Dagblaðið - 17.01.1980, Blaðsíða 2

Formaður Kaupmannasamtakanna svarar ekki frekar:
HINN ÞÖGLI MEim-
HLUTIER NAFNLAUS
Framsóknaráratugurinn:
ÁRATUGUR HINNA
GLÖTUÐU TÆKIFÆRA
Geir Andersen skrifar:
Fróðlegt hefur verið að fylgjast
með skrifum formanns Kaupmanna-
samtakanna um lokunartíma verzl-
ana. Nú hefur hann enn kvatt sér
hljóðs, til þess að svara „nafn-
leysingjanum” og „huldumannin-
um” Grandvari — og segist aldrei
framar munu svara þeim, sem feli sig
á bak við „uppnefni”!
Þetta er auðveld aðferð fyrir for-
mann stórra samtaka að skjóta sér
undan ábyrgð þeirra þvingunarráð-
stafana, sem hann og forsvarsmenn
V.R. hafa beitt sér fyrir og bitna á
hinum almennu neytendum á höfuð-
borgarsvæðinu, vegna ófullkominnar
verzlunarþjónustu á kvöldin og um
helgar.
Hinn þögli meirihluti, sem óskar
eftir aukinni þjónustu er líka „nafn-
laus” og samapstendur af „huldu-
mönnum”, því flestir þeirra láta ekki
í sér heyra opinberlega, þótt þeir séu
sáróánægðir.
Og vita má formaður Kaupmanna-
samtakanna það, að lokunartimi
verzlana er mál, sem aldrei verðm
útrætt, fyrr en núverandi Ófremdar-
ástand, sem neytendur búa við helur
verið brotið á bak aftur.
Það verður eflaust löng og ströng
Reykvíkingur skrifar:
Framsóknarmenn gumuðu af þvi
fyrir kosningarnar að þessi áratugur
sem nú er að Ijúka hafi verið ,,fram-
sóknaráratugurinn”. Mér finnst allt í
lagi að þetta nafn festist við hann, þvi
að hann var svo sannarlega áratugur
hinna glötuðu tækifæra. íslendingar
bjuggu við hagstæðari ytri skilyrði á
honum heldur en nokkru sinni áður
en samt hefur uppskeran orðið óða-
verðbólga og hægari hagvöxtur og
verri lífskjör en i nágrannalöndun-
um. Þetta er kjarni málsins, og
þungur áfellisdómur á framsóknar-
menn. Þótt margt gott megi segja um
Ólaf Jóhannesson er hann óhappa-
maður í stjórnmálum. Og hvað
meinar Steingrímur 'Hermannsson
með því að segja að jafn atkvæðis-
réttur komi ekki til mála? Við Reyk-
víkingar krefjumst sama réttar og
aðrir landsmenn. Við sættum okkur
ekkiviðþaðað Vestfirðingarnir sem
kusu Steingrim hafi fimmfaldan
atkvæðisrétt á við okkur. Stein-
grímur segir að með þannig ábend-
ingum sé verið að efna til stríðs á
Tveir af ráðherrum Framsóknarflokksins I vinstri stjórninni sálugu, Steingrímur
Hermannsson og Tómas Árnason. DB-mynd Ragnar Th.
milli byggðarlaga. En þetta er rangt.
Það er hann og aðrir sem eru sömu
skoðunar og hann sem efna til striðs
á milli byggðarlaga með því að neita
okkur á höfuðborgarsvæðinu um
okkar rét.t.
„Lokunartimi verzlana er mál sem ekki verður útrætt fyrr en núverandi ófremdar-
ástand, sem neytendur búa við, hefur verið brotið á bak aftur,” segir bréfritari.
barátta, sem hinn þögli meifihluti,
„nafnleysingjar” og „huldumenn”
verða að heyja til þess að vinna bug á
þeim forneskjulega og staðnaða
hugsunarhætti, sem formaður Kaup-
mannasamtakanna er talsmaður
fyrir, en hann mun verða að lúta i
lægra haldi.
Bezt væri þó, að formaðurinn
gengi í lið með þeim fjölmenna hópi
„nafnleysingja”, sem eru neytendur
og sem hann er eins konar „yfir-
þjónn” fyrir þvi á þeim byggir hann
og félagsmenn hans afkomu sina. —
Formanni Kaupmannasamtakanna
mun vonandi aukast skilningur á
óskum íslenzkra nafnleysingja á
nýbyrjuðu ári.
DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 17. JANUAR 1980.
„Innrás Sovétmanna i Afganistan er enn eitt dæmið um hættuna sem stafar af
heimsyfirráðastefnu þeirra,” segir bréfritari.
Innrás Sovétríkjanna í Afganistan:
Núþegja
fríðarhreyf
ingarnar
Áhugamaður um alþjóðamál skrifar:
Innrás Sovétmanna i Afganistan
er enn eitt dæmið um hættuna sem
stafar af heimsyfirráðastefnu þeirra.
