Dagblaðið - 02.09.1976, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ. — FIMMTUDAGUR 2. SEPTEMBER 1976.
N
Sjaldan reynist fyrsta
val beztu kaupin
2189-2610 hringdi:
Mig langar aö benda henni
Lilju, sem skrifaði í Raddir les-
enda 31. ág. sl., á að það er víða
hægt að gera góð kaup og ættu
fleiri að notfæra sér það en
raun er á.
Mjög misjafnt vöruverð er í
verzlunum höfuðborgarinnar
en margir virðast alveg loka
augunum fyrir því og verzla
aðeins hjá dýrasta kaupmann-
inum. Þannig rakst ég á um
daginn að þurrkaðir ávextir frá
sama framleiðanda og í sams-
konar pakkningu kostuðu kr.
148 hjá einum kaupmanni en
kr. 211 hjá öðrum. Þarna er 63
króna mismunur og margur
Verzlanir reynast hafa mjög
mismunandi vöruverð, af
hverju sem það kann að stafa. í
þessari verzlun virðist vöru-
valið nóg en ekki skal dæmt um
hvar í verðlagsstiganum hún
stendur.
þ^egi nú að spara það sem
minna er.
Fólk þarf endilega að hafa
augu og eyru opin þegar inn-
kaup eru gerð. Sjaldan reynist
fyrsta val beztu kaupin.
Opið bréf til Stefóns forstjóra Mjólkursomsölunnar
Ari Trausti Guðmundsson
skrifar:
Sem gamall sumarstarfs-
maður Samsölunnar langar mig
að leggja fyrir þig eina
spurningu varðandi lokun
mjólkurbúða Spurningin er
svona; með formála:
— Þið forstjórar ýmsir og
stórkaupmenn, sem ekki vinnið
fyrir u.þ.b. 70 þús. á mánuði og
eigið ekki uppsögn yfir
T.Ó. skrifar:
Öðru hvoru má sjá lesenda-
bréf í dagblöðunum þar sem
þess er krafizt að einstaka þætt-
ir í sjónvarpinu verði bann-
færóir. Siðast mátti lesa eitt
slíkt í Dagblaðinu þ. 27. ágúst
sl. þar sem þrjár mæður vilja
láta banna þáttinn um Hróa
hött. Þetta nöldurfólk virðist
allt þvi markinu brennt að
halda að sjónvarpið hafi verið
reist og sé rekið fyrir það eitt.
Þótt einstaka fólki og nokkrum
kunningjum þess líki ekki
sumir þættir má það ekki halda
að það endurspegli álit allrar
þjóðarinnar.
Við erum sjálfsagt flest á
einu máli um það að gegnum-
sneitt sé sjónvarpsefnið lélegt
en við höfum engan rétt, vegna
allra hinna, til að krefjast þess
að efni, sem okkur líkar ekki,
verði tekið af dagskrá. Mín fjöl-
skylda hefur gaman af þáttun-
höfðinu, hafið oft sagt að það sé
Alþingi en ekki Samsalan eða
stórkaupmenn er ráði lokun
mjólkurbúða. Þetta kom síðast
fram í viðtali við þig í sjón-
varpinu fyrir fyrir skömmu.
Þú segir beinlínis að öll
mjólkursala eigi skilyrðislaust
að færast yfir á kaupmenn skv.
lögunum nýju.
Hvernig stendur þá á því að í
eigin útgáfu rikisvaldsins á
lögum þessum stendur svo:
um um Hróa. hött og félaga
hans (þó að nokkuð sé farið
frjálslega með bókarefnið) og
sennilega er sú staðreynd hús-
mæðrunum þrem og öðrum
nöldrurum hneyklsunarhella
að mér og mínum finnst einnig
gaman að Columbo og jafnvel
stundum McCloud.
Ég vildi líka gjarnan að
einstaka góð kúrekamynd,
sakamálamynd eða gaman-
mynd yrði sýnd á föstudags- eða
laugardagskvöldum. Ég hef oft
haft gaman af slíku léttmeti,
allt frá unga aldri (er nú
kominn yfir fertugt) og hef þó
aldrei komizt á sakaskrá
lögreglunnar og mér vitanlega
ekki framið stærri glæp en að
„Heildsöluaðila er heimilt að
selja mjólk og mjólkurvörur á
hinu skráða smásöluverði til
aðila sem ekki reka smásölu-
verzlun" (25. gr.)?
Ég get ekki betur séð en
Samsalan hafi allsendis óskil-
yrt leyfi til að selja mjólk til
hvers sem er á smásöluverði!
Það er því í höndum þínum
að eiga þátt i að ákveða t.d.
mjólkursölu til hótela og að
selja-ékki mjólk til almennings
tvímenna á reiðhjóli fyrir 30
árum. Við höfum hins vegar t.d.
ekkert gaman af að ájá
kammertónleika í sjónvarpi,
finnst það fremur hljóðvarps-
efni en sjónvarps, og ekki
höfum við meira gaman af að
glápa á málverkasýningu i
svart/hvítu, en mér kemur ekki
til hugar að krefjast þess að
slíkt efni sé bannfært. Ein-
hverjir aðrir, sem greiða sama
afnotagjald og ég af tækinu
sínu, hafa sjálfsagt gaman af
slíku og þá verða þeir að fá að
njóta þess — ég einfaldlega
slekk á tækinu ef mér og mín-
um líkar ékki efnið. Við tökum
okkur þá gjarnan bók í hönd eða
röbbum saman, að góðum sið,
eða förum jafnvel i heimsókn
samkvæmt lögunum. Þau
heimila Samsölunni í raun alla
smásöluverzlun.
