Dagblaðið - 30.06.1980, Side 32

32
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 30. JÚNÍ 1980.
.... 'V
FdT4ITIIÐ4R
í fyrsta sinn á íslandi getum við boðið prentun á fatamiðum á sambærilegan hátt og
erlendis. Getum prentað 2 liti á miðann að framan og 1 lit að aftan í einni og sömu
umferð og á góðu verði. Þvottekta.
Vönduð vinna reynið viðskiptin
Silkiprent */f
Lindargötu 48. Sími 14480. Póstbox 769. Reykjavík, Ísland.
Bilskur til solu
Óskað er eftir tilboðum í 40 ferm bílskúr sem er
miðsvæðis við Laugaveginn.
Bílskúrshurð er 3 m á breidd og sérinngangur í
bílskúrinn.
Uppl. í síma 20266 á verzlunartíma.
Sumardvalarheimili
Sjómannadagsráðs,
Hrauni Grímsnesi
verður starfrækt í 10 vikur frá 6/6 til 14/8.
Vikudvöl kostar kr. 35 þúsund. Upplýsingar í
símum 38440 — 38465. Brottför á fimmtu-
dögum kl. 14.
OFULLGERT UPPGJOR
— Sýning arkitekta í Ásmundarsal

Espigerði 6, arkitektar Ormar Þór Guðmundsson og örnólfur Hall: tilraun til að
lifga við blokkina.
LISTAHÁTÍÐ
1980
AÐALSTEINN
INGÓLFSSON
Því hefur áður verið haldið fram
hér á þessum síðum að löngu væri
orðið tímabært að gera veglega úttekt
á sögu og stöðu íslenzkrar bygginga-
listar, átta okkur á þvi sem hefúr verið
að gerast í steinsteypuflóðinu mikla
undanfarna tvo áratugi eða svo.
Hverjar eru rætur hérlendrar bygg-
ingalistar? Hvar stöndum við í dag?
Hvert stefnum við? Samviskuspurn-
ingar Gauguins eiga hér vel við.
Sjálfsagt má lengi deila um það
hverjir ættu að standa fyrir uppgjöri
af þessu tagi. Óneitanlega væri eðli-
legast að einhver liststofnunin tæki
þetta að sér, með aðstoð arkitekta
sjálfra. Það verður að segjast eins og
er að samtök arkitekta virðast ekki
hafa bolmagn til þessa fyrirtækis,
hverju sem kenna má um.
Fylgir böggull
skammrifi
Sýning sú sem Arkitektafélag
íslands tók að sér að halda í tilefni
Listahátíðar er kannski eitt gleggsta
dæmið um þann vanmátt. Betra
hefði verið að gefa sér góðan tíma og
bíða næstu Listahátíðar en að bjóða
almenningi upp á það óskipulega
samkrull sem berja má augum í
Ásmundarsal til mánaðamóta.
Framan á sýningarskrá, grænleitum
bleðli, stendur að sýningin spanni
„verk íslenskra arkitekta eftir 1960”
en í formála stendur hins vegar að
þátttakendur hafi flestir hafið störf
fyrir 1970. Þar virðist áherslan lögð á
áratuginn 1970—80, skilji ég þessi
aðfararorð rétt. Viðstaddir arkitektar
eru 29 og eru verk þeirra ,,tákn stöðu
byggingalistarinnar innan íslensks
þjóðlífs í dag” að þvi er formáli
segir. Sá böggull fylgir þó skammrifi
að margir þeirra sem ekki taka þátt i
sýningunni eru „jafn stefnumót-
andi” að dómi formálans. Þá spyr
ég: Er þá nokkurt mark takandi á
sýningunni ef utan hennar er ,,jafn
stefnumótandi” fólk og það sem inn-
an hennar er?
Gloppur
Og séu arkitektar látnir, dvína
áhrif þeirra um leið? Það er t.d. ekki
að sjá af þessari sýningu að arkitekt-
ar eins og Sigvaldi Thordarson og
Skarphéðinn Jóhannsson hafi verið
„stefnumótandi” á neinn hátt.
