Dagblaðið - 24.01.1980, Side 9

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 24. JANÚAR 1980.
9
„Alft hefur þetta meira yfirbragð
sfyss en ásetnings um manndráp”
— sagði Guðmundur Ingvi Sigurðsson hrl., verjandi Erlu Bolladóttur
„Eru örlagadisirnar að glettast við
okkur? Stöndum við frammi fyrir
einhverju undarlegu samspili tilvilj-
ana?” spurði Guðmundur Ingvi
Sigurðsson hrl., verjandi Erlu Bolla-
dóttur. Hann sagði, að hað hefði
komið fyrir áður, að ákært hefði
verið, mál sótt og varin út af sökum,
sem ekki hefðu verið réttilega á
bornar.
Hann kvað það hafa komið fyrir
einu sinni áður, að erlendur rann-
sóknarmaður i brotamálum hefði
verið fenginn til aðstoðar hér. Það
hefði verið i Landsbankamálinu
1936, þegar alsaklaus maður hefði
setið í gæzluvarðhaldi, sakaður um
auðgunarbrot. ,,Sú erlenda aðstoð
gafst hörmulega,” sagði Guð-
mundur.
Hann sagði í siðari ræðu sinni, að
hann segði þetta ekki til að gera lítið
úr Karli Schútz. Hann vildi leggja
áherzlu á, að mat erlendra manna
væri ekki óskeikult fremur en hér-
lendra.
Hann kvaðst hafa verið undrandi á
þvi að heyra ríkissaksóknara tala um
það i sinni ræðu, að játningar væru
afdráttarlausar. Hann minnti á, að í
héraði hefði vararikissaksóknari
talað um skuggalausar og hreinskiln-
ar játningar.
,,Strax og þrýstingi létti af átu sak-
borningar allt ofan i sig, sem þeir
höfðu borið. Afturköllun játning-
anna veikir sönnunargildi þeirra,”
sagði Guðmundur Ingvi.
Hann vakti athygli á undanláts-
semi Erlu, sem væri þáttur í skapgerð
hennar. Hann kvað skýrslur hennar
ótraust sönnunargögn. Hún hafi
verið talsvert mötuð af upplýsingum
rannsóknarmanna. Meðal annars
hefði hún talið sig þekkja af myndum
16 manna, sumum þekktum kaup-
sýslumönnum, 9, sem hefðu verið i
Dráttarbrautinni í Keflavik 19. nóv.
1974. „Getum við revnt að meta gildi
skýrslna hennar? Er htegt að leggja
þær til grundvallar? Ég segi nei,”
sagði Guðmundur.
Hann kvað það slefnu íslenzkra
dómstóla að gera kröfur til ríkrar
sönnunar i brotamálum og þeim mun
ríkari sem brotið væri alvarlegra. í
þessu máli væru ekki nægar sannan-
ir.
„Liggja fyrir sannanir um, að það
hafi verið ásetningur að deyða Geir-
finn? Það, sem talið er hafa gerzt,
hefur meira yfirbragð slyss en ásetn-
ings um manndráp,” sagði Guð-
Guðmundur Ingvi Sigurðsson hrt.
mundur.
Hann kvað fráleitt að dæma Erlu
Bolladóltur fyrir hlutdeild i morði.
Nærvera hennar gerði hana ekki sam-
seka og ekki hlutdeildarmann.
Varðandi hinar röngu sakargiftir,
sagðist hún hafa talið að fjórmenn-
ingarnir hefðu verið i Dráltarbraut-
inni. Tilgangurinn hefði verið að
rugla um fyrir rannsóknarmönnum.
Guðmundur krafðist skilorðs-
Intndins dóms yfir Erlu. Það hefði i
l'yrsta lagi verið hún, sem opnaði
glufuna fyrir þær upplýsingar, sem
nú lægju fyrir. Hún hefði verið algert
verkfæri Sævars að öðru leyti.
Hún væri nú með barn sitt hjá sér.
Hún væri með flekklausa fortið.
