Dagblaðið - 05.01.1976, Blaðsíða 10

10
Dagblaöiö. Mánudagur 5. janúar 1976.
MMBUWB
frjálst, nháð dagblað .
Útgefandi: Dagblaðið ht.
Framkvæmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Ritstjórnarfuiltrúi: Iiaukur Helgason
iþróttir: liallur Simonarson
iiöunun: Jóhannes Reykdal
Blaöamcnn: Anna Bjarnason, Asgeir Tómasson, Atli Steinarsson,
Bragi Sigurösson, Erna V. Ingólfsdóttir, Haliur Hallsson, Helgi
'Pétursson, Ólafur Jónsson, Ómar Valdimarsson.
iiandrit: Asgrimur Pálsson, Hildur Gunnlaugsdóttir, Inga
Guöinannsdóttir, Maria ólafsdóttir.
újósmvndir: Bjarnleifur Bjarnleifsson, Björgvin Pálsson
Gjaldkeri: Þráinn Þorleifsson
Auglýsingastjóri: Asgeir Hannes Eiriksson
Dreifingarstjóri: Már E.M. Halldórsson
Askriftargjald X00 kr. á mánuöi innanlands.
l lausasölu 10 kr. eintakiö. Blaöaprent hf.
Ritstjórn Siöumúla 12, simi 83322, auglýsingar, áskriftir og af-*’
greiösla Þverliolti 2, simi 27022.
10% framleiða 3%
í hagskýrslum kemur fram, að um
10% starfandi fólks hér á landi lifi á
landbúnaði og leggi i búið um 7%
þjóðarframleiðslunnar. Þessar tölur
eru stundum notaðar til að sýna fram
á, að landbúnaðurinn standi langleið-
ina fyrir sinu i samanburði við hina
atvinnuvegina.
Þetta er skýrt dæmi um, hversu fáránlegar hag-
tölur geta verið, ef þær eru rangt fram settar og
rangt notaðar. Ofangreind 7% segja i rauninni að-
eins, að bændur séu nokkru tekjulægri en aðrar
stéttir, en segja ekkert raunhæft um verðmæti
framleiðslu þeirra.
Hér rikir innflutningsbann á öllum landbúnaðar-
afurðum, sem framleiddar eru innanlands að ein-
hverju ráði. Verðið á landbúnaðarafurðunum, sem
stendur að baki ofangreindum 7%, er þvi algerlega
tilbúið verð á einokunarmarkaði, algerlega slitið úr
tengslum við heimsmarkaðsverð.
Til samanburðar eru nærtækar tölur úr skýrslum
danska landbúnaðarráðsins, þar sem rakin eru út-
flutningsverð á dönskum landbúnaðarafurðum með
inniföldum niðurgreiðslum frá Efnahagsbandalag-
inu. Bandarikjamenn framleiða ódýrari landbúnað-
arvörur en Danir, en verðtölur frá þeim eru ekki
jafnhandbærar hér á landi.
Samanburðurinn er okkur hagstæðastur i nauta-
kjöti, sem kostar til útflutnings frá Danmörku 417
islenzkar krónur kilóið meðan heildsöluverð á is-
lenzku nautakjöti er 424 krónur kilóið með niður
greiðslum inniföldum eins og i dönsku tölunum.
Næst kemur ostur, sem kostar frá Danmörku 363
krónur kilóið og 607 krónur kilóið frá islenzkum
landbúnaði. Siðan kemur svinakjötið, sem kostar
danskt 285 krónur kilóið og islenzkt 552 krónur.
í öðrum vörum sigur enn frekar á ógæfuhliðina.
Danskt smjör kostar 433 krónur kilóið og islenzkt
kostar 1052 krónur. Dönsk egg kosta 155 krónur kiló-
ið og islenzk kosta 380 krónur. Danskar kartöflur
kosta 22 krónur kilóið og islenzkar kosta 56 krónur.
Óhagstæðastur er samanburðurinn á alifugla-
kjöti. Á þvi er danska útflutningsverðið 188 krónur
kilóið, meðan islenzka heildsöluverðið er hvorki
meira né minna en 572 krónur kilóið.
Danir framleiða ekki kindakjöt til útflutnings. En
við höfum samt verðsamanburð, vegna þess að við
flytjum út offramleiðsluna og seljum erlendis með
verulegum útflutningsuppbótum.
í flestum þeim tilvikum, sem rakin eru hér að of-
an, eru islenzku verðin tvisvar til þrisvar sinnum
hærri en dönsku verðin. Framleiðsluverðmæti
islenzka landbúnaðarins er þvi ekki fimm milljarð-
ar á ári, eins og sagt er i hagskýrslum, heldur
fremur um tveir milljarðar á ári, ef tölur ársins
1973 eru notaðar.
