Dagblaðið Vísir - DV - 16.01.2003, Síða 22

22
FIMMTUDAGUR 16. JANÚAR 2003
M
agasm
Veiðiþáttur í DV-Magasíni:
^rBSTILV^
Umsjón: Stefán Kristjánsson
Bleikjan stenst
ekki gáruhnútinn
Að þessu sinni langar mig að fjalla
nokkuð um bleikjuveiði sem margir
álita einhverja skemmtilegustu hlið
stangaveiðinnar. Margir veiðimenn
hafa á síðustu misserum og árum snú-
ið sér í auknum mæli að siiungsveiði.
Ástæður þessa eru eflaust margar en
mikil skemmtun samfara hækkandi
verði á laxveiðileyfum er eflaust
helsta ástæðan.
Áður en lengra er haldið vil ég taka
fram að þær skoðanir sem ég set fram
í þessum þáttum er mínar. Hvarflar
ekki að mér að þær séu þær einu réttu
enda tel ég mig ekki í flokki með þeim
veiðimönnum sem allt vita og vantar
þar mikið upp á.
Margir eru þeirrar skoðunar að sil-
ungsveiði á flugu sé erfitt sport. Það
sé jafnvel erfiðara aö fá bleikju til að
taka flugu en lax. Mín reynsla gegn-
um árin staðfestir þetta. Bleikjan er
styggari fiskur en lax og þar af leið-
andi krefst bleikjuveiði mikillar var-
kámi af veiöimönnum. Er það oftar
en ekki lykilatriði að því að verða var
á bleikjuveiðum að fara mjög varlega.
Fyrir mér er það grundvallaratriði
að vera með nægilega léttar græjur á
bleikjuveiöum. Litla stöng, ekki
stærri en 7-8 fet, létt hjól og mjög
grannan taum. Eftir því sem græjum-
ar em nettari því meíra sambandi
nær veiðimaðurinn við fiskinn. Lítil
bleikja, t.a.m. eitt pund, á að beygja
stöngina upp í skaft. Þegar stærri
bleikjur grípa agn veiðimanna með
nettar græjur reynir fyrst á útsjónar-
semi þeirra við löndunina. 7-8 feta
stangir fara vitanlega létt með að
landa mjög stómm bleikjum og stór-
um löxum. Slíkar viðureignir taka
hins vegar mun lengri tima og reyna
mjög á þolrif og kænsku veiðimanna.
Aðferöirnar eru margar
Mörgum aðferðum er hægt að beita
þegar bleikja er veidd á flugu. Nú síð-
ari árin hefur það færst í vöxt að
yeiðimenn kasti flugum sínum and-
streymis, upp strauminn. Það er
skemmtilegur veiðiskapur og getur
komið sér vel víð erfiðar aöstæður.
Helsti ókostur þess að kasta and-
streymis með tökuvara er hins vegar
sá aö þegar bleikjan tekur fluguna
verður veiðimaður ekki var við tök-
una heldur bregst hann við sekúndu-
broti eftir að tökuvarinn sekkur.
Góruhnútur og þurrfluga
Flestir veiðimenn em sammála um
að gámhnúturinn (Porflandbragðið)
og þurrflugan séu skemmtilegustu að-
ferðimar við bleikjuveiði.
Gámhnútur er það kallað þegar
brugðiö er lykkju.aftur fyrir haus
flugunnar og hert að. Flugan er síðan
dregin þversum eftir yfirborði vatns-
ins gegn lygnum starumi og myndar
þá v-laga gám á yfirborðinu. Bleikja í
tökuskapi á erfitt með að standást
gámhnútinn. Eltir hún þá fluguna í
yfirborðinu og sést þá aldan á undan
fiskinum. Má segja að veiöimaðurinn
sjái tökuna méð góðum fyrirvara. Öft-
ar en ekki eru þessar tökur fram-
kvæmdar með miklum tilþrifum og
ákafa. Ef veiðimaður heldur ró sihni
og dregur ekki fluguna það hratt að
hún myndi fruss á yfirboröinu heldur
bleikjan sínu striki og linnir ekki lát-
um fyrr en takan á sér stað. Þetta geta
verið rosalegar tökur sem líða mönn-
um seint úr minni. Mikflvægt er að
halda stönginni vel lóðréttri og reyna
að draga fluguna aö sér með sem eðli-
legustum hætti. Það getur tekið
nokkurn tíma að ná tökum á þessum
veiðiskap. Það er hins vegar vel þess
virði að eyða tíma í að ná tökum á
þessari skemmtflegu aðferð.
