Dagblaðið - 02.02.1978, Síða 5

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 2. FEBRUAR 1978.
5
N
Bankafrumvarp
Ólafskomið:
Nokkuð hert á eftirliti
Bankafrumvarp Ölafs
Jóhannessonar viðskipta- og
dómsmálaráðherra sá dagsins
ljós í gær. Falla á frá þeirri
stefnu að viðskiptabankarnir
&ejn ríkið á sérhæfi sig í þjón-
ustu við tilteknar atvinnu-
greinar, eins og verið hefur
hingað til og á það sérstaklega
við um Búnaðarbankann og Ut-
vegsbankann. Bankarnir eiga
framvegis að veita alhliða og
almenna bankaþjónustu öllum
greinum atvinnuveganna.
Ekki eru í frumvarpinu
ákvæði um neina sameiningu
ríkisbanka.
Nokkuð á að herða á eftirliti.
Lagt er til að auk þingkjörinna
endurskoðenda skuli starfa að
endurskoðun ríkisbankanna
löggiltur endurskoðandi, sem
ráðherra skipar. Honum er
veitt heimild til að láta menn
sem eru í þjónustu hans taka
þátt í framkvæmd endur-
skoðunar hjá viðkomandi
banka. Þá eru fyrirmæli um að
^ið hvern ríkisviðskiptabanka
skuli starfaendurskoðunardeild.
sem annist innri endurskoðun.
Ráðherra getur samkvæmt
frumvarpinu hvenær sem er
krafið bankaráð og bankastjórn
um yfirlit yfir rekstur og hag
bankans. Bankaráðin fá
heimild til að ráða sér sér-
stakan starfsmann, sem ekki
hafi með höndum önnur störf í
bankanum. Það mun svo fara
eftir ákvörðun bankaráðanna
hvaða aðstöðu slíkur
starfsmaður fær til að fylgjast
með starfsemi bankans.
ANNT UM ORÐIÐ
„BANKI“
Ætlunin er samkvæmt frum-
varpinu að veita Seðlabanka,
ríkisviðskiptabönkunum og við-
skipabönkum í formi hluta-
félaga einkarétt á orðinu
„banki“. Nái þetta fram að
ganga verða nokkrir aðilar
sviptir rétti til að nota „banki“ í
firma sinu, svo sem „Eigna-
bankinn hf.“, „Hugmynda-
bankinn" og „Verðbréfa-
bankinn". Þó mun ætlunin að
Blóðbankinn haldi nafni sínu.
Stofna skal samstarfsnefnd
Seðlabanka og ríkisviðskipta-
bankanna.
-HH.
Páll „HAGSMUNIR EINSTAKUNGA OG
■Jnjali I ANNARRA UPP Á HUNDRUÐ MUJJÓNA”
Páll Líndal, fyrrum borgarlög-
maður, hefur óskað eftir því við
Dagblaðið að það birti þá grein
sem hér fer á eftir.
í Morgunblaðinu í dag (1.
febrúar) er frétt — smáfrétt að
vísu, sem snertir mig per-
sónulega. Sakir mikillar og
góðrar „fréttaþjónustu" frá
aðilum í borgarkerfinu hefur
þetta mál orðið hið mesta
skemmtiefni fyrir þá, sem „nær-
ast á vöndum munnsöfnuði“, eru
þeir víst nokkuð margir í þessu
þjóðfélagi.
t þessari frétt er töluvert
dregið í land, miðað við það, sem
áður þótti henta — stóryrðum
sleppt. t Alþingisbókunum gömlu
er stundum sagt frá þvi, að menn,
sem teknir voru af lífi á Þing-
völlum, hafi fyrir aftökuna „feng-
ið góða iðran“. Ég veit ekki af
hverju mér datt þetta í hug.
Kannski sálfræðingur geti skýrt
það út?
En tilefni þess, að ég skrifa
þessar línur er það, að þessi frétt
er samstundis komin í Morgun-
blaðið, en vandlega þagað um, að
á þessum fundi átti einnig að
liggja fyrir bréf frá mér um sama
mál. Það fylgir hér með. Var því
kannski stungið undir stól?
Þegar ég var að lesa þetta um
hálfníu leytið var hringt til mín af
ónefndum manni og mér skýrt frá
því, að fyrir meira en viku hafi
borgarráði verið sent bréf, sem
kunnir Reykvíkingar hafi ritað: í
því bréfi hafi verið bornar þung-
ar sakir á æðstu stjórn borg-
arinnar eða vissa menn þar. Efnið
fékk ég ekki að vita, en bréfið
ætti að vera til i skjalasafninu í
Austurstræti 16, ef venjulegum
starfsreglum hefur verið fylgt.
En hitt mun nokkuð öruggt að því
hefur verið stungið undir stól og
ekki lagt fram i borgarráði eftir
að það kom.
Eg er ritari borgarráðs á 800-
900 fundum þess að mig minnir
og ég minnist þess ekki á þessari
stundu — en þetta bréf er skrifað
algerlega fyrirvaralaust — að slík
vinnubrögð hafi tíðkast þá.
