Dagblaðið - 31.01.1981, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 31. JANÚAR 1981.
Eifittaðgera
upp á milli
afreksmanna
Sigrún Bergþórsdóttir skrifar:
Það má segja að það sé að bera i
bakkafullan lækinn að tala um kjör
íþróttamanns ársins einu sinni ennþá,
þar sýnist sitt hverjum og erfitt að
gera upp á milli afreksmanna, en ég
skal segja ykkur eitt og það er að
flestar ef ekki allar fatlaðar mann-
eskjur hafa einhvern tíma á lífsleið-
inni orðið fyrir aðkasti vegna fötl-
unar sinnar og það er ekki eingöngu
frá börnum og unglingum. Meðal
annars þess vegna er það umtalsvert
afrek þegar fatlaðir fara út á meðal
fólks og setja þar að auki met í íþrótt-
um. Ég tel til aðkasts þegar fatlaður
sækir um vinnu og fær svörin ,,við
höfum ekkert að gera fyrir svoleiðis
fólk” eða ,,það er engin góðgerðar-^
starfsemi hér”. Þetta var sagt fyrir
ótrúlega fáum árum og veitti sár sem
seint gróa til fulls. Þess skal getið að
verkstjórar og vinnuveitendur tala
líka á hinn veginn: ,,Við höfum
áreiðanlega eitthvað sem þú getur
gert ” og vil ég trúa því að þau orð
heyrist oftar en hin.
Jafnréttisganga fatlaflra i marz '79.

TAPAÐIVESKI
—íLaugarásbíói
Pálmi Gunnarsson hljómlistarmaður
hringdi:
Sl. þriðjudagskvöld kl. 11 fór ég á
miðnætursýningu í Laugarásbíói.
Þegar ég kom út að sýningunni lok-
inni tók ég eftir því að ég hafði týnt
veskinu mínu. Ég sneri aftur í bíó-
húsið og leitaði að því en fann ekki.
Ég fór síðan aftur morguninn eftir en
ekki fannst veskið. Nú vil ég beina
þeirri ósk til þess sem fann veskið að
koma því annaðhvort til mín eða
Dagblaðsins. í veskinu voru eitthvað
ca 400 kr. en það eru ekki pening-
arnir sem ég sakna mest heldur var í
veskinu mynd af syni mínum sem mér
þykir mikið fyrir að týna, einnig er
veskið sjálft svolítið sérstakt fyrir
mig. Sem sagt, ég heiti á finnandann
að skila þessu tvennu, myndinni og
veskinu.
Götumynd frá Reykjavik.
Mengun í mannlífi og menningu:
HVERJIR DÆMA?
Grandvar skrifar:
í umræðuþættinum um flóttafólk
á íslandi í sjónvarpinu fyrir nokkru
kom margt fróðlegt í ljós. Eitt var
það, að það fólk erlent, er til íslands
kom frá Evrópu-Iöndum, hefur
verið fljótt að aðlaga sig þeim lífs-
háttum sem hér eru fyrir hendi.
Fólk. ,sem kemur frá fjarlægum
löndum.að ekki sé nú lalað um
heimsálfum, þar sem gjörólíkir þjóð-
flokkar búa, á engan veginn gott með
að aðlagast aðstæðum í okkar landi,
ekki bara ólíku veðurfari heldur líka
máli og hugsanagangi.
Án þess að fordæma eða amast við
öðrum kynstofnum en þeim hvita
(sem að mínu viti hefur ekkert fram
yfir aðra) þá er það mjög varhugavert
að sækja fólk úr fjarlægum heimsálf-
um til búsetu hérlendis, einkum ef
það er ólíkt okkur að menningu og i
lifnaðarháttum. Þessu fólki verður
búseta hér mikil þolraun.
Hins vegar má minnast á annán
þátt sem er okkur íslendingum til
vansa er litið er til fólksfiutninga
hingað til lands. Hann er sú hneisa að
skikka fólk til þess að taka upp is-
lenzk nöfn um leið og það fær ríkis-
borgararétt. Slikt viðgengst hvergi í
viðri veröld og er í raun gróft mann-
réttindabrot sem íslendingar myndu
hvergi sætta sig við sjálfir.
Annað mál er hvort afkomendum
þessa fólks sem hingað fiyzt væri gert
að taka upp islenzk nöfn. Það væri
þó rökrétt.
