Alþýðublaðið - 15.04.1969, Blaðsíða 7

Alþýðuiblaðið 15. apríl 1969 7
! Bðrnin og buddan
ræða þessara og þvílíkra efna er
sjaldséð eða sést alls ekki. Er þó
augljóslega þörf á þjónustu við for-
eldra á þessa sviði, leiðbeiningu um
bókaval og annarra skemmtana
handa börnum þeirra; og bókmennt-
ir og Ieiklist handa börnum og ung-
Iingum eru augljóslega áhtiga- og
umræðuverð efni ekki síður en
aðrár bókmenntir og leiklist. Að
vísu kann að revnast enn vandara
að dæma um þetta en annað menn-
ingarstarf, enn torveldara að finna
sanngjarna viðmiðun. Til að mynda
virðist ómaklegt að leggja mxli-
kvarða eiginlegrar leiklistar á sýn-
ingu þá. í Glaumbæ sem er tilefni
þessara lína; en hinu er þar fyrir
sizt að leyna að hún var mjög svo
þokkaleg barnaskemmtun. Ragn-
heiður Jónsdóttir mun hafa samið
ævintýraleiki sína handa skólabörn-
um, til afnota á þeirra eigin skemmt
unurn; þetta eru geðfelldir textar
eins og flest sem Ragnheiður skrif-
.aði. En tilefni til . listrænnar úr-
vinnsju fulltíða leikara . veita þessir
leikir auðvitað ekki, enda ósann-
gjarnt að ætla þeim neinn bók-
menntalegan metnað; þetta eru
sannkallaðir . barna-leikir.
Ferðaleikhúsið. virðist harla sund-
urleitur, leikflokkur. Sumpárt eru
þar góðkunnir leikarar, rosknir og
reyndir, Eniilía Jónasdóttir, Sveinn
Halldórsson .úr. Kópavogi; sumpart
ungir Ipikarar spm, þó hafa komið
fvrir á' sviði öðru hverju, Jónína
Olafsdóttir, .Leifur .ívarsson, Hrafn-
hildur Guðmundsdóttir, Sævar
Helgason, auk Kristinar Magnús
sem stendur fyrir flokknum og
stjórnar sýningunnT; sumpart lítt
eða ekki þekktir leikarar, Þórunn
Sveínsdótlir, F.rna Gísladóttir, Gunn
ar Kvaran; loks kemur þar frám
gamalkunnur „skemmtikraftur",
Baldur Georgs, en hefur sem betur
Fimm brauð og
tveír fiskar
Madras 3i. 3. 1969;
I GÆR las ég í blaði að Madras-
ríki fari þess. á leit við alríkisstjórn-
ina að fá 300 þúsund tonn af hrís-
grjónum til þess að bxta úr mat-
vælaskorti sem óhjákvæmilega leið-
ír af þurrkunum í vetur á vissum
svæðum Suður-Indlands. Og { sama
blaði rekst ég Hka á grein um
skoðanir Gunnars Myrdal, hins
Jieimskunna sænska hagfræðings, á
því hvernig unnt sé að bæta úr
þeirri miklu eymd sem ríkir á stór-
um svæðum í Asíu.
Það er ömurleg staðreynd að Ind-
Jand, þetta volduga menningarland
til fornas er nú- á dögum frægt um
■VÍða veröld fyrir stöðugan mat-
vælaskort og vanmátt til að bæta
þar úr til frambúðar. Allt er að
vísu í lagi í .bili, því það er ekki
svo alvarlegt þótt flytja þurfi korn
frá Punjab til Madras, ef nóg er
til í Punjab. En aldrei má neitt útaf
bera þá er einhvers staðar komin
hungursneyð. Þar á ofan standast
engar áætlanir sem stjórnin gerir,
fimm ára áætlanir og svoleiðis, rétt
einsog þjóðin geti ómögulega kom-
ið sér til að standa við sínar eigin
ákvarðanir.