Innrásin hcfur réttilega verið for-
dæmd af milljónum manna um allan
heim, en það vekur athygli að „þjóð-
frelsishreyfingar” þær sem létu sem
mest í sér heyra á meðan Vietnam
stríðið stóð sem hæst þegja nú þunnu
hljóði.
Sömu sögu var raunar að segja
þegar Sovétmenn létu Víetnama hefja
árásarstríð á Kampútseu, þegar
Kúbumenn lögðu undir sig Angóla og
Raddir
lesenda
Mósambik. Þannig má rekja sömu
sorgarsöguna hverja eftir annarri um
það hvernig Sovétmenn og leppar
þeirra fótum troða sjálfstæði ríkja í
nafni heimskommúnismans.
Þessa áratugar verður líklega síðar
minnzt meðal annars fyrir þá sök hve
Sovétmönnum hefur tekizt að inn-
lima mörg ríki á þennan hátt. Þeir
eru þvi í raun alvarlegasta ógnunin
við heimsfriðinn og það er því
athyglisverðara sem fyrrnefndar
„þjóðfrelsis” og „friðarhreyfingar”
láta þeim mun minna frá sér heyra
þegar Sovétmenn eru annars vegar.
Mæðralaunin aðeins
þrisvar á ári
í lesendabréfi frá Þórarni Björns-
syni á fimmludag datt niður orða-
sambandið þrisvar á ári og raskaði
það merkingu bréfs hans nokkuð.
Rétt átti setningin að vera svona:
mæðralaun 184.539 þrisvar á ári.
Eftir því hvernig bréfið stendur
mætti ætla að mæðralaunin væru
184.539 á mánuði en þar sem þau
koma aðeins þrisvar á ári eru þau
aðeins 46.134 krónur á mánuði.
Islenzk tónlist:
„VERKSMIÐIUFRAMLEITT DISKOPIP”
Helgi Briem Magnússon skrifar:
Mig langar til að endurtaka það
sem ég sagði í síðasta bréfi mínu til
plötuinnflytjenda landsins, þar sem
mér sýnist ekki hafa orðið umtals-
verð hreyfing á málum síðan. Enn er
The Raven ókomin og sömuleiðis
margar beztu plötur ársins, t.d.
Metal Box, Machine Gun Etiquette,
London Calling, Setting Sons, Days
in Europa, Nosferatu, The Crack,
Specials, One Step Beyond, The
Whole Wide World of Wreckless
Eric, Inflammable Material, að
ógleymdum plötum the UK Subs,
Dead Kennedys, Spizz Energy,
Pretenders, John Cooper Clarke og
Lynton Kwesi Johnson og fleirum og
fleirum sem hafa hver um sig meira
upp á að bjóða en tíu hljómsveitir á
borð við ELO, Bee Gees og Commo-
dores. íslenzki vinsældalistinn, sem
er svo slæmur að það veldur bókstaf-
lega magaverk að lesa hann, er farinn
að líkjast svo bandaríska listanum að
það mætti halda að við værum orðin
bandarísk nýlenda.
fslenzkir tónlistarmenn eru enn að
tönnlast á sömu helv. . . . tuggunum
aftur og aftur, gefa út plötur sem eru
andlausar stælingar á bandarísku
dreifbýlisbúgi eða það sem verra er,
verksmiðjuframleiddu diskópípi með
texta og tónlistarlegt gildi sem bezt
ætti heima á salernispappír, enda
yrði hann þá notaður til þarfari hluta
en að skemma tónlistarsmekk lands-
manna.
íslendingar eiga tvær góðar hljóm-
sveitir (og þar tel ég aðeins þær sem
flytja frumsamið efni, því að dans-
hljómsveitir okkar eru margar orðnar
allþokkalegar) þar sem Fræbbblarnir
og Snillingarnir eru, og tvær efni-
legar, Mezzoforte og Þursana.
Mezzoforte hefur haslað sér völl á
sviði jazz-rokks, sem þó er enn svo
andlaust og hikandi, að ég segi ekki
leiðinlegt, að mér finnst tími til
kominn að þeir geri eitthvað róttækt
og byltingarkennt, ef þeir vilja skera
sig úr þessum grúa „fusion” hljóm-
sveita sem skotið hafa upp kollinum
á undanförnum árum. Þursaflokkur-
inn hefur rokkað þjóðlög og lausa-
vísur um nökkurra ára bil, en ef þeir
gera ekki eitthvað svipað og rífa sig
upp, þá fer þeirra kímnigáfa og að
ýmsu leyti frumlegi stíll að verða
leiðinlegur og endurtekningafullur,
sem hann reyndar er löngu orðinn.
Hljómsveitin Fræbbblarnir, sem bréf-
ritari segir vera aðra af tveimur góðum
hljómsveitum tslendinga.