Eftir mjög óljósum fréttum er
hér um að ræða mál sem snertir
hagmuni einstaklinga og annarra
Páll Lindal, fyrrum borgarlög-
maður.
aðila upp á a.m.k. mörg hundruð
milljónir. Ég vona vegna margra
góðra vina minna í borgarkerfinu,
að nú verði ekki endurtekinn
sami leikurinn og gagnvart mér.
Á þessu stigi verða engar upp-
lýsingar um einstaklinga frá mér
fengnar, þótt ég hafi heyrt nöfn.
Slíkt væri algerlega ósæmilegt.
Ég vona, að þetta séu ýkjur.
'Ymsir eru að fara í prófkjör og þá
er einskis svifist. Það vitum við.
En því geri ég þetta að
umtalsefni að mér er óskiljanlegt,
hvers vegna bréf áðurnefndra
Reykvíkinga er ekki lagt fram.
Það vantar skýringu.
Borgarkerfið er ekki að ræða
þetta mál við blöðin. Menn láta
aftur gamminn geysa, þegar ég á i
hlut.
Það er mikiö álag fyrir
einstakling og hans nánustu að
liggja, mér liggur við að segja
undir árásum í blöðum í l'A
mánuð samfleytt eins og við
höfum mátt þola.
Ekki dettur mér annað í hug en
mér hafi orðið á ótal afglöp í
starfi hjá borginni sl. 28 ár. Ég
skora á alla, sem unnið hafa með
mér, að lýsa yfir opinberlega, að
þeim hafi aldrei orðið á afglöp í
starfi. Ég er hræddur um, að sá
listi mundi varla fylla margar síð-
ur í blaðinu!
Eg held samt, að sú meðferð,
sem ég hef mátt þola nálgist að
vera einsdæmi, og „eru þó mörg
dæmi úr forneskju?"
Og núna síðast eru það ekki
óábyrgir blaðamann“, þeir miklu
s.vndaselir, sem eiga í hlut, heldur
einhver úr hópi „hinna áb.vrgu",
sem lætur sér dæma að draga
undan frásögnina af bréfi mínu.
Það er hins vegar best að spvrja
„blaðafulltrúann", hver sem hann
nú er, hvernig standi á því að hitt
bréfið til borgarráðs hefur ekki
fengið að sjá dagsins ljós.
Á miðöldum var það ekki
óalgengt að skora á menn til
einvígis með því að kasta hanska
framan í þá.
Með frásögninni i Morgun-
blaðinu í dag, með þvi að „ljúga
með þögninni“, hefur einhver
aðili tengdur æðstu stjórn borgar-
innar, kastað hanskanum framan
í mig.
Eg ætla að taka á móti þessari
einvígisáskorun. Það hlutu marg-
ir skrámur, þegar slík átök áttu
sér stað. Það kom jafnvel fyrir, að
menn féllu í valinn.
Reykjavík, 1. febrúar 1978.
Páll Líndal.
BRÉF PÁLS TIL BORGARRÁÐS 0G FJÓRAR
SPURNINGAR TIL BORGARENDURSKOÐANDA
Reykjavík, 31.1.1978.
Til borgarráðs Reykjavíkur.
Það var mánudaginn 12. des.
sl„ sem ég var staddur á skrif-
stofu Vatnsveitu Reykjavikur að
Breiðhöfða 13 að beiðni vatns-
veitustjóra til að undirbúa tillögu
til borgarráðs um endurskoðun
samnings um vatnssölu til Kópa--
vogs.
Þegar ég er nýkominn þangað
og verkið varla hafið, er hringt til
mín frá borgarstjóra og ég beðinn
að koma til viðtals. Ég sagði, hvar
ég væri staddur og hvort nægilegt
væri að ég kæmi kl. 16.00, en
þegar þetta gerðist var klukkan
eitthvað um 15.00. Kl. 16.00 ætlaði
ég að fara að leggja síðustu hönd
á undirbúning að málflutningi
fyrir hæstarétti, sem fram skyldi
fara daginn eftir, og átti von á bíl
til að sækja mig um kl. 16.00.
Borgarstjóri óskaði, að ég kæmi
þegar í stað; sagði ég vatnsveitu-
stjóra frá þessu, en hann taldi
þetta mjög bagalegt, því að hann
væri nefnilega að taka við
störfum orkumálastjóra og þess
vegna væri mjög áríðandi, að við
gætum lokið þessu verki mjög
fljótt. Fékk ég aðstoð hjá starfs-
manni vatnsveitunnar til að
komast niðureftir og var kominn
á fund borgarstjóra um kl. 15.30.
Þá sagði hann mér, að ég væri
borinn alvarlegum sökum af borg-
arendurskoðanda. Ætla ég ekki
að rekja það samtal, sem var stutt.
Borgarstjóri er ekki siður fær um
það en ég, enda man ég naumast
samtalið vegna fátsins, sem á mig
kom.