Ungur aldur yrði að melast, auk þess
sem hún hefði setið 8 mánuði i gæzlu
þegar. - BS
„Sú lýsing sem lögð er til grund-
vallar er frásögn af hryllilegu slysi”
— sagði Benedikt Blöndal hrlv verjandi Guðjóns Skarphéðinssonar
„Ég ætlaði að taka Geirfinn með
mér, þegar ég tók í handlegginn á
honum. Hann tók þvi heldur ekki
illa,” segir Guðjón Skarphéðinsson í
skýrslu, sem verjandi hans, Benedikt
Blöndal hr„ vitnaði til í ræðu sinni i
Hæstarétti í gær.
Hann sagði, að Guðjóni hefði
verið Ijóst, að einhverju hefði verið
logið. Hann hefði aldrei ætlað að
lenda í átökum við Geirfínn, heldur
að hafa hann á braut með sér og
koma þannig í veg fyrir frekari mis-
skilning en orðinn var, þegar ákærðu
og Geirfinnur hittust i Dráttarbraut-
inni.
,,Sú lýsing, sem lögð er til grund-
vallar, er frásögn af hryllilegu slysi,”
sagði Benedikt. „Guðjón hefur ekki
tekið framburð sinn til baka og er
reiðubúinn til að þola rétllátan
dóm,” sagði verjandinn.
Hann kvað framburð hinna
ákærðu vitanlega að engu hafandi.
Yrði afturköllun annarra ákærðu
tekin gild, þá gilti það að sjálfsögðu
fyrir skjólstæð'ng sinn.
Benedikt taldi ósannað, að Guðjón
hafi lent í átökum við Geirfinn.
Ósannað, að hann hafi flutt lik hans
og komið því fyrir. Loks taldi Bene-
dikt, að ekki hefðu enn fundizt allir
þeir, sem tóku þátt i Keflavíkurför-
inni.
Hann gagnrýndi nokkuð rannsókn
málsins. „Það er ekki bannað að
yfirheyra menn á næturþeli, en það
er óneitanlega einkennilegt að byrja
Benedikt Blöndal hrl.
DB-myndir Bjarnleifur.
yfirheyrslu yfir gæzlufanga kl. 22.30.
Hann var ekki á förum eða flótta.
Hann var lokaður inni í fangelsi.”
Hann taldi slíkar aðferðir til þess
fallnar að rugla svefntíma, kalla á
auknar lyfjagjafir, sem hafi verið
talsverðar fyrir. „Þetta ber keim af
því harðræði, við rannsókn málsins,
sem aðrir verjendur hafa getið um,”
sagði Benedikt.
Benedikt fann að því, að i málið
vantaði skjöl, meðal annars fyrstu
frásögn Erlu Bolladóttur i Geirfinns-
málinu. Hann taldi að alvarlega hefði
verið vanrækt að afla þeirra gagna,
sem byggja mátti ákæru á. Hann vék
að ólöglegri sakbendingu, sem beitt
var.
„Til þess að hægt sé að refsa fyrir
manndráp þarf cinhver að hafa látið
lifið. Fyrir því er i raun engin vissa,”
sagði Benedikt. Hann sagði, að hjá
skjólstæðingi sínum hefði aldrei
verið ásetningur um að vega mann,
þegar farið var til Keflavikur. Spurn-
ing væri um það, hvort sá ásetningur
hefði yfirleilt verið hjá einhverjum,
og þá hvenær hann hefði vaknað og
hjá hverjum. Ekki bæri að ákæra eða
dæma fyrir manndráp, þegar slikur
vafi væri.
Hann kvað skjólstæðing sinn hafa
sýnt vilja til að upplýsa málið. Hann
hefði játað, en ckki játað morð.
Hann hefði viðurkennt þá siðferðis-
legu ábyrgð, sem hann vildi ekki
hlaupast undan.
- BS
Vi
„ÉG TALDIAÐ ÉG VÆM AÐ
BJARGA HENNI0G BARNINU
ÞEGAR ÉG SKRIFADIUNDIR”
Sævar Marinó Ciecielski flytur varnarræðu sína í Hæstarétti i gær.
henni og barninu með því að skrifa
undir skýrsluna um fjórmenningana,
sem settir voru i gæzluvarðhald. Það
var rangt hjá mér. Ég játa það,”
sagði Sævar Marinó Ciecielski meðal
annars er hann tók til máls i Hæsta-
rétti í gær.
