Dagblaðið - 12.11.1979, Side 24

Dagblaðið - 12.11.1979, Side 24
Hin, sívinsælu hlaðrúm okkar komin aftur Stáliðjan hf., Smiðjuvegi 5, Kðpavogi. Sfmi43211 | Vöm-og brauðpefwigar-Vöniávísanir i Perangaseðtar og mynt Gömul umslög og póstkort m FRÍMERKI m S 1 - J (1 O ^ I5LAND AUtfyrirsafnarann Um Ilílonna Laugavegi 15 1 HJU lliayilU Sími23011 Mustang Ghia árg. '79 Þessi glæsilegi bíll er til sölu, nýr, ónotaöur. Allar upplýsingar á Bflasölu Garðars, Borgartúni 1. Sfmar 18085 —19615. SKRIFSTÖFU- OG AFGREIÐSLUSTARF Staða skrifstofu- og afgreiðslumanns í véla- deild Vegagerðar ríkisins í Reykjavík er laus til umsóknar. Laun samkv. launakerfi starfsmanna ríkisins. Umsóknir með upplýsingum um aldur, menntun og fyrri störf sendist starfsmannastjóra fyrir 21. nóvember nk. VEGAGERÐ RÍKISINS, BORGARTÚNI7 105 REYKJAVÍK. PÓS TSENDUM Skóbúðin Suðurveri Stigahlíð 45-47. S. 83225. DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 12. NÓVEMBER 1979. SAMEINAÐIR STÖNDUM VÉR — sundraðir föllum vér Mér þykir rétt að víkja fáeinum orðum að upphafsmönnum þessa pólitíska óskapnaðar sem nú er að skella á þjóðina, en það eru Alþýðu- flokksmenn. Ef eitthvað er hægt að kalla svik í mannlegum samskiptum og í pólitík, þá er brotthlaup þeirra úr fyrrverandi ríkisstjórn, svik af augljósastatagi. Ætla ég að víkja fáeinum orðum að þeim forsendum er þeir gáfú sér við það tækifæri en það var að þeir hefðu ekki komið máium sínum fram innan stjórnarinnar. Þessa fullyrðingu reyndu brotthlaupsmenn að gera sennilega með ýmsum hug- lægum íþróttum og málefnalegum vangaveltum, en heldur var það hjá- róma málflutningur og stóðst ekki staðreyndamat. Enda kom það fram eftir ýmsum sannanlegum gögnum t.d. i undirbúningi fjárlaga Tek ég eitt dæmi. Það er grein frá einum Alþýðuflokksmanna, Eiði Guðnasyni, fyrrverandi alþingis- manni, í DB 12/10. 1979, bls.ll. Þessi grein er ágætt dæmi um hvernig þessar pólitísku skoppara- kringlur höguðu áróðri sínum. Orðréttur útdráttur: „Hópur fram- sóknarmanna hefur undanfarið setið með sveitta skalla við að setja saman svokallaðar „nýjar tillögur” í efna- hagsmálum. En hverjar skyldu svo hinar nýju tillögur vera? Efnislega eru það tillögur Alþýðuflokksmanna frá í desemtier í fyrra. Tillögur, sem, vegna andstöðu samstarfsflokkanna, komust aldrei lengra en inn i greinar- gerð með desember-frumvarpinu fræga. í sameiningu tókst Framsókn og kommum að koma í veg fyrir að þær næðu fram að ganga. Nú heita þetta „nýjar tillögur” í efnahagsmálum.” Þarna er fullyrt að efnahagsmála- frumvarpið sé að mestu eftir tillögum alþýðuflokksmanna. Er manni þá spurn: Af hverju hlupu þeir? Það mun ekki mjög erfitt að geta sér til um ástæðuna. Allt frá upphafi stjórnarsamstarfsins hefur það legið í loftinu að allmikill hluti Alþýðu- flokksmanna var andvígur vinstra samstarfi og beið einungis eftir tækifæri til að slíta stjórnarsam- starfinu á einhverjum sýndará- greiningi. Enda sagði greinarritari, Eiður Guðnason, í ræðu um þjóðmálaástand á borgarafundi, höldnum á Hótel Loftleiðum þann 11/10. ,,að þeir hefðu beðið i 13 mán.” Hann hagaði að vísu þannig máli sínu að það hefði verið bið eftir því að koma áhugamálum sínum í framkvæmd en þá loks, að eigin mati, er komnar voru fram tillögur er þeir telja sínar, þá slíta þeir sam- starfi. Þetta verður að teljast alger- lega dæmalaus skoilaleikur og ævintýramennska enda gátu þeir fá rök borið fyrir sig um ástæður fyrir stjórnarslitum, annað en ómerkilegt þvaður-og