Dagblaðið - 27.11.1976, Page 3

DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 27. NÓVEMBER 1976.
-----
Hvað er í töskunni
hans Finns Ólafs?
Asgeir Ásgeirsson, Reykjavík.
skrifar:
Danir voru fyrir eina tíð bara
töluverð nýlenduþjóð, en eiga
nú aðeins eftir Grænlendinga,
sem þegar hafa fengið skorin-
orðaða tilkvnningu þess efnis,
að þeir geti siglt sinn eigin sjó,
„ef þeir ekki makka rétt“.
Bretar voru hér áður fyrr
mikið heimsveldi, en nú eru
þeir illa staddir og krjúpa og
biðja um aðstoð, því þeir hafa
tapað þrem sjóorrustum á
síðustu tveim áratugum, og
eiga engin skip til að verja fisk-
veiðilandhelgi þá er þeir hafa í
hyggju að tileinka sér nú á
næstunni.
Lady Tvímýri mistókst að
heilla vestfirzkan framábónda,
og Hattersley gleymdi póker-
fésinu og tapaði.
Nú voru góö ráð dýr, finna
þurfti mann sem gæti þekkt
tslendinga, sem kæmi að gagni
er setzt yrði að samningum um
„gagnkvæmar“ veiðiheimilda-
samningsgerðir. Það ráð var
upp tekið, að brezki fulltrúinn
varð veikur, og því sendur
aðstoðarmaður í hans stað.
Maðurinn fannst. það er
maðurinn sem ku hafa kúgað
dugnaðarþjóðina Japani til að
láta ekki svona mikið bera á því
að þeir geti framleitt ódýrari
bíla en Bretar.
Maðurinn heitir Finnur
Ólafur og er kominn til gömlu
nýlendunnar með heljarmikla
tösku, sem íslenzkir tollverðir
fá ei að athuga hvort í leynist
vopn, hass eða annaö fíkniefni,
eða annaö le.vnivopn scm hægt
væri að rétta undir „samninga-
borðið" í réttu augnabliki.Hvað
er í töskunni. fáum við ekki að
vita, ekki einu sinni eftir að
samið hefur verið um „gagn-
kvæmar. heföbundnar" veiði-
heimildir.
Svona til glöggvunar fyrir þá
sem kunna að renna augum yfir
þessar línur fylgir hér með
ljósrit úr lagasafni íslands af
köflum í gildandi lögum um
hefð:
Þar segir m.a. í 2. gr.
Lög um hefö. h)
(1905 Nr. 46 10. nóv.)
1. gr. Hefð má vinna á hverjum hlut.
jafnt fasteÍKn sem lausafé, er setur verið
eisn einstakra manna. án tillits til þess.
hvort hann var áður einstaks manns ei«n
eða opinber eij>n. — 2. gr. Skil.vrði fvrir
hefð er 20. ára óslitið 'eignarhald á
fasteign. en 10 ára óslitið ei«narhahl á
lausafé. c). — Nú hefir maði r umráöum náö
meö glæp eða óráðvandlegu atferli.og má
hann þá ekki hefð vinna. Sama er og ef
hefðandi fær vitneskju um. áður en heföin er
fullnuð að eignarhaldið sé þannig til komiö
— Nú hefir hefðandi fengið hlutinn að veði,
til geymslu, til láns eöa á leigu, og geta þá
slík umráð ekki heimiiað hefð.
Og í 4. gr. segir.
4. gr. Nú missir hefðarhaldið, b) nema svo
sé, að hann hafi umráðin óviljandi misst og
náð þeim aftur innan 6 mánaða eða nái þeim
með lögsókn, er hafinn sé innan þess frests
og rekin með hæfilegum hraða.
Af skrifum marga íslenzkra
blaða, og reyndar einnig af
flutningi geimfjölmiðlanna,
ber okkur (almúganum á
Islandi) að skilja það svo að
áðurnefndur Finnur Ólafur sé
sendur hingað til að „þreifa“
fyrir sér um samninga til handa
afdönkuðum nýlenduveldum
um gagnkvæma veiðisamninga,
og byggist það einkum á
samningi þeim er Danir gerðu
við Breta 1901.
