Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1957, Blaðsíða 24

ÓLAFUR JÓNSSON:
Sjálfstætt fólk.
(Endursagt eftir grein í Readers Digest)
Það er víðar en í skáldsögu Laxness, að ungir menn hafa
þreytt fangbrögð við auðnir og einveru, í þeim tilgangi að
skapa sér óháða afkomu. Þetta hefur gerzt hér á landi og
borið mismunandi árangur, og þetta hefur gerzt alls staðar,
þar sem víð lönd og heimsálfur voru numdar af djörfum
mönnum, er stöðugt sóttu lengra og lengra inn í auðnirnar
og reistu þar bú einir, óstuddir og með ærinni fyrirhöfn.
Margir þessara manna skópu litla sögu og orkuðu fáu, en
barátta annarra var svo furðuleg og full af undrum, að hún
tók öllum skáldskap fram.
í ágústhefti tímaritsins Readers Digest (Úrval) er sagt frá
einum slíkum landnema. Það er að vísu aðeins úrdráttur
úr sögu hans, en lýsir svo mikilli seigju, þráa, hugkvæmni
og sjálfstrausti, að verða mætti ungum mönnum til eftir-
breytni, og verða því nokkrir þættir úr þessari sérkennilegu
landnámssögu endursagðir hér í samanþjöppuðu formi.
í ágúst 1912 stóð lágvaxinn, væskilslegur, ungur maður
við borðstokkinn á skipi, er sigldi norður með ströndinni
frá Vancouver í Canada, og starði látlaust til fjallanna í
Brezku Columbiu, rétt eins og hann gæti ekki séð nægju
sína af þessu ónumda fjalllendi. Maður þessi hét Hrólfur
Eðvarðs (Ralph Edwards), og tilgangur fararinnar var að
nema land einhvers staða í hinu ónumda fjalllendi. Eftir