Dagblaðið Vísir - DV - 15.11.2002, Blaðsíða 14

14
Menning
Lofar góðu
Nútímadanshátíð hófst í Tjamarbíói í gær.
Fyrsta sýningin samanstóð af tveim stuttum
sólóverkum og einu lengra verki þar sem fram
komu tveir dansarar og ein leikkona. Það er
gefandi að fara á sýningu þar sem fram eru
borin stutt og grípandi verk sem bera áhuga og
þekkingu höfundanna vitni og þá ekki aðeins
danshöfundanna heldur einnig leikmynda-
hönnuða og tónlistarmanna.
Hlýtt í jarðlitunum
Fyrsta verkið á dagskránni var Skin eftir
Ástrósu Gunnarsdóttir. Þar dansaði ung og
efnileg stúlka, Emilía Benedikta, viö eldrauöa
kaðla sem héngu niður úr loftinu. Undir var
leikin mögnuð óperutónlist eftir Verdi. Hug-
myndin að tefla saman hreyíingum mannslík-
amans og hreyfingum kaðlanna var skemmti-
leg og útfærslan afslöppuð og einlæg.
Dans
Hreyfmgar dansarans, sem voru oft á tíðum
smáar, voru tilgerðarlausar og sköpuðu
skemmtilegt mótvægi við mikilfenglega tón-
listina. Dansinn og tónlistin áttu hvort sína
sjálfstæðu tilveru í verkinu en voru samt ná-
tengd. Emilía dansaði mjög fallega. Hún býr
yfir finni tækni og góðu valdi yfir líkamanum.
Hún var þó helst tii hógvær í hlutverkinu en
gera má ráð fyrir að styrkur á sviði aukist með
reynslunni.
Svart og hvítt
Solo2 var samið og dansað af Cameron Cor-
bett. Verkið var nútímalegt, einfalt og spenn-
andi, hreyfingamar óvenjulegar og áhugaverð-
Emilía Benedlkta í Skln.
ar, sérstaklega í fyrri hlutanum. Þar vann
dansarinn mikið með smáar handahreyfingar
og slökun í hreyfingum. Á stundum var einnig
eins og hann ylti úr einni hreyfingunni yfir í
þá næstu af völdum utanaðkomandi afls. Fyrri
hlutinn var sýnu sterkari en sá seinni og kom
vel fram hvað Cameron er fær dansari. Seinni
hlutann vantaði sterkari sérkenni til mótvæg-
is við þann fyrri en hlutamir vom tengdir
saman á skemmtilegan hátt með endurtekning-
um á ákveðnum hreyfingmn. Nýting og notkun
rýmisins var eftirtektarverö. Allt sviðið var
undir og engan dauðan blett að finna þó dans-
arinn væri aðeins einn. Tónlistin var sérlega
vel heppnuð, fyrst þessi fina nútímatónlist og
svo Bach sem stendur alltaf fyrir sinu. Sviðs-
myndin hrein og skýr og eftirminnileg.
Dulúð
Síðasta verkið á dagskránni var Rokstelpan
eftir Sveinbjörgu Þórhallsdóttur. Það var ólíkt
hinum verkunum, miklu flóknara og þyngra,
allt að því þunglyndislegt. Upphafssenan í því
verki var með ólíkindum sterk; sérstaklega
fangaði hæg ganga Sveinbjargar fram sviðið
athyglina og endurtekið samspil hennar og Jó-
hanns Freys Björgvinssonar í lok hverrar
göngu. Samspil leikarans og raddarinnar við
dansarana og hreyfmgamar var einnig vel gert
þó persónusköpunin sjálf væri nokkuð flókin.
Hver var hvað og hver tengsl persónanna voru
skipti þó ekki sköpum því dansinn og sviðsetn-
ingin í heild hélt alveg athygli manns. Harpa
Arnardóttir lék sitt
hlutverk vel. Fyrri ein-
ræðan hennar var vel
heppnuð og hleypti lífi
í sýninguna en sú
seinni var torræðari.