Erfitt er að gera upp á milli þess
hvort er skemmtilegra að veiða bleikj-
una á gáruhnútinn eða þurrfluguna.
Báðar aðferðir eru mjög erfiðar en
þurrfluguveiðin þó líklega erfiðari.
Það eiga þessar aðferðir sameiginlegt
að þær reyna mjög á leikni veiði-
mannsins og krefjast mikfllar útsjón-
arsemi.
í þurrfluguveiðinni er mjög mikil-
vægt að taumurinn i framhaldi af flot-
línunni sé nægilega langur og hann
fljóti vel. Mikilvægt er að fylgjast vel
með því að nægilegt flotefni sé á
taumnum og flugunni. Hér gildir það
helst að fór flugunnar á yfirborðinu
líkist þvi sem mest þegar hinar einu
sönnu flugur dansa niður strauminn.
í næsta þætti verður fjallað enn
frekar um þessar tvær aðferðir
bleikjuveiðinnar. Sagðar veiðisögur
þar sem gáruhnúturinn og þurrfluga
voru i aðalhlutverki.
skííMiiagasín.is
Gott úrvol of hnýtingorefni
Þríkrækjur
Gull 530 kr. 10 stk
Silfur 470 kr. 10 stk
Svart 470 kr. 10 stk
Tvíkrækjur
Gull 390 kr. 10 stk
Silfur 370 kr. 10 stk
Svart 370 kr. 10 stk
ALLT FYRIR
VEIÐIMANNINN
Mörkin 6 • 108 Reykjavík • Sími (354) 568 7090 • Fax (354) 588 8122
Snillingar. Hinir fræknu Finnlandskokkar, Petri Kerkkánen og Janne Ikonen,
eru önnur og þriöju frá vinstri. Siggi Hali stendur til hægri viö þau.
Finnskir sælkeradagor á Oðinsvéum:
Meö staup í hendi: Þórhallur Gunnarsson, Brynja Norðquist og Guöný
Magnúsdóttir eru fremst á myndinni. Magasín-myndir E.OI.
Hreindýrakjöt-
ið heitreykt
„Mér hefur alltaf fundist matargerðarlist heillandi," segir matreiðslu-
meistarinn Siggi Hall á Óðinsvéum. Finnskir sælkeradagar á íslandi standa
nú yfir og eru samstarfsverkefni Sigga, finnska sendiráðsins á íslandi og
Flugleiða. Hátíðin hófst sl. þriðjudag þar sem tveir af fremstu kokkum Finn-
lands, þeir Janne Ikonen og Petri Kerkkánen og fylgdarlið þeirra kynntu ís-
lendingum það fremsta í matargerð í Finnlandi. Finnskar krásir verða á
borðum á Óðinsvéum til nk. mánudags.
Finnsku kokkarnir tveir hafa sett saman matseðil með spennandi réttum.
Má þar nefna lpppneskan fisk, capercaille, með villtum lappneskum berjum
ásamt sérvöldum skógarsveppum frá Lapplandi. Þá er ónefnt hreindýrakjöt-
ið sem er í raun aðall fmnskrar matargerðar. „Það matreiða Finnar
kaldreykt, heitreykt og þurrkað. Allt er þetta mjög heillandi," segir Siggi
Hall.
Hann segist á undanfomum árum nokkrum sinnum hafa í gegnum starf
sitt heimsótt Finnland og kynnt sér hvemig staðið sé aö matargerð þar í
landi. Gaman sé nú að gjalda líku líkt með því að kynnna hér heima þær
hefðir og siði sem ríkja í menningu landsins hvað varðar að gera matargerð
að hreinni list.
-shs
Borðin svigna undan kræsingum.