Ég veit að það hefði verið erfiðleik-
um bundið fyrir þessa tvo að senda
_verk á sýninguna eins og farið var
fram á af sýningarnefnd, — en hefði
ekki einhver átt að sjá til þess að þeir
yrðu með, svo að heildarmyndin yrði
sæmilega marktæk? Hvað með
Gunnlaug Halldórsson og Guðmund
Kr. Guðmundsson, líka af eldri kyn-
slóð? Ekki eru handverk þeirra lítið
áberandi.
Ekki eru síður undarlegar gloppur
á sýningunni þegar kemur að yngstu
kynslóð arkitekta. Nú má vera að
einhverjir þeirra hafi hafið störf eftir
1970, en nú eru tíu ár liðin og margir
þeirra hafa komið mjög við sögu.
Frekari bið
Hvað með ágætar byggingar lngi-
mundar Sveinssonar? Og vel man ég
eftir stökum byggingum eftir Magnús
Skúlason, Sigurð Harðarson, Sigur-
laugu Sæmundsdóttur, Einar Þor-
stein Ásgeirsson og fleiri sem fyllilega
verðskulda pláss á sýningu af þessu
tagi.
Þessi ávöntun rennur manni sér-
staklega til rifja þegar sést á því úr-
taki sem á sýningunni er, að hér er að
myntjast nútímaleg byggingarhefð og
við eigum nokkra arkitekta sem leysa
öll sín verkefni af stakri smekkvísi og
útsjónarseíni. Feginn vildi ég sjá verk
þeirra í réttu samhengi og hvernig
aðrir kollegar þeirra leysa svipuð
byggingarleg vandamál. Og þá hefði
nú verið gaman að fá að sjá í sýn-
ingarskrá skoðanir einhverra kunn-
áttumanna um helstu viðhorf í ís-
lenskum nútímaarkitektúr. En allt
slíkt tilstand verður nú að biða
nokkur ár i viðbót, fyrst svona fór
með þetta tækifæri.
Áhugamaður eins og undirritaður
gerir þá ekki annað en ráfa um og
láta augað ráða ferðinni.
Alltá
yfirborðinu
Mér finnast lausnir Hróbjarts Hró-
bjartssonar á „bárujárnuðum” bygg-
ingum t.d. afar aðlaðandi og skreyti-
kennd Vifils Magnússonar er frísk-
leg. Ég sé heldur ekki betur en
Þjóðarbókhlaða þeirra Manfreðs Vil-
hjálmssonar og Þorvaldar S. Þor-
valdssonar verði hin veglegasta bygg-
ing. Kirkja Magga Jónssonar á
Blönduósi verður glæsilegt verk upp-
komin en kapella þeirra Helga
Hjálmarssonar og Vilhjálms Hjálm-
arssonar á Kirkjubæjarklaustri er
einnig aðlaðandi verk og látlaust.
Þeir Hjálmarssynir eru annars áber-
andi mistækir í byggingum sinum,
eins og sjá má á KR-blokkinni svo-
nefndu við Kaplaskjólsveg.
Og sannfærður er ég um að við
eigum úrvals arkitekta á erlendri
grund. Framlag Högnu Sigurðar-
dóttur á sýningunni er áberandi vel
uppsett og byggingar hennar i Frakk-
landi eru stórfengleg verk. Mér komu
einnig á óvart byggingar þeirra Jóns
Kristinssonar sem starfar i Hollandi
og Björns Ólafs, starfandi í París.
Er svo eitthvað sameiginlegt að
finna í þeim byggingum sem þarna
eru til sýnis? Það er varla að maður
þori að láta út úr sér vísdóm um slíkt.
Þó virðist mér í fljótu bragði sem
íslenskir arkitektar geri nú lítið að því
að meðhöndla grunnform á róttækan
hátt.— þess i stað lífga þeir upp á
steypuna með ýmiss konar rifflun,
gárum eða litflötum. Allt er á yfir-
borðinu.
ES. Hvað varð um fyrirlestrana
sem lofað var?
- AI
Likan að Þjóðarbókhlöðu, arkitektar Manfreð Vilhjálmsson og Þorvaldur S. Þorvaldsson: voldug og fingerð bygging f senn.
^ -------------------------------------------------------------------------------------------------