pólitískrar hug-
myndafræði og snú-
ast ekki um getu rík-
is eða sveitarfélaga
til þess að reka orku-
geirann á hagkvæm-
an hátt. Forystu-
stofhanir hins al-
þjóðlega kapítalisma,
þ. á m. Alþjóðabank-
inn, hafa sett einka-
væðingarstefnuna á
oddinn og í krafti
skilyrtrar lánafyrir-
greiðslu hafa þær
neytt ýmis ríki til að
einkavæða opinber
fyrirtæki. Brautin
hefur verið radd fyr-
ir alþjóðleg fyrirtæki
að arðbærum verk-
efnum en almenning-
ur hefur reitt fram
gróðann; annaðhvort
með hærri gjöldum
„Væntahlegir kaupendur að íslenska
vatns- og orkukerfinu munu að sjálfsögðu
gera „eðlilegar arðsemiskröfur“. Neyðist
hin nýju fyrirtæki til að taka þátt í hin-
um „félagslega þætti“ munu þau reyna að
losna undan því við fyrsta tœkifæri.“
eða óbeint í gegnum ríkið,
sem hefur setið uppi með
óarðbæmstu þætti þjón-
ustunnar. Ef selja á vatns-
veitur, raforkuver og
dreifikerfi hér, er fráleitt
að æila að „velviljaðir" ís-
lenskir lífeyrissjóðir muni
verða einir um hituna.
Verkefni sem þessi þarf að
bjóða út á alþjóðlegum
markaði; til þess sjá reglu-
gerðir ESB.
Félagslegur þáttur
í nýju framvarpi til raf-
orkulaga er talað um framkvæmdir
sem ekki stEmdist „eölflegar arðsem-
iskröfur" sem „félagslegan þátt í
starfsemi fyrirtækisins". Hér er átt
við framkvæmdir sem tryggt hafa
ibúum strjálbýlisins rafmagn til
jafns við aðra. I nýju fmmvarpi um
hlutafélagavæðingu Rafmagnsveitna
ríkisins segir m.a.: „Ef fjármögnun
þessa félagslega þáttar í starfsemi
Rafmagnsveitnanna er leyst, hefur
hið nýja hlutafélag öflugan fjárhags-
legan grunn og góðar horfur eru á að
unnt sé að skila nauðsynlegu fé úr
rekstri til áframhaldandi uppbygg-
ingar fyrirtækisins og viðunandi
starfsemi." I raforkufrumvarpinu
segir síðan að gjaldtaka eigi að vera
í samræmi við raunkostnað en
kostnaði af „félagslegum aðgerðum"
verði haldið utan við gjaldskrá
vegna flutnings og dreifingar. Loks
er rætt um aðferðir til að standa
straum af hinum „félagslega“ kostn-
aði.
Ríkið situr uppi með kostnað
Væntanlegir kaupendur að ís-
lenska vatns- og orkukerfmu munu
að sjálfsögðu gera „eðlilegar
arðsemiskröfur". Neyðist
hin nýju fyrirtæki til að taka
þátt i hinum „félagslega
þætti“ munu þau reyna að
losna undan því við fyrsta
tækifæri. Hér má benda á
reynsluna af einkavæðingu
vatnsveitu Buenos Aires-
borgar. Þegar einkafyrirtæk-
ið hafði lagt í fjárfestingar
varð uppsett vatnsverð svo
hátt að fátæklingar, sem
raunar voru notaðir sem
réttlæting á nauðsyn einka-
væðingarinnar, höfðu ekki
lengur efni á að kaupa vatnið. Semja
varð upp á nýtt. Sveitarfélagið sat
uppi með rekstur á dýrasta og óhag-
kvæmasta hluta kerfisins en einka-
fyrirtækið fleytti rjómann.
Þá er Ijóst að í markaðsvæddu um-
hverfl munu einkafyrirtæki tregðast
við að standa undir rannsóknum
sem komið gætu keppinautum til
góða og ekki taka þátt í undirbún-
ingi virkjanakosta nema þaú hafi
forræði yfir þeim. Slíkur kostnaður
mun falla á ríkið. Óljóst er hvemig
aðhaldi í umhverfismálum verður
háttað, en vist er að erfiðara verður
að fá einkafyrirtæki til þess að fylgja
reglum á því sviði.
