Dagblaðið - 02.07.1977, Síða 10

10
MMNIADIB
frjálst,áháð dagblað
lítgafandi DagbtaftiA hf. *
fr—hwmdsBtjóri: Svainn R. Eyjólfsson. Ritstjórí: Jónas Krístjánsson.
Fréttastiórí: Jón Birgir Pétursson. Ritstjómarfulltrúi: Haukur Halgason. Skrífstofustjórí rítstjómar:
Jóhamas Raykdal. íþróttir: Hallur Símonarson. AðstoAarfréttastjórí: Atli Stainarsson. Safn: Jón
5avar Baldvinsson. Handrít: Ásgrímur Pálsson.
Maðamann: Anna Bjarnason. Ásgair Tómasson. Bragi Sigurðsson, Dóra Stafánsdóttir, Gissur
Sigurðsaoo. Hallur Hallsson, Halgi Pétursson, Jakob F. Magnússon, Jónas Haraldsson, Katrín
Pálsdóttir, Ólafur Jónsson, Ómar Valdimarsson, Ragnar Lár.
Ljósmymfir: Bjamlaifur Bj^rnlaifsson, Hðrður Vilhjálmsson, Svainn Þormóðsson.
Skrifstofustjórí: Ólafur Éyjólfsson. Gjaldkarí: Þráinn Þoríaifsson. Draifingarstjórí: Már E.M.
Ritstýóm Slðumúla 12. Afgrsiðsla Þverholti 2. Áskríftir, auglýsingar og skrífstofur Þvarholti 11.
AðalBÍmi blaðsins 27022 (10 linur). Áskríft 1300 kr. á mánuði innanlands. i lausasölu 70 kr.
aántakáð.
Sstning og umbrot: Dagblaðið og Steindóréprant hf. Ármúla 5.
Myndaog plötugarð: Hilmirhf. Siöumúla 12. Prentun: Árvakur hf. Skeifunni 19.
Fáránleiki íhásæti
Fáránleikinn í þjóðfélagsmynd-
inni kann að fara fram hjá mörg-
um. Menn vilja verða samdauna,
eins og það var einu sinni kallað.
Stjórnmálamennirnir segja, að
svona eigi þjóðfélag að vera upp
byggt. En getur það verið? Lítum
á dæmi, sem var tekið í frétt Dagblaðsins á
fimmtudag um útflutningsuppbætur. Fram
kom, að við kynnum á árinu að greiða 2,4
milljarða króna með útfluttum landbúnaðar-
vörum. Þetta miðar við, að ríkissjóður greiði í
uppbætur 10 prósent af öllu verðmæti land-
búnaðarvara, sem eru framleiddar í landinu, en
þar hafa mörkin verið sett. Nú á hinn almenni
borgari erfitt með að átta sig á, hvort 2,4
milljarðar er mikið eða lítið. Framkvæmda-
stjóri Framleiðsluráðs landbúnaðarins taldi
þetta ekki svo háa upphæð. En þetta er svo
sannarlega há upphæð, sem sést, ef hún er
borin saman við aðrar, svo að menn skilji betur.
Allur tekjuskattur, sem ríkið leggur í ár á
félögin, það er að segja fyrirtækin í landinu, á
að nema um tveimur milljörðum króna eða 0,4
milljörðum lægri fjárhæð en útflutningsupp-
bæturnar. Með öðrum orðum nægir tekjutkatt-
ur félaga ekki til að veita ríkissjóði það fé, sem
þarf til að standa undir meðgjöfinni með út-
fluttum búvörum. Þetta er há fjárhæð.
Allur eignarskatturinn, sem ríkið leggur á
einstaklinga í ár, á að nema um 600 milljónum
eða aðeins einum fjórða hluta af því, sem fara
skal í útflutningsuppbætur. Allur eignarskatt-
ur félaga til ríkisins nemur 575 milljónum.
Með öðrum orðum þarf ríkið bæði tekjuskatt-
inn og eignarskattinn á félögin, fyrirtækin, í
landinu til að geta greitt þessar uppbætur.
Allur eignarskatturinn, sem rennur til ríkis-
ins, nemur í ár rúmlega 1,2 milljörðum eða
aðeins helmingi þess, sem fer í útflutningsupp-
bæturnar.
Allir svonefndir persónuskattar, sem ganga
til ríkisins, nema í ár um 2,9 milljörðum eða
aðeins hálfum milljarði meira en uppbæturnar.
Þessi dæmi sýna, að 2,4 milljarðar eru býsna
há upphæð, sem verja mætti til annarra þarfa,
þar sem hún kæmi að gagni í stað þessarar
fásinnu.
