Dagblaðið Vísir - DV - 23.12.2003, Blaðsíða 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 22. DESEMBER 2003
Fókus 0V
Bók Lindu Pétursdótt-
ur, Ljós og Skuggar,
hefur selst vel og
fengið ágæta dóma. í
henni lýsir hún lífi
sínu og segir frá bar-
áttu sinni við alkóhól-
isma, þunglyndi og
heimilisofbeldi. En nú
horfir Linda fram á
veginn og hefur tekið
að sér ný og spenn-
andi verkefni.
r
Eg sé ekki betur en Linda Pét-
ursdóttir geisli af hamingju
og gleði. Bókin hennar hefur
vakið athygli og hún er að
fara að opna sína eigin
heimasíðu, www.linda.is, þar
sem fólk mun finna pistla
sem hún skrifar sjálf og ann-
að efni tengt bókinni. En hún hefur
jafnframt fengið annað hlutverk.
„Ég er talsmaður fyrir hjálpar-
síma Rauða krossins, sem er línan
1717 og er opin allan sólarhringinn.
Þetta er svona neyðarópssimi lands-
manna sem komnir eru á jjfið stig að
íhuga að svipta sig lífi. Þau hjá
Rauða krossinum höfðtf-samband
við mig eftir að hafa lesið bókina
mína og vildu fá mig í samstarf við
sig. Ég er mjög ánægð ef ég næ að
hjálpa öðrum með framlagi mínu.
Því miður leitaði ég sjálf ekki til
þeirra þegar mér leið sem verst. Ætli
það hafi ekki verið út af aðstöðu
minni. Þegar maður er þekkt andlit
er erfiðara að viðurkenna vanda-
málið og leita sér hjálpar, viður-
kenna að það sé eitthvað að hjá
manni. Það var að minnsta kosti svo
í mínu tilfelli.
Hátt í 20 símtöl á degi hverj-
um
En þessi líðan er svo miklu miklu
algengari en fólk gerir sér grein fyrir.
Það sem af er þessu ári hafa yfir 5000
símtöl borist þessari línu. Það þýðir
hátt í 20 símtöl á hverjum einasta
degi! Og þó hringja ekki nærri allir
þegar þeim líður sem verst. Með
minni þátttöku hjá Rauða Krossin-
um er ég er að vekja athygli á þessu
vandamáli hér á landi og fekja um-
tal. Það er í lagi að ræða þéssi mál og
mitt starf á vegum Rauða Krossins er
að koma fólki í skilning'lífn það að
það sé ekki eitt með þetta vandamál.
Ég veit ekki hvort vandamálið fer
vaxandi. Líklega er fólk fremur farið
að þora að leita sér hjálpar og viður-
kenna vanmátt sinn. Nú er ekki
lengur feimnismál að taka lyf við
þunglyndi. Sár á sálinni er eins og
hvert annað sár sem þarfnast plást-
urs. Lyf lækna sjaldnast allan vanda
ein og sér en ef fólk vill engin lyf gæti
það endað með ósköpum. Þessari
línu Rauða krossins er, .ætlað að
benda fólki á hvaða leiðirjstanda til
boða. Og svo með aukinhf umræðu
fer ástandið vonandi batgandi. Ég
hef greinilega náð að opna aðeins á
umræðuna um þunglyndi og sjálfs-
morðshugsanir með bókinni minni.
Það er auðvitað stórt skref og ég er
rosalega ánægð með það. Ef ég næ
að hjálpa einhverjum einum eða
vakið von hjá einhverjum væri það
nóg fyrir mig. Mér finnst ég búin að
ganga í gegnum ofboðslega mikið í
gegnum tíðina og það er nokkurs
konar þerapía fyrir mig að segja frá
minni reynslu og þurfa ekki lengur
að fela hana. Ég er alkóhplisti og hef
gengið í gegnum þunglyndi og þá
raun að vilja ekki lifa. En ég er á
batavegi í dag og ég lifi dásamlegu
lífi. Það er hægt að láta sér líða vel
með því að leita sér hjálpar. Það er í
raún mín saga."