Dúett Sveinbjargar og
Jóhanns, ekki sist í lok
verksins, var mjög fal-
legur, þau eiga afar vel
saman sem dansfélag-
ar. Áhrifaríkt augna-
blik var þegar þau
dönsuðu í rökkrinu og
athyglin var á útlinum
dansaranna. Tónlistin
við verkið var frábær
og einnig var lýsingin
sterk. Búningaval og
leikmynd kom vel út.
Þessi fyrsta sýning á
Nútímadanshátíðinni
var vel heppnuð og sýn-
ir að við eigum virki-
lega góða sjálfstætt
starfandi dansara og
danshöfunda. Þau verk
sem sýnd voru myndu
Cameron Corbett í Solo2.
sóma sér vel á hvaða danshátíð sem væri. Það
er því tillhlökkunarefni að fá að fara aftur í
Tjamarbíó í kvöld og sjá verk Jóhanns Freys
Björgvinssonar og Nadiu Katrínar Banine.
Sesselja G. Magnúsdóttir
Nútímadanshátíð í Tjarnarbíó 14.11.02:
Ástrós Gunnarsdóttlr: Skin. Tónllst: Verdi. Lelkmynd:
Rebekka Rán Samper. Cameron Corbett: Solo2. Tón-
list: Trevor Wishart og J.S. Bach.
Svelnbjörg Þórhallsdóttir: Rokstelpan. Tónlist: Matth-
ías Hemstock. Texti: Elísabet Jökulsdóttir. Rödd og
spuni: Tena Palmer.Búningar: Hildur Hafstein. Lýslng
í öllum verkunum: Kári Gíslason.
Harpa, Sveinbjörg og Jóhann Freyr í Rokstelpunni.
Tónlist
Nýting án kvóta
Þeir vora hreint ótrúlega nærandi fyrir sál-
ina tónleikar Sinfóníuhljómsveitar íslands í
gærkvöldi. Á efnisskránni voru aðeins tvö
verk: píanókonsert eftir Chopin nr. 2 í f-moll
op. 21 og sinfónían sem sögð er nr. 9 en er í
raun nr. 11 eftir Anton Bruckner. Þessa til-
teknu sinfóníu lauk hann aldrei við og er hún
sú eina eftir hann í aðeins þremur köflum.
Númeraruglið stafar af þvi að hann skrifaði
ungur tvær sinfóníur sem ekki fengu í byrjun
að vera með í númerakerfinu.
Uppselt var á tónleikana og vist að þrátt fyr-
ir vinsældir verkanna þá voru það öragglega
stjörnumar sem tældu fólk á köldu kvöldi út í
bíóhúsið. Þau Ann Schein píanóleikari og
Stanislaw Skrowaczewski hljómsveitarstjóri
töfruðu alla viðstadda með stórkostlegum
flutningi sínum.
Ann Schein tókst að leika á flygilinn, sem
mönnum hefur stundið dottið í hug að væri
eitthvað bilaður, þannig að það var helst sem
hljóðfærið hefði svifið af himnum ofan niður í
hendur henni. Hjá henni lifði hver tónn í ná-
kvæmlega rétjum styrk og blæ miðað við hlut-
verk hans í heildinni. En svo lifðu allir þessir
tónar innra lífi. Það verður að teljast markvert
að geta leikið Chopin þannig að úr verði fjöl-
radda, tær og skýr vefur. Laglínumar sem hún
gaf líf fléttuðust og sungu fagurlega, mýktin oft
undraverð eins og í upphafi annars kafla.
Hljómsveitin lék sitt takmarkaða hlutverk
ágætlega' þrátt fyrir brokkgengt upphaf en
hljómsveitarstjórinn hélt kannski aðeins of
fast í taumana. Heildarsvipurinn varð mjög
fallegur en hefði hugsanlega mátt vera aðeins
ágengari.