Hér er aðeins talaó um útflutningsuppbætur
af landbúnaðarvörum en ekki niðurgreiðslur
og hvers konar aðrar opinberar gjafir til land-
búnaðarins.
í frétt Dagblaðsins var sagt, ao iagnað hefði
verið samningi um síldarsölu til Sovétríkjanna
fyrir 900 milljónir og öðrum til Finnlands
fyrir 500 milljónir. Verðmæti hinnar útfluttu
síldar til þessara landa veróur því 1,4 milljarð-
ar, meðan útflutningsuppbætur á búvörur eru
milljarói meiri. Þetta dæmi og önnur, sem hér
eru tekin, sýna, að margir strita mikið, til þess
að bændur geti losnað við þá óarðbæru fram-
leiðslu, sem þarna er á ferðinni.
DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 2. JÓLl 1977.
.......
Fangelsisvist
in er luxus
'.....
—Mitchell fyrrum dómsmála-
ráðherra Bandaríkjanna
afplánarnú dóm sinn vegna
aðildarað Watergate
Mennirnir sem viðriðnir voru
Watergatehneykslið í Banda-
ríkjunum, sem varð til þess að
Nixon forseti varð að segja af
sér, eins og frægt er orðið, eru
nú á ný í sviðsljósinu. Þeim er
fylgt af fréttamönnum og ljós-
myndurum langleiðina inn í
þau fangelsi þar sem þeir eiga
að afplána dóma sína.
Æðstu ráðamenn Bandaríkj-
anna Jilutu dóma vegna aðildar
: •. ■ í
-
' m
y wí ;r- L . ypljp
HHE..-.v*l0ÉMfett$M-:;:;-;tt-;HBHHff^3HII
John Mitchell fyrrverandi dómsmálaráðherra Bandaríkjanna á leið í fangelsið þar sem hann verður
að minnsta kosti næstu tvö árin vegna aðildar sinnar að Watergate-hneykslinu.
f
Launadans og
stríðsskaðabætur
Þótt tslendingar séu meðal
þeirra fáu þjóða, sem ekki hafa
iðkað vopnaburð að ráði i
nokkra mannsaldra, hafa þeir
þó tekið ástfóstri við eins konar
„borgarastyrjöld“, sem háð er í
landinu með nokkuð jöfnu
millibili. Þetta er borgarastyrj-
öldin milli launþega og at-
vinnurekenda og rikisvaldsins,
með öðrum orðum hinn al-
menni borgari gegn sjálfum
sér.
Einni slíkri styrjöld er nú
lokið, að nafninu til. í slíkri
styrjöld, sem háð er milli lands-
manna, kemur enginn út sem
sigurvegari heldur lýkur henni
með samkomulagi um eins kon-
ar sjálfspyntingarstefnu um
ákveðinn tíma eða þar til næsta
borgarastyrjöld hefsl.
Það er látið heita svo að þess-
ar árvissu styrjaldir snúist um
launa- og kjaramál en það er
opinbert leyndarmál og liggur
raunar í augum uppi að í landi
eins og tslandi sem í reynd hef-
ur enga möguleika á aukinni
framleiðni er beinlínis nauð-
synlegt fyrir ríkisvaldið ekki
síður en fyrir forystu launþeg-
anna að efna til „borgarastyrj-
aldar" um launa- og kjaramál
með ákveðnu millibili.
Slíkar styrjaldir gegna
tvenns konar hlutverki. Annars
vegar hjálpa þær stjórnvöldum
að réttlæta vesæla afkomu
þjóðarbúsins og útþenslu ríkis-
báknsins, hins vegar réttlæta
slikar st.vrjaldir tilveru forystu-
liðs launþegasamtakanna. sem
ná til alls vinnandi fólks meðal
þjóðarinnar og fá hinn almenna
launþega til þess að trúa þvi að
fyrir tilstilli forystuliðs þeirra
hafi náðst fratn kjarabætur
sem annars hefði verið von;
laust að ná, og því verði að
heyja slíkar styrjaldir með
vissu millibili!
Og þess vegna er það að slík-
ar borgarastyrjaldir, sem háðar
eru hérlendis um laun og kjör,
enda aldrei með sigri eins eða
annars, eins og gerist oft í ai-
vöru-styrjöldum, — heldur með
samkomulagi! — og að stríðs-
skaðabætur skuli greiddar. Hitt
er sjaldnast minnzt á hverjir
greiði stríðsskaðabæturnar,
nefnilega launþegarnir, hinn
almenni borgari, sem stendur
nákvæmlega í sömu sporum og
f.vrir borgarastyrjöldina.
Það samkomulag sem gert er
að slíkum styrjöldum loknum
er m.a. um það að næst verði að
standa öðruvísi að málum og
fara þurfi nýjar leiðir, án þess
að frekar sé minnzt á hverjar