íslensk stjómvöld eru á villigötum
en hægt er að breyta um stefnu áður
en skaðinn er skeður. Rétt er aö
staldrá við. Nauðsynlegt er að hefja
opinbera umræðu um þessi mál þar
sem að koma almenningur, stjóm-
völd og fagaðilar. Einkavæðing
nauðsynlegrar samfélagsþjónustu
leiðir til ójafnaðar, tryggir fáeinum
mikinn gróða en samfélaginu og al-
menningi stóraukin útgjöld.
Ámi Guðmundsson
Ummæli
Embættisveitingar
Sólveigar
„Er áhugavert að
skoða embættisveiting-
ar Sólveigar Pétursdótt-
ur, dóms- og kirkju-
málaráðherra, frá því
að hún varð ráðherra.
Nýtt landslag er að
koma í ljós í vígi karla innan lög-
gæslu- og dómskerfa. Sólveig Péturs-
dóttir hefur á starfstíma sínum skipað
tvo hæstaréttardómara, þar af eina
konu, Ingibjörgu Benediktsdóttir. Af
tveimur héraðsdómurum sem hafa
verið skipaðir er ein kona, Ingveldur
Einarsdóttir sem starfar við héraðs-
dóm Suðurlands. Af þeim sjö sýslu-
mönnum sem dómsmálaráðherra hef-
ur skipað sl. tæp 3 ár eru fjórar kon-
ur, Ástríður Grimsdóttir á Ólafsfirði,
Anna Bima Þráinsdóttir í Búðardal,
Sigríður Björk Guðjónsdóttir á ísafirði
og Áslaug Þórarinsdóttir á Hólmavík."
Ásta Möller alþingismaður
é heimasíðu sinni.
Fátæktargildra í
skattkerfinu
„Það er nýtt í samfélagi okkar að
fólk í fullri vinnu nái ekki endum
saman. Skattakerfið hefur búið til fá-
tæktargildru með skattleysismörkum
sem virka sem hemill á hækkun
lægstu launa. Gamla krafan um
hækkun skattleysismarka er í reynd
röng og tekjutengingarnar hafa i
mörgum tilvikum læst fólk inni með
lág laun. Það er umhugsunvert að
stjómmálaflokkamir hafa ekki mætt
þessum nýju aðstæðum með nýrri
stefnu. Það að fólk skilji til að drýgja
tekjur sínar er vitanlega algerlega
óviðunandi en ekki heyrist mikið um
þetta málefhi frá prestum."
Ágúst Einarsson á heimasíöu sinni.
Spurt og svarað
Um hvað verður kosið í Kópavogi?
■ gStS
Ólafiir Þór Gunnarsson,
1. sœti á lista VG:
Áták í félags-
og skólamálum
Kosningamar í Kópavogi snú-
ast um bætta þjónustu við íbúana.
Áherslur þurfa að breytast úr
malbiki og steinsteypu í þjónustu við fólk. Grunn-
skólana þarf að efla og færa ákvarðanir nær skólun-
um sjálfum og foreldrum. Bærinn á að hafa frum-
kvæði að því að samþætta starf grunnskóla, lista-
skóla, íþróttafélaga í samfelldum skóladegi. Börnin
eiga ekki að þurfa að ferðast bæjarhluta á milli eft-
ir skólatíma til að sækja þessa þjónustu. Leikskóla-
rýmum þarf að fjölga og gera síðasta ár leikskólans
að skyldu, og því ókeypis. Þjónusta við eldri borg-
ara þarf að batna. Stefna bæjarins á að vera að gera
eldra fólki kleift að búa að sínu eins lengi og það vill
og getur. Bærinn er fyrir fólkið."
Ármann Kr. Ólafsson,
2. sœti á lista Sjálfstœðisflokks:
Kjósendur horfa
til verkanna
„Kjósendur munu horfa til þeirra
verka sem núverandi meirihluti Sjálf-
stæðis- og Framsóknarflokks hefur
staðið að. Flokkamir hafa ekki aðeins lagt áherslu á upp-
byggingu nýrra hverfa, heldur hefúr einnig verið mikið
lagt upp úr lista- og menningarmálum, eins og sjá má
með Salnum og nýju menningarhúsi. Þá hefur áhersla
verið lögð á íþrótta- og æskulýðsmál, þar sem verið er að
taka nýtt fjölnota íþróttahús í Smáranum í notkun og
byggja nýja sundlaug í Salahverfi. Einnig hefur verið
gert mikið átak í uppbyggingu grunnskólanna og leik-
skólanna þar sem biðlisti bama, tveggja ára og eldri, um
það bil að klárast. En fyrst og fremst vonast ég til að kjós-
endur dæmi okkur af verkum okkar og horfi til þeirrar
stefnuskrár sem við kynnum á næstu dögurn."