Ann Schein píanólelkari
Hjá henni liföi hver tónn í nákvæmlega réttum
styrk og blæ miöaö viö hlutverk hans í heildinni.
Við flutninginn á sinfóníu Brackners lék
sprotinn í margverðlaunuðum höndum
Skrowaczewski eins og rauð skikkjan í hönd-
um færasta nautabana. Með öryggi og fágun
þess sem veit hvað hann vill endurskapaði
hann hverja hendingu þannig að hlustandinn
fékk á tilfinninguna að svona og bara svona
ættu þær að hljóma. Oft fór hann sér hægt
gegnum efnið, ekki síst í þriðja og síðasta kafl-
anum, en sjaldnast kom það að sök og var jafn-
vel til bóta.
í sinfóníunni er að finna þvílíka gimsteina,
bæði stóra og þétt saman, að það vekur furöu.
En hlustunin leiðir líka í ljós að í þessa námu
hugmynda og snilldar hefur verið farið og oft
verið gerðar mismunandi góðar eftirlikingar
af efninu. Sumu hefur jafnvel verið stoliö
óbreyttu. Hreint ótrúlega mikið af tónlistinni
þama hefur ratað inn í kvikmyndir síðustu
áratuga. Svo mikið að það vekur næstum því
grun um skipulagða rányrkju af því að kvóta-
kerfi var ekki í gangi. Það sem skapar kvóta í
svona málum er hversu vel almenningur þekk-
ir upprunann. Sinfóníur Bruckners eru þekkt-
ar en ekki eins vel og sambærileg verk eftir
Beethoven, Brahms og Mahler. Það er því hægt
að ræna hann stöðugt án þess að áhorfendur
hrökkvi upp við meðvitund um glæpinn. Og til
þess að hægt sé að halda þessu áfram þá er
eina ráðið að hlusta bara t.d. afls ekki á þessa
sinfóníu Bruckners nema á kannski tíu ára
fresti. Aðeins þannig getum við notið hinnar
afbökuðu notkunar án vitundar um hvaðan
burðarstoðimar er fengnar að láni.
Sigfríður Björnsdóttir
Sinfóníutónlelkar í Háskólabíói 14.11.02: Píanö-
konsert nr. 2 í f-moll op. 21 eftir Chopin og Sinfónía
nr. 9 eftir Anton Bruckner. Einlelkari: Ann Schein.
Hljómsveitarstjóri: Stanislaw Skrowaczewski.
______FÖSTUDAGUR 15. NÓVEMBER 2002
X>"V
Umsjón: Silja Aöalsteinsdóttir silja@dv.is
Rósrauður draumur
í kvöld kl. 20.30 er önnur sýningin á Nú-
tímadanshátíðinni í Tjamarbíói. Þá verða
sýndir tveir dansar, Rosered eftir Jóhann
Frey Björgvinsson sem Lára Stefánsdóttir
dansar, og í draumi eftir Nadiu Katrínu
Banine. Dansarar þar eru Ásdís Ingvadóttir,
Hjördís Lilja ívarsdóttir, Jóna Þorsteinsdótt-
ir og Lovísa Ósk Gunnarsdóttir.
Þriðja sýningin er á morgim kl. 17, þá
verða verkin frá i gær endurflutt, og kl. 20.30
verður sýnd Bylting hinna miðaldra eftir
Ólöfu Ingólfsdóttur sem Ólöf dansar sjálf
ásamt Ismo-Pekka Heikinheimo. Á sunnu-
daginn verður sýningin á Rosered og í
draumi kl. 17 og Bylting hinna miðaldra kl.
