Dagblaðið - 20.12.1976, Síða 12

12
WBIAÐW
frfálst, áháð datfblað
Útgefandi Dagblaöiö hf.
Framkvæmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson. Ritstjóri: Jónas Kristjánsson.
Fróttastjóri: Jón Birgir Pétursson. Ritstjórnarfulltrúi: Haukur Helgason. Aöstoöarfróttastjóri: Atli
Steinarsson. iþróttir: Hallur Símonarson. Hönnun: Jóhannes Reykdal. Handrit: Ásgrímur Pálsson.
Blaöamenn: Anna Bjarnason, Ásgeir Tómasson, Bragi Sigurösson, Erna V. Ingólfsdóttir, Gissur
Sigurðsson, Hallur Hallsson, Helgi Pótursson, Jóhanna Birgisdóttir, Katrín Pálsdóttir, Kristín
Lýösdóttir, Ólafur Jónsson, Ómar Valdimarsson. Ljósmyndir: Árni Póll Jóhannsson, Bjarnleifur
Bjamleifsson, Sveinn Þormóösson.
Gjaldkeri: Þráinn Þorleifsson. Dreifingarstjóri: Már E.M. Halldórsson.
Áskriftargjald 1100 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 60{)kr. eintakiö.
Ritstjórn Síöumúla 12, sími 83322, auglýsingar, áskriftir og afgreiösla Þverholti-2, sími 27022.
Setning og umbrot: Dagblaöið og Steindórsprent hf., Ármúla 5.
Mynda-og plötugerö: Hilmir hf., Síöumúla 12. Prentun: Árvakur hf., Skeifunni 19.
Grjótkast á
Paradísareyju
Einstaklega skrítinn maður er
þessi Kristján Pétursson, sem
sífellt er að kasta grjóti í spegil-
slétt vötn þessarar Paradísareyj-
ar, sem við búum á. Slíkur maður,
sem kann ekki einu sinni að verja
frítíma sínum, getur varla verið
með sjálfum sér.
Hvernig væri nú, að Kristján
færi að verja frítíma sínum til lesturs fagurra
bókmennta um einstakt manngildi landans og
framúrskarandi lýðræðishefðir réttarríkis okk-
ar? Og hvernig væri nú, að hann færi að læra
utanað ljóð og ferskeytlur höfuðskáldanna til
að verða viðræðuhæfur í leynifélögum fram-
sóknarmanna úr öllum flokkum.
í slíkum félögum gæti Kristján lært góða siði
í umgengni við dómara, bankastjóra, þjóðar-
leiðtoga og aðra riddara fálkaorðunnar. Það
væri ólíkt fegurri iðja en að sitja fyrir heiðurs-
mönnum suður með sjó, bara til þess að komast
á prent hjá gróðafíknum og öfugsnúnum sorp-
blaðamönnum Dagblaðsins.
í framhaldi af slíkri siðvæðingu mætti leyfa
honum að taka þátt í fínasta spili þjóðarinnar,
gjöfum verðbólgunnar, með siðprúðum stjórn-
málamönnum, heiðursmönnum og banka-
stjórum.
Stundum eru gjafir verðbólgunnar spilaðar á
þann hátt, að þú kaupir fjárskuldbindingar
með afföllum og selur þær síðan lánastofnun á
nafnvirði. Stundum eru þær svo spilaðar á
þann hátt, að þú færð lán í banka til að kaupa
steypu og endurgreiðir svo lánið löngu síðar
með litlum og verðbólgurýrðum krónum.
Slíkir leikir eru löglegir og stuðla mjög að
andlegu jafnvægi og traustum fjárhag beztu
sona þjóðarinnar. Þeir gera stjórnmálaflokkum
kleift að einbeita kröftunum að uppbyggingu
göfugs * menningarþjóðfélags á Paradísar-
eyjunni. Þeir stuðla líka mjög að gagnkvæmum
skilningi, friði og vináttu þeirra, sem axlað
hafa hina þungu byrði stjórnmálanna.
Um síðir gæti Kristján ef til vill orðið vara-
formaður í bankaráði og lánað húseigendum
milljónir í þakklætisskyni fyrir lága húsaleigu
og enga fyrirframgreiöslu. Það er alltaf gott
fyrir sálina aö geta gert' eitt góðverk á dag og
kannski tvö kraftaverk á dag.
Þannig gæti Kristján lyft sér upp á hærra
menningarstig og hætt að kúra í hraunum í
kulda og trekki í bið eftir leigubílum og með
lágkúrulegar handtökuheimildir í vasanum.,
Það er enginn furða þótt framsóknardómarar
úr öllum flokkum grípi fram fyrir hendurnar á
slíkum mönnum.