Paradísareyjan bíður
Linda hefur nýverið fest kaup á
nýju húsi sem er á lítilli eyju rétt við
Vancouver. „Ég fékk húsið mitt á
þriðjudaginn í síðustu viku en það er
á yndislegri eyju sem heitir Eagle Is-
land eða Arnareyja og er við Vancou-
ver í Kanada, þar sem ég er búin að
búa í eitt og hálft ár,“ segir Linda með
ljómann í augunum. „Þetta er algjör
paradísareyja og ég þakka guði fýrir
að ég fann hana. Það eru 32 hús á eyj-
unni. Ég er með mitt eigið stæði íyTÍr
bílinn og ég fékk lítinn bát með utan-
borðsmótor sem fylgir hverju húsi og
ég fer á milli landsins og eyjarinnar á
honum með hundana mína, þau
Sunnu og Mána, og tekur það
kannski fimmtán sekúndur. Húsið
mitt er stórt og fallegt og aðstaðan
fyrir hundana mína er frábær. Þau
hlaupa um ólarlaus og eru frjáls í fal-
legri náttúrunni. Á eyjunni eru hvorki
bílar né búðir, bara göngustígar og 20
metra há tré og þetta er allt alveg
yndislegt. Maður alveg laus við allt
sem heitir stress. Hitinn er á bilinu
25-30 stig og á veturna rignir bara.
Mér hefur verið ofboðslega vel tekið á
eyjunni.Eitt kvöldið kom kona til mín
úr næsta húsi með lukt og bauð mig
velkomna á eyjuna og lét mig fá
símaskrá eyjarskeggja. Hjónin í hús-
inu á bakvið mig komu til mín
nokkru seinna og sögðu mér að ef
mig vantaði eitthvað - til dæmis karl-
mannshönd til heimilisverka! - þá
ætti ég bara að koma til þeirra. Mér
þykir afskaplega vænt um hvað ég er
velkomin þarna. Það eru allir svo ró-
legir og yfirvegaðir og ég er bara
þarna í rólegheitunum við arininn
minn.“
Hundarnir eru börnin mín
Aðspurð segist Linda auðvitað
sakna fjölskyklu sinnar og vina hér á
íslandi en segir jafnframt að það sé
nóg pláss fyrir þau öll hjá sér, „Ég
hef meira að segja útbúið herbergi
fyrir mömmu og pabba og þau vita
að þau eru alltaf velkomin.
Hundarnir mínir eru eins og
börnin fnín, sennilega vegna þess að
þeir hafa verið svo stór partur af lífi
mínu og verið með mér í gegnum
erfiðleikana. Ég elska ekkert eins
mikið og hundana mína, svoleiðis er
það nú bara. Um áramótin ætla ég
meira að segja að vera ein í húsinu
mínu með hundunum mínum. Fólk
er að hafa áhyggjur af því að ég ætli
að vera ein en mér líður vel svo það
skiptir ekki máli hvort það séu ára-
mót eða ekki. Maður verður bara að
finna friðinn og birtuna í sjálfum
sér. Reyndar verð ég á íslandi yfir
jólin. Við bróðir minn verðum hjá
mömmu og pabba. Ég var alltaf mik-
ið jólabarn en eftir erfiðleika mína
núna undanfarið hef ég ekki náð að
byggja upp þessa týpísku jólastemn-
ingu innra með mér aftur.“
Hið ört vaxandi fjölskyldufyr-
irtæki
Linda var sem kunnugt er fram-
kvæmdastjóri Baðhússins en það er
nú breytt
„Sævar bróðir minn tók við starfi
mínu þegar ég fluttist eriendis og
pabbi okkar er fjármálastjóri. Sigur-
geir bróðir minn býr á Nýja Sjálandi
en hann er með okkur sysddnunum í
stjórn fyrirtækisins. Við vinnum sam-
an gegnum Intemetið og emm með
ákveðinn símatíma okkar á milli
þannig að við vinnum öll í kringum
fyrirtækið okkar,“ segir Linda stolt af
fjölskyldu sinni. „Ég er að læra graf-
íska hönnun og ég útskrifast nú eftir
áramótin. Ég er þegar farin að sjá um
aliar auglýsingar Baðhússins!