Dagblaðið - 15.11.1979, Blaðsíða 19

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 15. NÓVEMBER 1979.
Gottræs
Jassvakningartónleikar í Austurbœjarbiói 11.
nóvember.
Flytjendur: George Adams / Don Pullen kvart-
ettinn. Meöiimir: Goorge Adams, tenórsaxó-
fónleikari; Don Pullen, pianóleikarí; Dannie
Richmond, trommuleikarí og Cameron Brovvn,
bassaloikari.
Ekki eru liðnar nema fimm vikur
frá síðustu tónleikum Jassvakningar,
sem gerir hana að einum af mikilvirk-
ari tónleikahöldurum höfuðborgar-
innar. Einhver hefði talið það ágætis
aprílgabb hefði maður sagt fyrir
nokkrum árum að á því herrans ári
1979 yrðu frammámenn erlendir úr
heimi jassins svo tíðir gestir í henni
Reykjavík. Jassvakning hefur því
heldur betur gefið mönnum gott ræs,
og enn mun von á meiru áður en
veturinn er allur.
I minningu fóstra
Þrír meðlima kvartettsins störfuðu
um árabil með meistaranum, sem lést
alltof snemma, Charles Mingus. Þeir
hafa vaxið frá meistaranum, þótt
ýmislegt sitji eftir, sem eðlilegt er.
Leikur þeirra er ekki jafn fágaður en
á hinn bóginn öllu frjálsari. Þeir
heiðruðu að sjálfsögðu minningu síns
góða fóstra í byrjun þessara tónleika
með Metamorphosis for Mingus,
eftir fyrirliðann. Það var eins og þeir
þreifuðu eftir viðtökum áheyrenda
og leikur þeirra var á vissan hátt var-
fæmislegur i byrjun. En þegar var
komið að trommueinleiknum var
Dannie Richmond auðsjáanlega
búinn að uppgötva að það voru alls
ekki neinir ísmolar sem hann var að
leika fyrir og varpaði allri varfærni
fyrir borð. Næsti opus minnti svo á
annan horfinn meistara jassins, Duke
Ellington, Sound of Love.
Haglog
sunnangola
Viðamesta verk þeirra félaga var
svo barnagæla Don Pullens, Double
Arce Jake, sem hann samdi upp úr
leik tveggja ára sonar síns. Sakleysis-
leg var hún byrjunin, en brátt
magnaðist leikurinn og píanósóló
Dons Pullens skall yfir eins og hagl-
hryðja í útsynningi. Á eftir kom
síðan flautuleikur George Adams
eins og sunnan gola og magnaður
bassaeinleikur Camerons Browns.
Svo lauk einleiknum með trumbu-
slætti Dannie Richmonds, fullum af
kímni, skemmtilega uppbyggðum af
tveimur megin stefjum og sem endaði
í frómri bæn, — Away with the Ku-
Klux-Klan, God damn! Svo flæddi
ópusinn áfram eins og holskefla i
níunda og tólfunda stökkum, með
hægari bútum á milli, og endaði svo í
dunandi calypso.
Ferðalok
Að loknu seinbæru hléi héldu
kapparnir svo áfram með Haustljóði
og Útborgunardegi Skrattans. Þeir
skemmtu áheyrendum með frábær-
um leik og í lokin heimmðu viðstaddir
sinn aukaskammt, og ekkert múður.
Að sjálfsögðu urðu kapparnir við
þeim óskum og lýstu jafnframt yfir
ánægju með viðtökurnar, — gátu
þess að nærri fjögurra vikna för
þeirra um Evrópu væri að ljúka og
nú væru þeir farnir heim. Þeim ber
að þakka komuna og Jassvakningu
fyrir aðstanda fyrir heimboðinu.
Þessir jasstónleikar voru með þeim
skemmtilegustu sem ég hef farið á
lengi. Kannski mest vegna þess hve
þeir komu á óvænt. Ég átti satt best
að segja ekki von á svo frábærum
tónleikum.
TONLEIKARI
AUSTURB.BIO
11.NOVEMBERKI.22
GEORGE ADAMS
DON PULLEN
KVARTETT
George Adams tenor sax
Don Pullen pianó
Dannie Richmond trommur
Cameron Brown bassi v
ITækniteiknarafélagið
[Aðgöngumiðar á afmælisfagnaðinn verða seldir í|
|Snorrabæ 15. og 16. nóv. milli kl. 5 og 8 e.h.
19
Skart
Myndlist
Lítil sýning, sem hér var í siðustu
viku, hefur eflaust farið framhjá
mörgum. Hér á ég við sýningu Félags
islenskra gullsmiða í Bogasal Þjóð-
minjasafnsins, en henni lauk á
sunnudagskvöld og er ég hræddur
um að margir hafi talið hana í hópi
annarra langvarandi sýninga á þeim
stað og ætlað að sjá hana síðar.