F.g hef áður gert grein fyrir því
í þessum bréfum að ef vatn væri
nóg þyrfti engan að reka uppá sker.
En það er bara ein aðferð til að
lýsa vandanum. Við gætum líka
sagt að úrþví ekki fáist meira vatn
en þetta þoli landið ekki allan þenn-
an óskaplega fjölda sem á því býr.
Fólksfjölgunin er lólf milljónir
á ári. Það vcitir því ekki af fjölskyldu
áæflunum og fækkun barneigna.
F.n slíku er ógerningur fram að
koma án meifi og almennari mennt-
unar. Þannig er, vítahringnum lok-
að. Það vantar fé til að greiða fyrir
verulegt átak í skólamálum og upp-
eldi — auk þess sem árangur af
betri menntun og fjölskylduáætlun-
um kemúr ekki í Ijós fyrr en eftir
tugi ára.
Það er þó ekki þar með sagt að
ckkcrt sé hægt að gera, og meira um
það seinna ....
Til þess áð gcra sér grein fyrir
fátæktinni þarf á margt að líta.
Fyrst þarf að verða ljóst hv.e fá-
tæktin er mikil, og hún er svo ó-
skapleg að ég, réttur og sléttur Is-
lcndingur, get ekki áttað mig á
henni þótt ég hafi hana fyrir aug-
unum. Heimur fátæktarinnar er
eins og allt annar heimur, augun
þurfa að venjast því ljósi, sem þar
skín, til þess að maður fái greint
rétt frá röngu.
Hvað segja menn um eftirfar-
andi?
Um 80% af / allri þessari stóru
þjóð lifa á minna en einni rúpíu á
dag, en ein rúpía er álfka að verð-
gildi og dönsk króna.
Qg nýlega hefur verið upplýst að
helmingur allra indverskra barna
fái annað hvort ekki nóg að borða
ellegar þjáist af efnaskorti af því
fæðan er of einhæf.
Fyrir 37 árum skrifaði Englend-
ingurinn Verrier Elvin í dagbók
sína, er hann dvaldist með Gond-
um á MiðTndlandi, að þeir séu
barngóð þjóð, en búi alla daga við
þá miklu hugraun, að geta aldrei
látið börn sín hafa nóg.
Þetta er sorglega satt um hálfa
þjóðina í dag.
Margvís medisínmaður hjá
Gondum greindi honum frá eymd
og basli þjóðár sinnar á einfaldan
og eftirminnilegan hntt og án þess
að kvarta. ITann tjáði sig í formi
þjóðtrúarinnar, i eðlilegu- samræmi
við hvernig hann hugsar sér tiÍ-
veruna. Hann sagði að guð alls-
nægtanna, Annadeo, væri ekki
lengur með Gondum, hann
farið til Borrtbay með járnbrautar-
lest strax og járnbraut var
væri nú orðinn feitur og
menn þar feita.
Þctta er ekki sagt hér sem
skrítla, . þetta er grátbrpsleg tján-
ing viturs og Hfsrcýnds manns
með fákænni náttúruþjóð á því að
það er afskaplega þrÖngt
Og mig langar til að
við söguna að Iíklega hafi guðinn
lekið sér-far með flugvél til ann-
arra landa strax og
göngnr hófust, því áfkoman
ekki svo óskaplega miklu betri hjá
þjóðinni allri, heldur en var með
Gondum.
Langmestur hluti Tndverja er
sveitafólk. Þar er fátæktin mest.
Ef þú hittir indverskan bónda
við veginn, þar seni þú ert á ferð
og gefur horiútn appelsínu finnst
I
I
I
I
I
I
:
I
!
I
i
I
I
Ferðaleikhúsið:
Týndi konungssonurinn.
Ævintýraleikur eftir Ragn-
heiði Jónsdóttur
Leikstjóri: Kristín Magnús
Guðbjartsdóttir.
Leikmynd og búningaf:
Molly Kennedy.