rangfærðar ástæður. En þetta er gott dæmi um hvernig Alþýðuflokksmenn höguðu mál- flutningi sínum. Fleirum en greinar- ritara mun hafa þótt ástæður og málflutningur Alþýðuflokksmanna ómerkilegur. Til dæmis gat formaður Sjálf- stæðisflokksins þess, í allgóðri ræðu, að „Brútus ísl. stjómmála væri líklegast fundinn.” Klöppuðu fund- armenn þá óvenju mikið, og varð ræðumaður að gera hlé á máli sínu um stund. Og áfram gekk hin pólitíska rúlletta. Þeir sem kallaðir voru Brútusar að kvöldi þess 11. voru studdir upp í stjórnarstóla fáeinum dögum síðar, af þessum sama for- mani, á heldur sérstæðum for- sendum, þeim, að í raun er þeim einungis falið að taka sjálfa sig pólitiskt „af lifi”, þykir máske mörgum það vera hæfiiegt réttlæti að_ láta þá „strumpa við stjórnvölinn” í 50 til 70 daga eftir þá ævintýra- mennsku er þeir sýndu af sér, enda mun það vera staðreynd, að einhvcrs staðar verða vondir að verh”. Hins vegar tel ég að allir Kjallarinn Bjami Hannesson þeir, sem unna frelsi lands og þjóð- ar og bera virðingu fyrir mann- legri reisn, séu liu hrifnir af þessum trúðleik Alþýðuflokksmanna. Ætla ég að leiða nokkur rök að því að stjórnmálastarfsemi þessa flokks, sé ekkert annað en nokkurs V« nar póli- tískur Pompadourismi (Madame Pompadour var frilla Frakklands- konungs). Þessi flokkur var þar til 1978 stöðugt að minnka enda engin furða, þar sem hann var fyrrverandi verkalýðsflokkur, en var farinn að haga þannig stefnumálum og stjórn- málaáhrifum að þeir hafa oftast í seinni tíð valið hægra samstarf og auðvaldsleiðir í stefnumörkun ef þeir hafa átt kost á því. Afleiðing af þessu varð sú að flokkurinn var í þann veginn að tapa öllum þing- mönnum sínum. Þá datt þeim í hug að reyna pólitíska andlitslyftingu með því að hafa formannsskipti og hafa svokölluð opin prófkjör. í ábót við þetta lofuðu þeir allskyns umbótum og endurnýjun í stjórn- málum ef þeir fcngju nægt kjörfylgi. Flugtak og fall íkarosar Ber þá að meta við hvaða aðstæður kosningarnar 1978 fóru fram. Þá hafði ríkisstjórn Geirs Hallgrímssonar setið í fjögur ár við fádæma lélegan orðstir, t.d. átti hún tvenn verðbólgumet er ekki hafa verið slegin siðan, 54,5% árið ’75 og 51,7% frá 1977 til stjórnarskipta 1978. Meðaltalsverðbólga á þessum 4 árum var 41,5%. Hinsvegar var meðalverðbólga á 4. stjórnarárum tveggja siðustu vinstristjórna 29,2%. Sigur unnu Alþýðuflokksmenn, svo mikinn að heyrst hefur frá aðila, er varð áhorfandi að sigurvímu sumra, að þeir hafi orðið eins og apar nýsloppnir út úr dýragarði (þetta var að vísu fremur iilkvittinn náungi en gafþessa lýsingu, sel hana ekki dýrar en keypti). En alvara lífsins var fljót að segja til sín, og þá fór að reyna á til hvers þeir dygðu. Þá sorgarsögu vita ailir um er hafa fylgst með stjórnmála- lifinu síðastliðna 16. mán., en gera má fáorða úttekt á því. Ber þar hæst framkomu þingmanna þessa flokks á síðast liðnu þingi. Við ýms tækifæri mátti helst halda að þinghúsið væri leikhús til að stunda það sem einn þingmaður kaliaði „öskurþing- mennsku”. Því miður var víst of mikill sannleikur falinn í þessu nýyrði Til dæmis var miklum hávaða og fjölda ræða eytt á heldur ómerkilegt mál, þar sem eru bílafriðindi ráðherra. En svo mikill var fyrir- gangurinn með þetta mál að það gleymdist víst að afgreiða það á lög- formlegan hátt; eru reglur þvi óbreyttar. Einnig má minna á óþjóðlega pólitiskt siðgæði Benedikts 'Gröndal í „vallarmálinu”, er hann yfir kokteil og við flirur nokkurra offisera ætlaði