Það er vonandi að þeir menn
er sitja nú í húsinu, er reist var
í kálgarði bæjafulltrúans beri
gæfu til að vinna verk sitt í
anda íslenzks eðlis, aó gera
aðeins það sem rétt er, þó að
lóðarseljandinn hafi haft það
Raddir
lesenda
sem ,,hobby“ að rækta mat-
jurtir og sauði.
Þegar Finnur Ölafur kom
hér í fyrra sinnið, fékk Pétur
ekki að leggja fyrir hann
spurningar. Hver var það sem
lét Finn Ólaf vita að Pétur
mundi bera fram spurningarí
anda meirihluta íslenzku þjóð-|
arinnar?
Nú má vel vera að
okkur (almúganum á
íslandi) sé ekki kunnugt um
leynilega samninga við önnur
ríki en ég held að það sé óþarfi
að halda slíku leyndu vegna
þess að við getum ekki gert
neina leynilega hernaðar-
samninga, einfaldlega vegna
þess að við erum ekki og
munum ekki verða
hernaðarþjóð.
Ekki er óhugsandi að „framá-
menn“ okkar tilkynni okkur
(almúganum á íslandi) innan
skamms, að nauðsynlegt sé að
veita ,,vestrænum“ þjóðum
veiðiheimildir innan fisk-
veiðitakmarka okkar. Ef það
gerist, þá verða „framámenn"
okkar að sýna þann manndóm
að láta viðkomandi þjóðir
samþykkja að greiða minnst
15% af því verðmæti er þær
taka með þvingunum af okkar
eign í sérstakan sjóð til að efla
fiskirækt og annarra nytja
sjávardýra hér við land, við
landið sem ekki bara fæðir og
klæðir 220 þús. manns, heldur
leggur fisk á borð fyrir stór-
þjóðir, sem eiga enga aðra eftir
til að kúga nema okkur, Fær-
eyinga og Grænlendinga.
„Mikið vill meira”
— á vel við í bankakerfinu
Þorvaldur Nóason, Borgarnesi,
skrifar:
Föstudaginn 19. nóv. birtist
athugasemd í þessum dálki frá
Jenna Ólasyni í Borgarnesi
undir fyrirsögninni „Bankinn
og Rauðhetta".
Fyrirsögnin höfðar til banka-
kerfisins en innihald athuga-
semdarinnar fjallar um reglur
sjónvarpsins varðandi aug-
lýsingar. Þar held ég að
höfundurinn vaði svolítið reyk.
Með fyrirsögninni er virki-
lega hreyft nauðsynlegu máli,
þ.e. stefnu hins íslenzka auð-
valds í hinu daglega lífi okkar
og má með sanni segja að mál-
tækið „mikill vill meira“ njóti
sín þar til fullnustu.
Höfundur athugasemdar-
innar hefði átt að segja meira
um það, því aðferðirnar eru því
miður að verða svo óhuggu-
legar, eins og sú auglýsing frá
Utvegsbankanum sem birtist í
sjónvarpinu ber vott um.
Þetta ætti því ekki bara að ná
yfir reglur sjónvarpsins um
birtingu auglýsinga heldur
reglur fjölmiðla almennt. Sú
spurning hlýtur að vakna hvort
leyfilegt skuli fyrir þjónustu-
fyrirtæki, verzlanir eða hvern
sem er að auglýsa hvers kyns
lygi, sem sannleika, í því augna-
miði að græða á því.
Bankaauglýsingin umrædda
er bara táknræn mynd af slík-
um auglýsingum og það versta
er að hún höfðar vísvitandi til
barnanna, þeirra sem minnst
mega sín í þjóðfélaginu.
Það er vafalaust til fullorðið
fólk sem í dag lætur ginna sig
til að setja peninga í banka en
eitthvað virðist það fara þverr-
andi þegar bankakerfið fer út í
svona aðgerðir. Þvi hver getur
eignazt nokkuð með því að ætla
sér að safna fyrir hlutnum?
Enginn heilvita maður lætur
peningana sína gufa upp í
bankanum.
Nei, þetta sjá bankarnir
núna og snúa því máli sínu að
varnarlausum börnunum.