Hansína Björgvinsdóttir,
2. sœti á lista Framsóknarflokks:
Viljum við
Sigurð áfram?
„Á þessari stundu em ekki mörg
brennandi ágreiningsmál milli þeirra
stjómmálaflokka sem bjóða fram hér
í bæ. Ég gæti í raun best trúað að helsta kosningamálið
yrði sú spuming hvort við viljum og ætlum að hafa
áfram sama bæjarstjóra. Sjálf hef ég unnið mikið með
Sigurði Geirdal og veit að hann hefur staðið sig vel í því
hlutverki og vil því hafa hann áfram. Það má þó reikna
með því að skólamál verði nokkuð í umræðunni fyrir
þessar kosningar, þá hvort ekki eigi að efla sjálfstæði
þeirra meira en nú er. Skólamir vom undir mikilli mið-
stýringu meðan þeir heyrðu undir menntamálaráðuneyt-
ið, en nú þegar þeir era komnir í stjóm sveitarfélaga og
foreldra þá áttar fólk sig kannski best á því hverjir mögu-
leikamir em og hvað gera má til að efla skólana."
Hafsteinn Karlsson,
3. sœti á lista Samfylkingar:
Nýir vendir
sópa hest
„Það verður kosið um þjón-
ustu sveitarfélagsins við bæjar-
búa. Svo sem aö leik- og grunn-
skólar verði sjálfstæðari og fái aukið svigrúm og
hvatningu tfl að koma til móts við afla nemend-
ur og að böm og unglingar geti sinnt skyldum
sínum og áhugamálum sem mest í næsta ná-
grenni við heimili sitt.
Áhrif bæjarbúa á stjómun bæjarins, einfald-
ara og skilvirkara stjómkerfi og að bæjarbúar
fái fljóta og góða afgreiðslu á sínum málum.
Kópavogsbúar kjósa einnig um það hvort þeir
vilji nota gamla og slitna vendi á gólfin sín eða
fá nýja sem sópá betur.“
£ Sklpan framboösllsta í Kópavog! er nú óðum að komast á hrelnt. En hver verða helstu kosnlngamálln? Frambjóðendur voru teknlr tali.
Iðandi mannlíf
og dapurt
Erfitt er að koma auga á
um hvað kosningabaráttan
vegna borgarstjórnarkosn-
inganna í Reykjavík snýst
annað en það hvaða borgar-
stjóraefni sest i Ráðhúsið
að kosningum loknum.
Skuldaskil og tölvuvæðing
skóla skipta atkvæðin yfir-
leitt afarlitlu máli, fremur
en hvort byggja á næstu
höfuðborgarþorp á Geld-
inganesi eða í hlíðum Úlf-
arsfells þegar kemur fram á
öldina. Að bjarga miðborginni frá
sjálfri sér veldur ekki ágreiningi og
virðast allir þeir sem þar leggja á ráð
sammála um að steindrepa það
mikla lífsfiör sem þar þrífst. Veit-
ingahúsin, Kolaportið, peningavald-
ið og stjómsýslan halda þar uppi ið-
andi mannlífi næstum allan sólar-
hringinn afla vikudaga. Þrátt fyrir
öfl bilahúsin er stæðaskorturinn
mikill og sýnir það eitt hve líflegur
Miðbærinn er.
Öðm máli gegnir um úthverftn,
svefnbæina, þar sem sælgætissjopp-
ur og videóleigur em helstu athafna-
fyrirtækin og samkomustaðir íbú-
anna, ekki síst hinna yngri. En
þannig vilja íbúamir hafa það og er
ekki við að amast. I dreifðum byggð-
um Reykjavíkur er allt bannað sem
gerir borg að borg og þannig vilja
íbúamir hafa það. Veitingahús eða
hverfiskrá eru hvarvetna á bannlista
íbúasamtaka. Því er eðlflegt að Mið-
bærinn sé vel sóttur þegar ungir sem
hinir eldri þurfa að sletta úr klauf-
unum. Þar er fiörið og þangað er
sótt.