Tónlist Björn Guðjónsson.
Það er sýnilega vænlegur at-
vinnuvegur að halda uppi afþreyr
ingu fyrir börn og unglinga. Barna-
bókagerð er verulegur þáttur ís-
lenzkar bókaútgáfu, hversu scm
• tekst að rækja hann; barnabíó á
sunnudögum reglubundinn þáttur í
skemmtanalífi fjölmargra reykvískra
fjölskyldna; útvarp og sjónvarp auka
stöðugt þjónustu sína við yngstu
hlustendurna; leikhúsin í Reykja-
vík halda uppi árlegum barnasýn-
ingum sem munu eiga einna trygg-
astri aðsókn að fagna af sýningum
þeirra, eins og barnabókamarkað-
urinn virðist að sínu leyti með feng
sælli miðum bókaútgefenda á þeirra
ótryggu vertíðum. Fleirum hefur
skilizt en leikhúsunum sjálfum að
áhugavænlegt muni vera að halda
uppi leikstarfi fyrir hina yngstu á-
horfendur. 1 fyrra kom upp fyrir-
tæki sem nefndist Barnaleikhúsið og
lék í Tjarnarbæ; núna leikur Ferða-
leikhúsið í Glaumbæ, flokkur,' sem
áður hefur haft sýningar fyrir full-
orðna einu sinni eða svo, og var
frumsýning á sunnudaginn.
En þessum parti menningarlífs-’
íns, menningarmarkaði barna og
unglinga, er fjarska lítill gaumur
gefinn opinberlega þó margt sé þar
á seyði. Nýútkominna barnabóka,
barnasýninga leikhúsanna er venju-
lega vingjarnlega getið I fréttum í
blöðum og útvarpi og stundum
einnig með stuttlegum umsögnum;
en eiginleg gagnrýni, rökleg um-
fer skilið „Konna“ eftir heirna; sá
ég ekki betur en töfrabrögð hans
gerðu einna mesta lukku hjá leik-
húsgestum. Þeim þætti hefur verið
aukið við leik Ragnheiðar Jónsdótl-
ur ásamt fleira smálegu. A sýningu
þeirra er sem fyrr segir ástæðulaust
að Ieggja beint listrænt mat, en hún
fór allvel fram og virtist alúðlega
undirbúin, og varð ekki annað sco
en börnin kynnu allvel að meta
hana. Leiðast var að ýmiskonar mál-
°g beygingavillur voru tíðar í'
munni leikenda, en slik og þvílík
lýti væri lágmarks-kurteisi að afrná
fyrir frumsýningu. En að öðru leyti
er sýning Ferðaleikhússins alveg
frambærilcg dægrastytting.
Sýningin fer fram í Glaumbæ, ert
þar hefur ekki verið leikið um langí:
skeið. Aðstaða er ekki ýkjahæg þar,
'hvorki fvrir áhorfendur né leikcnd-
ur, en.tjöld og búningar var'.hvor-
tveggja með smekklegum brag í
sýningunni. Og hún minnti á þaS
að í Glaumbæ mrindu ka'barettar og
einfaldar revíusýningar eflaust njóta
sín mætavel, efni sem betur á heima
á veitingahúsum í beinu návTgi vio
áhorfendur en á reglulegu leiksviði.
En slíkar listir hafa lengi legið lágt
x Reykjavík þrátt fyrir alla okkar
leikarafjöld. — OJ.
IFlakið fremst á myndinni eru leifar Alfa Romeo kappakstursbíls, sem lenti út af braut-
tnni í Le Mans kappaksti jnum og varð alelda á svipstundu. Ökumaður bílsins Belgíumaðu-
tnn Ilueíen Bianchi, 34 ár áað aldri, lézt sam- stundis og islýsið varð. íbaksýn scst éinn a£
Framhald á bls. 12 » bílnuum, sem þátt tóku í kappakstrinum þjóta fram hjá slysstaðnum.