Innflutningsbannið og landbúnaðarstefnan eru
okkur ljóslega þung i skauti. Rétt er að taka fram,
að dönsku tölurnar segja ekki alla söguna. Ef við
keyptum afurðir þeirra, þyrftum við ekki að borga
skráða verðið til fulls, þvi að Efnahagsbandalagið
greiðir þær niður.
Það er lúxus að halda 10% þjóðarinnar við störf,
sem gefa aðeins af sér 3% þjóðarframleiðslunnar.
t
Sjakalinn lagði handsprengju á borð Bouteflikas:
HVER ER HANN
ÞESSI CARLOS?
I
Hann er Carlos, Sjakalinn, llich Ramirez Sanches —
hœttulegasti œvintýramaður veraldar
Hann er sagður samsekur i að
minnsta kosti sjö morðum. Hann
er talinn hafa skipulagt nokkrar
hrifandi glæfralegar skæruliða-
árasir — og i siðustu viku var
hann loks gripinn.
Nú er hann frjáls á ný. Frjáls,
að þvi er virðist, til að hefja aftur
fyrri iðju: skæruhernað gegn
heiminum öllum.
Hann er „Carlos”, en það er eitt
nafnið, sem hann notar. í raun
réttri er hann Venezuela-búi og
sagður vera lykilmaðurinn i
skæruliðaárásum allt frá Vestur-
Evrópu um Miðausturlönd til
Japans. Hann kom skyndilega
fram á sjónarsviðið á nýjan leik
20. desember sl., þá foringi sex
skæruliða, sem tóku nokkra ráð-
herra þróunarlandanna i gislingu
i Vinarborg. Tilgangurinn var að
mótmæla hófsamri stefnu Araba i
oliumálum.
Rán ráðherranna var hápunkt-
ur mikils sjónarspils, sem hófst
fyrir sex mánuðum. Þá geröist
það i ibúð einni á Rue Toullier i
Paris, að tveir franskir gagn-
njósnarar voru skotnir til bana.
Morðinginn komst undan. Hann
var sagður vera Ilich Ramirez
Sanches, sem kallaði sig Carlos
Martinez.
Carlos eöa Carlos?
Enn hefur ekki endanlega verið
staðfest, að sá „Carlos” sem tók
ráðherrana i Vinarborg og flaug
með þá-til Alsir, Tripóli og siðan
aftur til Alsir, þar sem hann gaf
sig fram við yfirvöld, sé raun-
verulega sá „Carlos”, sem
vestræn lögregluyfirvöld leita að.
Námumálaráðherra
Venezuela, Valentin Hernandez
Acosta, staðhæfði að raunveru-
lega hefði verið um Ramirez að
ræða. Hernandez var einn gisl-
anna og ætti að vita hvað hann
segir.
Foringi skæruliðanna, sem fór
með ráðherrana frá Vinarborg,
þar sem þrir menn voru skotnir
til bana. „er einn og hinn sami,
sem átti þátt i hinu sorglega Rue
Toullier-máli,” sagði Valentin
Hernandez Acosta.
Aftur á móti segja flugm. vél-
arinnar, að þeir hafi engan svip
séð með manninum, er myndir
birtust af i heimsbl. fyrir sex
mánuðum (og aftur núna) og for-
ingja skæruliðanna i sólarhrings-
flugferðinni frá Vinarborg.
Á þeim myndum, sem dreift
hefur verið af Carlos — eða
Sjakalanum, eins og hann er
einnig nefndur — er að sjá rúm-
lega tvitugan mann, fremur feit-
laginn. Fréttamaður Reuters, er
var á flugvellinum i Algeirsborg
þegar skæruliðarnir gáfust upp,
segir að hann hafi séð hávaxinn,
úfinhærðan mann með langt og
grannt andlit.
Fjöldi leigumorðingja
beið í Alsír
Að sögn gislanna var „Carlos”
með alskegg um borð i flugvél-
inni, en er lent var endanlega i
Algeirsborg hafði hann rakað sig.
Aðeins viku siðar — skömmu
fyrir helgina — fékk hann að fara
frjálsásamtfélögum sinum. Alsir
stjórn lét kröfur Austurrikis-
manna um framsal skæruliðanna
sem vind um eyrun þjóta. Talið
var fyrir helgi (þegar þetta er
skrifað), aö þeir ætluðu til ein-
hvers annars lands i þeim heims-
hluta.
I fyrri tilfellum hefur
skæruliðum, er gefizt hafa upp.
Vi

Bœndum fœkkar
— búin stœkka
1 þeim umræðum um landbún-
að, sem farið hafa fram á undan-
förnum árum, hefur einkum
tvennt verið gagnrýnt — Oflitið
bú — og mikil framleiðsla.
Erfitt verður að samræma
þetta tvennt, stækka búin og
draga jafnframt úr framleiðsl-
unni, nema með skipulögðum að-
gerðum, hliðstætt og Sviar ætluðu
sér árið 1967.
