Dagblaðið - 15.11.1979, Side 31

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 15. NÓVEMBER 1979.
'C •• ‘ - > ■
■ ■ Si ■ i 8 1

BÆJARINS
Umsjón:
FríðríkÞ.
Fríöríksson np^TI I
ogSngólfur BÍLáL I |J
Hjörieifsson stutt kynning á þvl'athyglis-
verðasta sem kvikmyndahús
borgarínnar sýna
Julia
Leikstjóri: Fred Zinnemann, gerð í U.S.A. 1977.
Sýningarstaður: Nýja bió.
Mynd þessi er byggð á endurminningum Lillian Hellman sem var
bandarisk skáldkona uppi á þessari öld. Hún rifjar upp kynni sín af
vinkonu sinni, Júlíu, sem var af efnuðu fólki komin. Þegar Júlía
komst til vits gerðist hún kommúnisti og fórnaði lifi sínu fyrir mál-
staðinn. Myndin lýsir tilfinningasambandi sem myndast milli þess-
ara tveggja kvenna sem eru þó mjög ólíkar. Lillian lifir alveg í
einangruðum heimi rithöfundarins en Júlia er aftur á móti með-
vituð um hvað er að gerast i heiminum og leggur sitt af mörkum við
að teyna að hefta framrás fasismans. Myndin er alveg gallalaus frá
tæknilegu sjónarmiði en þvi miður er víða pottur brotinn í efnis-
meðferð og leik. Þær stöllur Jane Fonda og Vanessa Redgrave eru
langt frá sinu bezta. En hvað um það þá er Júlía án efa bezta kvik-
mynd sem fólk getur séð í bænum þessa dagana.
Óvenjulegt ástarsamband
Leikstjóri: Claude Berri, gerð f Frakklandi 1976.
Sýníngarstaður: Mánudagsmynd Háskólabfós.
Þessi mynd fjallar um hið eilífa vandamál, ástina, og þá fordóma
sem maðurinn héfur skapað kringum hana. Myndin segir frá tveim-
ur fertugum vinum, Jacques og Pierre, sem fara ásamt tveim 16 ára
dætrum sínum í sumarleyfi til St. Tropez. í sumarleyfinu blossar
upp ást á milli Pierre og dóttur Jacques, Francoisu. Siðgæðisins
vegna reynir Pierre að berjast á móti tilfinningum sínum en ástin
sigrar að lokum, eins og í öllum frönskum myndum. Þetta er mjög
fyndin mynd og sérlega næm á það mannlega. Enda muna líklega
margir eftir annarri mynd Claude Berri sem sýnd var i sjónvarpinu í
fyrravetur, sem var einnig gædd þessum eiginleikum, það var
„Gamli maðurinn og barnið”. Það ættu þviallir að hafa gaman af
því að skreppa í Háskólabió á mánudaginn.

/
Pretty Baby
Loikstjóri: Louis Malle.
Handrit: Polly Platt.
Tónlist: JeUy Roll Morton, útsett af Jerry Wexler.
Kvikmyndataka: Sven Nykvist
Þetta er nýjasta mynd Louis Malle þar sem segir frá uppvexti ungr-
ar stúlku á vændishúsi í New Orleans á öðrum áratugi þessarar
aldar. Malle sýnir okkur inn í heim vændiskvenna i gegnum ljós-
myndara nokkurn sem kominn er þangað til að mynda konurnar.
Fallegt yfirbragð myndarinnar gerir umhverfi vændiskvennanna
næstum vingjarnlegt og áhorfandi fær það á tilfinninguna meðan á'
sýningu stendur að þær lifi þarna fuilkomlega hamingjusamar í sátt
við aðstæður sinar. Unga stúlkan, Violet (Brooke Shields), fær
þarna heldur óeðlilegt uppeldi og lifir í heimi sem hvorki getur
talist heimur fullorðins né heimur barns. Keith Carradine í hlut-
verki ljósmyndarans Belloqs er hcr ekki á réttri hillu með sitt stein-
andlit og gengur illa að túlka persónu Belloqs. Hér er á ferðinni
nokkuð falleg mynd sem vantar, þrátt fyrir góð tilþrif Brooke
Shields, drifkraft í söguþræði.
Coma
Coma: Gerð t Bandarfkjunum 1978.
Leikstjóri: Mtcheol Críchton.
Sýningarstaöur: Gamla bló.
Gamla bíó sýnir um þessar mundir ágætan ,.þriller” sem gerður er
eftir skáldsögu Robin Cook. Myndin fjallar um ungan kvenlækni
sem vinnur á einu stærsta sjúkrahúsi Bandaríkjanna. Eftir að vin-
kona hennar deyr i smáaðgerð (fóstureyðingu) fer hana að gruna að
ekki sé allt með felldu með starfsemi sjúkrahússins. Hún byrjar að
rannsaka hvað raunverulega olli dauða vinkonu hennar og mætir
mikilli andstöðu frá yfirmönnum spítalans. Það er engum greiði
gerður með að rekja söguþráðinn meira, þvi ánægja áhorfandans af
slíkum myndum felst í því að geta sér til um hvað skeður næst.
Crichton tekst oft vel upp við að skapa spennu og aldrei betu'r en
þegar hann fer í smiðju.meistarans Hitchcocks. Hins vegar er
myndin svolítið væmin á köflum eins og flestar amerískar kvik-
myndir í dag. Að öðru leyti er þetta ágæt mynd og vel þess virði að
sjá.
Jl
(i
Útvarp
Sjónvarp

