Dagblaðið - 09.06.1976, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 9. JUNl 1976
i
Sannleikurinn
— svar Halldóru Ástvaldsdóttur
við skrifum forstöðukonu
Laufósborgar
Halldóra Ástvaldsdóttir
skrifar:
„Ég skrifaði lesendabréf í
Dagblaðið þann 10. maí þar sem
ég greindi frá misnotkun for-
stöðukonu dagheimilisins að
Laufásborg á valdi sínu. Þar
benti ég á að forstöðukonan
hefði sagt upp einni Sóknar-
stúlkunni og ráðið í hennar stað
móður sína. Einnig hafði mér
verið sagt upp störfum, ég vissi
ekki hvers vegna. Og eins og ég
sagði í lesendabréfinu, „til þess
að fyrirbyggja að annað eins
geti átt sér stað, þá birti ég
þetta, svo annar ættingi lendi
ekki á launaskrá þessa dag-
heimilis."
Forstöðukonan svaraði þessu
bréfi mínu að sjálfsögðu. Þar
sem hún í lok bréfs síns vændi
mig um að flýja af landi brott
vegna bréfs míns þá vildi ég þó
að seint sé koma eftirfarandi á
framfæri.
En betra seint en aldrei. Eg
hafði unnið lengst þeirra
Sóknarstúlkna á Laufásborg.
Ég hafði ekki skipt mér af
störfum forstöðukonunnar
eins og skilja mátti af skrifum
forstöðukonunnar. Varðandi
það atriði forstöðukonunnar að
o&f*. Æ/ysciS '
ivc3. si<£/e
Cýét&ítí’/ciH' ,"■???? '
ÆC&tCjr&f'Ocry
Íct/Cd/ c&c&C ^í-csrrt**tZcS£/á/ /i/£/Ctcf~ cy^*/ci
c&ctZC/iirT'C , (/C'jrico <x&y&Cc+ry.
cjáy ^/O *>r?y 0^ 'c'
^s/c/g s/c 'e?/f<cf(? a/ a<f. 'Éxy
y3.já/a/C-7és&oy^U/C • ^
/*/?& trtpa/Cyáy-ááff.
Dulbúin tóbaksauglýsing
er sagna beztur
konan — er sagt var upp —
hafi hringt og sagt upp
störfum. vil ég segja að því var
alveg öfugt farið.
Þá segir forstöðukonan að
þau meðmæli er hún hafi gefið
mér hafi einungis sagt hve
lengi ég hafi unnið á Laufás-
borg og eins hvernig ég hafi
mætt til vinnu. Síðan sakar hún
mig um yfirgangsskap, ekki
hafi verið hægt að vinna með
mér og eins að barn hafi verið
tekið af deildinni vegna vonzku
minnar. Þarna eins og vlðar fer
hún með ósannindi.
Til að staðfesta meðmælin er
ég fékk séndi ég hér ljósrit af
þeim. Þau hljóða svo:
HSS skrifar:
„Ég rak augun í þessa auglýs-
ingu í einu dagblaðinu nú fyrir
skömmu. Þetta á að vera aug-
lýsing frá tízkuverzlun en ekki
get ég séð annað en þar sé verið
að auglýsa eitthvað fleira. Þetta
er sígarettuauglýsing og ekkert
annað. Ég hefði nú haldið að
þær væru bannaðar. Ætli
tóbaksframleiðendur séu farnir
að nota einhverja nýja aðferð
til að auglýsa vöru sína? Mér
finnst þetta ekki hægt.
Það eru unglingarnir sem
þessar auglýsingar höfða til.
Svona fyrirmynd fyrir þá er
mjög óæskileg og að troða
þessu svona inn er alveg ófyrir-
gefanlegt.
Þessi tízkuvöruverzlun er
ekkert ein á báti hvað þetta
snertir. Ég man ekki betur en
hann Meyvant á Eiði hafi bent
á eina miður skemmtilega fyrir
nokkru. Þar var verið að skjóta
niður fólk með vélbyssum.
Vil ég því beina þeirri
áskorun til viðkomandi manna
að hafa fyrirmyndina skárri í
auglýsingum sínum.“
Reykjavík 28. aprll 1976.
Fr. Halidóra Ástvaldsdóttir,
Njálsgötu 4 a,Reykjavík.