Hvers vegna segja ekki for-
ráðamennUtvegsbank-ans börn-
unum sannleikann, að til þess
að eignast gítar verður barnið
að fara inn í Útvegsbankann,
slá víxil og láta verðbólguna
vinna með sér en ekki á móti?
Og af hverju er börnunum ekki
sagður sannleikurinn um þau
útgjöld sem eru því samfara að
eignast sparibaukinn Trölla,
það er að um leið og peningur-
inn er í banka fer verðbólgan
að éta af honum?
Fróðlegt væri ef forráða-
menn Útvegsbankans fengjust
til að gefa einhverjar skýringar
á þessari ógæfulegu fjár-
öflunarleið bankans.
Hvað verður um frímerkin?
— Stórar fjárfúlgur renna til opinberra stofnana í formi frímerkja
Frímerkjasafnari skrifar:
Ég þurfti að senda bréf'til
opinbers aðila um daginn og
-þegar ég frímerkti það datt mér
skyndilega í hug hvað yrði um
öll frímerkin sem hið opinbera
fær frá þegnunum.
Mér er kunnugt um ýmis
einkafyrirtæki sem selja söfn-
urum fengin frímerkiog vega
þær tekjur oft vel upp á móti
póstburðargjöldum fyrirtækj-
anna.
Forvitnilegt væri að fá upp-
lýsingar hjá Rikisútvarpinu um
afdrif frímerkja sem berast til
hinna ýmsu útvarpsþátta, s.s.
»
óskalagaþátta o.fl. sem hlust-
endur skrifa til. Slíkt hlýtur að
vera fært til tekna í ríkisbók-
haldinu þar sem hér er um
óumdeílanleg verðmæti að
ræða, eign skattborgaranna.
Almenningi þætti vaíalaust
vænt um að fá greinargóð svör
um afdrif þessara frímerkja
svo ekki þurfi að væna viðkom-
andi embættismenn um að
koma þeim fyrir í cigin söfnum
eða selja fyrir eigin reikning.
Eftir því sem DB kemst næst,
þá mun það mjög mismunandi
hvað gert er við frímerkin í
hinum ýmsu opinberu stofnun-
Þó frimerki séu ekki stór geta
þau oft reynzt býsna verðmæt.
um. Algengast mun þó að
starfsmannafélög fái afrakstur-
inri til ýmissa nota, svo sem í
ferðasjóði eins og dæmi eru um
hjá Tryggingastofnuninni og
Tollstjóraembættinu. Hjá
Ríkisútvarpinu fá stjórnendur
hinna ýmsu þátta þau frimerki
sem þáttunum berast og er það
mjög mismunandi hvert and-
virði þeirra rennur. Þau fri-
merki sem stofnuninni sjálfri
berast eru frekar fá, en þó þeint
sé haldið til haga, gilda engar
reglur um hvað gera skuli við
andvirðið. Algengt mun að
safnarar innanlands og er-
lendis fái frímerki hjá útvarp-
inu, væntanlega gefins.
3
Viltu fá óskalög sjúklinga
aftur á laugardaga?
Sigrún Bjarnadóttir. Já, mér
finnst alveg upplagt að hafa þau á
laugardögum þá getur fólk hlust-
að.
Sigrún Guðmundsdóttir. Já,
kveðjurnar komast þá miklu
betur til skila. Mér finnst það eigi
að breyta þessu aftur vegna sjúkl-
inganna.
Stefán Kjærnested. Ég veit ekki
hvað skal segja, ég vildi helzt hafa
þau eftir hádegi á laugardögum.
Fólk sefur fram að hádegi á
laugardögum, þeir sem eru að
vinna.
Þorsteinn Arnason. Mér finnst
ágætt að hafa þau á föstudögum,
ég heyri þáttinn í vinnunni. Það
sofa allir fram að hádegi á laugar-
dögum.
Ragnheiður Ingvarsdóttir. Ég get
a.m.k. ekki hlustað á föstudögum.
Það er miklu betra að hafa þenn-
an þátt á laugardögum.
Armann Arnason. Þetta er alveg
ómögulegur tími á föstudögum.
Mér finnst að það eigi að hafa
þetta eins og var á laugardögum
vegna barnanna. Þau eru ekki í
skólanum á laugardögum og geta
þá hlustað.