„Virðulegi Hæstiréttur,” sagði
Sævar Marínó er hann ávarpaði
dóminn í gær. ,,Ég hefi nú hlustað á
málflutning í þessum málum, sem eru
fyrir réttinum. Nú er komið að
leiðarlokum.
Ég vil segja, að ég hefi aldrei
þekkt þessa menn. Þeir eru mér jafn
ókunnir nú og þeir voru áður. Samt
hefi ég nú setið í gæzluvarðhaldi í
meira en fjögur ár.
í níu mánuði samfleytt fékk ég
hvorki blað né blýant, tóbak né neitt
annað, sem ég bað um. Ég fékk ekki
að tala við verjanda minn i fjóra
mánuði,” sagði Sævar.
Hann kvaðst hafa afturkallað
framburði, sem hann hefði borið
undir alls konar þrýstingi. Hann
kvaðst hafa sett fram kærur en við
liann hafi ekki verið talað tímunum
saman.
„Fyrst í yfirheyrslu var mér sagt,
að Kristján Viðar, Albert Klahn og
Tryggvi Rúnar hefðu sagt, að ég hafi
verið i húsi i Hafnarfirði og lent þar i
slagsmálum. Ég hefi aldrei verið í
neinum slagsmálum,” sagði Sævar.
Hann kvað lögreglumenn eitt sinn
hafa komið i klefa sinn og sagt við
hann, að hann hefði farið til Kefla-
vikur. „Það sé verið að ógna barns-
móður minni.”
i annað skipti sagðist barnsmóðir
mín hafa skotið mann. Ég var sam-
prófaður út af þvi. Aðfaranótt 8.
mai 1976 sagðist Sævar hafa skrifað
undir skýrslu, sem hann hefði aftur-
kallað daginn eftir. Þar í var sagan
um byssuna.
Sævar kvað það rangt, að hann
hefði reynt að hafa áhrif á vitni. Það
er rangt, sem saksóknari sagði, að
kunningjar mínir væru að eltast við
að hóta stelpu inni í Klúbb. „Ég á
enga kunningja. Ég á enga vini út af
þessu máli,” sagði Sævar.
„Ef Hæstiréttur telur mig sekan,
þá vil ég hafa orðmæli til vara,”
sagði Sævar, og fór siðan með kafla
úr hinni frægu varnarræðu
Sókratesar. „Þið farið til lífsins en ég
fer þangað sem guðirnir einir vita.”
-BS.
„Eg hefi ekki orðið
þessum mönnum
að bana”
- sagði Kristján Viðar
„Ég vil lýsa því yfir hért að ég er
saklaus af þvi að hafa orðið Guð-
mundi Einarssyni og Geirfinni að
bana,” sagði Kristján Viðar Viðars-
son i Hæstarétti í gær.
Hann kvaðst aldrei hafa séð Geir-
linn. Guðmund hefði hann þekkt
sent barn. Varðandi rangar sakar-
giftir kvaðst hann aldrei hafa nefnt
mcnnina, sem þær bitnuðu á.
„Ég treysti því, að dómurinn
dænti hlutlaust," 'sagði Krjstján
Viðar.
- BS
„Ég hljóti hjá Hæsta-
rétti þá uppskeru
sem ég sáði til”
- sagði Erla Bolladóttir
valdið öðrum tjóni. Málið allt hefði
haft djúpstæð áhrif á sig og hún
íltefði lært mikiðaf reynslunnii
Hún kvaðst ævinlega hafa fengið
áhcyrn, þegar hún hafði eitthvað
fram að færa. Vonaðist hún til aðsvo
yrði áfram. Aðrir hefðu hins vegar
oftast talað fyrír daufum eyrum
meðan á öllum rannsóknum hefði
slaðið.
„í dag er það von min, að sann-
leikurinn i þessu máli konii i Ijós, og.
að ég hljóti Itjá virðulegum Hæsta-
rétli aðeins þá uppskeru, sem ég hefi
•til sáð,” sagði Erla Bolladóttir.
„Það er ekki á ntínu færi að bæta
neinu við það, sem bæði sækjandi og
verjendur Itafa sagt,” sagði Erla
Bolladóttir i Hæslarétti í gær.
Hún kvaðst harnta það að hafa