Kristján þarf að læra, að á Paradísareyjunni
er ekki til siðs að ónáða heiðursmenn. Á slíkri
eyju þarf hann ekki að grafa eftir sorpi, því að
það er alls ekki til í fyrirmyndarríki lýðræðis-
hefðar. Þetta er sko ekkert lögregluríki!
HACBI.AÐIÐ, MÁNIIIlAOIIR 20. DESRMBER 1970.
Boris Bannov, fréttaskýrandi, ræðir hér
stuttlega um landhelgismál Sovétmanna:
„Sovétmenn færa út í
200mftur að gefnu
fordæmi annarra þjóða"
Fiskitorfa á flótta undan tog-
ara getur forðaö sér ef hún er
stödd innan tvö hundruð
sjómílna frá sovéskri strönd.
Nýjustu lögin sem nú eru geng-
in í gildi i Sovétríkjunum um
200 sjómílna landhelgina haf-a í
för með sér ýmis óþægindi fyrir
sjómenn. Þeir geta fengið allt
upp í 100.000 rúblna sekt, eiga
á hættu að afli og veiðarfæri
verði gerð upptæk. Allt þetta
getur gerst ef menn brjóta í
bága við samþykkt sovésku
ríkisstjórnarinnar um „tíma-
bundnar ráðstafanir til verndar
fiskistofnum og til eftirlits með

fiskveiðum í hafinu meðfram
ströndum Sovétríkjanna."
Einn af sérfræðingum
soveska utanríkisráðuneytisins,
sem tók þátt í gerð laganna,
sagði að erlendir sjómenn
þyrftu ekkert að óttast ef þeir
hefðu gert samning eða komist
að samkomulagi við hlutaðeig-
andi sovésk yfirvöld. Nýju lög-
unum er ekki beint gegn fisk-
veiðum. Þau eru ætluð til að
hindra ofveiði.
Þriðja hafréttarráðstefna SÞ
vinnur nú að gerð samnings,
sem á að leysa vandamál yfir-
ráða yfir hafinu á þann hátt, að
nái til allra landa. Hvers vegna
hafa þá sovétmenn tekið sig til
nú og lögleitt 200 mílna land-
helgi? Þessi ráðstöfun er svar
við aðgerðum annarra ríkja.
Þeim ríkjum fer sífellt
fjölgandi sem taka sér 200
mílna efnahags- eða fisk-
veiðilögsögu án þess að bíða
eftir niðurstöðum alþjóðlegu
hafréttarráðstefnunnar. Þetta
hafa Bandaríkjamenn gert. og
einnig mörg þróunarríki i
Rómönsku Ameríku. Asíu og
Peningarnir og
hjartalagið
Það er heldur óskemmtilegt
að setja sig niður og svara skrif-
um á borð við kjallaragrein
Jóns Aðalsteins Jónassonar í
Dagblaðinu 13. desember og
þjónar raunar engum tilgangi i
þá átt að reyna að halda uppi
alvarlegri umræðu á málefna-
legum grundvelli um stöðu
æskulýðsmála í Reykjavik. En
þungamiðjan í grein Jóns
Aðalsteins beinist að því að
læða inn lúmskum grun um það
í huga samborgaranna, að
starfslið Æskulýðsráðs Reykja-
víkur taki til sín greiðslur úr
borgarsjóði langt umfrant
ákvæði launasamninga. Þetta
er aðferð í málflutningi, sem
hel'tir svo sem sést áður en ein-
hv.ern veginn hélt ég nú að for-
maður Víkings væri yfir hana
hafinn. 1 viðtalinu, sem haft
var við Jón Aðalstein í Dagblað-
inu í tilefni af opnun Bústaða,
hélt hann þvi fram, að hjá
Æskuiýðsráði væru 10—12 fast-
ráðnir starfsmenn. Ég sagði
honum, að þeir væru 7. Núna
upplýsir hann, að „mannfjöld-
inn" á skrifstofu ráðsins að Frí-
kirkjuvegi 11 sé 6—7 manns, og
að þeir skipti á milli sín rúmum
20 millj. króna i laun. Eg ætla
ekki að leiða getum að þvi. á
hvern hátt Jón Aðalsteinn
kemst að sínum niðurstöðum.
bendi honunt aðeins á. að í
greinagerð með frumvarpi að
fjárhagsáætlun borgarsjóðs
Reykjavíkur árið 1977 er að
finná upplýsingar unt öll