Halldóra hefur unnið hér í
Laufásborg um 2ja ára skeið,
fyrst í eldhúsi og þvottahúsi en
síðan á 5 ára deild heimilisins
og verið yfir deildinni vegna
skorts á fóstrum. Hún er
reglusöm og stundvís 1
hvívetna. Mér er óhætt að
fullyrða að hún er prýðisstarfs-
kraftur.
Virðingarfyllst
Kristbjörg Steingrímsd.
forstöðukona Laufásborgar.
Auðvitað er erfitt að svara
fullyrðingum eins og forstöðu-
konan hafði í frammi en ég tel
að meðmælabréfið tali sínu
„Rjóður
nœturhiminn"
ógœt!
BH Grindavík hringdi:
„Ég var meðal þeirra er fóru
á dansleik í Festi þegar
hljómsveitin Red sky at night
kom fram í fyrsta skipti á
íslandi. Hljómsveitin kom fram
ásamt íslenzku hljómsveitunum
Paradís og Laufinu. Nú hefur
talsvert verið kvartað undan
lélegum flutningi Red sky at
night — Þetta tel ég alveg út í
hött, mér fannst hljómsveitin
standa sig mjög vel.
Flutningur hljóm-
sveitarinnar var í alla staði
mjög góður — tæki hennar
alveg jafnvel stillt og hjá
hinum „grúppunum.'1 Við
þurfum ekki að bera kviðboga
fyrir innflutningi hljómsveita
sem Red sky at night og ég vona
að fleiri slíkar fylgi í kjölfarið."
máli og að minnsta kosti sanni
að forstöðukonan fór með rangt
mál. Ég veit ekki betur en milli
mín og barna þeirra er á
deildinni voru hafi alltaf verið
gott samkomulag. Forstöðu-
konan segir að hvorki for-
stöðukonur né fóstrur hafi
getao unnið með mér á
deildinni. Hvða fóstrur? Það
voru engar fóstrur á deildinni,
á því tímabili sem hún starfaði.
Loks sagði forstöðukonan að
ég hafi flúið af hólmi. Ég er
manneskja til að standa fyrir
mínu máli og geri hér með.
Forstöðukonan hefði átt að
hafa sannleikann að leiðarljósi
í skrifum slnum. En þvi var
ekki að heilsa, það sannar að
hún er starfi sínu alls ekki
vaxin.“
Hvar í f rumskógi
íslenzkrar menn-
ingar finnast slíkir
óheyrendur?
Tónlistaraðdáandi skrifar:
„Ég hafði talið mig með af-
i)rigðum taugasterkan mann
þar lil að ég horfði á sjónvarpið
sl. miðvikudagskvöld nánar
tiltekið á Kjallarann.
Hvar í frumskógi íslenzkrar
menningar var hægt að finna
þessa harhara, sem áttu að
heita áheyrendur. Þeir komu
ekki fram sem áheyrendur,
heldur sem uingangendur.
Fyrst í stað stökk mér aðeins
föðurlegt bros á vör er ég
horfði á þessi ráðvilllu
ungmenni rölta um og fylla upp
sjónvarpsskerminn. Þau hafa
ekki smakkað kók í langan
V-
tíma hugsaði ég er ég fylgdist
með pilagrímsferðum þeirra að
kókbirgðunum. Það var litið
hægt að horfa á annað. Þegar
ferðirnar voru orðnar hrein
ástríða hvarf glott mitt og
viðbjóðslegur pirringur færðist
um mig allan. Með
óskemmtilegu hugarfari horfði
ég á fólkið blaðra hvert upp í
annað milli þess sem það sótti
kók á borðin. Það skipti engu
máli hvort verið var að spila á
meðan. Nei, nei, það er svo
gaman að vera í góðra vina hópi
og tala saman.... Hverju skiptir
það þá. þótt fólk sitji í miðjum
sjónvarpssal og tvö vesalings
trió séu að reyna að troða
tónlist sinni á milli blaðursins í
fólki. Hégómi!!
Ó, þér foreldrar sem hafið
vanrækt skyldur yðar við
uppeldi þessara ungmenna.
Það kvað vera erfitt að kenna
gömlum hundi að sitja, en það
Úr þættinum Kjallarinn. Trióið Við þrjú.
er varla erfiðara að kenna
kenjóttum krakka að halda
kjafti og hætta kókþambi.
Þegar þau i ofanálag hafa verið
sett i hlutverk hins siðvanda
áhorfanda í sjónvarpsþætti.