Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1957, Side 30

94
hinni ungu konu sinni í söðulinn á öðrum hestinum, er
hann hafði komið með, því nú átti hann tvo hesta, en steig
sjálfur á bak hinum og síðan héldu þau rakleitt til Vatnsins
einmana og bústarfanna. Það var þeirra brúðkaupsferð.
í sameiningu björguðu þau uppskerunni og bjuggu allt
undir veturinn, en því næst hóf Hrólfur veiðarnar og varð
þá oft að vera fjarverandi sólarhring í einu og skilja Ethel
eftir eina á bvlinu.
í september næsta haust ól Ethel fyrsta barn þeirra á
sjúkrahúsinu í Bella Cola. Það var drengur og þau nefndu
hann Stanley Bruce. í miðjum nóvember, þegar veturinn
var á næstu grösum, flutti Hrólfur aftur móður og barn út í
óbyggðina.
Bamið var Ethel til mikillar ánægju og afþreyingar þegar
maður hennar var fjarverandi á veiðiferðum sínum, og
bráðum urðu börnin fleiri. Áður en Stanley varð þriggja
ára fæddist Johnny, og dóttirin Þriiða kom 18 mánuðum
síðar. Fólkinu fjölgaði hratt í Birkilundi. Býlið framleiddi
nú svo að segja allt, sem fjölskyldan þarfnaðist, og þau
kynstur af matvælum, sem Ethel sauð niður á hverju hausti,
mundu hafa fyllt flestar húsmæður bæði undrun og skelf-
ingu. Þau skiptu nokkrum hundmðum dósa af kjöti, laxi
og ýmiss konar grænmeti frá baunum, korni og kálmeti til
ýmiss konar ávaxta og berja. Innkaupin námu aðeins 200—
300 dölum af nokkmm nauðsynjum eins og sykri, salti,
fatnaði, nöglum o. s. frv., en þeim tekjum, sem þá voru
afgangs, var varið til kaupa á ýmiss háttar tækjum og svo
bókakaupa. Flest sem vanhagaði um var heimagert að öllu
eða miklu leyti.
Haustið 1929 var aðstaða nýbyggjanna við Vatnið ein-
mana orðin tiltölulega trygg. Aldrei munu þeir þó gleyma
október þetta ár, ekki vegna fjármálahrunsins í Wall Street,
sem varð þetta ár, heldur vegna þess, að þá hrundi hinn
einangraði en indæli heimur þeirra að nokkru í rúst.