Dagblaðið - 20.12.1976, Blaðsíða 2

DAC.BLAÐIÐ. MANIIDAGUR 20. DESEMBER 1976.
Tillitsleysi vegfarenda
til háborinnar skammar
— réttu ekki slasaðri konu litlafingur til hjálpar
Ólafur Ólafsson skrifar:
„Nú fyrir skömmu las ég
srein í blaði þar sem sagt var
frá könnun nemenda eins
menntasKoians á viðbrögoum al-
mennings, þegar fólk í miðbæ
Reykjavíkur verður fyrir:
áreitni einhvers óþjóðalýðs.
1 K0I INI IR
cc A Ljóst leður
Kr. 8450

Ljóst leður
Kr. 8450
Það sem þar Kom fram bar þess
glögg merki að ekki er nú land-
anum annt um náunga sína.
Þó þessi grein hafi ekki haft
mikil áhrif á mig, þá rifjaðist
þetta upp fyrir mér þegar at-
vik, sem átti sér stað fyrir
skömmu, snerti mig persónu-
lega.
Mig langar til að lýsa þessu
atviki, en vil jafnframt geta
þess, að þessi skrif eru alls ekki
ádeila né árás á neinn einstak-
an aðila.
Þann 30. nóvember sl. tóku
kona mín og dóttir, sem er á
þriðja ári.sér far með strætis-
vagni, einu sinni sem oftar.
Ferðinni var heitið á Lands-
spítalann í heimsókn. Mjög
■ margt fólk var í vagninum þeg-
ar þær komu inn í hann, en
laust sæti fremst og settust þær
þar. Þegar kemur að þeirri bið-
stöð sem mæðgurnar ætluðu úr,
biður konan vagnstjórann að
hleypa þeim út að framan. Var
það auðsótt og opnaði hann
strax framhurðina. Konan
tekur barnið upp og ætlar út.
•Vill þá svo illa til að hún féll
við og skiptir það engum togum
að hún fellur út úr vagninum
með barnið í fanginu og hafna
þær á freðinni jörðinni. Konan
kenndi þá strax mikils sársauka'
í fæti og annarri hendi og gat
ekki staðið upp strax. Nú hefði
margur ætlað að t.d. vagn-
stjórinn, sem horfði á þær detta
eða jafnvel einhver far-
þeganna, en þeir voru margir í
vagninum eins og áður er getið,
hefði nú farið út og boðið
aðstoð og þá kannski ekki sízt
vegna þess að konan er barns-
hafandi og dylst það engum
sem sér hana. En það var ekki
svo gott. ENGINN , ekki nokk-
ur sála. bauðst til að aðstoða
konuna. Vagnstjórinn virti þær
fyrir sér liggjandi á jörðinni,
barnið að sjálfsögðu hágrát-
andi, og ók siðan af stað.
Kona ein stóð við biðstöðina,
sennilega að bíða eftir öðrum
vagni. Hún rétt gaut augunum
'að mæðgunum.en skipti sér
síðan ekkert af þeim, hefur lík-
lega hugsað sem svo, að þetta
kæmi henni nú ekki mikið við.
Eftir góða stund tókst konunni
að komast á fætur og komst hún
upp á Landsspítala þar sem
saumaður var saman allstór
skurður á fæti hennar. Sér
mikið á fæti hennar frá hné og
niður að ökkla. Önnur hendin
var mikið marin og hafði blætt
inn á vöðva. Föt konunnar voru
mjög mikið skemmd. Telpan
hefur ekki fengizt til að stíga
upp í strætisvagn síðan þetta
gerðist.
En sem sagt — ung barnshaf-
andi kona með annað barn í
fanginu lá slösuð fyrir utan
strætisvagn fullan af fólki og
engin rétti svo mikið sem liya-
fingur til hjálpar. Þetta er
heldur mikið af því góða, eða
hitt þó heldur. Ef hugsunar-
hátturinn er svona.þá er ekki
von að vel fari.
BÓKA- 0G RITFANGAVERZLUN
ARNARVAL
ARNARBAKKA 2 — BREIÐHOLTI
Það er ekkert sældarbrauð að
stunda sjúkraflug á íslandi
Bjarni Jónasson, Vestmanna-
eyjum skrifar:
Ég get ekki stillt mig um að
leggja orð í belg vegna skrifa
konu að norðan í DB 10. des. sl.
Ég get tekið uncLir orðJEinars
Helgasonar hjá F.í. Það er
vel sloppið að borga fjórfalt
sætagjald fyrir að flytja sjúkra-
körfu, en hitt er svo annað má)
að það er fyrir neðan allar
hellur að flytja fólk í vörulest,
enda tekur Einar Helgason
fram í svari sínu að F.í. annisl
að jafnaði ekki sjúkraflug.
Hvers vegna var sjúkling-
urinn þá fluttur með F.I. en
ekki með þeim flugvélum sero
keyptar hafa verið og ert
reknar i beim tilgangi að flytja
sjúka menn og slasaða? Það
get ég sagt konunni að norðan,
Það er gert í sparnaðarskyni,
Jiyurl- sem aðstandendur eða
lækrrir hins sjúka hafa ráðié
þyi. Sjúkraflug t.d. milli
Akureyrar og Reykjavíkur,
kostar nefnilega 40-60 þúsund
kr. en sjúkrasamlög borga yfir-
leitt 75%. Það hefur ekki farið
fram hjá mér að reynt hefur
verið að sneiða hjá þeira
aðilum, sem annast sjúkraflug
með því að læða sjúklingnum í
vörulest hjá F.í. eða að sníkj;
flutninginn hjá varnarliðinu oj
láta ameríska skattborgar;
blæða.
Það hefur vakið undrur
mína að varnarliðið og Slysa
varnarfélag tslands virðast
bóka öll sjúkraflug sem
björgun mannslífa eða nánai
tiltekið 116 á fimm árum eða
2,6 á mánuði. Þó að flugvélar
mínar hafi farið í tæplega 100
sjúkraflug síðan í maí 1973
treysti ég mér ekki til að
fullyrða að mannslífum hafi
verið bjargað. Það má ekki taka
orð mín svo að ég se' að gera
lítið úr björgunarstörfum
varnarliðsins hér á landi, t.d.
mun mér seiru gleymast þegar
björgunars’ eitin, með hinum
góða búraði sínum og vel-
þjálfaða liði, bjargaði flug-
manni iir sjónum við Viðey
eftir að hann hafði nauðlent
flugvél sinni þar, eða þegar
sveitin náði þremur félögum úr
Hjálparsveit skáta í Vest-
mannae.vjum upp úr jökul-
sprungu. Nú langar mig að
skýra konu að norðan frá við-
skiptum mínum við Sjúkrasam-
lag Revkjavíkur.
19. febr. 1975 var roskinn
maður, sem ekki hefur haft
Bækur — Ritföng —
Leikföng —
Ljósmyndavörur —
Jóiaskraut
<OLi.irJ—1jy~
í