Eg staðhæfi að það sé sam-
vinna Samsölunnar og Kaup-'
mannasamtakanna og ykkar
eigin ákvarðanir sem liggja að
baki þessari „skilyrðislausu
lokun búðanna1*.
Sem sagt: Hvernig skýrir þú
ofannefnda heimild og lokun
mjólkurbúða?
til kunningjanna — sem oft
hafa svipaðan smekk.
Þessi eilífu ramakvein, sem
rekin eru upp í hvert skipti sem
hleypt er af gervibyssu í sjón-
varpinu eða að tómatsósu er
roðið í andlit einhvers, eru
hvimleið. Mæðrunum þrem og
öðrum kann kannski að finnast
smekkur minn og minna á lágu
plani, eins og nóbelsskáldið
kynni að orða það, en það er nú
einu sinni svo að við erum ekki
öll jafnmiklir menningarvitar
(og viljum ekki láta aðra
þröngva menningu sinni upp á
okkur) eða jafnáhrifagjörn
varðandi gerviglæpi og óljósan
grun hef ég um að ég og mitt
fólk sé ekki það einasta sem
gaman hefur af léttu efni eins
og t.d. góðum sakamála-
myndum, kúrekamyndum og
jafnvel Hróa hetti. Hættið
þessu nöldri, þið eruð ekki ein
um að greiða afnotagjaldið.
Hœttið þessu nöldri
Ákaflega ókurteis framkoma
afgreiðslumanns
— Biðst innilega afsökunar, segir hann
Ein sármóðguð skrifar:
Mig langar að kvarta hérna í
lesendadálkinum undan fá-
dæma ókurteisri framkomu
verzlunarmanns í tízkuverzl-
uninni Karnabæ við Austur-
stræti.
Þannig var mál með vexti að
ég átti leið inn í verzlunina
ásamt móður minni og skildi
litið barn í vagni eftir fyrir
utan. Erindið var að skoða
kápur og hafði ég með mér
þykka peysu í því sambandi, til
að máta kápuna í. Ekki fékk ég
neina kápu þarna við mitt hæfi,
en hugðist skoða nánar annan
fatnað sem þarna var á boð-
stólum. Móðir mín aftur á móti
þurfti að hraða ferð sinni í
vinnu og fór á undan mér en ég
bað hana um að taka með sér
peysuna og stinga henni undir
svuntuna í vagninum.
Nú, hún fór út, en á hæla
hennar kemur afgreiðslu-
maður, segir að þetta líti nú
hálfundarlega út og vænir hana
um að hafa stolið peysunni.
Hún kom að sjálfsögðu inn til
mín og bað mig að skýra málið,
sem var í lagi, og sagði af-
greiðslumaðurinn að því loknu
að hún mætti fara.
Mér fannst það vera skylda
hans að biðjast afsökunar á
mistökum sínum, en hann sagði
bara: Þetta er skylda mín og ég
hef ekkert til að biðjast afsök-
unar á.
Þetta finnst mér ófyrirgefan-
legur dónaskapur. Sök sér að
hann spyrði nánar út í peysuna,
en lágmarkið er að hann biðji
síðan afsökunar á mistökunum.
Eða hvað? Gaman væri að
heyra skýringar verzl-
unarstjórans á slíkri fram-
komu.
DB hafði samband við verzl-
unarstjórann og hafði hann
eftirfarandi um málið að segja:
Þessa dagana stendur yfir út-
sala hjá okkur og er afgreiðslu-
fólkinu uppálagt að vera mjög
vakandi fyrir þeim sem reyna
að fremja þjófnað í verzlun-
inni. I þessu tilviki var af-
greiðslumaðurinn að sjálfsögðu
að gera skyldu sína en það er
alveg rétt, að fyrst konan var
höfð fyrir rangri sök, átti hann
að biðjast afsökunar. Þetta var
ábyggilega ekki illa meint og
einfaldlega klaufaskapur af
hendi afgreiðslumannsins.
Viðkomandi afgreiðslu-
maður bað DB að koma því á
framfæri við konuna að hann
bæðist afsökunar á ef fram-
koma hans hefði komið illa við
hana og þættu þessi mistök
mjög leið.
Spurning
dagsins
(Í Hafnarfirði)
Finnst þér Hafnfirðingar
eitthvað fróbrugðnir Reyk-
víkingum eða öðrum
landsmönnum?
Anna Þormar, nemi úr Reykja-
vík: Nei, það er sko enginn
munur þar á. Mér finnst Hafn-
firðingar alveg ágætir.
Sonja Larsen húsmóðlr: Nei, nei.
Ég held að þessi bæjarígur sé
löngu búinn að vera. Annars
getum við svo sem alveg grobbað
okkur af þessum fallega bæ
okkar.
Páll Brynjarsson nemi: Nei, ég
held að þær raddir sem um það
heyrast séu bara sprottnar vegna
monts hvors um sig.
Jón Lárusson, skemmtilegur
Hafnfirðingur: Ja, Hafnfirðingar
eru nú snöggtum skemmtilegri
held ég.
Viggó Þorsteinsson stýrimaður:
Nei. Fólk er ósköp svipað hvar
sem það býr, en auðvitað er
enginn eins.
Vilborg Pálsdóttir húsmóðir: Æ,
ég get nú ósköp lítið tjáð mig um
þetta. Þetta er allt saman ágætis
fólk, blessuð vertu.