Að öllu samanlögðu hefur islenzka
þjóðin fulla þörf fyrir talsverða
endurnýjun og blóðblöndun, þvi
mannlíf hérlendis er í mikilli stöðnun
og sýnir talsverða hrörnun á ýmsum
sviðum. Þar sem vænta má aukins
þrýstings á innfiutning fólks erlendis
frá, á sama tíma og talsverður hópur
fólks flýr land um leið og örlar á sam-
drætti eftir langan velgengnistíma,
ætlum við islendingar að stuðla að
því að taka á móti hópum fólks sem
okkur líkist að menningu og lifnaðar-
háttum, í eins ríkum mæli og unnt er
talið.
Það mun á engan hátt skaða menn-
ingu íslendinga eða sérkenni í lifn-
aðarháttum (sem eru nú ekkert
„spes” hvort eð er) þótt hingað
fiytjist árlega t.d. 40 eða 50 fjöl-
skyldur.
Hið sama gildir auðvitað um alla
aðra strauma menningar og miðla
sem í umferð eru í nálægum löndum
eða skyldum.
Fyrir nokkrum áruni töldu aðeins
60 einslaklingar að okkur íslending-
um stafaði hætla af því að horfa á úl-
sendingar bandarísks sjónvarps, og
var tekið tillit til þess af stjórnvöld-
um!
í sömu andrá segja þessir hinir
sömu og létu loka fyrir þær útsend-
ingar, að hvers konar sýningar, sem
að þeirra mati eru listrænar (t.d. nak-
inn Japani), megi og eigi ekki að
banna.
Auðvitað er það rétt. En þá á
heldur ekki að banna fólki að njóta
annarra miðla, eins og t.d. útsend-
inga sjónvarps frá varnarliðinu,
þegar mikill meirihluti fólks í landinu
er þeim hlynntur.
Sennilega er mesta hindrunin í eðli-
legu þjóðlífi landsmanna fámennur
en harðskeyttur hópur trúarofstækis-
manna sem aðhyllast einangrun lands
og lýðs i hvaða mynd sem er.' Það
verður aldrei of oft varað við slíkum
hópum, sent svokallaðir ,,60-menn-
ingar” voru, samansafn staðnaðrar
menntakliku sem fáir vilja nú kann-
ast við að hafa verið bendlaðir við.
Hvaða hópur getur tekið sér það
vald að dæma um mengun i mannlífi
og menningu heillar þjóðar? —
Enginn, nema þjóðin sjálf í þjóðarat-
kvæðagreiðslu. Þann þátt þarf að
taka upp sem fyrst.
Raddir
lesenda
Víst hækkar allt hjá ríkinu
—en það gengur ekki á uidan
3807-2730 hringdi:
Alltaf annað slagið heyrast raddir
um það að hið opinbera gangi á und-
an i hækkunum á þjónustu sem það
veitir. Vissulega hækkar hið opinbera
verð á þjónustu sinni og það er hægt
að deila um það hvort þær hækkanir
eigi alltaf við rök að styðjast. En
hækkanirnar hjá hinu opinbera eiga
sér stað í þrepum eða á 4ra mánaða
fresti, það er þess vegna sem fólk
tekur svona vel eftir þeim, hækkunin
er sjaldan en mikil í hvert skipti.
Þegar við kaupum vörur úti í búð
erum við að taka eflir því að þær eru
að smáhækka, en við verzlum ef til
vill á hverjum degi, þess vegna tökum
við ekki eins vel eftir því. Ég er sann-
færður um að ef við tækjum hækk-
anir hjá ríkinu á ári og bærum þær
saman við hækkanir á annarri
þjónustu á ári þá hefur þjónusta
ríkisins ekki hækkað neitt meira en
önnurþjónusta.
Þessu til sönnunar vil ég rfefna sem
dæmi að ég þurfti um daginn á þjón-
ustu að halda í sambandi við bilun á
þvottavél minni. Fékk ég þær upplýs-
ingar hjá viðgerðaraðilanum að lág-
marksgjald sem þeir tækju fyrir að
koma á staðinn væri 162 kr., við-
gerðin á vélinni tók hálftima og
kostaði þjónustan 205 kr.
Upplýsingar cða 03 hjá Pósti og
sima.
Ég vil bera þessa þjónustu við
þjónustu Pósts og síma. Ef þú ert
sjálfur valdur að bilun eða skemmd-
um þá þarft þú að borga þeim 70 kr.
fyrir að koma á staðinn, þetta er
jafnaðargjald. Eðlilegt slit er inni-
fallið í þjónustu Pósts og síma. Vil ég
að endingu biðja pólitíska áróðurs-
meistara að hætta að hamra alltaf á
sömu vitleysunum, því það eru alltaf
einhverjir sakleysingjar sem trúa
þeim.
\