Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1957, Qupperneq 5

69
um, þótt ég kunni ekki að nefna. En þótt Jakob væri hlé-
drægur og sækti eigi eftir vegtyllum, var hann ötull stuðn-
ings- og styrktarmaður allra sannra menningarmála og veitti
fleiri málum lið en almennt mun kunnugt. Þau störf vann
hann í kyrrþey og vildi eigi að þeim væri á lofti haldið.
Þannig lagði hann til dæmis grundvöll að þeim vísi að nátt-
úrugripasafni, er nú er hér á Akureyri, og sparaði til þess
hvorki fé né fyrirhöfn.
Hann hafði um iangt skeið safnað eggjum og látið stoppa
fugla og átti orðið af þessu talsvert safn, er hann gaf náttúru-
gripasafninu, þá það var stofnað. Þá lét hann sér mjög
annt um náttúrufriðun og fegrun. Átti verulegan þátt í
friðun Akureyrarpolls, stofnun Andapollsins og trjágræðslu
í Brekkunni á Akureyri og mörg fleiri menningarmál lét
hann til sín taka.
Allt þetta sýnir ljóslega hvert hugur Jakobs fyrst og
fremst hneigðist. Hann dáði náttúruna og fegrun hennar
ásamt ræktun lands og lýðs voru hans mestu áhugamál.
Jakob Karlsson var gjörvulegur maður, hár, bar sig vel
og samsvaraði sér vel. Hann var sviphreinn, hæglátur, fálát-
u.r við fyrstu kynni en þó alúðlegur og vakti óðar traust og
virðingu. Hann var enginn málskrafsmaður, en gagnorður,
rökfastur og skoðanafastur og lét sér fátt finnast um sápu-
bólur og sviptivinda. Hann var traustur maður og gerhugull
og það var bæði ánægjulegt og mikill ávinningur að þekkja
hann og eiga við hann samskipti.
Ræktunarfélag Norðurlands þakkar Jakob ágæt og óeig-
ingjörn störf hans í þágu félagsins.
Ólafur Jónsson.