Allmargar jarðir voru dæmdar
úr leik, þangað átti engin lán að
veita og hætta allri aðstoð við þá
bændur, sem voru svo ógæfusam-
ir að búa á þessum jörðum.
Aðrir bændur sem höfðu heppn-
ina með sér og bjuggu á jörðum
þar sem samkvæmt skipulaginu
áttu að haldast i ábúð, fengu hag-
stæð lán og styrki til stækkunar
og uppbyggingar á jörðunum.
Þessi stefna tilheyrir fortiðinni og
ekki verið neinir tilburðir siðan
hjá Svium að skipuleggja land-
búnaðarframleiðsluna með
þvingunarráðstöfunum.
Við gætum eflaust gert eitthvað
hliðstætt þvi sem Sviar gerðu ef
ætlunin væri aö draga úr fram-
leiðslunni. Fyrsta skrefið gæti
verið að hætta að veita lán til
byggingar fjárhúsa, siðan mætti
t.d. hætta viðhaldi vega á Vest-
fjörðum, þá legðist búskapur
niður án annarra aðgerða.
Sauðland er bezt á Vestfjörðum
og þar eru beztu skilyrði til kinda-
kjötsframleiðslu. Þá mætti einnig
hugsa sér að banna allt sauðfjár-
hald á Suðurlandi vegna landeyð-
ingar. A þennan hátt mætti fækka
sauðfé verulega.
Ef niðurgreiðslu yrði hætt á
kindakjöti, þá mun neyzla eflaust
hrapa fljótlega úr 47 kg á ibúa
niður i 40 kg. Heildarneyzla inn-
anlands yrði þá 9000 smálestir á
ári, miðað við fólksfjöldann nú,
þar af yrðu 8000 smálestir dilka-
kjöt, eða um 5000 smálestum
minna en framleiðslan var i
haust.
Það þyrfti að fækka fé á fóðrun
um 278 þúsund, ef miðað væri við
óbreytt kjötmagn eftir vetrar-
fóðraða kind. Að sjálfsögðu er
hægt að auka frjósemi ánna og
meðalvigt dilka myndi hækka
vegna aukins rýmis á afréttum
landsins, þannig að heildarfækk-
un mætti verða um 300 þús. fjár,
eða um 1/3 hluta af fjárstofninum
.eins og hann er nú. Þar með væri
eingöngu framleitt fyrir innlenda
markaðinn. Gjaldeyristekjur
okkar mundu minnka allverulega
við þessa fækkun, þvi minna yrði
flutt út af ullarvörum og gærum,
fyrir utan þessar 5000 smálestir
af dilkakjöti, en við myndum
spara útflutningsbætur. Ekki
væri nægilegt að draga úr
framleiðslunni, þvi það þyrfti að
útvega þvi fólki atvinnu sem hef-
ur lífsviðurværi sitt beint eða
óbeint af þessari framleiðslu.
Hagfræðingar eða aðrir tölu-
glöggir menn geta eflaust reiknað
út bætta gjaldeyrisstöðu og
auknar þjóðartekjur við þessa
röskun i atvinnuháttum.
Miólkurframleiðendum
fækkar
um 150 á ári
A siðastliðnum tveim árum hef-
ur m jólkurframleiðendum
fækkað um 296. Árið 1972 lögðu
3.418 bændur inn mjólk hjá
mjólkursamlögunum. Meðalinn-
legg það ár var 32.109 kg. A
Kjallarinn
Agnar Guðnason
siðastliðnu ári lögðu 3.122 bændur
inn að meðaltali 37.144 kg.
Mjólkurmagn hefur þvi aukizt á
hvern bónda á þessum tveim ár-
um um 5.035 kg, eða 15,7%. Þrátt
fyrir þessa fækkun framleiðenda
þá hefur innvegin mjólk aukizt úr
109.750 smálestum árið 1972 i
115.964 smálestir árið 1974.
Mjólkursamsalan i Reykjavik sér
ibúum þéttbýlisins við Faxaflóa
fyrirmjólk. Svæði hennar nær frá
Lómagnúpi i austur og að
Þorskafirði i vestur. Stærsta
mjólkurbúið á þessu svæði er
mjólkurbú Flóamanna, þar var
tekið á móti 40.019 smálestum af
mjólk á siðastliðnu ári.
Framleiðendur voru 861, þeir
lögðu þvi inn á meðaltali 46.480
kg. Fyrir 14 árum voru fram-
leiðendur á svæðinu 1.155 og
meðalinnlegg var 26.046 kg af
mjólk. Ef reiknað væri með
hliðstæðri þróun á Suðurlandi
næstu 25 árin, þá ættu framleið-
endur að verða 470 árið 2000 og
meðalinnlegg þeirra hjá búinu
112.550 kg. Miðað við hliðstæðar
framfarir i nautgriparæktinni
næstu árin og undanfarin ár, þá
væri meðalkúabúið 30 mj.kýr
(árskýr). Ég tel sáralitlar likur á
að þróun i mjólkurframleiðslu