Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1957, Blaðsíða 14

ÓLAFUR JÓNSSON:
Offramleiðsla eða varasjóður.
(Útvarpserindi.)
Óttinn við offramleiðslu í landbúnaðinum.
Hungur og offramleiðsla eru tvö af mestu vandamálunum
í þessari rangsnúnu veröld. Fljótt á litið virðist það broslegt
að tala um offramleiðslu á matvælum, samtímis því sem
mikill hluti mannkyns býr við sult og seyru, en til þessa
ástands liggja þó gildar orsakir og fyrst og fremst sú, að þeir
sem svelta geta ekki keypt og sízt á því verði, sem framleið-
endurnir telja sig verða að fá fyrir framleiðsluna, auk þess
sem samstarf þjóða milli í þessum efnum er enn ófullkomið
og ruglað af pólitískum refjum.
Einnig hér á landi er rætt um offramleiðslu hjá landbún-
aðinum, er virðist valda bæði neytendum og framleiðendum
landbúnaðarvara talsverðu hugarangri, en þó með ólíkum
hætti. Neytendurnir sjá ofsjónir yfir útflutningsuppbótum,
er greiða verður á útfluttar landbúnaðarafurðir, og óttast
alveg réttilega, að þær muni valda þjóðarheildinni miklum
útgjöldum, en virðast í þessu sambandi stundum gleyma
því, að útflutningsuppbætur, er nema margföldum upphæð-
um, eru beint eða óbeint greiddar á meginið af útfluttum
sjávarafurðum sem rekstursstyrkir, bátagjaldeyrir eða jafn-
virðiskaup (clearing-viðskipti). Framleiðandanum stendur
hins vegar stuggur af þessari viðskiptatilhögun allri, því að
hann óttast, að hún muni bresta er minnst varir og þá komi
til skjalanna hið gamalkunna lögmál um framboð og eftir-
spum, er muni lækka verðið á framleiðslu hans all-veru-
lega. Sú skoðun, að landbúnaðurinn eigi aðeins að framleiða