Ég taldi þó eðlilegt, þegar slík
ásökun væri komin fram vegna
starfs hjá borginni að fá lausn frá
störfum. Ég bað um smá frest til
að hugsa málið. Handskrifaði ég
síðan við skrifborð mitt lausnar-
beiðni og afhenti borgarstjóra.
I óðagotinu láðist mér að setja
inn orðin „um stundarsakir", en
þeirrar glópsku verð ég sjálfur að
gjalda, t.d. réttindamissis sem af
slíku gæti leitt.
Siðan fór ég beint heim, sagði
konu minni frá samtali okkar,
þóttu henni aðfarir síns bekkjar-
bóður úr menntaskólanum
nokkuð skörulegar, náði sam-
bandi við hann í síma og gekk á
hans fund milli kl. 16.30 og 17.00
að mig minnir. Hún varð þess þá
vör, að herbergi mitt var fullt af
einhverjum mönnum, sem hún
þekkti ekki — bar ekki einu sinni
kennsl á. Um samtal þeirra borg-
arstjóra get ég að sjálfsögðu ekki
borið.
Þessi inngangur er nokkuð
langur, en ég tel hann rrauðsyn-
legan til skýringar á framhaldirúr.
Borgarendurskoðandi virðist
hafa tekið sér vald til þess að
brjótast í skrifborð mitt, sem læst
er (flestar skúffur).
Hann bað mig ekki um lykla og
ekkert var auðveldara en ná til
mín á þeim tíma, sem hér um
ræðir og ekki hefði staðið á
afhendingu. Ég veit ekki álit
borgarráðs eða stjórnar endur-
skoðunardeildar á svona vinnu-
brögðum, en ég hef rætt málið við
nokkra lögfræðinga, sem kunna
dálítið fyrir sér. Ætla ég ekki að
rekja ummæli þeirra að svo
stöddu. 1 framhaldi af athugun- 3.
um mínum og fleiri, og áður en ég
aðhefst frekar, vænti ég þess, að
borgarráð láti mér í té svör borg-
arendurskoðanda við nokkrum
ákaflega einföldum spurningum.
Þessi embættismaður, sem nýtur
væntanlega fulls trausts borgar-
stjóra, hlýtur að geta svairað
fyrirvaralaust skriflega. Þá vildi
ég og biðja um skriflegt álit borg-
arráðs á þeim svörum. Það mun
hafa í þjónustu sinni tíu til
tuttugu lögfræðinga, svo að ekki
ætti að þurfa að standa á svari frá
því sjónarmiði. Á þessu stigi er
aðeins spurt um mjög einfaldan
þátt varðandi málsmeðferð.
Erekari spurningar verða að bíða
betriTfma,
Spurningarnar eru þessar:
1. Á hvaða heimild byggir borg-
arendurskoðandi rétt sinn til að
fara í læstar hirslur, sem ekki
aðeins geta geymt mikil
verðmæti, heldur alls konar
einkamál, bæði mín og annarra
og ýmislegt sem er mér per-
sónulega mikils virði?
2. Get ég fengið skrá um, hvað
tekið var úr skrifborði mínu og
hverjir voru viðstaddir þessa
aðgerð?
Var skrifborð mitt brotið upp
eða hefur borgarendur-
skoðandi eða einhverjir í
kerfinu lykla að læstum
hirslum mínum og t.d. skrif-
borði borgarstjóra, borgar-
ritara, borgarverkfræðings,
peningaskápum borgargjald-
kera o.s.frv.?
4. Telur borgarendurskoðandi
sighafai blaðaviðtölum heimild
til að sakfella mig eins og hann
hefur ítrekað gert? Telur hann
þetta falla undir „upplýsinga-
skyldu stjórnvalda?”
„Ég vænti þess, að borgarráð
hraði afgreiðslu þessa máls.
Um Ieið og ég lýk þessum
orðum, þakka ég borgarráðs-
mönnum frá 1949 og síðan sam-
starf, sem yfirleitt hefur verið
ánægjulegt og lærdómsrikt fyrir
mig. Ég hafði vænst þess, að þess-
um samskiptum lyki með
skaplegri hætti en reynslan hefur
orðið, en „örlögum sínum ræður
enginn".
Vegna fjarveru borgarráðs og
borgarstjóra er þetta bréf sent
slðar, en ég hefði ella gert.
Með góðri kveðju.
Páll Líndal.
Móttekið 31. janúar 1978.
Gústaf A. Ágústsson.
ÞESSIBEDFORD-BÍLL ER TIL SÖUI,
skemmdur
eftirbruna.
í ■ fm Tilboö
óskast
ísíma
13787
Viljum ráða
STARFSKRAFT
við pökkunarvélar frá kl. 11.30 til
14.00 alla virka daga.
Umsóknir sendist Dagblaðinu merkt
„Pökkunarvélar“ fyrir 2. febrúar.
Smurbrauðstofan
BJORNINN
Njólsgötu 49 — Sími 15105