LEIKRIT VIKUNNAR - útvarp kl. 21,10:
Óleyfilegir ástar-
' kennara
— í leikriti kvöldsins sem er eftir brezkan höfund
Leikfélag Húsavikur fiytur leikrit kvöldsins. Hér er Leikfélagið við sýningu á Fiðlaranum á þakinu.
Í kvöld kl. 21.10 verður flutt í út-
varpi Ieikritið Herra Gillie eftir
James Bridie í þýðingu Hjartar
Halldórssonar.
Leikritið segir frá kennara
nokkrum, herra Gillie. Gillie, sem í
rauninni er rithöfundur þó lítið fari
fyrir skrifum hans, býr í skozkum
bæ. Hann er góður kunningi Wat-
sons læknis. Þrátt fyrir það ásakar
Watson hann í sífellu fyrir að lána
ibúð sína til ástafunda þar sem í hlut
eiga dóttir hans, Nellý, og Tom
Donnelly, sem er einn af nemendum
Gillies.
Presturinn átelur Gillie einnig fyrir
þetta ósiðlega athæfi og segir hann
hafa hrundið unga fólkinu út i
ógæfuna. Það er saumað að
kennaranum á allar hliðar og hann
verður að endurskoða afstöðu sina.
Kannski hittir hann naglann á
höfuðið, þrátt fyrir allt, i lokin.
Höfundurinn, James Bridie, sem í
rauninni hét Osborne Henry Mavor,
fæddist í Glasgow árið 1888. Hann
var læknir að mennt. James Bridie
stofnaði Glasgow Citizens Theatre og
varð fyrst frægur fyrir leikrit sín Líf-
færafræðingurinn I‘t31 og Tóbias og
engii 'nn 1932. Bridic sækir oft yrkis-
efni s í i B rlíuna cn flytur þau til i
tíma og rúmi.
Leikri. Iians eru þrungin kímni,
fjörlegun. samtölum og skemmtilegri
blöndu af hugmyndaflugi og
raunsæi. James Bridie lézt í Edinborg
1951. Áður liafa heyrzt í útsarpinu
leikritin Tobías og engillinn 1958 og
Sofandi klerkur 1970.
Verkið er flutt af Leikfélagi Húsa-
vikur og með hlutverkin fara Sig-
urður Hallmarsson (Herra Giliie),
Herdís Birgisdóttir (Frú Gillie),
Þorkell Björnsson (Watson læknir),
Jón Friðrik Benónýsson (Tom
Donelly), Anna Ragt arsdóttir
(Nellý), Sverrir Jónsson (Herra
tV^b). Leikstjóri er Gísli Halldórsson
og t'ekúrlqikritið röskan klukkutima i
flutningi. '• ' -F.I.A.
Sjónvarp:
Velur tónlistina á
meðan klukkan tifar
Björn Emilsson velur tónlistina I sjónvarpinu, bæði á meðan klukkan gengur og eins fyrir auglýsingar.
DB-mvnd Ragnar Th.
Hver ætli velji lögin sem spiluð eru
i sjónvarpinu? heyrði ég einhvern
spyrja um daginn. Að vísu verð ég að
viðurkenna að þessi sama spurning
hefur vaknað hjá mér og svo er
cflaust með fleiri. Nú hef ég komizt
að því að þeir eru tveir hjá sjónvarp-
inu sem hafa það starf. Þeir Björn
Emilsson ogSverrir Kr. Bjarnason.
Þeir félagar eru kallaðir hljóðmenn
og vinna við útsendingu. Þeir velja
tónlistina, fylgjast með réttum styrk-
leika og réttri gerð. „Við veljum tón-
listina bara af handahófi,” sagði
Björn Emilsson í santtali við DB.
,,Oft reynum við þó að láta tónlistina
vera i tengslum við dagskrána.
Við spilum mikið af íslenzkum
plötum og þá oft þær sem eru nýút-
komnar,” sagði Björn. Aðspurður
um hvort sjónvarpið eigi plötusafn
'sagði Björn: ,,Já, sjónvarpið á plötu-
safn en þvi miður er það ennþá i
bráðabirgðageymslu. Við höfum
einnig aðgang að plötusafni útvarps-
ins.”
Björn sagði cnnfremur að sjón-
varpið bæði keypti inn plötur og eins
væru þær oft aðscndar frá hljóm-
plötuútgefendum. -EI.A.