að leyfa alfrjálsan flæking dátanna af vellinum út um allt land að vild. Um framkomu þeirra við stjórnarfallið vita allir, ætla ég ekki að bæta hér við þá svikasögu við vinstri menn hér á landi. En ærið eru þeir orðnir lág- fleygir núorðið, málefnalega séð. Enda geta þeir af fáu státað nema svikum og blekkingum við allt og alla, utan íhaldið, og þar hlutu þeir að launum Brútusarheitið marg- fræga. Niðurstaða sú, sem vinstri menn og verkalýðssinnar geta dregið af samstarfi við Alþýðuflokkinn, er að þeir svíkja á versta tíma, pólitískt séð, enda kunna þessfr Pompadouristar best við sig í pólitísku frillulíffvið íhaldið. Sér grefur gröf, þótt grafi Fleiri eru komnir á pólitíska eyði- merkurgöngu en Alþýðuflokksmenn, svo er einnig orðið með Sjálfstæðis- flokkinn. Það hefir verið pólitísk á- róðurslína hjá þeim síðasta áratuginn að rógbera og afflytja stjórnarstörf og flokkssamstarf vinstri manna. Rógurinn hefir verið svo ákaflega rekinn að þeir eru farnir að trúa honum sjálfir, en ekki gáð að eigin málum, hvorki flokksmálum né skynsamlegri stefnumörkun í lands- málum. Þetta hefir komið augljóslega fram í nýliðnum prófkosningum. Þar er kominn fram alvarlegur klofningur og það sem er enn alvar- legra fyrir flokkinn er það, að verka- lýðsarmur flokksins er að troðast undir í samkeppni við aðal auðs og valds innan flokksins. Þetta hefur orðið svo alvarlegt að þeir láta skipta um í sætum í Rvik til að reyna að breiða yfir það, að meginvalda- blökkin í blokknum er að tengjast hugmyndafræði stórauðvaldsins. Sönnun fyrir þessu mati mínu er hin nýja stefnuskrá frá 17/2 1979 og úr- slit prófkosningnna. „En ekki er sopið kálið þó í ausuna sé komið”. Segja má að til sé réttlæti. Á ég þar við ósamlyndisróginn og meint úr- ræðaleysi vinstri manna, er þeir hafa verið sí og æ að brigsla þeim um. Nú er þetta allt komið í þeirra eigin heimahaga, enda var formaður flokksins, Geir Hallgrímsson, heldur framlágur í sjónvarpinu þann 4. nóv., er hann var spurður um ástand mála í eigin flokki. Ekki gat ég vor- kennt formanninum mikið, þar sem leitis-Gróur og lyga-Merðir flokksins eru búnir i áravís að reyna að koma illu til leiðar milli vinstri manna. Hafa þeir rekið þann rógburð, frá fjöru til fjalla, svo ákaflega, að þá hefir ekkert vantað nema sópskaftið i klofið til að útlitið líktist innrætinu og undanskii ég þar ekki formanninn sjálfan, á stundum. Sameinaðir stöndum vér, sundraðir föllum vér Það sem vinstri menn verða að gera í komandi kosningaáróðri og umfjöllun landsmála er það, að vera ekki að deila hver við annan það er einungis vatn á myllu and- stæðinganna, heldur að vinna markvisst að því að ná helst starf- hæfum meirihluta að kosningum loknum. Þetta ættu þeir að geta, eða í það minnsta að reyna, vegna þeirrar stöðu sem nú er kominn upp í stjórn- málununi. Þeir verða að leggja til hliðar hverskyns áróður, gegn hver öðrum (Alþýðubandalag, Fram- sókn), og einbeita sér að and- stæðingunum. Ekki mun af veita þegar Potemkintjöld og Kínalífselíxírar birtast i kosningamálum hægri- aflanna. Þau verða skrautleg þegar þau birtast, það mun nokkuð öruggt. Ég vona að kjörorð vinsri manna í komandi kosningum verði. Burt með stórauðvaldið og Pompadouristana. Frjáls þjóð í frjálsu landi. Sam- einaðir stöndum vér. Sundraðir föll- um vér. Bjarni Hannesson,

x

Dagblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið
https://timarit.is/publication/260

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.