20.30. Það er lokasýning hátíðarinnar. -
Sigrún með SN
Sinfóníuhljómsveit Norð-
urlands heldur tónleika í
Glerárkirkju á Akureyri á
sunnudaginn kl. 16 undir
stjórn aðalstjórnanda sins,
Guðmundar Óla Gunnars-
sonar. Á efnisskrá eru tvö
stórverk frá 19. öld. Fiðlu-
konsert í D-dúr op. 77 eftir
Johannes Brahms og Sinfónía nr. 3 í Es-dúr
op. 55, „Eroica“ eftir Ludwig van Beethoven.
Einleikari á tónleikunum er Sigrún Eðvalds-
dóttir fiðluleikari og annar konsertmeistari
Sinfóníuhljómsveitar íslands.
Saint Nicolas
Tónlistardögum Dóm-
kirkjunnar lýkur meö stór-
tónleikum í Hallgríms-
kirkju á sunnudaginn kl. 17
þar sem á annað hundrað
manns flytur kantötuna
Saint Nicolas eftir Benja-
min Britten. Flytjendur eru
Dómkórinn, Skólakór Kárs-
ness undir stjóm Þórunnar Björnsdóttur,
fimmtán manna kammersveit, organisti og
Garðar Thór Cortes tenór. Öllu þessu stýrir
Marteinn H. Friðriksson.
Mozart að mestu
BAðrir tónleikamir í röð
Tríós Reykjavíkur og Hafnar-
sunnudagskvöldið kl. 20. Þeir
hafa á sér notalegt yfirbragð
með kertaljósum sem vel á
við þegar aðventan nálgast. Á
efhisskrá eru tvær sónötur
fyrir píanó og fiðlu eftir W. A.
Mozart, en einnig verða flutt tvö verk eftir
Beethoven, sjö tilbrigði um stef úr
Töfraflautunni eftir Mozart og einþáttungur
fyrir píanótríó frá árinu 1784, en þá var Beet-
hoven einungis 14 ára gamall.
Tríó Reykjavíkur skipa sem fyrr þau Guð-
ný Guðmundsdóttir fiðluleikari, Gunnar
Kvaran sellóleikari og Peter Máté pianóleik-
ari.
Camerarctica
Tónlistarhópurinn Camerarctica heldur
tónleika í Salnum á sunnudagskvöld kl. 20.1
hópnum eru Ármann Helgason klarínett,
Hsdlfríður Ólafsdóttir flauta, Hildigunnur
Halldórsdóttir fiðla, Sigurlaug Eðvaldsdóttir
fiðla, Guðmundur Kristmundsson víóla, Sig-
urður Halldórsson selló. Þau flytja ásamt
Guðrúnu Þórarinsdóttur víóluleikara Kvar-
tett op. 19 nr. 3 fyrir flautu og strengi eftir
Johann Christian Bach, Kvartett op. 7 fyrir
klarínettu og strengi eftir Bemhard Crusell
og Strengjakvintett í G-dúr, op. 111 eftir Jo-
hannes Brahms.
Beethoven
Út er komin hjá Hávallaútgáf-
unni bókin Beethoven i bréfum
og brotum og er hún fimmta
bókin í ritröð um merka tón-
snillinga sem Ámi Kristjánsson
píanóleikari og fyrrum tónlistar-
stjóri hefur ýmist þýtt, tekið
saman eða frumsamið. Bókin
geymir bréf og brot úr frásögnum, sem ýmist
eru rituð af Beethoven sjálfum, samtímamönn-
um hans eða ævisöguriturum og gefa marg-
brotna og stórbrotna mynd af meistaranum,
veita innsýn í líf hans og listsköpun, ytri að-
stæður og innstu hugrenningar. Bókin er
prýdd mörgum myndum.
Aðrar bækur í sömu ritröð eru: Um Johann
Sebastian Bach, lif hans, list og listaverk eftir
Johann Nikolaus Forkel, Bréf Mozarts, úrval,
Tónlist sem lifir, greinasafn eftir Carl Nielsen
og loks Um Fryderyk Chopin, ævi hans og ein-
stök verk eftir Árna Kristjánsson. Sjá
www.havalla.is.