A.m.k. var það nærri komið fyrir
mig. Allt um það var þetta afar álit-
leg sýning, ekki einungis vegna þess
að þar mátti sjá glóandi gull og skin-
andi silfur, heldur var umgjörð
hennar bæði smekkleg og haganleg,
eins og gullsmiðum sæmir. Fólk
virðist loks vera farið að skilja hve
skemmtilega má búa um sýningar án
mikils tilkostnaðar. Þarna sýndu yfir
þrjátíu gullsmiðir, ungir sem gamlir,
en heiðursgestur var Leifur Kaldal.
Einnig mátti berja augum verðlauna-
gripi úrsamkeppni félagsins.
Að kanna stöðuna
Um sögu íslensks skarts þarf vart
að fjölyrða, — það hefur fylgt þjóð-
inni frá upphafi — og má telja gull og
silfursmíði einn þjóðlegasta listiðnað
okkar. En það var ekki tilgangur
félagsins að rekja sögu greinarinnar,
enda mundi slík sýning þurfa 011 u
meira rými'en Bogasalurinn hefur
upp á að bjóða, — heldur að kanna
stöðuna og þá væntanlega að búa sig
undir nýja landvinninga. Hvernig
erum við svo stödd í gull- og silfur-
smíði? Nú ættu kannski aðrir og mér
fróðari menn að úttala sig um það, en
þó skal ég láta mína skoðun í ljós,
hvers virði sem hún svo er. Við erum
ekki illa stödd, það held ég að sýning-
in hafi berlega upplýst. Við eigum
fjölda traustra handverksmanna og á
sýningunni var ekkert sem nokkur
maður þyrfti að skammast sin fyrir.
En hins vegar finnst mér einnig sem
við séum ekki á mjög háu plani hvað
listræna dirfsku og útsjónarsemi
áhrærir.
Spurning um
milliliðinn
Það er fátt um tilraunir, fátt um
nýsköpun í formi, fátt um notkun á
nýjum efnum, íslenskum steinteg-
undum o.s.frv. Það er freistandi að
bera þessa litlu sýningu saman við
aðra slíka, sem nýverið lauk í Nor-
ræna húsinu, þótt það sé einnig
ósanngjarnt. Finnsk skarthefð á sér
nefnilega sögu sem er varla lengri en
sú íslenska, en þó standa þeir niörg-
um fetum framar en við hvað snertir
þá eiginleika sem ég nefndi hér áðan.
Form eru meðhöndluð af einstakri
smekkvisi og úr þeini er unnið af mik-
illi hugkvæmni. Þetta er ekki spurn-
ing um fólksfjölda einvörðungu,
heldur milliliðinn: skólana. í Finn-
landi er gull- og silfursmíði mikils
metin i handverksskólum og lista-
skólum og undir hana er hlaðið á all-
an hátt. Hvergi er slakað á listrænum
kröfum. Ef þessi milliliður væri til
staðar hér á landi, þá væri íslensk
gull- og silfursmíði orðin viðfræg.
En það er ástæðulaust að hala
uppi tóman barlóm varðandi þessa
sýningu í Bogasalnum. Þar voru
margir sem stóðu vel fyrir sínu og
rúmlega það: Jens Guðjónsson að
sjálfsögðu, Pétur Hjálmarsson verð-
launahafi með sín fínlegu afstrakt-
form, Ásdís Thoroddsen með silfur
og „semi-precious” steina Lslenska
og Einar Esrason, einnig hönnuður
fíngerðra forma. Og þökk sé öllum
öðrum fyrir að gefa okkur tækifæri
til að greina heildarmynd.
Altarissilfur eftir Leif Kaldal, málverk eftir Baldvin Björnsson.
I.jósm. Hiirður.
Félag sjátfstæðismanna
í Hfíða- og Hohahverfí
Félagið heldur stjórnmúlafund um efnahagsstefnu Sjálfstæðis-
flokksins í kvöld, fimmtudaginn 15. nóv., kl. 20.30 í Valhöll, Háa-
leitisbraut.
RAGNHILDUR
HELGADÓTTIR
BIRGIR
ÍSLEIFUR GUNNARSSON
Stefna
Sjáffstæðisfíokksins
er:
• öflugra atvinnulíf
• lœgriskatta
• minna ríkisbákn
FRIÐRIK
SOPHUSSON
ELLERT B.
SCHRANI
Hvernigieysum við vandann?
Birgir Isleifur flytur stutta framsögu. Nokkrir frambjóðendur
flokksins svara fyrirspurnum og rœða málin.
Hhtum frambjóðendur - Spyrjum spurninga - Ræðum máiin
Komið — Hlustið — Frœðizt