I Reykjavík er ekki samkomulag
um neitt og íbúamir hafa ekki áhuga
á öðm en nánasta umhverfi í svefn-
bæjunum sínum. Þeim er meira að
segja fiandans sama Um þótt sveitar-
félaginu þeirra sé skipt í tvö kjör-
dæmi, enda hafa þeir ekkert með
þingmenn að gera og vænta sér enda
einskis af þeim.
Dreifbýliö lifi
En þegar kemur að elsku hjartans
nánasta umhverfi snýst allt um að
þar verði dreifbýlinu viðhaldið og
óverðugum ekki hleypt þar að. I
sveitasælunni nærri stórbýlunum
Korpúlfsstöðum og Blikastöðum stóð
til að byggja sæmilega reisulega
íbúðabyggð í lítt byggðu en fögm
umhverfi. Upp rísa þá íbúar nær-
liggjandi dreifbýla og mótmæla há-
stöfum og heimta aö ekkert
óviðkomandi fólk fái að búa
þar í nýrri byggð. Reykvík-
ingar hafa nefnilega ekki
snefil af tilfinningu fyrir að
þeir búa í borg og vilja ekk-
ert um það vita hvemig
svoleiðis búskaparhættir
eru sfimdaöir.
Neðst í Suðurhlíðum átti
að reisa hús á íbúavænum
stað. Þeir sem eiga hús þar
fyrir ofan mótmæla harð-
lega og telja að þrengt sé að
sér ef þeir fá ekki að búa einir í þess-
um hluta Fossvogs og kveina yfir að
bílaumferö muni aukast. Sjálfir
djöflast þeir á sinum bílum um þétt-
býlar götur og stræti og dugir engum
að kvarta. Kópavogsbúar gegnt nýju
húsunum mótmæla einnig þeirri
ósvífni Reykvíkinga að ætla að koma
nokkrum fiölskyldum fyrir á svo
ágætum stað. Reykvíkingar mót-
mæla svo aftur á móti að bæjar-
stjómin í Kópavogi fái að reisa hús á
stað þar sem sést til Elliðavatns.
I Laugamesi er gnægð lóða. En af
tillitssemi við fiarbúa í hverfinu er
þar byggt lítið og lágt enda háværar
kröfur þar um. Hins vegar kvartar
enginn yfir víðlendu skúradrasli
sem þekur drjúgan hluta fegurstu
byggingarlóða við Faxaflóa, ef ekki í
heiminum öllum.
Þeir sem ráða
Lengi má telja dæmi um skaðræði
sem grenndarkynningar valda. Skipu-
lagið hefur engin tök á málum og get-
ur sjálfu sér um kennt með því að
gera Reykjavík að dreifðum þorpum
og fær svo engu um að ráða hvemig
byggt er á milli þeirra vegna kver-
úlanta sem hatast við allt sem minnir
á borgarmyndun og vill ekkert vita
um kosti þess að búa í þéttbýli.
Þeir einu sem eiga að hafa greiðan
aðgang að borginni og virðst kunna
að meta hið eiginlega borgarlíf, eru
vel haldnir landsbyggðamenn sem
skipuleggja Vatnsmýrina í sína prí-
vatþágu og fara létt með það að
skrumskæla eðlilega borgarmyndun
á Seltjamarnesi hinu forna.
En fyrst og fremst eru að íbúar
Reykjavíkur sjálfir sem vilja búa í
lágreistum þorpum og sem lengst
hver frá öðrum. Óvandaðar og for-
skalaöar skúrbyggingar í og við Mið-
bæinn em vemdaðar, eins og stein-
gráir brunagaflar sem gera Reykja-
vík að einni ljóustu byggð Evrópu á
fegursta borgarstæði norðurálfu, þar
sem samkomulag ríkir um að bann-
að sé að byggja.
En fyrst og fremst eru það íbúar Reykjavíkur sjálfir
sem vilja búa í lágreistum þorpum og sem lengst hver
frá öðrum. Óvandaðar og forskalaðar skúrbyggingar í
og við miðbœinn eru vemdaðar eins og steingráir
brunagaflar sem gera Reykjavík að einni Ijótustu
byggð Evrópu á fegursta borgarstæði Norðurálfu, þar
sem samkomulag ríkir um að bannað sé að byggja.

*
%